6 3 BALANOPHOREAEi OMBROPHYTÜM-LATHROPHYTUM. 6 4
p r i m e s post Imbres mira cclorltnte ex terra proruinpens, pluvils contluuis
i n i i u d a t u n i cito iteruin vel putredine corripitur vel ub iusectoruin Dipteror
um larvi s nec non a Coleopteris minutis at iunumeris per foratum succumbit."
CPoepp. et Endl. Nov. Geu. 1. c.)-
In Peruviae subandinae silvis densis ad Cuc/ieroj super arborum
radices^ Sept. »». florentem speciem leffit Poeppiy.
OBS. Alteram spi-ciem pauiio minorem, coloro violaceo insignem,
semel iu silvis ud missioneui Tocaclie Peruviae subandinae se depreheodisse,
sed antequam iconem vel descriptioneni conficiendl locus fuisset, putredine
p e r d i d i s s e , b. POKPPIG 1. c. enarrat.
( 2 . ) OMBROPHYTUM ZAMIOIDES "WEDDELL: volva minore
arctiusculà; spadicollis femineis 40—50-floris, dorso vcntreque
compressis, masciiHs 10—20-iioris tenuibus cyliiidricis, disco peltate
umbilicato-concavo subrogularilcr crenato.
Tabula nostra XVI. Fig. II.
Ombrophylum %amioides Weddell in Ann. Sc. nat. 1. c.!
Haec species, quam ill. J. D. HOOKER, licet cum aliqua dubitatione,
cum anlecedente identicnm prommtiavlt, id quod etiam
cl. WEDDELL suspicatus erat, nostro judicio opliine nb ea dlEfcrt,
ut ex iconibus nostris pateblt. Volva quidem Icvius discrimen,
grave tamon spadicelioriim indoles sistit; nam Iii in ntroque sexu
multo tenuiores, ac in 0. peruoiano, Iloribus paucioribus onusti,
et feminei vcrticaliter (in spadicis axe) conspicue compressi exßtant.
Discus apicis praeterea latior, magis foliaceus, minus concavus,
crenis subregularibus cinctus et colore baud violaceo sed
pallide Tubescenti donatus est. Alia praeter banc differentia in spadicellis
masculis observatur; squamae nempe, quas in 0. peruviano floribus
interQiixtae occurrunt, in 0. zamioide aut desunt, aut forte, quum
(ilamenta in receptaculum immersa videanlur (cx iconibus cl.
WEDDELLII), in stratum homogeneum coaluerc (cf. ad d* Cgurae B
in tab. nostr. XVI . II.). Denique bracleae discrimen gravius praebero
videntur ; nam accepla descriptione Poeppigiana quoad 0. peruvianum,
bracteae 0. zamioidis co differrent, ut peliato-stipitatac
verticeque in discum expansae exstarent, qui disco spadicellorum
consimilis, nisi dorso convexus, marginibus ilium obtegat; unde
habitus spadicis ab eo 0. pQruviani longe divcrsus evadit (cf. tabulam
nostrani).
RHIZOMA 0. zamioidis subrotundum leviter compressum,
odultum ovi anserini fere magnitudine, laeve, pallide Davescens
exstat. VOLVA 4—5 centim. Ig., basin podunculi arctiuscule cinglt,
fisso-lobata, colore rbizomatis. SPADIX totus fere 22 centim. Ig.,
oblongo-cj'lindricus, pedunculatus, sordide Daventi-rubescens. Pedunculus
teres, 7 centim. Ig., fere 3 centim. crossus, in axem florigerum
baud erassiorem, in dimidio v. inferiore spadicellos 9,
in parte superiore masculos gestantem abit. SPADICELLI utriusque
sexus 7—8mm., BRACTEAE 8—9 mm. Ig. ANTHEBAE antecedcntis?
FLORES 9 paullo majores, I'A—2 mm., flavescentes, structure interna
ad amussin cum Lathrophyto PeclioUi quadrant. Reliquae
indolis supra jam mentionem fecimus.
Crescit in silvis humidis prov. Peruvianae de ¡as Cordilleras,
Novembri fior. : Weddell !.
