IM-W
5 7 1 PALMAE: GEOGUAPHIA. 5 7 2
Coiispectiii panca adjicienda habemus: propter difficultatem
segregatiouis Dryadiim efc Oreachiin in provincia Rio
de Janeiro et Minas Geraes nonnnllae species in ntrtlqne
(litione ennnierantnr, quae fortasse modo in aiterà, crescnnt;
vix credamns, Glaslavas nostras rite Dryades appellari posse,
sed quod loci natales non satis accnrate cogniti snnt, alterara
speciem etiain snb his eiunneraviiiins. Qnod Brasilia centralis
in cacnmine Itatiaya (2700 ni. alto) band procnl a Eio de
Janeiro raaximain altitndiiiem attingit, credinms, Oreadiim
ditionem in ipsft provinciil Eio de Janeiro littori valde se
appropinquare. Similes dnbitationes de aliis qnoque ditionibns
distinguendis babeinns; itaqne saepe modo distribiitionem specie!
liujns illinsve generalera respexinins et exceptioues leviores
(locos natales prope fines ditionis) neglexirans, quo raelins
(listribntioiiis ratio evaderet. Sed saepe specieriini distribntio
parura nota est, qiiara ut dnbitationes mnltae vitari possint;
si tabnlain geograpbicam itinera botanicornm illnstranteni
„Florae Brasiliensi" adjectani inspicis, facile regiones fere
incognitas invenies, qnae ex eo terapore raodo indagationibns
ardiiis vii-orura cL Glaziou in Brasilia tropicil et extratropicA,
ol. Spruce et Trai l in ditione Amaxonica, et denno cl. BabliOSA
Rodrigues derainntae snnt. Hoc in anirao habeas, si
speciernni nnnieriim in Brasilia adbuc „endemicarnra" (i. e.
251 — 9 3 — 158) comparas cura numero speciernni „vagarnni"
93; posterior nnmerus sine dnbio adhnc multo minor apparet,
quiira re verá est, certe quod ad Najades pertinet.
T r l b u n r a genernmque selectorum limites. —
Quii sit difficiütate constitutio liraitnm satis certornra et distinctorura
in variis imperii Brasiliensis ditionibns vel Florae
provinciis distinguendis et separandis, optime ex eis Hneis
patet, qnae genernm dislributionera vel earn speciernni selectarnm
arcent et quas nomine germanico a cl. G-riseback jam
dndum condito „VegetationsHnien" (lineas vegetationis) appellamus.
Lineae sic nominandae ex opinione cl. G-risebach
coeli diversi tate excitari debent, et qnod Pa-lmae in plagis
Bi-asiliae late apertis, ubi nullo loco montes alti regionibus
niveis praediti in provinciis centi-alibns exstant, spatia quod
optant latissima occupare possunt, intra Brasiliae fines multas
lineas recte ut lineas vegetationis significare possumns, quamquam
etiam aliae sine dubio eà de causíl observantur, quod
Brasilia centr.ili-australis evolutionem genitivam ab e¡1 Brasiliae
aequatorialis (vallis Ainazonum) plane diversam adepta
est; itaqne has regiones citatas ut „centra duo evolutionis
diversae" salutanius.
Tabula nostra geographica (134) lineas selectas, sen
veg-etationis seu ab evohitione diversa ortas, genernin nonnnlloruni
sistit, quae inter reliquas cursn excellunt et omnium
exenipla praebent. (Reliquorura genernm limites facile ex
operis nostri parte descriptiva antecedente ad typos delineates
reduces.) Cursus linearum quam maxime variabilis; saepe
eae limites boreales genernm australioi'um (—), vel australes
generum aequatorialiiim (—) indicant, sed saepe et praesertim
secus littus" orientale vel secus tractum Andium liae lineae
circnmflectuntur et in limites occidentales (|i ) vel orientales ( i|)
mutantur, ita ut imago quasi inoixlinata linearum plni-ies inter
se divaricatarum oriri videatur Attamen certae condiliones
et leges adsunt, quibus genera utriusque centri evolutionis
obediunt: In centro aeqnatorial i genera nonnulla tiintum
in silvis montanis ad pedem Andium vigent nec supra eas se
extendunt, in quibus ab origine eadem orta esse ,indicare
licet; si eorum fines quani maxime coarctati sunt, haec genera
Brasiliam oninino non attingiint, sicut WeUinia (cf. tabulam!)
