3 LEMNACEAE: WOLFFIA. ^
FSONBEH VSAETAIITAI: omnino arrUzae, ml radicibus adveniicüs ma vel pluribus imiructae-, structura
valde simplm, corporis fibrovasalis vel omni vestigio carentes vel imperfecto praeditae, vel fasciculis 1
pluriimsve in eandem planiiiem dispodtis, cum vel sine cellulis vasalibus, imtructae. Cellulae vasales in
complurihus tantummodo paucae et tenerrimae in genitalibus evolutae; vel in tota planta nuïkie. OEOANA
FOLIIFOBMIA si üdsunt item valde Simplicia, enervia, structura parenchymatica vel mere epidermidah,
caduca. BAMI divergeidia circiter 'A incomplete verücülati, ceterum ramificatio (ut e singulis generibus
expositis elucebit) varia, sed gmeralita- (emepüs forsan frondihus quibusdam floralibus), etiamsi folia admnt,
extraaxUlaris. — SabiiaÜo in nonnullis submersa, quarum epidermis aut stomatibus caret aut rans
et s'olitariis instructa est, in ceteris emersa, ad superfieiem aquarum, epidermide superficiei ad aérem versae
stornata ferente. Oresciint per toium orhem, exceptis regionis frigidissimis.
CONSPECTUS STSTEMATICUS.
Teibtis I. WOLFFIEAE. Flos omnino midus. Stamen 1, lilamentum i-ectum breve, antliera "basi affisa,
bilocularis, rima apicali deliiscens. Ovarimn l-OYulatum, ovulo erecto fere atropo. Semen breviter elHpsoideum,
glabrum. Pollinis ceUulae verruculoaae. Frons vegetativa frondem novellam directìone mediana e
fovea basilari retrorsum emittit Flos in fronde vel imns, fovea dorsali, vel duo, foveis dorsalibus symmetrioe
positìs immersi. Fasciculi fibrovasales in fronde aut omuino nulli, aut ad vestigia redacti; cellulae vasales in
filamento nonnullarum reperiuntur. Vegetatio submersa vel emersa. Cellulae epidermidis rectilineares vel
modice flexuosae. Parenchyma frondis ceüulis crystallophoris destitutum.
Gcnus imicuin I. WOLFFIA Homi. Character idem ao tribus.
Teibds n . LEMNEAE. Flos bractea tenuimembranacea suffultus vel cinctus. Stamina 2, filamentis
arcuatis, antberis connectivo cuneiformi dimidiatis, quadrilocularibus, birimosis; poUinis cellulae spinulosae.
Ovarium 1 —6-ovulatum, ovulis erectis, ceterum vai'ie constructis. Semina 1 v. pliira, superficie exsculpta.
Endospermium uno vel pluribus cellularum steatis foi-matum. Frondes vegetativae magis minusve asymmetricae
frondes novellas binas procréant et ex fossis totidem emittunt. Flores, si adsunt, in fronde singuli, alterius
frondis novellae locum tenentes, altera non mutata. Eadices adventíciao adsunt. Fasciculi fibrales vel
fibrovasales et in fronde et in genitalibus evoluti, sed numero et perfectione valde varii. Vegetatio (exceptis
frondibiis non fioriferis unius speciei) emersa. CeUulae epidermidis crispatae. Parenchyma frondum cellulis
crystalloplioris locupletissimum.
II. LEMNA. Antherae rimis binis lateralibus transversis dehiscentes, thecis binatim sibi invicem superpositis. Frondes
vegetativae iossis proliteris binis, dorsalibus Oateralem situm simulantibus) instructae. Folia nulla. Radices adventiciae in frondibus
singulis singulae, vasis carentes. Vagina cotyledonaris rima brevissima, transversa. Cellulae in parenchjmate rhaphidophorae. (Ceteri
characteres ut in tribu vaiiaut).
m . SPIRODELA. Flos hractca cinctus. Antherac riinis hinis lateralibus longitudinalibus extrorsum dehiscentes, thecis longitudinalitcr
parallelis. Ovarium 2-ovulatum (abortu fortuito 1-ovulatum), ovulis erectis non prorsus anatropis. Endospennium pluribns
cellularum stratis tonnatum. Vaginae cotyledonaris rima longior, longitudinalis. Folia rudimentaria adsunt. Frondes vegetativae
foveis proliferis binis (specie latoi-alibus, revera aiterà aut utrâque dorsali) instructae. Radices adventiciae in singulis frondibus complures,
vasis praeditae. Fasciculi fibrovasales in fronde semper plures, eellulis vasalibus uberioribus instrudi. Cellulae in parenchymate
ct rhaphidophorae et glomerulos crystallorum continentes. Vegetatio emersa.
i WOLFFIA Hoek.
