64. ICONFM PLANTARFM
FIGVRA 3. Flos idem hexapetalus, verticem vifui obiiciens paullo explicatum, vt Stamina duo.
decim cum Piftillis (ex conlpici poffint.
FIGVRA 4. Flos heptapetalus, itidem a vertice vifus, cum Staminibus quatuordecim et Piftillis
feptern, nacurali mole.
FIGVRA 5. Calicis foliolum a facie externa conuexa vi(um.
FIGVRA 6. Idem a latere expreflum, vtrumque naturali magnitudine.
FIGVRA -j.o Petalum integrum a facie interna vifum, carina notatum.
FIGVRA 8- Idem a facie externa pictum, vt dorfi ala conlpiciatur.
FIGVRA 9. Petalum transuerfim feGum, vt forma triquetra et craffities adpareat.
FIGVRA 10. Petalafex, demto calice bad adhuc cohaerentia, nunc explanata, ita tamen , vt
Stamina adhuc adhaereant alterna.
FIGVRA 11. Piftilla (ex eiusdem ftoris, iuniora et adhuc condgua, quibus NeGaria ad bafin ad.
. fiftunt, Receptaculo adfixa.
FIGVRA 12. Piftilla fex adulta, diuergentia, capfulas maturas facientia, magnitudine naturali.
FIGVRA 13. Piftillum vnicum iunius, naturali mole.
FIGVRA 14.. Piftillum adultum, per longitudinem feGum, vt Seminum (itus elucefcat, auGiore paullo magnitudine.
FIGVRA 15. et 16. Styli fuprema pars, et Sdgma vario fitu vilum, magis ampliata magnitudine.
FIGVRA 17. Piftillum transuerfim (eQum, naturali mole.
FIGVRA is . Idem magnitudine paullo auGiore, vt pateat quomodo Semina margini interno in-
ftar placentae adfiguntur.
FIGVRA 19. Semina duo, non penitus matura, magnitudine circiter naturali.
FIGVRA 20. Eadem matura, mole valde auGa.
FIGVRA 21. Glandula neGarifera, a facie interna vilui reQa oppofita, mole valde auGa,
FIGVRA 22. Eadem glandula neGarifera a latere vifa, cum parte Receptaculi communis.
FIGVRA 23. Eadem a poftica facie exhibita, itidem valde auGa.
FIGVRA 24. Stamen iunius naturali mole.
FIGVRA 25. Anthera cum Fili parte luprema, ab ea facie piQa, vbi loculus poftea diffilit valde
auGa. ’ ’
FIGVRA 26. Eademab ea (uperficie, in qua loculorum (epimentum extus confpicitur.
PIGVRA27. Anthera iunior, a vertice vi(a, (imiliter vt prior valde auGa.
FIGVRA 28- Stamen integrum vetuftum, naturali magnitudine.
FIGVRA 29. Anthera locuiorum rupturam parans, ab ea facie piGa, quae Fig. 26. exhibetur
FIGVRA 30. Anthera ex loculo penitus aperto farinam dimittens , ab ea fuperficie piGa auam
Fig. 25. etiam fiftit. r “
FIGVRA 31. Anthera fob eodem fitu, demtafarinae maxima parta, vt teftae forma adparear
FIGVRA 32. Anthera decrepita, omni farina exculfa pingitur, magnitudine aeque vt in prioribus
valde auGa. ■
FIGVRA 33. Fili pars maxima, cuius infima piEs capitatis confperguntur, mole auGiore.
FIGVRA 34. ApexPetali, maximeauGus, vt fabrica et forma fimbriarum elucefcat.
FIGVRA 35. Alia forma fimilis apicis, vtraque a (uperficie externa.
OBSERVATIONES.
.1) 1 llantam hanc CLVSIVS primus absque dubio recentem defcripfit ita, vt agnofci poffitpaucf
autem, quipofthunc iftius mentionem fecerunt, Eiusdem verba plerumque repe-
tunt. Solus J. BAVHINVS ex ficco exemplari illam definiuit; nemo vero quantum
fcimus, adhuc pinxit. Idem equidem BAVHINVS Semperuiuum alteram foliis minoribus -fre-
quentioribas et denfioribus fecwidum marginem tenuifmis xieluti pilis inflar mollium Ibimilmm
adnatis DODONAEI Hift. p. 127. n. 2. B. plantte CLVSIANAE cum d S i o n e adt
commodauit; mallem tamen, non obftante limadffimo iudicio Viri, circa nomina ordinanda
caeterum confiimmatifiimi, plantam DODONAEI propter folia frequentiora, denfiora et
coiorem eorum in deferiptione notatum, referre ad Semperuiuum globulos deiiciens, de quo
plura
T A B F L A XVII. S EMP E R F I F FM. 6 5
dura aliquando proferre in animo habemus. Selegi potius nomen DODONAEI tertium,
îüpra citatum, quod magis quadrare videtur. Quae I. BAVHINVS de GESNERIANO
nomine aliquo introducit, melius in HVIVS Operibus extricabimus. IVNGRMANNI plan-
tam hue pertinere, HOFFMANNVS addito CLVSII nomine euincit. PLVKENETIVS
etiam nomen CLVSII citât fub Sedo fuo fobolifero flore albicante magno foliis in margine pilofis
Phytograph.jp. 339. et cuml.BAVHINI Sedo, vulgari magnofimili combinat; quod cum contra
ipfius I. BAVHINl fententiam fit, imitari noluimus. Subiecit porro LINNAEVS Semperuim
(Fiirto ) foliis caule petalorumque apicibus hirtis Cent. I. n. 33. & Amoenit. Acad. Vol IV. p.
