Elleborus niger atmuus ANG. fecundum C. Bauh.
Ellcborus niger vents GER. fecundum C. Bauh.
HeUeborus niger ( Stiriacus) WEDEL, de Med. facult. p. 144. n. 9. El. Amoenit. Mat. Med. p.251.
EUeborus niger Mattb. PANCOV. Herb. fig. 1162.
Hellebarus niger ( StiriacusJ VALENTIN. Aurifod.Med. p.105. LVDOVICIPharmac.p. 139.
KOENIG. Select:. Med. p. 5.
HeUeborusniger amplioribus foliis TOURNEF. Inft. R. H. p. 272. BOECKLER. Cynof. T . I.
p. 136. CHATILLON. Hort. Reg. Tab. nobis 166. SEGVIER.Bibl.Bot. p.164.5
HeUeborus niger foliis breuioribus VAL L. H. R. Tab. 17. MENZEL. Ind. p. 146.
v) Elleborus flore magno purpureo GESN. Hort. p. 257. b, et (Italiens) ibid. Append, p. 202. a.
El. ad CORD. Diolc. p. 73. b. not. f ^ .
HeUeborus niger flore rofeo amplo MENTZEL. Pugill. lit. H. El. Ind. p. 146.
HeUeborus flore rofeo maiore latifolius KRAMER. Tent. au&. p. 44.
f) HeUeborus niger Orientalis ampliffimo folio, caule praealto, flore purpurafeente TOURNEF. Coroll.
Inft. R. H. p. 20. EI. VoyagesT. II. p. irq. etiqo. B ACHOV. 1. c. p. 7. GEOFFROY
Mat. Med. T . II. p. 70.
HeUeborus niger Orientalis BELLON. Obf. Lib. 3. Cap. 41.
•) Elleborus niger II. Dodonaei LVGDVNENS. p. 1636. c. figura.
Planta Leonis DODON. Gall.
î) Ellcborum nigrum CAMER. Epit. Matth, p. 940. ROLLFINCK. purg. veget. p. 202. et 205.
HeUeborus niger II. VERZASCHA. p. 725. cum icone Camerarii.
 HeUeborus niger flore rofeo minor Belgiens MORISON. H.R. Blef.I.Hift. Ox. III. p. 459.COMME-
LIN; Hort. Med. Amft.p. 154. HERMANN. Lugd. B. p.309. MENTZEL. Ind.
p. 146.
.a) HeUeborus niger autumnalis flore maxima H. R. P. TOURNEF. Inft. R. H. 1. c.
Elleborus autumnalis flore rofeo maiore albo D. de Mauvilain. IONCQ. Hort, et P. Ammann, apud
MENTZE L.-Ind. p. 146.
EXPLICATIO FIGVRARVM.
FIGVRA i . Très feapi florentes adumbrantur, quorum vnus florem lupinum, alter pronum,
tertius transuerfum exhibet, cum adiunEto folio enneaphyllo.
FIGVRA 2. Flos claufus cum braEtea.
FIGVRA 3. Flos adultus, feöione verticali per medium diuilüs.
FIGVRA 4. Petalum folum, qüomodo venis exaratur.
FIGVRA 5. et 6. Petalum neäarinum a latere et antice delineatum, naturali magnitudine.
FIGVRA 7. et 8. Idem eodem fitu magnitudine auEtum.
FIGVRA 9. et 10. Stamen naturali et aufta moleproponitur, antequamloculiAntheraerumpuntur.
FIGVRA II. et 12. Antherae transuerfa facies naturaiis et au Eta, vt Ioculorum finis cognofcatur.
FIGVRA 13. et 14. Stamen cum Anthera, cuius loculi aperti lùnt, fîmili modo duplici magnitu-
dine repraefentatum. / 1
FIGVRA 15. Anthera fola transuerfa, loculis reuolutis, farina repletis.
FIGVRA 16. Germina cum ftylis vilui obue'rtuntur.
