51
BALANOPHOREAE : LOPHOPHYTUM. 52 BALANOPHOREAE: LOPHOPHYTUM.
b. R a c h i s spadici s (tab. XII. fig. 1 2 - 1 5 . , tab.XIIT. fig. 1 - 6 ) .
Morphosi radíeos externa supra jam ndunibrata, hoc loco ejus
anatomiam describore siiporesl.
Rachis fore tota, wt rhizoma, paroiichymate consti tul tur,
quo J oi rhizoinatis in universum consimile seso habet, exceptis
quod usque ad 4-pluui diametri transversalis in loiigitudinem toiisum
est et granula amyli minora et porciora continet (tab. 12. fig. 18,
ot tab. 18. fig. 1—4 p.). Ad poriplieriam isodiometricum fit et duplo
triplove angustius, inlerstitiis simul granulisque amylaccis evanescentibus,
strata extima 2—4 prorsus doficionttbus, celhilis contra
plasmato radiatim circa cjtoblastum distributo repletis (tab. 12.
fig. 14). Epidermis haud distincta est; celluiae strati superficialis
adjacontibus consimites, nisi subconvexe protuberantes exstant. In
interiore spadicis parte parenchyma penitus loptopleurum, ad peripheriam
zonam offert 1 —2 mm. crassam granulis sclerenchjmaticis
iiitortextam (tab. 12. fig. 12 sc.), rarioribus tamcii ac in rhizomate,
minoribus, cellulasque minus incrassatas habontibiis (fab. 12. fig.
IS. 15 sc., lab. 13. fig. 1 sc.).
F a s c i c u l i fibrovascu l a r e s , qui magno numero
( 2 0 0 - 3 0 0 ) e rhizomate in spadicem intrant, in universum directionc
longitudinali cum percurrunt, plus minus tamen flcxuosi, hinc ramos
emitientes, illinc anastomosibas jiincti, sursum gradatim pauciores,
in sectione transversali per totum spadiccm aequà fere densilate
sparsi (lab. 9. fig. H , tab. 12. fig. 12. 13 f.). Crassiores magis
in centro, tenuiores versus pcripheriam occurrere solent (fig. 12);
omnibus qnidem tam tenuibus, ut oculo nudo puncti tantum vel
lineclae adspectum praebeant. Cambio gaudent utrinque aperto;
x)iema nunc extrorsum, nunc transversaliter, nunc centrum versus
dirigiint (fig. 13). In axes capilulorum 80'—40, in bracteas 3 exc
u r r u n t , Dicotylearum more e directionc l<mgitudinali subito extrorsum
fiexi (cf. tab. 9. fig. II).
Fasciculus singulus in sectione transversali ellipticus vel subo
r b i c u l a r i s x j l c m a , phlocma et cambium offerì, ut in fig. 2— 4. tab. XIII
disposila. Xilema vasibus constiluitur et prosonchjmate, 'bccedentibus
quibusdam tubis cribrosis in latere cambio opposite; vasa
sparsa vel 2—10 congregata (fig. 2. 3 v.), angusta, longiuscule
articúlala, fuscescentia, primaria laxo ramoso-reiiculata, subsequentia
( s . cambio propiora) angustius denique angustissime transversaliter
striata (fig. 4 v., 5 ) ; spirifera deficiunt. Prosenchjmatis celluiae
vasibus VÌX angustiores eorumque articulis vix longiores, non mullum
acutatae, parietibus tenuibus albidis laevibus gaudenl, secundum
cl. Ungerum igitur „pscudoparcnchymat icae" salutandae (fig. 2—4 p r . ) ;
lis celluiae phloiimatis consimiles sese habent, nisi colore parielum
fuscescenti diversas (ßg. 2—4 phi.). Tubi cribrosi anteccdenlibus
inlermixti pariter non multum difTerunt, excepto quod ulrinque
subinde clavato-ampiiali et parietibus Iransversalibus minus obliquis
et in lamellas cribrosas albidas transformatis inslrticti sint, lamellis
similibus haud raro cliam in parietibus longitudinalibus obviis
(fig. 4 cr., fig. 6 ) ; qualem indolem cliam iili tubi offerunt, xyiema
concomilanlcs. Denique cambii ceilulae, distincte seriatim ordinatac,
praecipue parietibus tenuissimis el iransversalibus nonduni obliquis a
prosenchymaticis difTerunt(fig.2—4cb.). Totus fasciculusamylo carol;
celluiae potius, vasibus exceptis aeriferis, plasmato repletae sunt
praecipue in cambio denso et opaco, et cytoblastìs mngnis, in cellularum
directione longetensis. Singulao tamen celluiae loco talis
cytoblasti corpus offcrunt subglobosuni, hyalinum, lucem vehementer
frangcns, quale etium in parenchymate circumjacento passim offenditur
(fig. 3. 4 cyt . ' ) , probabiliter pro ectoblasto deformato habendum.
