■'I i
assovprnlionc rcpu'nmre clcboo M pro iilicrioro iiieaiimi observalio-
nimi coHfirmaiic.no «linm in Capparideae quasdam bexandras remitió,
quibus illae evolvendi rnlioncs mngis apciie el ilistincie, ac in Cruciferis
plerumque fieri solcl, aule oculos rcrsanlur (cf. lab. I..W1I1. C.).
Adjicio eliam ol.servnlioiiem ii. Lepidio lalifolio iiisliliilam.
Ead cm cnim pvìmordia, qua« plerumque ad sinminiim longiunim
paria fiuiu, eo quod l.aud divisa sunl ad simplicia esse explícala
vidi, quae parium locum bac in pianta subinde occupant (cf. sclic-
iu a ln 2 -4 . supra p. 383,). Qua re demonsirniiir, simplicia baec starnimi
et paria morpliologice acquiparnnda osso, ncque priora pro
organis alioquin nborientibiis, bic aulem conlrn norrnam cxplicntis
babcri posso. Simile quid ctiam in Crucifera diandra, Lepidio
licmpo eirgiiiiano, observare ccnligii. In nndroeceo nempe cx-
ceplioiic triniidro, cui stamen acccssorium lalcralc slnbal (ut cen-
spidtiir in Fig, 6. supra p.883.), beo siium deiuissiorcm obtiiiobat
Cl tali modo dcmnnstrnbni, cl iu bis planlis slamina niedinna vcr-
licillo superiori, ncque ut ibcorin aboriiis sinfnii inferiori, addiuta esse.
• fas c r
Ncque V
i p ro v e ra
un cnim Can-
1 androeccum
)s, cvolutionc
DOLLEO iisque qui eum scciiti sunt piaciiissol, tot
unico laiiiunimodii verticillo tetramero ndscribero,
simili cl silu stamiiuim in siaiu explicólo innilcntos, d im e rum id,
babcmus cl d u o b u s verlicillis compositiim, verticillo breviorum
infero, longiorum supero. Quia aulem secundum Icgcs pbylloiaxoos
lios decussnlim slarc necesse est aiqiic inferior coroiiam tolrame-
ram inscquiliir, quac ipsa vcrticillum dimerum scpalorum laieraliiim
seculneral, iste sepalis laleralibus iterum opponilur; unde superior
slot in lloris mediana.
In bis igitur planlis phvllotaxis traiisciindo a corolla ad slainina
do raiione altiere, lypo ncmpc 2-1-2- v. d mero, nd mfcriorcm
dimerum rclabitur. Hoc memoria co dignins est, quod plerisque
aliis in planlis phylloiaxis ani contrariaui scqiiatur aut eaiidein
serve! ralioncm in slaminibus ac in corolla; animadvorti autcm
polest, naiuram banc a norma dccliiiationem, ul ila dicani, ipsam
quasi corrigerc eo, ut d ir cm tio n c mmicriim staminum aiigcat.
Quum aulem theoriam abortus ila refutalam esso ccnscamus,
palei, nos quoque thcorias de c a u s i s aborlu» accipere non posse,
d a r . Konth ct mipcrrimc cl. Godron arbiirabantur, ex pressione
nimis arela, quaiu alabastra juvenilia centra sc iiiviccm cxerccant,
omnom qliem fingimi abortum pendere. Imprimis cl. Goubos buie
thcoriao induisit multisquc ariificìis eam ad explicandas omnos inler
Cruciferas variationcs cocgil.
Quas varialLoncs maxima ex parte jnm in autoccdeiitibiis com-
memoravimus; eus autcm qua ralioue oxplicemus e nostra tbcoria
palei. Ila in schcmato 10. (v. supra p.338.) slamina mediana integra
nec diremla pcrstitisse, in 9. nniiciim, in8. poslicum, in 7. ulrumque
medianum diremtum esse, siaiuitur, lateralibus elimino aborlis ; in
1—1 autem stamina lateralia adcssc, niediaiiis parilcr ac iu 7—10
nunc diremlis nunc inlegris, censemos. — Kcslat vero, ut mciilio-
iicm adhuc fueiamus Cruciferarum diinriiiii valde inciuornbilium,
quippc qunc p o ly a n d r a e sunl, Megacarpaeae ncmpc bifidae cl
polyandrae. fiiimcvus staminum variat in illis inlcr 8 et 16. Valdo
quidcm dolco, quum spccimina iniiium sicca mihi praesto fuisseni,
ncque lloris evolulionem cxamiiinre ncque stiiminnin ilispnsiiioncm
perfecte extricaro me potuissc; niliiloiiiimis lanicu crediderim, liauc
polyanJriain e primaria Cruciferarum lelraiidria orlum ducere, cl
quidem co, quud siainina mediana chorisi in p lu s qunm b in a
dirimanlur, lateralibus fortasse item cliorisì quadam nifcclis. Hoc
enim revcra in stirpibus proxime affinibus usu venire, in Cappari-
deurum nempe genere Polanisia, nbscrvavi ot infra expositunis
sum; praetcrea animadveriendum habeo, icrtiani liujus generis specicm,
Mey. lacinialam DC., viilgari gaudcrc ordinis androecca,
denique etiam inlcr Cruciferas ceterum normales simile quid sub-
inde posse obliiigerc, quum in Iberide et Mallhiola annua loco
pnris slamiuum lungioriim tria stamina non ila raro invenissciii.