et genus anonialum utrumque Andium latus incolens Phyiele-
2ihns, et cbaractereni „eudeniicum" optime praebent. Alia
genera in paucis vel una tantum specie ditionem snbandiniim
excedunt et in Brasilia maxime occidentali plrq. in valle
Aniazonuin superiore inveniuntur; hornm exemplnm demonstrat
in tabula nostrâ 134 Marfinezia. jNIulto plura genera
antera secus ftnmen Aniazonum per totani fere Brasiliam
aequatorialeni usque ad littus Oceani Atlantici fere progredì
valebant, quorum nomina in tabulil nostrfi 134 prope flumen
Amazonuni inscripta sunt, e. gr. Lenpoìdinia, Oenocnrxm.%
Maximiliana. Haec genera saepe ditionem laiiorem vallis
Amazonum excedere non possunt et modo in hac ipsil valle
usque ad Guianani dilatatâ vel etiain freqnentius secus fluniinis
Ilio Negro et ejus confluentium cursum su])erioreni inveniuntur:
horuin exempJuiu praebet in tabulâ nostril linea Lepidocaryi.
Alia antera genera latius austruni versus (etiam ad
septentrioneni) evadunt et in specie und alterâve usque ad
initia Brasiliae centralis et praecipue per Naiadum ditionera
austi'ali-occidentalem ad Boliviam orientaleni .dispei'sa sunt,
e. gr. Iriartea (cf. tabulam nostram). Alia genera, et quideni
illa speciernin ditissinia Bactris, As(rocar>/iim et Geonoinu,
latius usque in raediain Brasiliani centralem iuvadunt et secus
littus orientale in Dryadum ditione tropìcum Capricorni attingunt
vel etiam panlnm excedunt; boruni liueae vegetationis,
quas in tabula nostrâ conspicis et aeque illa Euterpae, siniilliniuni
cursum demonstrant in Bolivia centrali vel orientali
incipientes et versus orientera vel etiam in directione paulum
septentrionali-orientali circumfiexae inter 15" vel 20" L. austr,
currentes, dein iteruni antequam finminis Rio S. Francisco
ditionem attigerunt versus austrum circumfiexae in provinciis
Rio de Janeiro vel S, Paulo prope pltig-as littorales decurrentes.
Hae lineae graviore momento sunt, quod in Palmarum
vegetatione et chanictere silvarum pliysiognomico differentiani
magnani indicant, ubi ab bis lineis septentrionem
versus vel in ditione littorali sub umbraram recessu greges
numerosae Geonomarum cet. crescunt, cura ab iisdem austnim
versus genera Brasiliae centralis genuina, praesertim Cocos
et Diplotliemium, inveniantur.
Sunt etiam genera, quorura limes vegetationis ea ab
austro retinens rectâ fere viil a Boliviil orientali per Brasiliam
centralem ad Oceanum Atlanticum transcurrere videtur,
praesertim (quantum adhuc scimus) Mauritia (cf. tabulam).
Has lineas, quae plurimas Palmas in regiouibus subaequatorialibus
et orientalibns coarcent, austrum versus postreniae
in Brasilia extratropicâ et i-epublicil Argentina confini seqnuntur:
Copurnieicl, Trithrinax, Cocos (cf. tabulam), genera
Brasiliani centralem frequentissime incolentia et in America
australi (ab Andibus orientali) Piilmarum oniniuui limitem
australeni efformantia. Horuni generuni unum quidem, Cocos,
per totani Brasiliani aequatoiialein et Columbiam usque ad
Amerifani cejitraleiti nulLI regione exceptil se extendit; reliqua
5 7 3 PALMAE ; GEOGRAPITIA. 5 7 4
antera genera (ad Salalearum tribuni pertinentia) vallera
Ainazonuin totani vitant et in lineis argutis a Boliviae Andibus
orienteni vei'sus inclinatis et denique ad septentrionem
(Copemicia) vel ad austrum (Trilhiina-v) cii'cumflexis Brasiliam
centralem moutanam a ditione eorum fluniinum separant,
quae ad flumen Amazonum a dextnt affluunt; aliae eorundem
generuin species antera in America centrali et in India occidentali
crescunt.