Bisce fasciculis ii in reliquis plantae partibus provenientes
similes seso habent, magnitudine tamen et numero elemontorum
magnopere ludentes; solae antherao, oo ut vasa spiriterà offeranl,
magis conspicuo aberrant.
c. Bracteae
potiolo gaudont seniicylindrico caiialiculalo et limbo pollato rhombeoovato
(lab. 9. üg. II., tab. 13. fig. 7). Peliolus 1 ccntim. ce. tongus
e basi angusta (vix 2 mm. H.) versus limbum sensim dilatatur ot
incrassatur et denique in illuni, qui verticaliter super petiolum stai
eiquo paullo infra medium affixus est, ita abit, ut elovationem
transversalem constituât, quae e medio limbi oblique ad ejus ángulos
laterales decurrit, cum superiore illius parte concavitatem canallculatam
format, doorsum vero et versus margines sonsim in
limbnm altenuatur (cf. tab. 13. fig. 7. 8). Limbus 2 — 3 ccntím.
longus tülidomquo fero latus concaviusculus exstat, basi obtusus
voi obtuse relractus, apice acumino variae longitudinis acuto vel
mutico ornatus, marginibus attonuatus ot superno obsolete irrogularilor
dcnticulatus (tab. 18 fig. 7., et tab. 9 — 11) . Petiolis verticalilor
spedici inserlis, limbi a basi ad apicem imbricatim sose obtogunt,
veluti squamae strobili pinacoi arcto concludenles. Pars basilaris ita
obtecta crassior consistontiam servai mollem carnosam et colorem
pallidum, spadicis axi cousimllem; item fero potiolus sose habet,
paullo tamen firmior; apex autem limbi obtegens v. denudatus consistonlià
gaudet multo rigidioro coriacea, in acumino marginibusque
fragili, et colore fusco- vel cacruleo-nigrescenti.
Hanc indolom bracteae omnes, a basi usque ad apicem spadicis
offerunt, excepto quod sursum gradatim diminuuntur. Incipiente
anthesi simultaneo dolabi videntur, petiolis ad basin solutis vel
passim rudimentum relinquentibus (cf. tabulam in Schott et Endl.
Meiet. bot.).
Bracteae cum squamis rhizomatis ot pcdiinculi ordino phyllot
a x e o s eodeai et continuo disposilae .sunt, licei series oarum minus
distincte, ac in rhizomatibus conspicianlur, tum propter bractearum
latiludinem, tum ob defectum areolarum, quibus in rhizomate squamae
insident (cf. tab. 11) . Plcrumque verticilUs aiternis ordìnatao
sunt, 5- 6- 7- 8- et 9-moris, 6- et T-moris froquentioribus, rarius
per spiras divcrgentiae (q " a s transitum inter verticillorum
illorum divergontias constituore et verisimiliier igitur originarias
phyllolaxeos rationos exhibere, patet). Praoter fiasco in
duobus spadicibus aliam cliam taxin observavi, valde singularem,
d u a s nempe spiras par a l í e l a s et a l ternas , divergentiâ in
uno, Î, in alloro spadice. * )
Eraclea singula unicum tantum capitulum suffulcit, quod
exacte in ejus mediana stat (tab. 9. ûg. II.).
Duabus hlsoc tftxcos ratioDÌI)us accu
eas e verticillis dimeris, sccuoduni l
tis, expllciiri posse; quii quidem ratli
1 disposais pliyllíi Imud
tius investigatis, recognosces,
iC I in spiraiii unicam disposie
accipere lieberes, in verticillis
Exactc opposita esse, sed uuo
Jatere igUur periphcriae al) uivicem disUirc. Haec a
legibus pliyllolaxtos exceptio sulTieienler Ila cxpllcari possll, ut phylla
origine quidem opposi tu, postca dilatiouem lateralem vul tnrsioneiii
quasi subieriQt; nani o posltioiie ¡Dà originarli! splrae
quarum phyHa superposita
naturae melius conveniente
lutatA aiilem spirae alternae,
, quia lex est generalis, ut pìi^'lla spatiiim
sil)i in axe coQcessum quam perfectissime
quibusdam scliematicis de bisce rebus, pe
dis, facile libi rallonem reddere poterls).
ixplere studeaot. (Figuri:
;rba nou beue explican-
53
A n a t o m i c e bractea e parenchymate leptopleuro constat, in
superiore limbi parte concretionibus sclorencbymaticis copiosis intert
e x t o , quod fasciculis nonnullis fibrovascularibus percurritur.
