Intybus fyhcflris Cameras.. Epift. p. 28 y.
Cicboreiwt Jÿhefire BlaKWELL T. 183- tllLL. IIT. p. T6o.
Cichorntm floribus gemini! fißlibus foliis runcimtis Linn. Spec. II. p. 114a.
« Varietates flore albo in der Enge T rag. Fehr fcorzöner. T urner.
ß Flore rubro T rag. Ab acido adfufo, & a ïiicco acido formiçarum Cidiorei flores ru-
befcunt T rag, ad Brunfels II. p. 274. Cultum ad cæruleum colorem redit Sen-
KENBERG LÏL CotlV. p. 10.
y Foliis integris C. B. V aillant.
«I Altiflima , erefla, fepedalis, foliota varietas in arce veteri Openheimmfi. Ea eft hortenßt
T rewii tab. 177.
« Caule latiffimo , fajcicitum : a me aliquoties repertum. Habet C. Gesner epift. p. SS.
.Ubique ad vias.
i Caulis plerumque procumbit, aut inique erigitur. Radix dauci fimilis, cylindrica. Folia
ad terram multa, fubafpera, ima lata, femipinnata , fuperiora pinnata , nervo pau-
lum foliofo , pinnis triangularibus dentatis , retroverfis k) , eundo majotibus, extremis
in amplum triangulnm confluentibus. Flores fefliles, fepe bini, in fummis
ramis etiam fimplices, cyanei.. Calycis folia ciliata ; fernen breve & craffum. Petala
dentata ad viginti quinque.
'AmbubejaRomanis/), amarum eft, magis quam alte hujus claffis plante, Eine præ reliquis
officinis notum. ln lixivio fatis eft falis fixi ni). Radices fimilia præbent. Quare
falfa vi humores coagulates in primis viis putatur refolvere , ut l'ere poft morbos
acutos hoc remedium nafeentibus in hepate n) vitiis opponatur. IfterUs.eo folo au-
xiüo fuperatus fuit d). Sed & ipfum febres fuftulilfe intermittentes, etiam folum,
teftis exjfat p). Adjuvat procul dubio amaror , qui tonum primarum viarum con-
fervat q), & hypochondriaca mala corrigit r) , virorumque literatorum languores.
■ Etiam in fanguine dépurando adverfus ulcéra vetufta valet s).
Succum potentiorem elfe credo ®), aut totius plante in acetariis ufurnx), fed.abunde &
cum conftantia Turnte. Deinde decoflæ radices y) in medicinam recipiuntur. Nam
fyfupos & hic & alibi ftccharum adjedtum & vetuftas viciât—Oetriif veteres fuccutn
contra cabginem inftiliabant z). Ad vernas equorum curationes egregium d) eft
remedium.
CICHORIUM fativum b) annuum foliis glabrisc), integris, dentatis, veterum Intubus,
debilius eft , & magis oleraceum , inque cibum fumitur, maxime quando per Meinem
in obfeuris cellis virorem & amarorem depofuit. A priori fpecie non differre
conjeflura eft Linnjei d), quæ neque III. Trewio difplicuit e). Nobis paflimfpon-
te provenit, ex hortis ut puto elapfum, neque in iylveftrem fpeciem dégénérât.
IL S EMI N I B U S P A P P O C O R O N A T I S .
HYPOCHOERIS V aill. Linn. n. 91g.
Pappus fêtas habet ramofas V aillant T. 7. fig. 21. Squamas pingit Idem f. 28. Calyx
hieracii, imbricates, muftis fquamarum feriebus.
2. HYPOCHOERIS caule unifloro , foliis dentatis, 'Mrfutis T. I.
Hieracium I. latifolium hirfutum incamrn flore magno C. B. J. R. H. ScHMCHZERB.i/..
p. m - l . ^I
Hypochoeris
k) .Treat.
ij -Gels, L. II. c. 30; Plin. Lib. XX. c. 8.
in) Geofroi mcit. msd. lib. III. p- 320. fqq-
»)’ DethArdinc metb. Buchwald p. 82. .
o) ViRiDST bon chyle p. 639. Moinichen obf. 9.'
f ) Geofroi p. 322.
47) Ideo forte alvum fîccare Celsus.
y) Schuster, objf. tberap. obf. 29. de radicibus.
r j Buchner MifceU. 1729. p. 725.
0) Moinichrn obff.
a?) Y iridet. Boerhaat«."
y\ Schuster.
1) Marcell. p. 67..
a) Bonsi ippiatr. p. 26. *7»
b) Ce LS ü s Lib. IL c. 3 °* qui diftinxit.
c) .Blakwel t. 383. Intubum fylveftre latifolium Lostfc
p. m - . '
d) Hort. Cliff, p. 389.
