.cxxyi
H H c Jàtrocal v um H l ' ‘l^i a g l s iS j ^
Vurtioillst. r*mi sunt ra n ( phoenixi- PhylloUifc*
■ tcrdum e* dictichorurt,adn.ol.one onuntur ( ^ ^ rnodo^ie.
ramiparas sup.a S 90 i q ^ M a . im » ’ HiMcdiuSSjj « s i spadix per iaxe«s deri«vatos p1 iu■m u"ii. n m f'f* 3l«W» , lBd fH l m w i M i m M B H
videtur, quod s p ^ lXJ » olcea I MB
p r ^ ll l^ plicisctandum
JRftdJ
duobus gfradibus
■W H s H °i,‘m ,uod IESSH 1 I aj)jptus ï I.jnatioriuin lol.ac.ar..m .amosspancnlmm
„ M M aa.um M S B B 9 B
■ i da.urJa.iO 1 1 ,,,n “ul ^ °r'Uml
i icmjvcntor .1 d e c o r um
,um pa. titio .1 qua« lol.at.oTla |uo.oh -palh.
H a H H E Ou a a, ixi o» > n » a ‘ « - K ”± s e s u '
afl rilur » » » . •• »d™ a l u a ^ . a . - piaarn-C
consueverunt I H M H B I l H i i i M
caudici -,'.i
^^ADHOTÀTIO
Îiüjiisrtôàî 'anömaiia»: i
fem.iSVj'tl.n 0«. ■ ■ 'A;1! Mü,1,g^ à > i ^ %.'r o ” - 1 * uei «eruc 8 ' » i 'ttiSr, ■ 1 „ ■ g >•' os moJo proficit, modo Heli,,*
«;,. i l « . . . ... . . . . 1 H WBBa ■ B H W Ë B 9B 3
cum axe: quoque^vario^modo coalitae. Conféras : - Elaeidem,
^Gconomam, lgnanuram ? A s lro c a r y um , B°rassinas, J-cf..’-
dpoaryinas. .1.
H fol.li 8 jM 8 Ma m,,5^@h^m.,»«mWi...™b811»ram ;
ri». '^Oqif^U.i«' tnrm»« rationa efliciantur, id perdifficile eat demonstratu*, njgM90 -
an saepiua cx'dUpositioni/fdrsticha' sint' repetendac. —-^öalitioneni''arium
maxime singularem et quâe quasi ‘ caulis ^^^ati ?peciern prae se ferat, in ïKtf|ï-
brcuiiïemi (TaB^^'ctrniraus. "■ Quisque * enim axiom derivatorim majorum
■ (non in ultimi* immediate floriferis habêtur)'disposiÜ^rfe'rf%ca| o * ê x>axma
brevis spathae prodiens cum axi jde quo derivator long» tractu coàlescit usque ad
1 insequentein spatham, quo fit ut haeo'ipsa oblique deturbelur et e suo sinu emrt- “
tit rauiuin bifidum, brurë àilt'èro spatliifero aliero nudo. Concaulescentias f flcMPS
offerunt quoque Areca Cfl^SS^t affine^,
In IJvistona (e/ g.V'apeéto^^Tab.tm^ ^ l z .^ B ^ e tV forsan^in
axis primarii prima ramificatio obnam'venit absque praeranUbu^liil’ramipàris, ita
'■'”v 5) Extrema et ultima' ramificatio spadicis palmacei, sub
ipso flore, pedicbllus , ubique est perbrevis (Jubaea, Licnala)
àut plerumque plané abest, floribus sessilibus. LateraHs pedi-
cellus ex axi emittitur, régula in palmis tam universali, ut
tèrminalem rarissima solum exceptione conspicias (e. gr. in
■Tnthrinace brasiliensi) i ideo apex axis plures flores pro5âu-'
feentisi specie acuminis aut processus obtusi !^ ltra ^florum ’æû-:
premum promittitur (Tâbi Z. XVI. fig. I. 1.). Saepe complu-
res flores dense glomerati in uno consistant nodo, qui coalitis
compluribus pedicellis effectus esse videatur, {Gopypha, Chamae-
rops, maxime JJoistonà). Ibidem igitur axes spccie ultimi gra-
dus tamquam e plurium graduum conflati sunt considerandi.
