Habitat : In sylvis ad radices montium altiorum Java occidentalis, undc complurcs plantas junioros in hortum
bolanicum Bogoriensem transtuli, ubi jam sex annis post arbores 20 ped. alloe cvascrant, nunquam aulem flores
protulerunt. lndigcnis nominatur Tsjatnpaca bulu, i. c. Micholia pilosa, quia foliis subtus pubesccnlibus sub-
stantioe membranaceæ colorisque sordide viriàis a M. Champaca facile distinguitur. Quocirca ipsam prius pro
genuinâ M. Tsjampaca 'Linn, habui, sub quà, uli jam ill. De Candolle {Syst. Nat. Fagot. I, p. 4/9) statuit,
procul dubio plures confunduntur species. Planta enïm herbarii Linnæani , utut cl* De Candolle monet, gaudet
alabastris glabris, id quod in nostra planta, cujus flores non vidimus, vix ac ne vix quidem locum habere potest,
quum veslitus alabastrorum in speciebus omnibus, quascunque novimus, fere adamussim cum illo stipularmn
concordet. Hinc quæritur, utrmn planta nostra eadera sit ac M. evonymoïdes Bürm. {Fier. Ind. p. 124.), cujus
alabastrum sericeum'est, an cum M. lanuginosa Wallicii (Tentant. Flor. Nepal, p. 8, 7 «A. 5) sit conjungcnda.
Ilæc tarnen, quæ figura foliorum cum nostra sat convenit, eorundem substantia (in nostra longe tenuiore),
prout gerarais (in nostra multo magis clongalis subulatisquc) diflerre videlur.
Arbor elegans, ramosissima. Ramuli alterni, patentissimi, subbifarii, teretes,
cortice tenui, fuscescente, calloso-punctato, hinc inde cicatricibus obliquis stipu-
larum solutarum notato ; novelli, æque ac petioli, foliorum pagina inferior gem-
mæque, pilis appressis spissis flavido-canescentibus fere lanuginosi.
Folia alterna, subdisticha, 4-8 poll, longa, i |-3 poil, lata, plerumque ovali-
oblonga, rarius oblongo-lanceolata, acuta ant acuminata, inferne rotundata aut
sensim acuta, integerrima, planiuscula, membranacea, supra glabra parumque
nitida, infra vel ætate pube canescente appressä brevi obducta; juvenilia condu-
plicata, etiam supra, maxime in costa media, pilis brevissimis instructa. Costa
venoecpie laterales numerosæ infra elevàtiores, bæ marginem versus arcuatæ et
siccando reticulatim anastomosantes. Petioli semiunciales, teretes, ad longitu-
dinis dimidium usque cicatrice lineari ornatir Stipulée mox deciduæ, lineares,
acuminatæ, extus flavido-velutinæ, formantes gemmas terminales lineari-subu-
latas, petiolis plerumque longiores.
a MICHELIA PARviFLORA DE LESSERT.
M. foliis ellipticis obtusiusculis glabris, ramulis gemmis spathis-
que rufo-villosis, petalis sex ellipticis obtusis, exterioribus latio-
ribus. Bl.
De L essert Icon. select. Plant. I , p. 22, Tab. 85 (excl. synon.
De Gand.). — Spreng. Syst. Feg. I I , p. 643. 5.
Magnolia? parvifolia De Cand. Regn. Feg. Syst. Nat. I ,
p. 45g. i 5.
M.fuscata Spreng. Syst. Feg. IF , i , p . n ^ (excl. synon. A ndr.)’.
Habitat : Colitur lantummodo in hortis Javanicis, proeprimis divitum Chineneium, quibus Ämljou appel latur.
Lingua autem vernaculâ non habet nomen, unde peregrine sua origo magis adhuc liquet. — Tametsi ill. De Les-
sert 1. c. illam liûc allegat plantam, quam cl*.De Candolle ut Micbeliam paroifloram Rujim. indicavit non credi-
mus, hûc perlinere ipsam, cui Rdmpuios patriam Ternatm et flores croceos, ut in M. Champaca, sed minores
assignat. Certe enim, si plantam Lessertianam indigitare voluîsset, notasset, eam M. Champacoe primo adspeetu
habilu frulicoso foliisque longe minoribus et obtusioribus diflerre. — Efcontra dubium non est, quin icon citata
ad Magnoliam? parvifoliam De Cand. spectet, quam vir celeberrimus secus specimina herbarii Lessertiani descri-
psit. Nam descriptio ista examussim tam cum nostris observationibus concordat, quam cum ipsâ descriptione,
quam De Lessert dédit, nisi quod hic, præter corollam hexapetalam, calycem quoque triphyllum tomentosum
persistentem significant, quem videre nobismet non contigit. Quoad partes autem reliques omrj.es imago ista
exacte cum speciminibus nostris congruit, ita ut icon nova superflua foret.
Frtjtex ramosissimus, 7-10 ped. altus. Rami teretes, hinc inde tuberculis cal-
losis petiolorum pedunculorumque delapsorum notati, obiter annulati glabri
paRide cmeraseentes;, juniores TÜlis rufis appressis pubescentes.
Folia alterna, bre-vissime petiolata, approximata, plus minus patula, ij-fere
3 poR. longa, f-yix i| poH. lata, eRiptica, subobtusa vel obtusiuscula, inferne
acuta, integerrima, coriacea, glabra (præter eostam, ubi in petiolUm transit,
pubescentem), supra saturate viridia, nitida et subaTenia, subtus pauRulo paRi-
diora, eostâ elevatâ, -çenosa, Tenis siccando utrinque retieulatis. Petioli circa 2
lin. longi, pube appressâ tecti, supra cicatrice omati. Stipula; concrete in gem-
mam paryam, terminalem, cylindraceo-oblongam, acutam, rufo-vel ferrugineo-
villosam.
Pedukçüli axillares, solitarii, brevissimi, crassi, erecti, villis rufis obducti,
uni-biflori, imam ad basin cicatrice amnulari instructi. Spatha monopbyRa, ovata,
rotundato-obtusa, interdum emarginata et mucronulo terminata, membranacea
extus rufo-yiRosa, florem ante anthesin omnino obtegens et involyens, demum
secus longitudinem hians, circa petiolum sese solyens et decidua.
Flores mediocres, liyide carnei, maxcescendo ocbroleuei, suayeolentes. Petala
G, fere | poR. longa, eRiptica, obtusissima, eoncayiuscula, campanulatim conui-
ventia, sat crassa : tria externa latiora, interna basi magis angustata.
Stamina dense in globum imbricata, torum oyariaque occultantia, petabs circa
triente breyiora. Filamenta breyissima, filiformia. Antheroe lineares, elongate,
connexivo vix prominente apiculatæ, loculis marginaliter adnatis.
Torus staminibus aliquantulum brevior, erectus, inferne pedicellum brevem
crassum referens, superne obsessus ovariis multis, glabris, in spicam cylindra-
ceam congestis.