FIGVRA 17. Eadenr fena transuerfim dilfeEta.'
FIGVRA 18. Germen vnicum per longitUdinem apertum. «
FIGVRA 19. Idem integrum ab interiore fiue poftica parte confideratum.
FIGVRA 20. et 21. Styli orificium fiue ftigma antrorfiim et iateraliter, per lentem vitreamlvalde
ampiiatum, delineaui.
FIGVRA 22. Semina immatura variae magnitudinis.
FIGVRA 23.. BraEtea feapi luperior, cum fuis venis;
FIGVRA 24. Folium partiale, in quo venarum rete indicatur.
FIGVRA 25. Radicis liimma portio, cum abfeiflis feapis florigeris.
FIGVRA 26. Situs omnium in flore praefentium partium, lineis in vno plano exprimitur; vbi
notandum eft, feriem exteriorem ftaminum, eadem apertis iam Antheris indigitare.
OBSEROBSERVATIONS.
Hellebori nomen etfi antiquiffimum celebratiffimumque fit, atqueinhuncvsque diemma-
gnam conferuet famam-apud eos quoque Medicos, qui in cognofcendis remediorum
nodsminimameuramponunt; multis tamen temper obftriEtum fuitdifficultatibus, De
noftra planta ante DODONAEI vel MATTHIOLI tempora nihil certi, per figuras praefer-
tim, innotuilfe videtur : RVELLIVS enim Lib. deNat. ftirp. p. 644. et MAR ANT HA Method,
cognofc. fimpl. p.257.261.267.295.deandquorumftirpediflerunt; TRAGVSquoque COR-
DVS, FVCHSIVS, LONICERVS, aliique plures, de viridi fpecie, diuerla ab hac noftra,
loquuntur; fubfequentibus vero temporibus eo frequentius deferibitur. Aliqui vnicam foium
Ipeciem admittunt, alii plures efFormant : vtrique interdum ex floris colore, vel albo, vel ru-
bente, vel mutabili diftingunt. Is fere ordo eft, quem in recenfendisSynonymis fecutus turn,
êt generali titulo fimuIinaufiplerosqueAuEtores, qui aut vn.icam folum varietatem delctibunt,
aut feltem fpecialioris loci natalis mentionem non faciunt. C. BAVHINI nomen, quod omnes
fere varietati noftrae ») adiudicant, ideo inter generalia collocaui; quia Stiriacum Helieborum
pro varietate Communis agnofeit, dum ilium lub vnü eodemque numéro comprehendit. Me-
reri autem plures adhuc referri in iftum cenliim, plura perluadent : etfi negari non debeat,
varietates huius plantae, praefertim noftrae *) 0) S) quin et >>) aomodum conftantes elle,
dum reliquae, potiffimum quod ad colorem attinet, mutabiliores funt: quia vero diferepantia
praefertim in foliis lefe manifeftat, et planta frigoris valdepatiens eft, proinde firmam n-aEta
eftfabricam, eo minus mirum videbitur, fi habitum, quem femel contraxit, eo pertinacius
retinet. Magnam equidem vim exemplarium huius plantae ex variis regionibus adiatae com-
portaui, et Illuftr. TREWIVS, quem honoris caiiffa nomino, foliis quatuor ftirpium locupie-
tiorem me fecit nçn folum, fed et piEturas aliquas contemplandas dedit. Specialis confidera-
tio harum omnium etiamfi commodius forte cum fingularium partium traEtatione fieret, non
tamen abs re erit, fi pauca nunc ftatim commemoro. Orientalis omnium maxima eft, ramofo
caule, foliisque pedalibus fuperbit; ficutetapud GEOFFROY deferipta reperitur: foliolaad
lanceolatam formam quam maxime accedunt, et ex bafi anguftiore, ienfim dilatata in apicem
termihantur Intis acutum, veluti id ex fpecimine intelligo. Stiriaca, foliola gerit, pro magnitudinis