272. nomen CLVSLANVM, cum autem charaûeres, quos in nomine et fuccinGa defcriptioT
ne (hppeditat, aeque Semperuiuo globulifero, ac huic noftrae plantae competant, et vtri-
que aacommodari poffint, pro certo determinari nequit, quam (peciatim voluerit. Recen-
■ tiores aliqui, quibus facultas fuit, Ioca CLVSII peragrandi, nihil vlterius prodiderunt, cut •
infifti poffit. Contemplabimur igitur ftirpem hanc (ecundum exemplaria, quae Anno 1753.
ex Alpibus vna cum aiiis congeneribus recentia retuli, a quo tempore quotannis mihi abunde
(loruerunt.
2) Cefpitem amplum efficere folet, Congenerum more, ex pluribus orbiculis diftinûis plantarum
vafiae aetatis compofitum. Orbiculi, maxime etiam adulti, (emper minores reftarefolentillis
Semperuiui teGorum : inter congeneres tamen facile omnes, maxime laxi et patuli, vel faltem
nunquam valde compaûi etdenfi exfiftunt, iuniores interdum vix decern vel duodecim foliorum
explicatorum, in adultis quorum facile vitra viginti vel triginta végéta numerantur. Et bad
orbiculorum adultorum, quibus infimi foliorum ordines emori folent, vel etiam ex radicis
lupremis, praefertim vbi celpes noncoercetur, frequentes pullulant ocelli iuniores,, radiculis
fads validis inftruQi, quorum folia itidem apice ftatim patula funt, vel làltem numquam in
globolàm compaGamqué formam adeo imbricantur , vt in Semperuiuo globulifero fieri
confueuit. Orbiculi maxime adulti Vere vergente media folia in faftigium attollere incipiunt,
et caulis demum ipfe prodit, qui Iulio menfe plerumque apud nos flores explicat. Radices
orbiculis mediae aetatis fibrofae competunt et longae; illi vero qui dorent, praefertim qui
caulem validiorem trudunt, radice etiam praepollent, quae plerumque ex capite tuberofo od-
longo, transuerfim fulcato fenfimgracilefcit in ramos aliquot, profonde in folum, praefertim
pingue, pénétrantes: quare fufo (upra ventricofo rapicio adfimilari poteft. Quo maioraCaulis
incrementa capit, eo magis folia extima radicalia marcefcere incipiunt, quin et fenfim penitus
exficcantur ; quia plantae florentes abfoluto florefeendi negotio communiter moriuntur,
nec ex eadem radice reuiuilcunt. Plerumque id exeunte aeflate, vel autumno currente fieri
(blet, poft perfeQa maturataque femina; aridus vero caulis non raro in alterum vsque annum
remanet.
3) Folia radicalia, orbieulos componentia, imbricatis ordinibus circa breuem axin alternant,
patula et leniter circumflexa, coloris ex pallido caérulefcente viridis ; ordinum autem incertus
numerus eft pro aetatis radone: in parais fobolibus vix vitra quatuor vel quinque, in adultis
ad.aGo vel plures computari poflunt. Singula folia ex latiufculo principio in oblonge ouatam
formam apicis modice acuminati transeunt. Superficies (upina penitus aequalis eft ; prona
vero dorlum (uperne innerui aliquod imitamentum paullulum eleuat. Difcus in medio vtrim-
que modice (kltem conuexus verfus margines attenuatur, vbique ciliorum alboram non valde
rigidorum fimplici ferie ornatur vsque in apicem, qui paullo craffior et luccofior apparere folet
reliqua (hbftantia. Haec vbique tamen fucculenta et cellulola eft, cellulis in papillarum
quafi lbries fob cute ordinatis, quas vtrimque veftit nembrana alba, leuiter perlucens, fi de-
trahitur, tenera et vndique glabra, quae edam, vbi margines atdngit, cilia Ihpra memorata
proiicit.
4) Cauli? ex orbiculi meditullio ortus, teres furgit ad dodrantalem vel pedalem aldtudinem, atque
lparfim et laxe pilis praepilatis, nudo oculo etiam conlpicuis, toto fuù traûu confpergi-
tur. Per (patia fads Dreuia circa ilium alternant folia caulina, felfilia et bafi (ua dimidium
caulis fere ampleGentia, interuallis (bis praefertim in medio caule plerumque ’longiora. F or-
ma illis eft longe ouata , inferioribus paullo anguftior, fuperioribus pauilo labor, extror-
fum fads conuexa, introrlum concaua, interdum varie flexa. Subftantia ipfis eadem fere
competit, quae radicalibus, paullo làltem luccofior, tenerior, fragilior et albidior. Infima
caulina cum radicalibus coincidunt, quod aliquantum ciliata hinc inde fint ; mox autem
in difeo non folum minutiffimis aciculis capitatis et (iiccofis lèfe conlpergunt, fed easdem
etiam ciliis ipfis permifeent. Superiora vero cilia penitus deiiciunt, et aciculas prae-
pilatas faltem retinent.. Terminatur feu diuaricatur communiter Caulis in duos ramos,
quorum quilibet bifidus elfe (blet. Singuli hi rami fparfim folia fimilia, fed, vt facile
coniicitur,, fenfim minora et laxe pofita recipiunt. Diuaricationis primae medium Temper,
quantum adhuc obferuarepotui, flos occupât pendunculo (ho proprio fultus, non (olum
primum effiorefeens, led et numéro partium abundans, vt infra videbimüs. Ex ramis Pe-
dunculi florum emergunt, ereûi altérai, calice breuiores, et finguli foliolo florali ouato acuminate
et aciculis praepilatis conlperfo inftruGi. Flores ipli fucceffiua etfcanfiii quadam ferie
R efflo-
1 1 1
f i l l ' h ill!