example of philosophical investigation and induction,
almost free from fault or deficiency to
this very day. The treatise “ De Motu Sanguinis”
of Harvey should be in the hands of all
our students.
I cannot refrain from the pleasure of enriching
my little volume with the following interesting
recapitulation of Harvey’s argument for the circulation,
although rather long: “ Quoniam multos
video hserere, et de circulatione dubitare, et
aliquos oppugnare, eo quod me non penitus in-
tellexerunt; eorum gratia, breviter, quid dictum
velim in libello de cordis et sanguinis motu,
recapitulabo. Sanguis in venis contentus, suo
quasi fundo, uhi copiosissimus (in vena scilicet
cava, juxta cordis basin et auriculam dextram)
sensim, ah interno suo calore incalescens et attenuate,
turget, attollitur, fermentantium in mo-
dum ; unde auricula dilatata, sua facultate pul-
sifica se contrahens; propellit saepius et confestim
in dextrum cordis ventriculum; qui, impletus, sua
systole subsequenter sese, illo impulsu, sanguine
expediens (cum egressum valvulse tricuspides
impediunt), in venam arteriosam (qua patens porta
datur) compellit ; quo illius distensionem facit.
In .vasis arteriosis, jam sanguis adversus valvulas
sigmoides recurrere impotens; simulque, inspira-
tione et exspiratione, extenti et ampliati et re-
stricti pulmones, et una quoque vasa ipsorum,
huic sanguini viam transitumque in arteriam
venosam praebent : ex quibus auricula sinistra
(simul et pariter cum auricula dextra, mo turn,
rhythmum, ordinem et functionem peragens)
eundem, in sinistrum pariter ventriculum, san-
guinem intro mi ttit, quern dextra in dextrum: unde
sinister ventriculus simul et pariter cum dextro
(quando regressus unde venerat propter eadem
valvularum renitentium impedimenta prohibetur) in
capacitatem aortas et consequenter in omnes arte-
riae ramos impellit: arteriae hoc subitaneo impulsu
repletae, cum non ita subito sese exonerare
possint, distenduntur, impelluntur, et diastolen
patiuntur. Unde, cum continue et continenter
idem reiteretur, colligo arterias, turn in pulmoni-
bus, tum per Universum, tot ictibus cordis et
impulsionibus sanguinis adeo tandem distentas et
infarctas fore, ut vel cessaret omnino impulsus, vel
disrumperentur, vel dilatarentur, adeo ut omnem
massam sanguinis a venis exhaustam continerent,
nisi alicubi effluente sanguine exonerarentur.