27 B A L A N O P H O B E A E : HELOSIS. 28
altera lubcris specie c fascicniis rami intumcsccntis instar ramificationum
proficiscantur et aO locum insitionis descendant. Quae
differentia stadiis provectioribiis diversa fosciculonmi distribiitione
adhuc uotaturs in tubere enim primario omiios fasciculi
irre "-u lari ter quidem, sed in universum subradiatim a loco insitionis
TcrsHS peripheriam curnuit (fig. 1 ) 5 >n altero contra tubere, quum
origine rauìus generator tantummodo in latere radici nutrienti
applicito intumuerit, facic tamen opposite nondiim inutaius, etiam fasciculi
in latere haud mutalo integri et eàdem ac in ramo normaliter
cilindrico dispositione conspiciuntur (fig. 2. 3 r.), In facie autem
incrassata turbati, divisi et cum ramis suis ileorsum divergentes,
denique versus insitionis locum iterum convergentes apparent
(fig. 2. 8). Vestigia hujus dispositiouis adhuc dignoscuntur, qiuim
tubere accrescenti etiam facies rami origine integra obvallata est;
undo dijudicari potest, ulrum tuber e ramo, an ramus e tubere
originem duxerit-, nam si ramus e tubere proßciscitur, fasciculi,
quos ex ilio accipit, dispositionem regulärem haud prius oslendunt,
donee ramum jaui intraverunl.
Observandum ctlam, fascículos tubcris, ut in LangsdoTfßa,
xjlema et pliloiima certa versus tuberis axem vel peripheriam directione
haud disponere. Quoad structuram non multum ab lis
ramorum rhizomalis aberrant; forma tamen minus regulari, elementis
in universum brevioribus et minus distincte seriatis utuntur.
Praeterea minores exstant, ad extremitates, praecipue cas quae ad
locum insitionis tendunt haud raro una tantum vel paucis vasorum
seriebus conflali, quae prosenchymate parcissimo, vix a parenchymate
adjacenti diverso, concomitantur (cf. fig. 5).
3. R a l l o n e s insi t ioni s (tab. V m . fig. 1—5). Prima insitionis
stadia, tum tuberis primarii, tum secundarìi e ramo intumescenti
pronati, adhuc latent; in maxime juvenilibus hucusque visis
parasitus cum ligno radlcis nutrientis jam coadunatus exstabat
(fig. 1—3). Vix vero dubium est, embrjonem germinanlem vel
tuberculum, quod e ramo ad radicem sese adsugillanti prodit,
actione quadam specifica corttcem radicis resorberé et cum ligno
ejus nudato simpliciter coalescere, Radix autem eo irritari videtur;
lignum ad locum invasionis irreguläre fit, strata effingit plus minus
disjecta et turbata, simulatque lobulos in parasìti basin protrudit
brevissimos, haud ultra 3 mm. longos, plus minus numerosos, latiores
vel tenuiores, obtusos vel acutos (fig. 1—4 ) . Quibus lobulls
fasciculi fibrovasculares^e/oíeo.s proprii sese adncctunt, nunc ita fere,
ut veras eorum continuationes sistere videantur, nunc lateraliter
abeuntes, vel in valleculas inter eos immissi, semper tamen ex
ipso radicis ligno, neque umquam e cortice ejus proficiscentcs
(fig. 1 — 4 ) . Vasa saepo ad ea radicis apposita et directe comniunicantia
praebent (fig. 5) * ) ; quae subinde ad locum fusionis
adeo consimilia, ut quasi inter sese transeant, plerumque tamen
sat bene dignoscenda occurrunt Reliqui autem contexlus, praecipue
parenchymatici, sempertamdistincti perseveran!, ut facillìme dignoscas,
quinam ad radicem et quinam ad parasitum pertineant (cf. fig.
1—5). De parcnchymate Heloseos etiam observandum , ad locum
insitionis id angustias exstare, quam ¡n interno rhizomate, plasmate
densiore farctum, amylo vero destitutum (quae substantia demum
2—3 mm. Irans insitionis faciem apparel), et radicis contextubus
simpliciter apposilum, cum tota facie nudata, tum corticis tum ligni,
coalitum esse (fig, 4. 5).