OBS. I. Quum baud contigerit specimen originarium in Museo
P a r i s i e n s i servatum accuratius exaniinare, descriptionem tabulamque noslrara
s e c u n d um icones concinnavimus, quas cl. WKDDKLL ii se ipso arte insigni
a d vivum delineatas nobiscuin benigne comraunicavit. Solos flores femineos,
q u o r um nonnullos item benignitati cl. WKDDKI.LII debemus, ipse examinavi.
OBS. II. Anatomiam Ombropliyti propter speciminum idoneorum
d e f e c t um examinare ñeque uos ipsi potuimus, ñeque ex al iorum observation
i b u s novimus. — De histoi-iil generis pauca tantum uotanda. Utraque
species semel tantum locis iudicatis reperta, prior fuse j a m descripta, altera
0. zaviioides breviter tantum commemorata et figuris quibusdam analyticis
i l l u s t r a t a est Clocis citatis). Descriptionibus originariis posteriores, qui de
his plantis scripserunt, nil fere addiderej quod cl. J. D. HOOKKH stirpes in
u n i c am speciem conciliaverif, nostnl sententiii minus recte f a c tum esse, supra
j a m notavimus.
VI. LÄTHHOPHYTÜM EICHL.
LATHROPHYTUM Eichl. in Ball. Bot. Zeitung 1868. n. 32—34.
tab. 9.
F L O R E S MASCÜLI nudi. STAMINA 2, in promineiitià
( a x e ) triangolari, lateraliter compressa, apice Iiorizoiitaliter
porrecià, iiiferne oblique in racliem decorrente
affixa, lateralia. Filamenta iiolla. ANTHERAE connectivl
basi sessiles, prìmum erectae, dein deorsom versae,
divergentes, elliptico-cordatae, dilhecae, 4-locellatae,
riinls 2 loiigitrorsis lateralibus vertice jonctls dehiscentes.
PoLLiNis granula eilipsoidea, triplicata, eporosa,
exilia laevi.— FLORES FEMINKI: OVARIUM obovoideum,
subprisnmtico-angolatum, vertice leviter crateriformìconoavoni.
STYLI, OVULA etc. veris i ni ill i me Lophophyti.
F R Ü C T U S nucamentaceus, exocarpio sobcrustaceo, endoc
a r p i o in putaineu tenue indurato. SEMEN aborto solitariom
(bene maturum non visum), verisimillime Lophophyti.
RUIZOMA tuberosum nudum. INFLORESCENTIA
adven tilia, VOLVA basilari ampia cupuliformi profunde
lobata cincia, spadicem pedimculo nudo fultum hisexualem
refert. FLORES feminei circa stipites spadicelioriim
secundariorum, supra (tores in discum
.subrotundum expansorum, inferiorem spadicis partem
occiipantiiim, spira taxà dispositorum verticiliatim
congesti; masculi in superiore spadicis parte rachi
primariae insidentes eamque spiris angustissimis
prorsus tegentes ; in utroque sexu cum spadicellis
secundariis ehr acte ati. (Planta penitus aphylla). —
Stirpes glaherrimae, amylo scatenies.^ cera destiiutae.
Color ab omni parle fuscescens, antheris exceptis
flaventibus. — Crescit unica species hucusque cognita
prop e Canta Gallo prov. Rio de Janeiro.
1. LATHROPHYTUM PECKOLTI EICHL.
Tabula 7wstra XVI. Fig. IH.
Lalhrophylum Pecholli Eichl. l. c.
Hujus planiae unicum tantummodo specimen praesto est, a
cl. THEOD. PECKOLT, qui spccicm dctexit et in cujus honorem eam
nominavimus, statu sicco nobis transmissum. Quamobrem anatomiam,
paucis exceptis partibus, examinare non potuimus. Item
insitionis ratio latet.
65
BALANOPHOREAE: LATHROPHYTUM. 66
RnizoMAXis in ilio specimine nil nisi pars exigua supcrest
(fig. 1 nd rh.), c quá tanica conckidendum, integrum rhizoma
tub°r sistere esquamatum, Ombrophylo in universum consimile.
Externe nigrescens (sicc.), subcorticatum, intus ut iu Lophophylo
c parenchymate carnoso leptopleuro fusco, granulis amjlaceis farcto,
et fasciculis fibrovasculnribus tenuibus nunierosis varie flcxis percurso
constat. Sclerenchyma deficit.