Itaque cum tei-tiuni Sahaleancm genus, Acanlhorrhba,
modo in Brasilia maxime occidentali Boliviae et Culumbiae
confini vigeat, nulla Palma ad banc tribuni pertinens in tot<t
valle Aniazonum reperitur, ubi pro Saòalm 3IanrU/earim
ti-ibus folia flabelliformi a evolvit. Mauritieae contra in Brasilia
aequatoi'iali frequentissimae et etiam in subaequatoriali
frequente« lined vegetationis ilkl supra descriptá Mam-iìiae
circum 17 0 L. austr. a regiouibus australioribus retinentur,
ubi Sahaleae prosperant.
Inter tribus pinnatifrondes Cocoineue oranem Brasiliam
ab extimo Palraarnm fine australi maxima specierum muUitudine
implent neque in ulla ditione desiderantur; Areceae
plurimae Brasiliani acquato ri alein praeferunt et versus austrum
(vel potius Brasiliam centrali-montanam) limite in tabula delineato
Euterpae coarcentur; Geonomeae paulum latius austrum
versus progredientes Geonomae limite in tabula delineato a
Brasilia montanà excluduntur; Eìjophorheae (in Brasilia oranino
non frequentes) vallem Amazonum praesertim maxime
occidentalem incolunt et rarissime pi'ope Bahia inventae sunt;
Inarteae oninino tribus calido-huniidaruin regionura nominandae
sunt, quae praeter vallera Aniajionuni tantum in Brasilia occidentali
Boliviae confini crescit et limite supra descripto et
in tabula delineato MaHeae ab austro retinetur.
S e c t i o n u i n et spe c i e rum distribntio. Cura jam
ex generuin distributione variis Brasiliae regiouibus certi
characteres evadaut, quos breviter complecti possumus in
defectu Sahalearum omnium in valle Amazónica et earum
evolutions projn-iíl in Brasilia centrali moutanà et occidentali,
characteruin multitudo valde augetur, si secliones raajorum
genernm naturales vel species singulares respicimus. Quod
ad sectiones pertinet, inter reliqua magna genera excellit
Cocos in eil re, quod sectionuin fines systeniatici liniitibus
geographicis respondent seu vice versil, quomodo evolutionis
tlieoria fieri postulai.
E x conspectu distributionis Palniaruni brasiliensiura (cf
supra p, 569 et 570) patet, Coci species plurimas in Brasilia centrali
montaufl habitare (Oreades et Hamadryades) ; sed hie adjicienduni
haberaus, sectionein I. nostram forsan ex America
centrali propagatam esse, sectionein II. (Lawisdorfjìaìn) adhiic
tantum in provincia Rio de Janeiro inventara esse; sectio III.
no%tY!^(Sya(irus) 11 species con tin et, qua rum 7 ad g. 1, 4 ad
§. 2 divisionis nostrae systeniaticae pertinent: priorura raodo
duo (exclusis speciebus nonnnllis adhuc incertae sedis) in valle
Amazonnra crescunt, una in regiouibus littonili-orientalibus,
reliquae quatuor contra in Brasilia centrali inontanil forsan
usque'ad limites imperii occidentales se extendentes; posteriorum
4 specierum tres aeque Brasiliani centi-ali-niontanam
incolunt (una forlasse etiam „[)iyas" est) et quarta tantum
Pflim.