Qualium oxemplorum unum in Fig. 18. adumbrnvi.
. Jam ad p is tillum Cruciferarum nos converlcnlcs, primum
(le eo ilispiiiaiKium hnbcnnis, utrum ejus lypo carpidia 1 conveiiiaiu,
quorum 2 mcdiniia aboriantur, id quod pleriqiie staliicruni auclores,
an c duobus lantummodo carpidiis conllaliim sit, ul ipsa res loqiii
videtur, Argiimciiln cnim, qunc pro scnteiilia priore auclores pro-
duxcrunl, formis quodammodo abnormibiis innilunliir, ut Tetni-
pomak, cui curpidin coiislaiilcr 4, paucisque aliis, qunc cxceptionc
8 V. 1 instructa cl mcdianis carpidiis dimiimlis demumque obsolc-
lis traiishus ad viilgarcm pistilli iiiorpliosin cxhiberc obsorvaiac
simi. Siqiiiclciu vero evolulionem prosequamiir, cliaiu in stadii.s
maxime juvcnilibiis observari d u o lantummodo carpidia possimi.
Quac sub axis apice, qui instar coni vcl licmispbacrìi c slninimim
primordiis exscrliis cst, forma duornui organornm scmilunariiim
pronascuniur, cilo in mediami conilumit et lali modo saccum con-
stiiuimt qui in ovarium denuo abil (Fig. 10—13; cf. eliam Fig.
10., 11. c tl8 . in tab.f.XVlII, Ci). Quum autcm porro in pislillis
illis loiramerìs carpidia mediana fere scmpcr sitimi oUiorem quam
inicralìn obtincniit, ila ni absquc hnositatione verticillo superiori
dimero adscribi possint, quem quidcm prò norma Crvciferae baud
cffingerc solitae sint: om n in o no n v id e o , c u r ly p o p is t i ll i
p lu s qunm 2 c a r p id i a n d ju d ic cm u s .
De formalionc s c p ti ct s tigm a l is omnes auclores, quantum
video, hodie consentiuut. Staluitiir, prius eniii c processiibiis pla-
ccntanmi ultra ovula protrusis, igilur origine quatuor lamcllis com-
puni. Ilaque haud sululanclum crit „spurium“ sensu ordiiiariu,
ncque vero, qnum ovula parielcm pistilli conslanter occupent, iio-
liuiii scpti „genuini“ perfecto respondci, scd formam sislil sui generis,
qunm septum „ s e c u n d a r ium “ forsan baud inepto iippellaro
possinius. Incomplelum id restât, ubi processus placcntariim soso
haud Bttiligimt (Sclenia c tc.); ubi oimiino hnud efforniBtilur, plstillum
hnbctur pcrfcclc 1-lociilnro (Isatidene c t a l . ) , ila m m
ordine ipso omnes Iransitiis inter hoc ct peculiarcm illam biloculs-
ris foriiiam invcniantur.
Siiginata co elTormari auclores cciiseul, Rob. Brows') scoiti,
quod qiiodvis cnrpidhmi origino stigma olfernl bilobum v. Iiicrure,
iobis autcm invicem oppo.sitis in unicum coalesccntibns ita, ut placentae
responderé oportcatil. Haec sciilcntia, licci ex hisloi ia evolutionis
haud evidenter probanda sit, quum sligmaia jam ab origine
spcciem simplicium offerniit, tamen non solnm analogia Ptipare-
raceanim, sed imprimis co probalur, quod carphlia, quando antiio-
lysi al. invicem solvebantur, revera stigmate dicepìialo exórnala
saepissime observantur.
Variationcs graviorcs, quas pìslilla inter Cruciferas subcnni,
Jam in anleccdcnlibiis suo qiiacquo loco commcmoralae suut. Addi-
mus, transverse quoque bi- ct plurilocniaria occurrerc (Cakilmcae
cl al.) eaqtic originem trnhcrc c processiibus inter se coiiflueniibiis
ct c v a lv a rum compagc oriimdis, ilaque liacc sepia tr.msversiilia
„spuria" esse, quac quidcm in quibusdam jam prima pistilli juventute
cfronuaiilur, aliis conira peracla anlhesi demum apparent. No-
tamus denique, J im o rp h a séngulas species cxliibere pistilla, ut
Cardamine chenopodifolia supra (p. 301.) dcscripta, Aelkioncma
kclerocarpum, cui siliculae ex parte I- cx parte 2-lncularcs. deni-
quc Diplychocarpus slriclus Trautv., qui superne exliil.cl fruclus
siliquosos inferne conira lomentaccos.
