¥
¡¡Ili'
I Hi!
• I
llluin
B A L A N O P I I O R E A E : HKLOSIS-SCYBALIUM.
3 5
scientiarum Parisiensi coinmunicafca uec publlcl juris factiv est, uude acculit,
ut botnuieus sueclcus, Ot.Ai,a S%yAnTz, qui specimiua quH.dam verisimiliter
e messe BicbanUaua ¡icceperat,*) prünam plautue uotitìun. In Prodromo
Florae lad. occ. 1. 13. botaoicis traderet. ConLigIt taiiien, ut 111. HicnAnu
priorltatem sibi recuperaret ; uam iu egregia Ac Jìalanophoreis dissertatioue,
qu.im fil.AcH.RiciiAKD, tauiquaiii opus palrìs postbummi. a. 1322 iu luce...
edidit deiaoustravit, .loineu a SWAHTZIO i)l«ulae i.iiposilu.u Cymimrmm
cayenncnse, quia Cynomorùm geuoricc dift-urret, ad syiiouyum ii.itteudu.u
esse quamobrcm tilulus ejus origiuarius Uclusis cju!,m,ensis rostitiu potmt.'i^)
Qui abbiuc a botauicis servatus est. Shnul laclytus vir iu disscrtatione
laudata descriptlouem plautae et iconem botauicis trudidit solito more tam
perfectas, ut posterioribus, esceptù structura auatouiica, parum tauLum
addere superfuisset.
Uelosis <ju¡/anensis delude eliam iu Brasi l ia allisque Americae australis
regionlbus iuveuta et plurles descripta est; fusius ab ili. MAUTIO, qui
etiam ìcouem ejus novam, viv!s coloribus expictam edidit CNov. Geu. 1. c.),
quuni reliqui auctores iu brevibus tautum de ea uolis acquieveriiit.
3 6 3 7 B A L A N O P H O R E A E : SCYBALIÜM. 3 8
A 1840 ci. UNGER in-Imas do Eeloseos auatomla nolUias publlci
juris fecit CAIIN. d. W. Mus. 1, cO- Quas delude cel. J. D. HOOKKB in
u.ouograpl.iaBalaaopl.orearuu. laudatisslma (a. 185G) insigulter auxit; .tem
hic morphosio plautae exterua..., cvolutiouem et alDuitatls rattoues lucido
illustravit.
Novum accepit scleutia hicremeutum opere iucb'to ci. HOFMKISTEBI :
Neue Beiträge zur Keuutniss der Embryobildung der Phanerogamen. Ibidem
ilos Ueloseos femiueiis ejusque fructus secuuduii. examen microscoptcum
priu.um accurate descriptus et eii.bryo ejus detectus est. Cui descriptioui
equidem pauca addldi G" dissertatioue cila(<a), ad iudolem iloris
morpbologicam spectautia, de quibus supra couferas.
Anatomiam Uelvseos receutiori tempore cl. CHATIN de novo illustrare
suscepit CAtat. comparee 1. c.), vix lameu ad ea, quae eil. UNOKR et
nooKEn jau. autea uotaveraut, aliquid addldit. Singula deuique, praecipue
ad iusiiiouem specfantia, accurata quidem et ex parte uova, nob.
comes a SOLMS-LAUHACH iu dissertatioue elegantissima, supra ad genus
citata, botauicis coininunicavlt.
I. RmzoMA.
TRIBUS IV. SCYBAUEAE EICIIL. in Actes Coiigr. hot Paris. 1867. p,
s u p r a ill coiispectu tribiiuin.
1 5 2 . — Characterein vide
111. SCYBALIUJVI SCHOTT et ENDL.
Sc^^ALiM Scholl el Endl. Meld. hoi. 3. tab. 2. Emil. Gen.
n. 720. Meissn. Gen. 367. (275). Unger in Annal. Wien.
Mus. IL tab. 2 et 4 ei- parte. Uooh. f. in Linn. Transact. L c.
50. Hofmeister, ^'eue Beilr. J. 599. tab. 17 ex parte. Eichl.
in Ad. Co7igr. bot. Paris. 1867. tab. 2 ex parte.