VOLVA, quae basin pedunculi cingit (fig. 1 v.), toto ambitu
cupuliformis, fore usque ad basin in lobos 2 concavos, irrcgularitcr
circiimscriptos, argute margínalos dirupla est. Coriacea, externe
verruculoso-exnsperata opaca, intus laevis nitidula exstat; maguitudine
gaudet cc. 8 centim., valde inter Balanophoreas conspicua,
nonni si ob Omhrophylis superata.
E fundo volvae SPADIX surgit subspithamaeus, quadrante inferiore
nudus pedunculiformis, subsequeute spadicellos femineos,
dimidio superiore flores masculos gestans. Axis seu racbis ejus
teres, basi 6~-7 mm. crassus, sursum paullo iiicrassatus, summo
apice iterum attenuatus existit.
Jam partem spadicis MASCULAH describamus. Haec cc. 8 centim.
longa, subfusiformis, medio fere 2'/, centim. crassa, basi parumper
tantum, apice subcurvato couspicue attenuata, ANTHERAS oiTert numerosissimas,
denso confertas, deorsum spectanlcs, quae per paria
prominentiis radíeos adnexac spiris angustissimis eam ambeutit et
penitus occullant. Quae quidem spirae volde irregulares, varie
flexae vel unilateraliter protractae, bine annulotini confluentes, illitic
definilae vel inter vicinas quasi suffocatae occurrunt, ito ut veram
earum dispositionis legem nullo modo euuclcore potuerimus.
Promineiuiao illae, quibus antherae per paria insident, in inferiore
spadicis parte iudolem oiTerunt figuris 2 a. b. c. repraesentatam.
Singula corpus refert triangulare, rachi spadicis longitudinaliter
adnexum, superno horizontaliter porrectum apiceque
subdecurvuni, deorsum oblique in racbin decurrens, lateribus compressum
et leviter arcuaio-sulcatum, sursum incrassatum angulisque
rotundatum. Infra cujus apicem antherae sedent, lateraliter et
deorsum spectantes simulalquo divergentes (fig. 2). — Versus
apicem spadicis hae prominentiae sensim breviores fiunt, apice
minus decurvae, antheris simul magis liorizontaliter porrectis
(fig. 8)5 summà denique extremitate in vcrrucas brevi-cylindricas
abeunt, in quibus antherae, hoc stadio adhuc clausae, vcrticaliter
crectaestant (fig. 4. 5) Undo concludi licet, ullimam banc indolem
omnium originariam esse, deorsum autem per racheos elongationem
gradalim in formas fig. 2, denique fig. 8 repraescntatas abiisse. Unde
etiam antlierarum series, quas in parte spadicis superiore fere contiguas
adhuc conspicis, deorsum magis ab invicem semoventur (fig. 1).
Talis prominentia cum duabus aiUbcris florem totum sistit,
prominentia quidem axem hujus floris referente. Flos igitur indole
morphologica Lophophyto et Ombrophyto respondet, nonnisi axe
majore diversus. Bracteà quoque, ordinis more, caret; praeterea
ovaria abortiva desunt, quibus in Lophophylo et Ombrophyto flores
masculi slipantur.
ANTHERAE, quamdiu adhuc clausae sunt, formam praebent
ovato-ellipticnm, basi subobliquo cordatam, apice rotundatam.
Thecae laterales, antheris quidem postico paullo convergentibus,
contiguae, ita ut conneclivum externe hand conspiciatur, strato
cellularum reticulatarum fere ut in Lophophyto instructac sunt;
post dehiscentiam, vnlvis lato renexo-hiantibus, anthera utrinque
praesertim apice emarginata et 2 — 2% mm. longa evadit (cf.
fig. 6. 7). PoLLiNia flaventis granula 35—40 micromillim. aequant;
structuram eorum jam supra indicavimus (cf. fig. 8).
FLORES FEMINEI haud ut masculi rachi primariae insident, sed
in spadicellos secundarios indolis fere ut in Ombrophyto., stipite
nempe ilorigcro supra flores in discum nudum abeunti insiructos
(fig. 10), dispositi sunt. Stipes spndicclli tenuis, cylindricus, albidus,
mollis, cc. 5 mm. Ig. ; discus subrotimdus, medio umbilicatus,
radiato-rugulosus, margine attenuato nunc incurvo nunc recurvo
lacero-fimbriatus, firmus, nigrescenti-fuscus, 5—Tmm.diam. (fig. 10).
