rubra, basi leyiter cuneatâ funiculo perbrevi, ast in longum extensili, instructa.
Arillus semen omnino arcteque investiens, læte ruber., constans e pelliculâ
tenerâ, strato tenui muci ex amaro-aromatieo acris obductâ. Testa crassa, dura,
subossea, atra, nitida, sulcis aliquot irregularibus inscripta, in quos arillus sese
insinuât, superne umbilicata. Tunica seminis interna tenuissima, membranacea.
Albumen cavitati testæ conforme, gyris aliquot superficiariis notatum, album,
ætate sordide flayicans, carnoso-yiscidum. Embryo minutissimus, in basi albu-
minis locatus, erectus.
E X P L IC A T IO TABULÆ.
Hamulus Michelue Champacai, tam floribus, quam fructibus dotatus.
Fig• I. Genitalia, petalis demtis; magn. nat.
Fig. 2. Eadem verticaliter persecta; modicc auct.
Fig. 3. Semina nonnulla, arillo adhuc in d u ta ; magn. nat.
Fig. 4- Semen arillo denudatum, ita ut sulci et umbilicus testae appareant; magn. nat.
Fig. 5. Idem verticaliter sectum, ita ut situs embryonis in conspectu sit.
Fig. 6. Em b ryo ; mullum adauct.
I MICIIELIA LONGIFOLI A.
T ab. II et III.
M. foliis elliptico-oblongis acuminatis basi aeutis glabris, pedun-
culis gemmis spathisque sericeis, petalis io- i 5 acuminatis. Blume
in Batav. Verhand. IX , p. i 5 5 .— EjUSD. By dr. I, p. rj . — S l’ItERG.
Syst. Veget. IV , a, p. 2 iy. 8.
Habitat : Colitur frequenter in hortis Javoe, sed crescit etiam sponte sylvis inferioribus monlium interiorum,
plenunque post tempus pluvium florens. Appellatur linguâ vernaculâ Tsjampaca Puti propter flores albos, amoe-
num nee adeo narcoticum, uti illi M. Ckampacoe, spirantes odorem, ast magnitudine ab hisce non diversos. Hinc
forsitan eadem e st, ac illa , quam Rduphibs (Herb. Amboin. I I , p. 200) u t speciem tertiam descripsit, et Di Caiï-
dolle (Syst. Nat. F eg. I , p. 449- 7-) inter species vix notas nomine M. albee recensuit. — M. Ckampacoe Likn.
certe perquam affinis, diflert foliis majoribus oblongis longeque rigidioribus, et imprimis minori ovariorum
numero, quæ flore singulo continentur.
Arbor formosa, ramis elongatis, late diyaricatis. Ramuli teretes, glabri, e
cinereo fuscescentes, calloso-punctati, cicatricibus subhorizontalibus stipularum
delapsarum, in apice ramorum gemmas oblongas acuminatas cinereo-sericeas
formantium ; extimi , prout petioli. et — minus tarnen — folia novella subtus,
apprime ad costam, pube breyissima incumbente evanescente tecti.