1) PI. Jav. n
De p e r ia n th io lir a c tc i s q u c id primum iiolamii.s, c a ly cem
revcra dimerum ct verlicillis duobus suporsiructum, c n ro llam
eonlra ictrnmeram cl unico (anlui.i cycio cuiillalam esse. Quac rei
ratio, licei quoud curollam ab omnibus quidem aucloribus prolictnr.
paucis tiiinen placuit quoud calycem, quem item tctrnmerum picri-
(|iic salutare maluiit. Cui quidem seulcnliae omnia adversaiitiir:
nuli suliii.i acslivalio l.iscriniis, diversa scpalorim. iu ulroque vcr-
licillo iiuloles, qunm laleralia saepe basì saccaia vcl gibba sinl
»empcrqiic fero magis concava miniisquc lala ac scpala mediana,
sed etiam Iiisioria evuliiiioiiis cl posilìu, ration« axis inllorcsccnliae;
Clin, boc cnim, siqllidcm verticillus esset vere tciramcrus, calycem
(liagoiialilcr crucialum stare necesse esset, neque ut re vera csl
opposiliim- Quod autcm subinde observamus, scpala laleralia, licci
urlìi superiora, statu lamen explicnto paullo demissius inserta osso
uc mediana, id cfficitur iiitcriorc tori cvolmiunc, quae plerumque per
l'Iaiidiilas ad boses filmiicnluruni breviurniii oriundas prodiirilur,
scpala laleralia quasi dcorsum dimovens.
Quum vero scpala mediana orili inferiora »ini, phyllolnxcus
icgibus jiibeiur, ul duo adbuc folíola laleralia, quae iis praecesse-
riai, in typo floris siatuainus. Quorum quidein in longe plerisque
his planlis ncque in slaiu explicato ncque in Juvenili ne levissimum
observatur vestigium; quin aulem in singuli» forma b rn c lc o la n im
revcra adsunt') (Iberis semperflurcns, Stenupelulam) et quia calyx
in onmibas eandcm servai posiiioiiem, dcmoiistrutur, in prioribus
haec organa prorsu» esse oppressa. Undo porro sequitur, parilcr
ac in Fumariaceis, quum etinm in Cruciferis sepaium anticum orlu
sii prìiimm, s p ir am phyilolaxeos iu flore esse o p is th o d rom a n i.
Acque ac do bracteolis etinm dc b r a c tc i s conslat, eas in
typo Doris adesso, scd plerumque penilus aboriri. Qua de re lam
sncpc jam ilispiilatum cl ila eum sese haberc probatum est, ul
cquidem in eo acquicscerc possim. Abstincrc lamen me noqiico,
quoininus cl. Godrom rcpugnarcin, quum abortum quoque bracica-
riim c nimis arda alabasteoi'iim pressione pendere coiitcndat').
In siugulis nempe (Udivphita, .MatlhiolaJ alabastra tnni pauca ol
laxa sunl, ut scsc omnino haud prcniant, et lamen hac plaiilao
bracieas non babcnl; in nliis conlrn acque confería sunt ac in cbrac-
tcoiis, et braclcis line gaudent (¡beris semperflorens, ctiam Cleomae);
denique niUem fieri omniuo non pnlcst, quum bracteae alabaslris
sais p r a f lc e d a n t, ut u l t e r io r e liuiiim pressione inni perfccte
siipprimantur, ut nc levissimum earum vestigium ctiam in sladiis
maxime jiivenilibiis obscrvari qucnl.
Sequitur scbcnia floris Cruciferarum, quale ex anleccdciitibiis
clucet (cf. Fig. 14.):
Ty p u s omn ium p r a e t e r c o ro ll am v c r ti c iU o r iiin d im e ru
s e s t, c o ro l l a e te t r am c r u s ; s p i r a pily H o ta x e o s
o p is lh o d rom à .
Bractea, vulgo oppressa (B.).
Bracteolae, duae lalerales, vulgo oppressilo (0 .0 ‘).
Calyx: 1) Sepala 2 mediana vcrlicilluin consiituunl infcriim
(s .a . et s.p.).
2) Sepala 2 laieraiia verticillnm coiisliluimt supcrum (s. 1.).
Corolla: Pelala4 cum sepalis superioribus diagoiialiier cruciata (p .).
Obs, In varictalibus quibusdam ct saepe quuquo in floribus
depauperatis specierum (Icficiiint pciula por aburuim.