Flores 20-—30 verticiliatim circa stipitem congesti,*) ebracteatì
exstant; spadicelli cc. 50, refracto-patentes, rachem spira laxa
irregulari ambeunt, bracteis destituii.
Lathrophytum Pecholti igitur omnibus organis foliaceis caret,
.praeter stamina et carpidia. Hoc unicum inter plantas Pbaenogamas
exemplum est mihi cognitum pbjUorum usque ad eum finem suppressorum,
ultra quern in pianta Angiospcrma omnino supprimi nequeunt.
Flores I'/j—2 mm. Ig. OVARIO gaudent obovoideo, e mutua
confinium pressione subprismatice angulato, vertice leviter concavo,
seriebus cellularum epidermalium microscopico reticulato-striato,
fuscescenti. E cujus depressione apicali STYLI surgunt 2, breves
(vix % mm.), divergentes, dextram et sinistram versus spadicelli
stipitem spectantes, cjiindrici, STIGMATJBUS subgloboso-capitatis terminati
(cf. fig. 11).
Quod structuram internam attiuet, praemonendum, flores speciminis
nostri jam foeciindatos versus maturitatem accedere. Quo
stadio ovarium parencliyma offert siibisodiametricum, leptoplcurum,
amylo farctum, apice grandicellosum, deorsum angustius, basi fasciculis
fibrovascularibus 2, qui stylis seu carpidiorum medianis
respondent, brevibus dlvergentlbus percursum, externe epidermide
tectum, e cellulis quam internae paullo amplioribus vacuis, ceterum
fere ut iu Lophophyto sese habentibus. conQata (cf. fig. 12—14).
Intus putamine determinatur ovoideo, in mediana subcompresso,
apice breviter producto ibidemque perforato, quod c strato simplici,
apice tantum duplici triplicique cellularum sclerencliymaticarum
constat, adjacentibus vix angustiorum, non nimis incrassatarum,
flavescentium (fig. 12.13put . ) . Ex apice.illius perforato tela proficiscitur
conductrix, quae pro stylis in fasclculos 2 dividitur; st)lis
ceterum omni fere nota ut iu Lophophyto sese habentibus (cf.
fig. 12). Putamini intus adhaeret stratum parenchymatis leptopleuri,
parvicellosi, amylo copiosissimo turgentis, cavitatem magnani
ovoideam extraaxilem includentis, in cujus ambitu compressum et
semiresorptum offenditur (fig. 12. 18); ipsa autem cavitas in specimine
nostro vacua vel rudimentis tantummodo fere prorsus dcstructis
semirepleta exstat*, quae quidem seminis juvenilis per exslccationem
decompositi residua sistere, ex analogia affinium concludimus.
E situ cavitatis extraaxili porro conjtci licet, origine
duo ovula adfuisse, ut in Lophophyto at Ombrophyto sese habentia,
quorum autem unicum tantummodo in semen abierit, altero cum
septo per resorplionem evanescenti. Quae sentcntia, jam ex analogia
illorum generum verisimillima, magis etiam stabilitur fructibus
Ombrophyti semimaturis, qui indolem prorsus eandem, ac modo
dcscripsimus, offerunt (cf. e. gr. figuras a cl. WEDDELLIO in Ann.
sc. nat. III. Ser. XIV. tab. 10. n. 23—2T editas).
Fructus bene maturi nondum visi sunt.
Crescit in silva virgiiiea densissima prope Canta Gallo prov.
Rio de Janeiro, sitptr radices arbortim (forte Myrlsticae BIcuIiybae),
ubi a. I8(i7 a cl. Theod. Peckolt, Dr., detecta est.
Dc qualitatlbus et usu nil hucusque compertum Iiabemus.
P e r p a u c o s quidem flores in situ adhuc offendi, fere omnibus in specimiue
jani deiapsisj attanien e cìcatrìcibus dispositio, licet haud
e x a c t e determiuauda, lu uuiversuiti recoguosci potuit.
i .