Parenchyma in stipite liorizonlallter, in limbo verticaliter elongalum,
sectione transversali subìsodiamotricum existit, versus ulramque
superficiom angustius et magis compactum parietibusque obscurioribus
instructum, epidermide tamen haud distinclà (cf. lab. 18. fig. 9);
in stipilo et inferiore limbi parlo fluido liyalino verisimiliier aquoso
repletum, quod superno in materiom molli-resinosam fusco-rubram
sensim transit. Amylum deost. Concrcliones sclerenchymalicae
stratum intermedium, inferne iiitorruplum, sursum fero continuum
constituunt, colore nitide albo-flavenli eleganter a coniextu adjacenti
fusco-rubro disorepans; indoles singularum ejus cellularum figará
nostra 9. tab. XIII. iliustratur.
Fasciculi fibrovascularos e spadico in slipitom bracteae intrant
t r e s (fig. 10), qui longitrorsum cum porcurrunt, versus limbum
sonsiiu divergentes. Quem quum attìgorunt, sursum et doorsum
romulos omiltunt, qui iterum dividuntur et cum novis ramulis ita
sese distribuunt, ut in sectiono limbi transversali (per medium
circiter) fascículos 12—20 invenías, qui margini bracteae ventrali
paullo propiores in seriem transvorsalem fero totani limbi latitudincm
occupantem dispositi sunt (fig. 11). Lougitudinaliter limbum
fere usquo od marginem porvadunt, apicem et basin versus convergentes
(cf. fig. 8).
Squamae vegelalivae (pedunculi et rhizomatis) omni fero
nota anatomica superiori bractearum parti (neglecto stipite)
respondent.
d. Capitula.
Infiorcscontiam universalem spie a m capitulorum ref
e r r e , antecedontibus jam notatum est. Capilula inferiora 1.2—25
femínea, superiora 3--6-ies mimerosiora mascula exstant; omnia
subsemiglobosa voi abbreviato-cylindracea verliceque retúndala
(tab. 9. fig. II); infima usque I'/s centim. longa, sursum sensim
minora, In summo apice rudimentaria saepcque ad nodulos redacta
(tab. 9. fig. I). Eàdem ac bracteoe taxi gaudenl.
C a p i t u l a femínea soils e fioribus sou pislillis, numero
90—180, super axem elongato-cylindricum dispnsitis prossim contiguis
constant, undo minute hexagono-areolala stylisque glandulosohirta
apparent (cf. tab. 9. I). Bracteae sub singulis floribus hand
offendunlur (secundum iheoriam multis morphologis nccoplam igitur
latentes sou abortao), nec alia organa illls intermixta. Flores verticillis
allernis plerumquo 12-meris, sed haud raro ctiani 10-, Ilei
13-mcris, et spiris quoque inter bos verlicillos intermcdiis, divorgentiao
-j-^-, , -^K; dispositi sunt; taxi saepo in uno eodemquo
capitulo e verticillalíi in spiralom traiiseuntc, vel cliam inter divergenlias
varias Indente, ila quidem ut ad basin solomnitcr allioro
quam ad apicem utatur. Capitula haecce colore subaaranliaco
notantur.
C a p i t u l u m masculum obiter intuenti tamquam fasciculum
subrolundum millioninini tlccurvo-patliluruiii soso prnobct, priiiuinl
pnlcliro flnvliiii, post anthcrnrtnn deliiscenliani albicitim (tab. 9. flg. 1.).
Accurnlhis ¡Hvostigatimi stamina olTort promineilliis obtusìs vi.\ coilspiciiis
biiialim ailnoxa, quibus squamao carnosao brcvos obcoiiicac
occullnntur, paria slaiiiinuiii stipnnlos, cum Iis super axom brovitor
cjlindricura dispositao deiisoque coiifcrtao (tab. 9. fig. I l J ,
tab. 13. fig. 14—16). lu capitulis infcrioribus talos squamao
50—60 totidomqiio stamiiium paria ajsunt (fig. 1-1), superno gra-
Bulaaoph.