in Brasilia australi inventa est. Sectio IV. nostra (Arecaslrnm,
11 species) oranino in Brasilia aequatoriali et tota „Najadum"
ditione desideratur, frequentissima antera in Brasilia centrali
est, ubi sex vel septeni species crescunt, totidem in Brasilia
australi inveniuntur, quatuor vel quinque „Dryades" sunt;
sectionis Y. nostrae (DiplolJiemiopsisJ species ntraque in Brasilia
centrali-moiitana crescit, altera praeterea per Brasiliae
occidentalis niontes usque ad Boliviam dispersa est. Sunt
igitur sectiones IV. et V-, et praeterea sectionis Sìjagri §. 2,
species oranino 17, rito indigenae in Brasilia centrali-raontana
et australi inclusis regionibus littoralibus, et cura liaruni Cocornili
distributione congruit ea Biplotliemii, etiara pro parte
illa prius descripta Copcrmoiae cerìferaa. Itaque limes Coci
sectionuni dictarum et Diploihemii versus occidentem et phigas
aequatoriales magni aestimandus est, cura Brasiliani centralem
optime a ditione andinfi et aniazonica separet, et in tabula
nostril 134 aeque delineatus est.
Reliqua genera raultas species aniplectentia et etiam in
Brasiliae centrali-montanae partem septentrionalem invadentia
minus argute secundum sectiones in diversas ditiones geographicas
separata sunt, e. gr. Desmoncus. De Gconoma dicendura
est, modo unam speciem sectionis n . (Rolospad-ix) „Oreadera"
esse, septera species antera sectionis I, (Schisos-padix);
invenimus igitur omnes fere sectionis II. species in ditione
,,Najadum", nonnnllas inter ,,Dryades". Astrocaryi sectio I,
(Munhaco) et IV. (Mcdi/ho) tantum in Brasilia i-ite aequatoriali
inventae sunt, reliquae alias species aequatoiialibus affines
in Brasilia centrali-raontana evolverunt. Jiactridis sectiones
I. (EaplopJiyllum), II. (Wiicrospadix), ITI. (Cylindrospadiv),
V. (Chaetospaiha) solum in Brasiliae aequatorialis
ditione Amazonica crescunt, sectionis IV. species solitaria (B.
caryotifolia) „Dryas" est, reliquae sectiones niixtae pro parte
minore etiam ,,Oreades" voi „Hamadryades" sunt, species
plerumqne aliae „Najades". Itaque cum species perspicue
origineni suani aut aequatoriali-andinam, ant centrali-montanara
vel anstrali-littoralem ostendant, ex Palmarum distributione
optime patet, imperium Florae brasiliensis praesertim in has
dnas partes priniarias dividenduni esse, quae auteni iterum in
ditiones niinores leviore charactere separandae sunt et transitu
multiplice inter se conjunguntur.
De specierum distributione singiilari pi-aeterea affirmare
possumus, spatia una et eadeni specie genuina frequentala
valde variabili magnitudine quidem esse, species antera Brasiliae
centrali-raontanae plerumque multo anipliorem ditionem
possidere qnani species plurimae aequatoriales. Itaque inter
species centrali-montanas et australi-littorales multa exempla
vastae distributionis inveninius, e. gr. in Acrocomia scleì-ocarpn
etiain in ditionem orientali-aequatorialem ingressa, dein in
Copernicia cen'fera (cf supra pag. 548 et in Mart. Hist. nat.
Palm. I. 179. adn. I.), in Geonoma Scholtiana, Atlalea phalerata,
hwniU, compia cura affini Indaya, Diplothemio campestri,
Coci speciebus plurimis sectionum HI.—V., Besmonco
orlhacantlìo, Mauriiia armata et vinifera; invicera ditiones
tam vastae vallem Aniazonuin excedentes in speciebus aequatoriali
andinis l'arins inveniuntur, e. gr. in Badride Maraja
et via/ore, Astrocaryo vulgari; sed hand raro hae species ditionem
exiguam incolunt sicut Rapida vinifera vai-., taedigora,
7 5
t