ratione latiora, circa duas tertias circiter longituainis partes maxime ampliata, et poftea
mox cum angulo in apicem obtufiorem eduEIa, ,adeo vt rhomboidei quid in figura oblonga
monftrent. Anguftifoliae foliola ex lineari fere lanceolata funt, refpectu habito ad alia confimi-
lis ftirpis, et fenfimin apicem modice acuminatum attenuantur. Belgica minor, quamMORISO-
NVS lola magnitudine diuerlam iple adferit, ex vna praecedentium euata videtur; expertus
enim film, vulgarem anguftifoliam, cuius exemplaria dato ftudio arenofae vel macilentae ter-
rae, aut fiEtilibus fimili terra repletis commiferam, quotannis a magnitudine omnium partium
itaremifilfe, vt pro varietate ifta minore earn nunc habere poffim: fiquidem folia integra volam
paruae manus vix fuperant, quaedam non expient, et flores admodum pufilli truduntur. Reliquae
varietates inter alterutram recenfitarum ambigunt, ita vt vix limites pro diftinElione fu-
perfint. Non haefitaui quoque, inter varietates reponere HELLEBORVM nigrum autumnalem
floremaximo H. R. Par. cum tempus florendi fufficiens non det momentum, et faepius deprehenda-
tur, vulgarem autumno laetiffime reflorere, fi coeli temperies fauet. His pofitis facilior erit
iconum, quae paffim exftant, enarratio. Stiriaca igitur, quoties a MATTHIOLO piffta eft,
non male exprimitur,. quod foliorum formam concernit, praefertim icon magna operis Ger-
manici et Latini Offic. Valgriflanae, omnium, quas dedit, optima eft. Eundem gentium feruat
reuerlà et imminuta, EIVS compendio adiuncta, quamLVGDVNENSES repetunt. Galiica
Commentariorum editio omnium minimam,*paullum mutatam, et maxime rudem habet figu-
rationem. Ilia vero, quae editioni Baubinkmae addita eft, et apud TABERNAEMONTA-
NVM iam exftat, mediae magnitudini? et ramofior, eiusdem tamen valoris eft. Ab altervtra
harum multum mutuaüit figura PANCOVIANA. CunEtaein eo concordant, et forte peccant,
quod inter aliquot fimplices minores fcapos, vnum ramofum procerum, et foliis nimis
magnis onuftum fiftant. DODONAEI opera latina plantam noftram exponunt, fcapis nudis,
fimplicibus, pumilis, braEteisquenon foliatis, foiiolis magis lanceolatis^ minus obtufis, quorum
tamen pediculi aliquot profunde bifidi flint. Eadem omnino figura LOBELIO et CLV-
SIO inferta, ad eius vero imitationem reuerfa eft. I. BAVHINI icon, paullo minor a CHAB-
RAEO recula, vt et STERBEECKII Irait. II. Part. III. de plantis nôciuispoft Tneatr. Fun-
gor. paullo ampliatior; NYLANDTI vero rudiset contraEtior, Herbar. p.202. Quam porro ex
DODONAEI Gallicis LVGDVNENSES proponunt, ea fcaporum quidem habitu priori concordat;
differt tamen foiiolis, prelfefibiinuicemadnatis, et dilco latioré inftruQis, quem fereha-
bitum KNIPHOFIVS per eEtypum viuae plantae etiam repraeléntat. Dodonaei figuris proxime
acceditMORISONIANA; dihert autem, quodfeapos, etfi fimplices, foliis, quae digitata funt,
longiores deiineat, et folioiapertotumfereambitumlérratafacit, inquopeccat. Idem interim vi-
tium adhuc eminendus eft apud SWERTIVMin icone Helleborinigriflore albo Florileg. P .1I. Tab.
Ii fig. 2. quem. ea in re fequitur WEINMANNVS, dum plantam etiam fuam foiiolis lanceola-
H tis,