0 line absquo dubio etiaiu spoctant inuK.ac, nisi oi.i 0 ror.iii
cl. Xormax (Quelques ol.servalioi:s rie .Mui'pliolog. veget., Cliristiunia
1857) lUiilu „stipulai-u:.; bracteae“ riescripsit, quas eliam adcssc
l'esse slaluit, siquiriein ipsa biade;, rielicint.
Yumariac, E.xcars. morpliol.
AxnROKCKUM: 1) Stan.i:.a2 breviora, laleralia, in lc g r a , vcrticillum
sislunt inferii... (si. I.).
2) Stamina 2 longimn, mediana, p e r c h o r i s in colia
te r a l e in in du o p a r i a d ir e n i la , vcrlicilluin
sislunt supcrum (st. m.),
Obs. Variaiioncs in amlroeceo, liiniquam typi specierum
quaiMiidam vci geiieriiin cuiislaiilcs, bac sunt:
1) Slamino 2 laleralia aboriunlur (saepissime in Cardamine
hirsula.).
3) Stamina 2 latei'alia aboviiiiilur ct mediana integra pcrsisiunt
(Lepidii, Senebierae, Capsellac spec. etc.).
8 ) Slamina mediana in piiira qiiain 4 (usquc ad 14) dirimiinliir.
All quoque hic lateralia cliorisi afficiunlur? (Megacarpaea
bifida Cl polyandia.J.
1) Slaminn mcdiuiia in duas dimidias (aiiliim dividiiiiliir, parti-
bus anthcras 1-loculaics gcslaiitiluis (Alelanlhcra.J.
Gynxeceloi; Carpiilin 2 lateralia, valvniim eoniiaia ilaque pislillum
placciitntionc parietali el origine l-loculare formantio, quod
quidem per preccssus c piacenti» oriundos cl in unicum
septum confluentes biloculare dcmum fu (cp, cl d.). Stigma
eujnsvis carpidii origine bicrtirc cst, criiribus aulem invicem
oppositis conlcsccutibius touini sligmo bilobum cvadit, lobis
cum placenlis respoiidciilibiis (sig.).
Ons. : Varialioiies gynaecei in generibus specieliiisque
siugulis typicao:
1) Accedunt adhuc carpidia 2 xerticillo altiori nddicla ilnqne
mediana, quac cum laleralibus in pislillum 4-valve con-
flniilur (Tcirapoma, Hulargidium.).
2 ) Septum iiicumplctiim restai (Sclenia aliaeque), piituinninu
deficit (/salideae.).
Ili. DE FLORIBUS CAI'l'ARIDEARUM.
(Accedit tali. LXVllI. Fig. C.).
vStabilitii'antcccdciililius morpliologia fioris Cruciferarum, de
ca, qunm hoc loco prae cctcris nule oculos habcbinuis, Capparidearum
tribù, Cleomearum nempe, jnm brcvis crii dispiilalio. Hac
euim plantae generibus hcxandiLs, v. g. Cleome, Cynandropside ct
al., talli perfecte cum Cruciferis convcniiiiii, ut vix stamina hand
tetradynama ct pislillum uiiilociilnro discii.i.ina praebeant.') Igilur,
line analogia per virus ili. Auc. Sr. IIii.aire el AloQuix-TAxniix')
demoiistrnla, boinnici hand liacsiiaruiit, ilicorias de Cruciferarum
flore admissas ctiam prò Capparideis slaliieic. Ncque vero directa
invcsiigntìono eas probare studiicriint; solo excepto c). P avero'),
qui ubscrvaiioiic orgaiiogcnelica llicoiiam dircnitionis slabilivil.
Idem mcis iiivcstigationibus cvincitur. Superfluum vero esset,
hoc, saltern quoad genera licxandra, fusius demonstrare, quippe quac
non sulum forma oxplicata scd ctiam omnibus cvolulionis sladiis
cum Cruciferis culivcniaiit; igitur sufficiai, in figuras 1—11. tab.
I; Hoec dlscrliiuna, q I. frcquen ir Crucifpi .nt fornoie
I iDter lies
ui-diilcs sislcrc- non valeui- Talen, iluten, lis structura i.niebcri,
patel. K.i.br\ o clin, iuler Capparideas
ul radícula |icr e.idupleurae duplicanir.ni. a colylodoi.ibus separetur
(cf. I'. gr. seciio.ies sciniauii. in tabuli» nostris LIV—LXV.), iu Cru-
cifa-is coutra r.idicula cu... colylcdoaibus ubique est conligua (ct.
lab. LXVI. ct LXVH-). Lnicam sístU, quaniu... novi, exceptionem
inter Cruciferus genus Luavtnworlhia, sed in hac cinbryu o.i.T.ino -
Hiipe rectus.
8) Aim, d. Sc. u
:1) Orga.iogci.le Cuiiip. i