J. F. Hofmann-, Weddell; Griffith; Segehiaier; Bchleiim
locis supra citaiis] Endl. Gen.pl Supplem. J. 1668.
Db morphologia bt anatomia quaedam.
CCr. ad lioc tntiuln noatrn I.)
Frondum vegetativarum morphologia in Wolffiis variationes
exhibet magnas et in plantis tam simpliciter constructis eo magis
admirandas; nos autem in exponendis his rebus tantummodo, ut
fas est, earum spccierum paucarum, quao intra limites öorae
nostrac habitant, rationem habcbimus, alienis tarnen iionnunquam,
ubi ad quaedam explicanda necesse est, comparatis. Eandem
rationem postea in ceteris faraiUae generibus sequaraur.
Primum omnium discernere oportet Wolf ias genuinas, plantas
uberius cognitas et saepius statu florífero et fructífero observatas,
et Wolffiellas, quae non modo ab illis partium vegetativarum
coiistructione aliquantum discrepant, sed ctiam solummodo steriles
adhuc obscrvatae sunt, quo lit, ut harum morphologia non jam
satis perspicua sit.
LEMNACEAE: WOLFFIA.
Wolffianmi genuinarum irons superne visa forma exacto
symmetrica est faciesque duas pracbet, quarum alteram, inferiorem,
semper aquae immersam, ut in ceteris generibus, ventralem
appellabimus, alteram, quae vegetatione emersa aiirenì attingit,
dorsalem. Fades dorsalis uostris in speciebus parum convexa,
ventralis margine acutiiisculo ab illa separata, valde convexa est,
tota igitur frondis forma crassa, corpori cllipsoideo, a dorso aliquantum
appianato, similis, dum in speciebus nonnullis exoticis
aut uti-aque facies aequaliter convexa aut utraquc parum convexa
totaque frous tenuis ct a dorso ad ventrem compressa conspicitur.
Extremitas praeterea frondis anterior (seu apicalis) rotundata,
posterior contra (seu basalis) insigniter tmncata est, et in
hac partes propngationi vegetativae inservientes apparent. Primum
enim infra mediam altitudincm frondis ibi cicatrix conspicitur
(fig. I, 1-2. ad c.) ambi tu fere elliptico, colore cellularam
fuscato vel luteo notata, locumque indicans quo frons a materna
fronde (vel potius a stipite suo) soluta est. Deinde proxime
supra cicatricem hiatus apparet amplus, in nostris speciebus exacte
circularis, limbo acuto undique circumductus, aditum repraesentans
fovcae circiter conicae, aliqaantum in frondem directione
mediana pcnetrantis, e qua frons novella hac ipsa directione
emittitur (fig. I, 1 — 3.). In fundo enim hujus foveae nodus
frondis situs est, interaodium posterius ab insequente separans,
ubi parvus celhdarum meristematicarum numerus ctiam in fronde
satis adulta remansit, frondesque juveniles hujus meristematis
actione formantuv, Non enim una frons novella ibi nascitur, sed
deinceps plures: fronde primaria procreata et ad gradum quondam
evoluta secunda, accessoria, gignitur ante eam, seu ordine
adscendente, post hanc tertia et quarta, omnes eandem exacto
directionera tencntes eundemque evolutionis ulterioris modum sequcntes;
ultra quinqué uunquam vidi. Unaquaeque haruin frondum
prima juventute frondem novellam'primariam procreare incipit
et porro pergit, quo fit, ut in sectione frondis adultae longitudinali
mediana frondes juveniles primariae et accessoriae cum
gencrationibus novellis usque ad quartum ramificationis gradum,
alterae in alteris inclusae conspici an tur. Hinc magna imaginum,
quas frondes dissectae praebent, varietas, prout numerus stirpimn
major minerve aetasque frondum singularum diversae sunt.
Frons adulta epidermide undique (praeter cicatricem et fossam
basilarem) induta est, cujus celhilae polygonales, parietibus
rectilinearibus vel subflexuosis circumscriptae tempore summae
vegetationis granula chlorophyllosa, senectute magna ex parte
(praesertim in epidermide dorsali) evanescentia continent. Nonnullae
earum in speciebus quibusdam (ut in ÌV. Brasüiensi)
statu adhuc juvenili frondis materia quadam fusca, acidorum^concentratorum
actioni satis, kali caustici minus resistente, quam
breviter pigmcntum appellabimus, implentur totamque frondis
supcrficicm maculatam reddunt. Rariores praetera cellulae pigmentosae
in parenchymate frondis sparsae reperiuntur. Stomata
in facie ventrali semper deficientia, in facie dorsali nostrarum
specierum sat numerosa formantur, cellulis pororum exacto in
supei-ficie reliquae epidermidis sitis diametroque longitudinali directioni
frondis longitudinali parallelis. Nonnullae praeterea cellulae
epidermidis dorsalis, baud numerosae, minorem ceteris longitudinem
et latitudinem attingunt, parietes contra externos convexos
reddunt papillasque epidermales efl'onnant (Fig. I, 4.).