CI. J. D. HooiiKB (alem communlcationcni negavit, nob. comes a
Soi.ms-Laubacb (Pringsheini's Jahrbücher f. w. B. VI. 531) contra
earn exstare affìrumvit; posteriorem igttur sentenliam stabiJlmus.
Parasitum radici primitus uno tantum latere insiderò (fig. 1—4),
prodeuntc vero aetàte cam saepe penitus amplecti, supra jam notavimus;
in quo tamen organicae insitionis superficies, ut in Langsdorffia,
ultra locum priniarium haud procedit et constanter unilateralis
perseverai (cf. fig. 2. 8).
Helosis igitur quoad insitionis rationes conspicuo a Langsdorfjia
et Balanopkora (cf. supra ad Langsdorffiavì) differì.
Attamen quum iiguum radicis nutrientis etiam lobulis, licei brevibus,
in parasiti corpu.s producatur, afllnilatem quandam cum
Ulis goncribus siuuilatquo transitum ad Orobanchas, quae facie
aequabili in radice insidenl*), recognoscimus. Mi Helosis, in universum
reliqua quoque Balanophorearum genera amj l o praedita
sese habent, quantum hucusque cognita sunt (cf. quae sequunlur).
II. Stipites florales.
a. Pedunculus. Volva.
Stipites florales lateraliter e ramis rhizomatis, nec e partibus
ejus tuberosis pronascuntur. Ut in Langsdorßa plerisque aliis
Balanophoreis, adventitii simt et in interiore cortice praeformantur ;
quum primum apparent, formam gibberis hemisphaerici, deinde
subovoidei ad ramum rhizomatis offerunt (tab. IV ad m.). Qui quum
4 - 5 mm. longus est, vertice subirregulariler vel saepius in lobos
2—6 dirumpitur, et ex apertura capitulum florale emiltit, quod mox
pedimculo efferlur (tab.lV ad n. o. etc.). Volva instar annuii irregularis
vel 2—6-lobi, passim obliqui, haud ultra 8 mm. longi
subinde oblitescentis, ad basin pedunculi vcl 1—2 cm. supra earn
rclinquitur (tab. IV); sed in varietale andícola (ex auct. ci. J. D.
Hooker) altius quoque, usque infra capitulum, cum pedunculo
evehitur. Structura interna cortici ramorum rhizomatis respondet,
ut ex ejus evolutione sequitur.
Stipites florales explicati superlerranei exstant, eredi vel
flexuosi, rarius subincurvi (tab. V fig. I), pro varietatibus ut supra
jam indicavimus varie longi. Pedunculo utuntur scapiformi, nudo
(i. e. aphyllov. esquamato), cjiindrico, tercti vollongitrorsum subsulcato,
pennam anseriaam usque digitum minorem crasso, laevi,
glaberrimo, inferné albido, sursuui purpurascenti, qui capitulo
florum infra fusius describendo terminatur.
S t r u c t u r a pedunculi anatomica (lab. VI. fìg. 15—19)
ab ea ramorum rhizomatis nonnihil differì. Fasciculi fibrovasculares
numerosiores, 12—20, haud in unum annulum ordinati, sed circa
centrum in zona latiore, fere dimidium pedunculi radium acquante,
sparsi obtingunt, xvleaiate vero constanter centrum, phlocmate peripheriam
spectantes (fig. 17). Interiores majores, exteriores gradatìm
minores exstant, omnes tamen parvi et parenchymalo copioso
sejuncti; paralleli'cum axe pedunculum usque ad capitulum
Doralo percurrunt (fig. 15—17). Originem e fasciculis rami rhizomatis
ducunt (fig. 15) **) itaque hisce in universum consimiles sese
iiabent (fig. 18). Utroque latere, antico et postico, strato scleronchymatico
concomitantur, de cujus indole figura nostra 18 rafionem
reddit. Parenchyma pedunculi ceteroquin ieptopleurum grandicellosum,
circa fascículos subconcentricc ordinatum (fig. 18) , extra eos
B A L A N O P H O R E A B :
Cf. Caspary , Flora (Ratlsbon.) 1854. p. 585., Solms-Laubach
1. c. 524.