Sicubi flores non nituntur in pedicellis perspicue dïseretis, spa-
diois superficies, ubi floribus ornata est, variàsVprâë ^se fert sin-
gularitates p s^ p b ? ;éaé rarissimes et palmis solis proprias. Con-f
spicitur nempe superficies, magis minus puculata s. scrobiculata
(Oenocarpus, Euterpe), quibus scrobibus flores apponuntur, aut
coalitione bractearum bracteolarumque cum ilia évàdit areolata
(Manicaria) aut spa^ficis rhaches
floriparae effingunt fo p e a ^ i^ e qüibus flôrés^^ario’sv ad inflores-
centiae ordines ^exculti, modo minores aetatë, (Chamaedorea),
modo majores (Bentinckia) erumpunt : taies ad foveolas effor-
mandas bractea et forsan, bracteolae diversis modis conspirant:
fclvFLTO. .CUNTU LNIVRnSALlS
H Ü W B M H I H IW ! r,u....c nc,dcr«v..n ^ « ü o n .
pedicellis o.cntSSfKfB^-dnu.cunlu.-. Kl oui. m ^ c ^ p .c »
.pio^Maj Mrfï.uf.S’t.-.ù B h h h h H m h MHh
■ ldn,i,iam’ toto
rali conünu a sunt colloca ti. Fl os termina lis, quo axes p luri-
flori claudantur. est, nisi anomalo
-S* l^ i l j iS PS-Xad. "'.“ t
V , un . » » Æ j y ‘ r t ÿ l i v i / 9 B |
earn esse,, c en tijp e tam ,\o u t in-■
determination auctor es d ic ere co n su ev ëm n t. / -
H Aliter vero se Habent florum complèiusî ultimi gradus e
bractea communi,f.pro.yenientes ; qùas.pi/^t^en^aS^ar(zaZes
ÿiernisiBotanicis appellemus, necësse è s t . Harum ,enim inflores-
centiarum partialium ratio ||J ||p o s i ta .e s t, f lu o d ^ p i^ tp f id ic ë l-
lis proxime antecedentibus derivantur ;î oirigine tamen difficili per-
%plftufï^ua^ ju ^ j^m ‘.saepius dictum .est, iflôresÿëdicëllisf'carén-
^HWexMp?o^ta^^ômmüni'faut^eThodulo, rquioillorum coalitio'ni
debetur, ' o rjg ifili^H î^W ^ d èn tuK VAââ igitur specië^simplex,
german., e tali pedicellorum coalitiônë^vÇsÿvïîm^;
schiam in praëlectionibus. appellare consuevi) o rtu s, quenïWclr
B r a v a i s fratres pseadothalli nomine notasse inter Botanicos con-
stat, hic aut totus deest, aut nodulum effingit. Çuae autem hac
ratiohe producuntur inflorescentiae gen era, ea ' maxime affi-
ciuntur bracteolarum collocatione, quae et cujusque axis floriferi
cladaparchiae sunt et ipsi flori pro protagmate et sequenti axi
^pW bractea valent 86 sq.). Çuodsi, uti antecedentes
observationes, praecipue §. 9/» prolatae, postulant, conversio-
nesç et;deturbatipnespartium tamquam a primitiva conforma-
tione aliénas missum facimus, protagmatis (fl) monophylli ad
primum florem duas positiones habebimus: unam bracteae com-
muni (6) ex ad verso, alteram (aut dextra aut’ laeva) ad ejus
latus. Cunctorum vero protagmatum intra hanc bracteam suc-
cessio triplici utitur collocatione : i|i|p e s duas affectât ’plus
minus cohspicuas' secundum liriMm,' *quam inde a mediana
bracteae ad axem inflorescentiae përtfalis- dûctam tibiï -mente
concipias : dispositio cincinnalis-, 2) protagmata per lineam spi-|
ralem sunt collocata': dispositio helicoides-, 3) bracteolae spa-
thellas exhibent amplexicaules, quarum prima stat angulo rècto
in lr U ib ia S c i* jjiilu ampl xicauli dispositio sp ith d la n im
decusstms. Jam de his ulu rius agamua.
nuicsccnt.uH'quai.ind.ru.iinw duo « rnrrn priora illis a d s tn c
^ in tl. |U iuu 1 dol n r .c ( fn t iiic i Morpl loci S c h .in p .
I. 'lie-., \V v j J c r u . explicavc
run., qui viri dd. p tat ter bracteolarum aituin al.ud quoque me
mentum in auxikum v o c arunt,/flora d.w versionem s. trope
iWuidun^Oj. e direct, ntm |ua -(roccaeua -iphvlloplalticcl
- t'i ^ . « u r ^ ^ ; e . n :.prbgFed,tur . et quern prucaerlnn r sepalc
rum-- el petalorum imbricalione etndent dijudicare. Quae quj
dem mvestigatio multis pressa diffioultatibue - ob nerigomi tr
B H H M M M et vicisMtudineej. tractabitu.
■utn nobis de alabastro s e rm o V ^ ^ ^ ®
CXXVII
4mi" Wm m m T ^ # . ' i n ^ r ;anu; ......
flora d, ta un, , n 'c K h ^ , u, p T f . u s ^ ? ..... .