#) Blakwel 1. c.
Hypochoeris caule fubnudo , rathoflepius folitario , foliis ovato oblongis, integris, dentatis LlNNÆt
Specier. IL p. 1140/). .
ß Varietas foliis integris non dentatis.
Hieracium tomèntofo intégra folio Boccone p. 147. tab. 106. ex Barrelier ic. 238.
y Varietas anguftifolia afperior.
Hieracium montanmi foliis dentatis, flore magno C. B. Prodr. p. 6“).
In Germanise pratis g) montofis provenit latiori folio , fiepe maculis nigricantibus adfperfo £
ut in Pulmonaria Gallorum fit. Helvetis alpinuni eft, & in Aquileienfi Gubernio,
tum iii M. Roßboden Valefiæ, in Vallis urfariæ pratis , in Freda M. Rhætiæ; etiam
in M. Saleva a Gen. de Saussure repertum. Scheuchzer in Rhætiæ Monte Maloja;
Huber fere eodem loco fub diverforio Weißenflein & circa Malix. C. B. in Gotthardo,
& circa fabarids thermas, Cl. Ramspek in M. Schilt legit. Anguftifolia varietas fuper
Sets, Sc fuper la Vara%, in Enzeinda Monte & alibi provenit
Radix lignofa, perennis, foliorum reliquiis coronata. Folia multa ad radicem, tarnen
noftris ad caulem aliqua, ampla in vulgari, ex ovatis lanceolata hirfuta, per oras ra-
riter crenata. Caulis pedalis & cubitalis, hirfutus, nobis plerumque fimplex : in
Germania rariter brachiatus h). Flos caulem, aut quemque ramum , terminans am-
pliffimus, pleniffimus, calycis fquamis præmagnis, nigricantibus, hortis. Squamae
. inter-flofculos longæ caudatæ. Germani herbam coflam vocant, éaque in pectoris
morbis z) & ad phthifin utuntur. Smolandi ad brafficæ mb dum in cibum recipiunt
Nobis nullo in ufu eft.
3. HYPOCHOERIS foliis femipinnatis hirfutis, caule nudo , brachiato.'
Hieraciim tértium Dod. p. 639. Lobel icùn. p. 238.
Hypochoeris porcellia Tab. ic. 179. & iterum 183. hæc ex Dodonaeo.
Hypochoeris foliis runcimtis , obtu/is , fcabris , caule rttmofo , nudo , levi, pedunculis fquamoßs
Linn. Spec. II. p. 1140. Defcribitur apud Rosen p. 36. lege .39. n. 28*
Hue refer 111. Oederi tab. 150.
ß Hieracium dentis leonis folio bulbofum C. B. Prodr. p. 64. Secundum Vaill. Plura alia hieracia
C. B. hue pertinent
In herbofis fylvarum.
Radix alba , crafla, longai-fn crnra divifa. Folia ad terram congédia, hirfuta i fubafpera ?
finuata, femipinnis redis, ante finem dilatatis, modice dentatis, ultimis confluentibus.
Caules aphylli, cubitales, etiam ramofi, brachiati, fub fine intumefeentes. Calyx
niger , alls albis, fub apice pilofus. Varietatem vidi. apice fquamarum calycis bi-
fido, trifido.Flos pleniffimus, flavus, extus purpurafeens. Petala profunde quin-
quefida. Semen ellipticum longum , lineatum , longe fetigerum, fquama alba,
caudata , cava continetur /). Lac amarum , opii odore.
HYPOCHOERIS glabra 3. L inn, nondum in Helvetia reperta eft i quam Gottingæ lege«;
ram, & Cellæ.
ORDO IL
II. D I S C O ABS a u E S a U A M I S
I. SEMINIBUS N U DIS.
LAPSANA m) V aillant, p. 210. (Lampfana)
LAPSANA L inn. & HYOSERIS L inn, atque D ill. nov. gen. p. 144.
LEODQNTOIDES Micheli.
Suffecerint femina nuda. L innæus ex calyce diftinxit.
4. LAPSANA
ƒ) ConF. Flor. Han. T. 149.
Reperi circa Elbingerode. Cl. Fehr Suinfurti.
'h) Icon. Clusii. Hilhi. Oederi.
z) C. Hofmann mat. med.,$. 270,
i ) L innæus maceü. olit. p, 127.
/) Vaillant.yg. 21.
tn) Lapfana inter fylveftres brafficas eoquitur in cibis
Plinius Hiß. nat. L. XX. h. 37. & L. XIX. p. 177,
Ea Yixerùnt Çxfaris milites Dyrrhachii.