54
dalim pandora fiunt (fig. 15); vortlcillis irregularibus, quorum
divorgoiiliam enucleare baud contigli, circa uxem disposila.
IH. Flokks hasculi (tab. XIII. fig. 12—23).
Pro flore másenlo singulum par slamiiium (fig. 12), prominentiani,
cui adnexiim est (rig.l2ax.), pro axo Imjus Doris habemus.
Flos masculus nostra sontentia t y pi co midus est,
perigonio penitus deficiente, quum stamina ipsa, quia ad dcxtrani
ot sinistram versus axem capituli disposila sunl, prima axeos
fìoralis phylla sistaul. Auclores quidem priores buie fiori perignnium
adscripserunt, pro tuli squamas declarando staminum parìa
fulcientes; quae vero sontentia numero et posiliono squamarum
illarum refulatur. Potius eas pro ovariis ubortivis existimarem,
qualin eliam Langsdorfjiae Iloribus ¿ intermixta observamus;
nani transilus subinde ad ovaria perfecta ofTeriint, ut figuris 22 et
2 3 tabulae nostrae XIII docetur.
J am ad descriplioiiem diversarum fìoris ^ partium transeamus,
axe quidem (fig. 12 ax.) neglecto, qui nil peculinris offert. Stam
i n a super axem loviter divergcnli-erecia, tota 6—7 mm. longa
existunt, antherá cc. 5 mm. acquante. Filamentum nlbidum^
tenui-cylindricum, inter squamas subcompressum, in connectivum
centrale cxtriiisecus haud visibile absque articulationc transit. Ant
h e r a flava, Unoari-oblonga, dilbeca, thccis lateralibus, contiguis
(fig. 12. 17), postica (quoad axem capiluli) anlicam piq. apice
superante, basi ca brcviore (fig. 13), ulràquo locellos 2 acquales
semicylindricos oxbibcnlc, undo tota authera quadrisulca ovadit
(fig. 12. 17). Deliiscentia moro plerarumque antherarum per
rimas 2 longitudinales fil; valvae deinde lato roflectuuntur, ita ut
anthcra subplana reddalur (fig. 13. 18).
S t r u c t u r a staminis anatomica typo Dicotylearum vulgari
respondet (cf. fig. 19) . Filninentum et connectivum parenchyma
oxhibent longetensum leptoplcuriim, quod fasciculus fibrovascularis
porcurrit unus axilis, solis e vasibus spiriferis et strato parvo
malacophloeodico conlcxtus (fig. 19 f.), pone xilema cellulis nonnullis
sclcrencbymalicis concomitatus (fig. 19 sc.). Valvae antberae
stralis cellularum 3 voi versus connectivum 4 constituuntur, quarum
indoles fig. 19 iliustratur; observandum praecipue, in stralis interioribus
cellulas eleganter reiicul.ilo-incrassalas obtingore, qiiaies quidem
in reliquis plantis vulgares, inter Balanophoreas autem soluminodo in
Lopliophylearum tribu offenduntur. Tota practcrea valva, cxceptà
regione ubi dchiscentia fit, culiculà minute rugulosa vestita est
(cf. fig. 19 cu(.).
P o l l i n i s fiavo-albontis granula (fig. 20) ellipsoidea, sicca
triplicata, huméctala slriis vel rimis 3 longitudinalibus inslructa
apparent, por quas inlina levitor protumescit. Exina laevis exstat;
magnitudo = 40 micromillim.
S q u a m a o denique sou ovaria abortiva, quibus flores masculi
stipantur, obverse conicao, vortice rotundalae, lateribus mutua
pressione prismalico-anguintae exstant (fig. 21). Filamentis subaequilongoo
haec inter seso premunì (fig. 14. 16); consislenlià
gaudenl carnosa, colore rubescenti. In infimis capitulis subinde
transitum ad ovaria perfecta offerunt (fig. 22. 23). — Anatomice
parenchyma iingustum penitus Icptoplourum subisodiametricum exhibent,
fascículo fibrovasculari brevi subaxìH percursum, vertice
culiculà rugulosa tectum. — De axe capiluli cyllndrico solummodo
notandum, o parcnchymale angusto leptopleuro oum constare et
fasciculis fibrovascularibus 30—DO, in circuios 2 subconcenlricos
irregulares ordinatis, quibus 3—4 accodunt magis in centro cúrrenles.
iIf