F L O R E S MASCULI : PERIGONIUM basi tubalosuni , limbo
t r i p a r t i t o , segineiitis actinomorphis ovato-oblongis conc
a v i s iiiargiiiatis, praefloratione valvatis. STAMINA 3,
p e r i g o u i i pbyJlis anteposita; FILAMENTA iu tiibum cyl
i i i d r i c u m , a tubo perigouiali liberum, superne ad comm
i s s u r a s sulcatum connata; ANTIIERAE extrorsae, dorso
l a t e r i b u s q u e conuatae, el l ipt ico-subcordatae, dithecae,bil
o c u l a r e s , a p i c e por i s 2 i r r e g u l a r i b u s a p e r i u n d a e . POLUNIS
g r a n u l a trigono-subglobosa, poris obsoletls 2—3 , exiiia
f a e v i . — ELORES FEMINEI: OVAHIÜSI ovoideo-obloiigum,
s u b c o m p r e s s u m , verlice in niarginem brevem passim
s u b b i l o b u m productum, longitrorsum substriatnm. STYLI
2 liberi, erecto-divergeiites, cylindraceo-filiformes, in
STIGMATA subgloboso-capi fat a abeuiites, decidui. OVULA
2 , ex apice placentae (origine liberae centralis, aiit
b e s i ) in s eptum medianum diiatatae pendula, cum septo
o v a r i i q u e parietibus intime coalita, anatropa, apotropa,
s u b o v o i d e a , integument i s dest i tuta; nucleo multicellulari,
Cf. RICHARD, Mem. Balauopii. 407.
Si leges nomenclaturae strictissime sequeremur, nomcu „Uelosis
ywjanensis" in „Uelosis cayennensis" mutandum esset (cf. A. DE
CANDOLI.K, lois de uomenclature, artlc. 57^. Priori vero ab omnibus
botanicis recepto, ejus conservatio scientlae inagis proderit, ac
si nova slgnlficationc nil nisi coufusioneni excitemus et inolem synonymorum
taediosam augeamus.
s a c c u l o amniotico ovato, septo propiori. — FRUCTUS
flori ? extrinsecus consimilis, nisi panilo major stylisq
u e destituius, nucamentaceus, exocarpìo subcrustaceo,
e n d o c a r p i o in putamen tenue indurato. SEMEN abortu
u n i c u m , putameu fere explens, ìndole Heloseos.
RHJZOMA tuherosum, irregulariter lohatum,
esquamatum, glaberrhnum. STJPITES FLORALES e
tuhere adventUii volvd prorsus ohsuletà basilari
filiti, agarici formes, in f e m e (ad truncum et inferam
pilei faciem) squamis ìanceolatis sursum gradatim
dilataiis imbricatis persisteiUihus obsiti, vertice
in pkoranlhium i-sexuale discoideum expansi, e capitulis
secundaras deplanatissimis conflatum, juventute
bracteis suhpeltatis imbricatis velatum, anthesi
nudatum. FLORES dioici vel in diver sis stipitibus
ììionoici, ebracteati, paleis creberrimis pro sexu diversis,
in ¿ dimorp/tis stipati. — Totae stirpes
amylo scateni, cera careni. Color incognitus, plantarum
siccarum vel alcohole conservatarwìi ruhrofusciis.
— Habitat unica generis species Imcusque
cognita super arborum Dicotylearum radices in
sitvis prav. Brasilietìsium Rio de Janeiro et Minarum.
1 . SCYBALIÜM FUNGIFORME SCHOTT et ENDI..
Tabulae nostrae VII. Vili.
Scyhaìiim fungiforme Schott et Endl. l. c. !, cl auct. reliq.
locis supra ad genus citalis.
T u b o r sistil subterrniieum, corno su i n , nudimi (esqiianiatum),
plerumque subglobosum, nunc discoideo-conipressiim, nucis
Juglanclis iisque pngni crassitio, saepc grosse lobaliim voi quasi o
luberculis niinoribus coniposiluni Jobulisquo subrolumlis verruclformibus
haud raro ab omni parte exasperatnni (cf. lab. VII.).
Radici nuirienti, ut in tìelosi, initio unilatcrolitcr nfl'ixtim
(lab. Vili. fig. I ) , postea earn saepe prorsus aniplectitiir, ila ut
radix medium tuber pervadere videotur (tab. VII. fig. 3. 5).