Parcüchyma internum frondis in parte ventrali cellulis componitur
epidermidales multoties magnitudine superantibns, statu
adulto satis rotundatis idcoque laxe conjunctis meatusque aereos
augustos irregulares rclinquentibus, sed non cavornis (proprie sic
dictis) interpositis, parco chlorophyllosis. Ab hoc parenchyma
partis dorsalis, etsi limite non exacto ab eo separatur, tamen
L emu ne.
differt magnitudine cellularum multo minore, majore chlorophylli
copia, quare dorsalis frondis pars laete viridis, ventralis pallida
apparet. Cellulae ceterum et dorsales laxe conjunctae sunt et
insuper sub stomatibus lacunae aëreae, epidermide tantum tcctao
et cum meatibus parenchymatis iuterni communicantes existunt.
Corporis fibrovasalis vestigium frustra nostris in speciebus quaeritur;
tractus enim cellularum parenchymaticarum ceteris longiorum
et angustiorum, qui in fronde adulta inter cicatricem et
nodum porrectus discernitur, certo non ad illud sed potius ad
telam injuria frondis novellae egrcdientis distoriam referendus est.
Evolutionem frondis si respexeris, primordium ejus apparet
forma tuberculi meristematici ovoidei, mox parte apicali dilatati
idcoque basi angustata affixi, e quo, postquam paululum incrementi
cepit, et quidem e facie ea quae postea superne spectat,
tuberculum novellum oritur, frondem novellam primariam sistens.
Utraque dehinc frons, mater et filia, conjunctim grandescit; illius
enim apice protinus crescente simul fossa basilaris formatur
frondem novellam includens, tela maternae frondis meristematia
primum in parte superiore, delude ad latera, postremo infra
frondem novellam cristae instar excrescente et hanc undique amplectente.
Majore parietum foveae parte exstructa margines ejus
solummodo ex epidermide frondis maternae gignuntur, hujus cellulis
marginalibus septa alternatim obliqua, tandem transversa
formantibus, quo fit, ut margines illi extremi uno strato, tum
duobus stratis cellularum componantur (cf. fig. 1, 1- 2. ad 1. i.)
in series longitudinales regulariter dispositarum. Hoc igitur modo
basilari frondis parte incrcmentum marginale, et simul intercalare,
continuante, incromcntmn apicale frondis subsistit cellulaeque
ab apice basim versus dilatantur, parsque basilaris postrema
magnitudinem definitivam adipiscitur. Interea post frondem
novellam primariam, eandem evolutionem, quam dcscripsimus,
exordientem neptemque procreantem, accessoriae deinceps e nodo
frondis maternae progerminant, foveaeqne spatio ad prolem tantam
excipiendam non sufl'iciente, frous novella primaria, insequentibus
paulatim accessoriis, protruditur et, margine foveae inferiore
foras replicito, demuni expellitur.
Restât, ut stipitis frondis mentionem faciamus. Ultima
frondis juvenilis basis, infra labium inferius foveae proligerae
sita, postremo inerementmn capit intercalare basifugale, ita ut
stipitis ita formati, e modico numero serierum longitudiiialium
cellularum parenchymaticarum compositi, ca pars, quae corpus
frondis (seu partem ejus crassam) attingit, novissima sit. Fronde
novella igitur stipite brevi ad maternam alligata (fig. I, 1.),
strati cellularum inter stipitem et corpus frondis interjecti roemhranae
in materiam quandatn suberi similcm transmutantur, novellaque
frons postremo avellitur, strato suberoso huic (non maternae)
adhaerente cicatricemque formante; stipes contra, cellulis
in longitudinem extensis, filum sistit, quod frondi maternae connexum
relinquitur et postea, cum frondes accessoriae grandescunt,
infra eas, ad fundum foveae maternae invenitur (fig. I, 2.).
In speciebus quibusdam exoticis ct evolutio stipitis typum contrarium,
basipetalem, sequitur, et perfectus non frondi maternae,
sed novellae, cujus pars est, adhaeret, radicemque, quae in nulla
Woìfia revera existit, quodammodo mentitur.
In terris frigidioribus hibernatio Wolffiarum porficitur ope
frondum structura nonnihil a vnlgaribus discrepantium, de quibus,
quum ignotum sit, qua ratione hae plantulae in tropicis et subtropicis
annum degant, hoc loco disscrere superfluum est.
Quae nunc de frondibus protulimus, ea ad frondes steriles,
quae plerumque occurrunt, referenda sunt. Plantaram flores
gignentium (quod rarius evenit) forma et structura aliquantum
divcrsae sunt. Flos e dorso frondis oritur prima jam hujus ju-
2