Facillima ia Helost haec observatlo, quii sententla ci. Gokppertu
rcfuCntur: fascículos slipiluin iloraliuni in BiiinDophorcIs a rliizomalis
fasciculis llberos pronasci et io systeuia distluctum conspirare.
absque regula dispositum exislit, versus peripheriam gradatim ancruslius
fit, concretionibus sclerenchymaticis parvis subrotundis,
quarum collulae non multum incrassatac sunt, intertextum, ad supcrflcicm
plerumque deslruclum (fig. 19) . Sectione transversali in universum
subisodiameiricum, verticali cum pedunculo (usque ad 8 - 1 2 -
plum diametri transversai is) elongatum, juventutc amjlo farctum
serius evanescenti, excopta regione peripherica, cujus cellulae, ul
in rhizomate, loco amyli substantia fusca rcpletne sunt, reliquis nolis
ut ia rhizomate sese habet.
b. Capitulum.
Capitulum florale oblongum vel ovoideum, rarius subglobosum
(quibus differentüs varietates quodammodo dcnotari, supra
j am observavimus), cxccptione rarissima etiam bilobum (in specim.
Schomburgk el Ruiz), 2—c e n l im. longum, I'A—fere 3 cm.
crassum cxistit, Juventuto bracteis peltatis, valvatim invicem applicitis
velatur, anthesi illis dclabentibus nudatur. Licet capiluli simplicis
speciem ferat, reverá compositum est; nam bracleao iliac
haud singulos flores, sod capitula secundaria, valdo quidem deplanata
et cum vicinis confiuentia suffulciuiit. Unisexuale est, floribus
masculis et fcmiueis irregulariter mixtis, attamen dichogamum; dichogamia
quidem protog)na, quum flores feminei longe ante masculos
expliccntur, itaque pollen e diverso capitulo, natu majori, accipere
debeant, ut jam ill. L. C. Richard obscrvavit.
Initio anthoseos, quum bracteae vix delapsae sunt, capitulum
illarum cicatricibus scrobiculalum apparet, stylis Oorum femineorum
jam perfecto explicatorum subradiatim circa unamquamque cicatricem
patentibus ( tab. IV. r . ; cf. cum stadiis antecedentibus q. etp.)-,
mox vero stylis seso erigentibus aequabilc et quasi hirtum evadit
( t a b . I V . V . S . ) . Foecundatione recepta styli delabuntur et cicatrices
bractearum iterum apparent, ia medio areolarum hexagonarum, quae
•pressioni marginum bractearum pristinae originem debent (tab. V.
fig. I. t.); capitulum nunc dease et aequabiliter velutinum conspicitur,
propter paleas floribus intermixlas, quae in stratum subhomogeneum
Ovaria et alabastra mascula occultans coaspirant. Dum
Ovaria maturcscunt, alabastra mascula e strato palearum emerguut (tab.
I V . u . ) , perigonia oxserunt, aporiunlur, et capitulo habitum penitus diversum,
qui in tabula nostra IV. ad v. repracsentatur, tribuunt.
Polline emisso, hi flores marcescunt, et fructibus jam maturis doniquo
tolum capitulum irregulariter dirumpitur dilabiturque et stipes
floralis interit. *) — Omnia haec stadia, simul cum pedunculis
nascentibus et semievolulis ia uno eodemque rhizomate simultanea
occurrere possunt (cf. tab. IV) .
A x i s capi tul i s. receptaculum (tab.VI. fig. 15. 16) eadem
ac totum capitulum forma gaudet, magnitudine proportionaliter reducía.
Nil offerì memoria dignum, nisi structuram intornam. Parenchyma
vsubisodiametricum fit, amylo copiosiori rcplctur, et concretioBOS
sclereachymaticas pordit; fasciculi auiem fibrovasculares,
ubi e pedunculo in axem intrant, divergunt, ramos agunt et cum
hisce fascis vel mergis ad instar procurrunt. Versus peripheriam
magis magisque divisi denique in ramillos tenuissimos solvuntur,
qui infra suporficiem reticulum subdendrilicum constituunl, e quo in
unamquamque bracteam, itemque in unmnquemquc florem femineum
fasciculus uaus abit, quum contra flores masculi pro slaminibus
ires accipiant (cf. fig. 15. 16).
H E L O S I S .
c. Bracteae (tab. VI. fig. 15. 16. 20. 21).
30
CI. J. D. lIooitKii nüluvit, capitulum, quum iuleriret, iiiuUos ¡ijliuc
fcrrt llores masculos uomluui explícalos, Igitur imuquiim expllcaudos.
Balauopli.