De evolutione rhizoniatis nil certi hucusque novinius; probabiliter
autem simplicissinia est, embrione per gerininationeni, si
radici nutrienti adneciitiir, in luberciilum abeunto, quod gradatiui
augetur et incremento inacquali lobos effingit. Qtianlo tempore opus
sit, donee ílorere valeal, pariter nonduui cognituni est; nec magis,
utrum monocarpicum sit an pluries íloreat. Id tantum cerium habolur,
plantam, quum Oorere coeperit, per aliquod tempus in co continuare
posse, quum slipites florales explicati simul cum vaide juveniiibus
in uno eodemque rhizomate haud raro oblingant (cf. tab. VII.
fig. 1. 8, tab. VUI. fig. 1).
Quod s t r u c t u r a m rliizomatis internani atlinet, e parenchymate
copioso Id constat, fasciculis fibrovascularibus numerosis
lenuibus permeato. Parenchj'ina grandicellosum exislit (cellulis
subinde tam magnis, ut oculo nudo dignoscantur), peniUis leptopleurum,
in universum isodiametricum vel secundum fascículos
cum horum tractubus panilo elongatum, ad peripheriam gradatim
nngustatum, ncque lamen corlice nec epidermide disiinctis (cf. tab.
V i l i . iig. 2). Cellulae parietibus fuscis, peripheriam versus saturatius
coloratis, poros minutos geslantibus gaudent; Duidum continent
aquosum, cytoblastos magnos subglobosos et amyli granula
Simplicio globosa, nucleo centrali stratisque concentricis instructa
(maxima 25 micromillim. diam., cf. fig. 9. 10), quae statu rhizomatis
juvenili creberrinia, in adultiori senslm evanescunt. Sclerenchjma
prorsus deficit. — Fasciculi fibrovasculares fere ut in Hetosi
parenchyma varia directìone percurrunt, saepc in ramos divisi
varleque complicati; in universum tomen ab insitionis facie flabellatim
exeuntes arcualim peripheriam pelimi, simul magis magisque
divisi, ila ut 2 mm. infra superficiem, ubi definiuntur, creberrimi
et tenuissimi oblingant (lab. Vili. fig. 1). Partes suas, xylcma
nampe et phloéma, certa diroctione haud disponere solent. Indole subtiliore
fasciculis stipitis floralis fere exacte respondent, quos infra
paullo fusius describemus, nisi quod solemniter crassiores sunt,
i. e. ex elemenlis numerosioribus connati, quae saepe etiam breviora
obtingunt et in xylemate nil fere nisi vaso offerunt.
I n s i t i o n i s ratìones fere eaedem oc in Helùsi observantur
(cf. lab. Vi l i . fig. 2). Lignum radiéis nutrientis ad locum
insitionis plus minus turbatum in parasili basin fascículos numerosos
breves, laceros vel flobellalos immiltit, quibus fasciculi Scybalii
proprii ita sese adneclmit, ut eorum continuationes quasi elTingant,
ad locum coadunationis non semper ab invicem distinguendi,
fere transitu continuo juncti, vasibus utrisque invicem appllcitis et
inter sese communicanlibus. Ceterum parasitus cum tola facie radiéis
nudata, turn cortici tum ligno, ope parenchymatis parvicellosi,
sursum gradalim in grandicellosum interioris rhizomatis transenntis,
plasmate el cytoblastis scatontis, amylo dostituti, intime connalns
est, limite inter utrumque contextum ubicunque distinclo et acquabili
(fig. 2. lab. VIII.). — Prima insitionis stadia nondtim cognita
sunt; item utrum fasciculi pavositi a loco insitionis vel a fasciculis
radicis nutrienlis in internum rhizoma adscendant, an contra ex
interno rhizomate ad locum insitionis descendant, ibidemque fasciculis
radicis nutrienlis adnectantur, adhuc latet.
Balanoph.
N . STIPITES FLORALES.
a. Volva. Pcdunculus. Receptaculum.
