Semina 6-15, vel abortu unicum paucave, arillo rubro subbaccato
inclusa, singula per funiculum brevem, ast in longum exten-
silem, capsularum angulo interno super sese invicem subbi-
seriatim affixa, pressióne unit uA angulata. Testa subossea,
superne utplurimum excavata, lenticulari-compressa. Membrana
interna tenuissima. Albumen carnoso-oleosum. Embryo
minutus, in basi albuminis erectus, radicula obtusä infer!
V eget : Arbores, rarius frutices, ramis divaricatis, foliis alternis,
petiolatis, integerrimis, venosis, ante explicationem obvolutis
stipulis oppositis in gemmam connatis cito deciduis. Flores
axillares et ad ramorum apices terminales, breviter pedunculati,
prodeuntes e bracteis spathaceis paucis fugacibus, quae in pe-
dunculis cicatrices circulares linquunt, flavi vel albicantes,
odorati.
A ffin : Genus hocce, Magno lice perquam affine, differt antheris
intus dehiscentibus, ovariis multiovulatis capsulisque laxe spi-
catis nec in strobilum congestis, prout et habitu, inflorescentiä
nimirum axillari. Omnes ideo Magnolias Asiaticas, quae flori-
bus axillaribus fructibusquè laxe imbricatis gaudent, sive semina
pauca, sive multa contineant, ad Michelias esse referendas
arbitramur, uti e. g. MagnoLiam fuscatam A ndr., M. parvifo-
liam De Cand., M. excelsam W all. Nihil etiam refert, utrum
semina funiculis brevissimis in capsula ipsa haereant, an extror-
sum propendeant. Adest enim in Micheliarum seminibus funiculus,
e multitudine tenerarum constans tracbearum, quarum
spirae pluribus componuntur tubulis filisve, quae facile evoluta
et extensa funiculum mirum quantum prolongare valent, id
quod casu fortuito contingere potest. — Istae vero plantae Asiatic
«, quae inflorescentiam terminalem, perindeac inMagnoliis
genuinis, quae cunctae America sunt propriae, prae se ferunt,
a Micheliis removendae alia hujus familiae genera spectant,
utut e. g. Michelia macrophylla Don, quam, a Magnolia
insigni W all, vix diversam, ad genus nostrum Manglietia
referimus.
Distrib : Numerus specierum hujus generis, quae omnes India
orientali, præprimis insulis Malayanis proveniunt, accurate
definiri nequit, quum procul dubio diversæ sub eodem confun-
dantur nomine, aliaeque adhuc inter Magnolias Asiaticas
militant. Linné, WiLLDENOW et Persoon nonnisi duas indica-
runt species, De Candolle vero octo, quarum très dubiæ *
tantum nomine notæ, dum Sprengel, computatis nostris novis,
jam undecim enumerat.
OBSERVATIO.
C l. W allich [Tent. Flor. Nepal. I , p. 6, T a i . I I ) embryonem Masxo u x excelsæ, quæ
ad Michelias revocanda e s t , in versum v el pen d u lum d e sc rib it , id quod observalionibus cum
Ca rpolog i egregii G ærtwkr (De Fruct. PI . I I , p. a 63. 79 6 ) , tum nostris plane répugnât.
Namque in Magnoliaceis Javanicis om n ib u s , quascunque sumus rimati, ipsum reperimus
erectum in basi illius portionis albuminis, u b isemen ex ca rpellorum angulo interno funiculum
umbilicalem e x c ip it , i . e . i n p arte omnino i l l i contra r iä , quam secundum cl"" f f i i o c n occupât.
V e rum observationem, in seminibus M ichshæ montante N ob. fa c tam , h îc nôlumus præter-
m it te re , utpote quæ forsitan vero embryonis in b âc fam iliâ situL’e lariorem affert lucem.
Constat enim , Magnoliacearum s em in a , a r illo d enudata, in fe rn e , u b i funiculus um b ilicalis
arillum p é r fo ra v it, non nib il esse an gustata , parte autem superiore latiore depressione
plus minus p rofundû n o ta ta , ex cujus med io , e. g. in Mjcuelia montana, h au d raro processus
parvus conoïdeus eminet. Versus huncce autem pro ce ssum, in specie supra in d ic a tâ , latere
testæ utroque arguto funiculum umb ilica lem , e vasis spiralibus con fla tum , adscendentem
vidimus et susp icamu r, illo M c afiixo proprium seminis umb ilicum indica ri. Ulteriores
fructuum recentium perquisitiones décernent, num vere simus au gu ra t i, numque em b ryo ,
id'll loco in albumine oppo situs , reverâ sit inversus.
1 MICHELIA CHAMPACA LINN.
T ab. I.
M. foliis ovato-oblongis acuminatissimis basi acutis ad costam
subtus petiolis pedunculis spathisque sericeis, petalis subquin-
decim acutis. Bl.
Linn. Spec. PI. j 56. — Lame. Encycl. méth. Bot. I , p. 690.1. —
Ejusd. Illustr. des Genr. I I , Tab. 493. — W illd. Spec. P I. I I ,
p. 1260. I . — De Cand. Syst. Nat. I , p. 447- i -— Ejusd.
Maxime dubia est M icm iu cteruka De Cum. (Tsiampacca Bim Kompa), quam in A r a reperiri
dicu nt, ast quam mihi comparare non p o tu i, licet multam operam consumserim. Attamen ipsius
tanquam prodigii, quod puellis generosas stirpis ornamento fuisse Iradilur, crebra fit mentio in
saltatricum publicai*um cantilenis.