In universum bractea formam offerì pyramMis liexagonae
trmicalae, stipite brevissimo atl receptaculum aHixae. In forma
guyanensi fere discirormi-compressa, 2—8 mm. alia, in janeirensi
olatior, 3 - 6 mm. alia (lab. V. fig. I., tab. VI. ig. 15. 16. 20),
diametro trnnsvcrsaii 3—4 mm. aequal; slipite vix 1% mm. longo
laloqne. Bracleao vicinae invicem orcte valvalim applicitae, mutua
pressione saepe coiiaereiiles, vcl marginibus argute angulatac
oiTenduntur; unde capitulo juiiiori fere strobili '¿amiae pusilli habitum
tribuunt (tab. IV. o., Y. fig. I). Incipiente anthesi singulatim
(tab. IV.) vel per frusta cohaerenles aljjiciuntur. Disposilio
per verticillos est alternos 7-, 8- el 9-meros, ¡ta ut seriebus 14,
16 vel 18 capituhmi tegant; quarum quidem singulae saepe ad
apicem evanescunt. Numerus earum in singula serie inter 8 el
12 variai. — Giaberrimao exstant, nitidulae, ooloris subaurantiaci
ad faciem externam, iiitus cum stipile albidi (e. cl. ¡Mautio).
Anatomice bractea e parenchymate laxo penitus leptopleuro,
aliquid longetenso constat, quod in disco versus peripheriam, praescrtim
ad apicem, angustias fit et parietes saturatius fuscos, superficiales
quoque cutieulà tenui transverse rugulosà vestitos adipiscitur,
epidermide ceterum haud dislinctà. Fasciculus librovascularis,
quem e receptáculo accipit, sUpitem et Inferiorem disci dimldiani
indivisus percurrit, superne vero ramos ce. 10 emittit, qulradiatim
divergendo in braetcis crassioribus descendunt (fig. 20. 21), in
depressis siibhorizontaliter expanduutur.
Inler Bores paieae numerosisslmae occurrunt, reeeplncnlo Insidentes,
in Stratum subhomogeneum 1'/,—S mm. altum purpurascens
densissime compactae (lab. V. üg. 2). PUorum dignitatcm
habent, e receptáculo tamen eodem fere tempore quo llores propullulantes.
Claviformes exstant ( lab.V. Ilg. 1 0 . 1 5 ) , o cplUilarum seriebus
4 vel 3 longitudinalibiis circa axem comnuinem disposltis (fig. 15.
1 8 ) conilatacj qiiae cellulae leptoplcurae sunt, elongatae, parietibus
horizontalibus separalae, exlrorsum convexe protuberantes, parietibus
laevibus instruetae, inferiores angustiores, sursum ampiiatae,
suminis vero 3 paullo iterum angustatis, conspicue quoque abbreviatls
et cnticulà transverse rugulosà veslitis (lab. V. fìg. 15).
Haec cutícula in paleis junioribus alcoholo vcl aceto imbutis vesicae
hyalinae ad instar infìata offcnditur (cf. fig. 9 ) ; id quod In vi tumefaciente
niti, quam liquida Illa in cutículas onines juveniles
exerceant, jam demonsiravil cl. Hokì^igister.— Observandum etiam,
palearum ccUulas parietibus rubro-fuscis, cytoblastis et Huido ut
videtur aquoso gaudere.
III. Flobes mascou (lab. V. fig. 2—9).
Flores masculi 5—7 mm. longi, basi receptáculo breviter
immersi (fig. 2 (?), juventute, ut jam nolavimus, in palearum strato
occultati, anthesi longe ex eo exseruntur (fig.6). Perigonio gaudent
inferné tubuloso, columnam stamineam arete cingenti, sed infima
tantum basi ei adliaerenti (fig. 2 quod 2—2' / , mm. supra
basin in lobos abit tres, ovato- v. oblongo-Ianceolatos, obtuse productos,
concavos apiceque subcucullatos, ce. 2 v. 2'/; mm. longos,
firmule membranáceos, dilute purpurees, praefloratione valvatos indeque
ad margines arguitile angulatos, anthesi late patentes (üg. 6).
Alabaslrum juventute constitunnt oblongo-clavatum, passim siibaeuminatum
(fig. 3 ) . Structura interna totum perigonium fere exacto
ut in Scyhalio sese habet, in quod genus lectorem millere llccal.
r