E rhizomate slipites florales surgunt 1—4, rarius pliires usque
10, in gregcm subrolundum coacervali. In universum habilum
Agaricorum proe se ferunl, e pedunculo nempe vel trunco cylindrico
obconicove in pilei subrotundi speciem dilatantur; mnltum tamen
forma et magnitudine varii, trunco nunc ita abbreviato, ut pileus
subsessilis evadat, nunc 1 decim. longo el ultra, crassilie simul
inter 8 et 1 centim. Indente, ila quidem ut trunci breviores longioribus
crassiores esse soleant; pilco autem, quum perfecto explicatus
est, inter 3 et 9 centim. diam. ludenti, solemniter convexo
marginibusque decurvo, saeplus vero, praesertim si slipites plures
congregati se invicem premunì, plus minus concurvato et llexo, adeo
marginibus conniventibus concavo. Quas differentias figuris tabulae
noslroe VII. illuslramus.
Ut in plerisque affini bus, ila eliam in Set/balio stipites florales
more gemmarum adventitianmi pronascuntur et voi vani
offerunt, e strato rhizomatis dirupto formatam. Quae vero in hoc
pianta perexigua et nonnisi in stipitibus valde juveniiibus bene
conspleiendo est; sub stipile vix pisi magniludinem acquanti instar
acetabuli, Lichenuni apotheclo haud absimilis, concavi, saepe irregulariter
lobuli, intus laevis nitiduli offenditur- ( lab. Vili. fig. 4).
Accrescenti pedunculo ea magis magisque oblitesclt, ita ut in explícalo,
adeo in iis qui vix '/» '/s magniUulinis definitivae attigerunl,
haud amplius dignoscatur (cf. lab. Vili. fig. 1). Primo ejus stadia,
quibus adhuc clausa est, haud observavi. Stipites practerea
nil peculiaris quoad evolutionem offerunt, prima juventute subrotundi
( t a b . V I l L f i g . 4 ) , deinde apice magis magisque intumescunt (fig.lb.),
vertice simul gradaliui deplanati, donec Agarici formara atligerunt
(fig. 1 a. 3). Squamas, quibus juvenlute prorsus teguntur, anthesi
in receptáculo denudantur, ordine centri- vel acropeto eflìngnnl.
Qui ex uno eodemque rhizomate pronascuntur stipites aut
omnes unius sexus, feminei quidem exstant (tab. VII. fig. 4. T) , aul
iinus ex iis niascultis est. Hic solemniter femineis major exislit,
e t , si stipites numerosiores adsunt, centrum lotius gregis occupai
(tab. VI I . fig. 1 .3) . Praelerea ille, neglectis floribus, eliam capituli
indumento fere fioccoso-lanuginoso, quum in femineis dense velutinum
id occurral, facile dislinguilur.
P e d u n c u l i et r e c e p l a c u l i indole exlernà iu anteccdenlib
u s j am adúmbrala, restât praecipue, ut s t r u c t u r a m eoriim anat
o m i c a m adhuc describamus (ad ¡d cf.lab. Vi l i . fig. 1—5. 8—10).
Haec mullis notis ut in rhizomate sese habel; substantiam stipitis
fere totam parenchyma sislit, ci rhizomatis omnino consimile, nisi in
pedunculo, hujus quidem proportione, in longiludinem lensum, superne
cura pedunculo dilatato gradatim abbreviatura, et denique in pileo
plus rainusve Iransversaliter elongalura (fig. 8—10 p.). Quod parenchyma
fasciculi fibrovasculares tenues pcrvadunt, a fasciculis
rhizomatis adsccndentes (nec, ut passim credilum esl, ab iis discreti
in syslema propriura conspirantes); in pedunculo iii in universum
longitudinal iter procurrunt, sursum cum aucto ilUus ambita
et in pilcuni transitu magis magisque et denique subradinlim divergentes,
sinnilatque repetila ramificatione gradalim numerosiores
et tenuiores (fig. 1. 3). Multum vero a via hac regular! aberrant,
varie (lexi et curvali, ila ut in seciionibus longitudinalibus nunquam
continuos sed forma lineolarum brevium tantum eos conspicias
(fig. 1) ; in sectione transversali instar punctorum per tolum slipitera
subaequal)iliter sparsi oblingunt (fig. 5), in crassioribus inferno
230—300, sursum ope ramuloruni, ul jam indicaviraus, gradalim
numerosiores. Exlrorsum quoque ramulos emiltunt, in
6