Ut .Hul qu \ .1 . I , ,1 ... ,v . . i . , ^ 0 ? l § T r1jî? 1fr1i11; -fAÆr
neo nl . ,11 c lIT T r’ In. r , l u ^ I ?| nC> , ' ,
typus m omul . . geldl.iliÿ-c ^ j n g a f f r ^ ift*" fftfllSi'VumS'.^M
inter Botanicos constat. Fiorem foemineum B veto ras in
^uccoaai n. ultimum q .u p .. atia' ^ 'a lir .b u àT JBW Ï Î f^ ^ a lult
érdó!cti' sumüs. ’ : '• -
c ê . l ^ / „ : hl8 raro obse'rT.mr ^
'-»V ( helicoides B r a v ., quem
a unilateral. ,nflo. Mc, nl.ar , „mfeafone cum fl >rum,homodro-
n,nfl' > ' , 'p r ® l t u , t | - ,Ur..nme ...,palm„ oba.rv.'tur ,neque
'‘ttffiV ’0- ''" ‘'"^À^VpluB^RvJlutj,It florum quasi per spiram a
D lS E H ë ^ fe ^ * '** "* ’ ' ’ f~ • j f â- ,r ,"Ir‘ 1 <tV
brac n frê^ima'^^lTnam la.ea inlunin i^b"
, FnORIS F0EIUINE1 IN C.NCINN TRIM »KO HTU-i nllll I eSSe .V.
medio in li. du», .nu < ulus (id quod praesertim ex axium deri
vatorum decurtatione pendere censendum est), loco tarnen non
in<,omnibus eodem. Sitùs omnium frequentissin\us. e s t.quo flos
foemineus in fr a masculos, bracteae propior, pe r ty pùm^ incin|ÿ
nalem descendendo longissinie^defertur.'.
^ ^ M ^ ^ r a ^ 8 ^ ^0R U 3M^ro|j3Q^^ ^éytrifloro debilitato oritur,
sëd passim pro -'typo absoluto obtirtet^ .'. t' ■■
‘ ^ : 'CiNCiNNus; ^MUi/TiFi.0Rus?r ^qimmntó||q?^n^ regularèm
adipi8Càtur^lpediqèllorum defeoitu impeditur, quos^in Coperni-
cia, Chamaeropis sp., et evidentiùs in jLivistona' videVqs^sperie,i
Cymüla intraspathellaris. Tn Lepidocaryinis quoque in-
florescentia. ultimi gradus s. d. determinate jest! sive e spathel-
l|s; ^tiéhif; {Calamus), sive e spiraliter dispositis procedit. Pau-
cas si excipias ,species, (e. g. Daemonoropem Lewisianum, intermedium,
Calamum acanthospatham) pedicelli etiam hic de-
ficiunt :atque . flores intra protagmata se continuo excipientia
fiunt sessiles. Solemnis harum palmarum typus est cymula
biflora, cujus,nos'.I^ri^^^aitfp^ effloresçit-; ^ubi jvëyo'ÿnflo- ■
rescentia minus excoliturill^ffiest ,j^qui:. abortum patitur.
W im prioris t flo r is p ro ta gm a , -||l|mdëjm£ nervorum conyer-
gentiam tamquam secundariam statueris, angulo reeto stat
I ç«m spathella bracteali, p.JÜam deçpssatS Gpr^jm^ CMHr
I ^ ^ ^ R l I xfôlh^lGîÉlRaro Protagmate
tf, „ut inflorescentia in trifloram abeat, ’e^g.)insÇtUamo&
. genuntyprO', _ 'S l K ^ x f e i ï . ^ ? ? lacca
t ^ v e j ^ t ^ .
. Amentum. In quibusdam. spadicibus apparet ramo-
rum forma,, quae nomine -amenlz;insigniri solet ; id nomen ’.uti
omnino >hàud satis definitum est , ita ;ne.?hic. quidem justae ra-
tioni ,'convënit. :iNams'sif^voce. amenti _ cogitas .de’ inflorescentia
spicata s.. spicaeformi, quae infra squamaeformes bractèas;im:
,perfectos i|véj..nudos flores' gestat/et ^postî deflorescentiam.. aut
fructuum- maturitatem. 'decid^^rex omnibus his proprietatibüs ea
modolratib; quadrat in cognates palmarum formationes,, ut flores
iüfra squamas (s.îspathejl^^^^^'appositas sint .collôcqé\Sed isti
flores minime suntimperfreti^e^exceptis iV^oe, generis, hetero-
clitij 'pmëntis naasCidis faxes. hôh deci|p^t, foemiueorum aytèm-futi-; /
que persistunt et in ipsa ^Hpà lignescunt efficiuntque globosam in-
tumescentiam, areolis, ubi j fructus sedërant, insignitam (Tab. i j i i t , -
fi|^^J):4’Inde !vox ifamraH R nonVi^^për comparationem ^ a'd-; :
hiberi i potest.'; . Formaefÿ4 quae in Ma u ritia, Lepidocaryo,
W B B Ë Ê Êm