187 CACTACEAE. 188
Tel petaloidois enTorraatum. STAMINA saepissime C» \-ulgo tubo perigoiiii adnata huno plus minus late
et dense vestientia rarius bi- vel triseriatim ei imposita, superiora tunc orificio affixa, rarissime omnia
vol pro parte toro floris innixa, saepius iuaequilonga, interiora lougiora rarissime basi in tubuiu connata;
filamenta filiformia; antlierae oblongae yel ovatae vel lineares vel orbieulares apice basique plus minus
incisae basi- vol dorsifixae, staminum iuferiorum non raro longiores quam superiorum. Q-ranula POLLINIS
flava globosa laevia vol tenuissime murieulata plerumque parva. OVARIUM inferum uniloculare rarius
placentis magis evolutis plus minus alte septatum nunc laeve nunc pliyllis vol squamis interdum axillis
lanuginosis munitum, placentis plerumque nerwformibus subpromiuentibus ; OVULA anatropa integumentis 2,
interiore vulgo exterius superante, contra funiculnm plq. longum varie inflexa; STILUS elongatus torminalis
simplex liliformis saepissime (an ubique?) fistulosus continuus vel basin versus inflatus dein iterum
angustatus in STIGMATA 2—co radiata carnosula dense papillosa filiformia vel elongato-conica desinens.
BACCA pulposa laevis squamosa vel areolata glabra vel aculeolata apice non raro umbilicata vel periantliio
emarcido coronata unilocularis plq. oo-sperma. SEMINA in pulpa plq. e fimiculis carnosis emollitis efTormata
nidulantia saepissime complanata rarius teretia vel tumida pro rata parva obovata orbicularia vel reniformia;
testa atra rarius pallida crustacea vel ossea saepissime plus minus sorobiculata vel tuberculata; EMBBTO
rectus curvatus vel breviter Lamatiis interdum cyclicus, cjliudricus vel clavatus vel ellipsoideus, COTYLEDONIBUS
foliaceis yel plano-coavexis dense appositis vel involutis, EADIOULA oylindrica vel conica;
ALBUMEN parcum camosum vel nullum.
FBUTIOES siihcarnosi ml piantati succukntae imbitu, Peireslda excepta, valde peculiari, succo ml mucilagim
aqmo vel lacteo. Cimis nunc elongatm ramosiis vel simplex vd abhrematus glolosus clavatus vel
rarius conicus costativi vel costis in tulercula sokitis rectis vel phis minus spiraliter tortis, intus carmsus
tandem non raro hcusi Ikjnescens; cosr^ areoUs tomentosis lanatis vel glabris, aculeatis rarius inerméùs
regulariter dispositis instnictae; aculei recti vel licumti laeves vel transverse striati rarius glochidiati. FOLIA
saepissime primo initio tantum recognoscenda demum sulinconspicua ml squamosa saepius caduca, rarius ampliora
cylindrica vel sectione transversa elliptica vel omnino plana. FLORES ex areolis solitarii vel plures, interdum
supraareolares vel in injlorescentiam terminalem decussatam ramosam conflati saepius speciosi albi flavi rubri
rarius purpurei.
Genera 20 cum speciebus 850—900 Americam inhabitant, una exoepta quae etiam in Africa, Mauritio
et Ceylona viget.
EXCÜESÜS DE CAOTAOEIS MOEPHOLOGICDS.
Relatioaes vaìde peculiares, quas statura et natura
hanim plantaruni sncculeiitaruin offeruilt, nos eognnt contra
niodum in hoc opere nsitatum morphologiam paulo accuratius
tractare. Habita valile variabiles Caetaceae plantas follosas
nonunllas exliibent et iteium moles iiigeutes deformes primo
visu vix in axes et folia discretas offerunt. Pormae ambae
antem transitibus feliciter coujuuguutur, ita ut de couuexu
dubitatiouem uHam habere ueqnimus. Non solum indole florum
sed etiam proprietatibus partium vegetativarum tali modo familia
evadit quae insignite!- naturalis et optime limitata; affiuitate
cum ulla alia vix arctius coiijunctam se praebet. Rationes
clarissimas et optime recognoseendas genus Feiresiáae
Offert, quae omnibus partibus plantas typicas dicotyleas demonstrat.
Panotum vegetationis caulis eo tempore, quo gemmas
agit, folia nova spiraliter disposita pullulât quae in
axillis gemmas novas créant. Hae aut in ramos breviores
densius foliis onustos exci-escunt, aut in surculos tenuiores
flaccidiores foliis laxius instructos, quibus est in fulcrum qnodlibet
nempe in arbores vel saxa vel pañetes inniti et in haec
adscendere; germanice ramos tales „Kletterzweige" nominamus.
Ut rationi huic sufficiant, rami aculéis duoblis unoinatis
armati sunt, quos in utroque latere folii basin versus afExos
pro stipnlis auctores plures habuerunt, quod raihi autem ineptum
videtur, quia aliae species acúleos plures serius propellunt,
qui in axillis conspicue gignuntur. Anno sequente
in PeiresJaa actdeala, quae praesertim differentia ramorum
ir
189 CACTACEAE. 190
gauclet, siirculus incrassatiis strictus ex axillis foliorum inflorescentias
fioribuudas gignit.
Folia generis PeiresUae ut viiietur annum per nnum
solum durant, tane decidunt. Generis Opuntiae autem multae
species folia mox post germinationem dejiciunt. Folia Peireslciae
e. g. P. acuUalae Plum, et Bleo DC. lamina oblonga et elliptica
vel P. calanänniifoliae DC., sxiathulalae DC. omnino plana
a foliis aliis consistentia interdum paulo crassiore vix differ
un t. Opuntia autem semper gaud et foliis plus minus cylindricis
interdum elongatis (nt in 0- sululata Engelm.), quae
rarius diutius in caule permanent. Genera alia aut folia
minutissima sqaamiformia (e. g. Rhipsalis, Zygocactus, Epiphjllum,
Cereus Pentviamis L.) offerunt, quae magnitudine
interdum lali modo reducuntur, ut ope lentis validae modo
aut vi microscopica tantum initio evolutionis demonstranda
sint (e. g. Echinocactus, Melocactus, Mamillaria). Nulli speci
ei folia profeci0 absunt et ubique oi-dine spirali secundum
angulum divergenliae complicatum e puucto vegetationis
emittuntur.
In axilla foliornm punctum novum vegetationis oritur.
Contra modum consuetum hoc non in axilla ipsa iovenitur,
at folio prope basin impositum est, Textu inter axin et basin
folii intercalato puncta vegetationis plus minus elevantur et
tali modo tubercula insignia efficiuntur quae in Mamillaña,
Áiilialonio, Meîocacto, ad summum autem in Lmchtenhergia
evoluta observamus. Si illae niamillae superpositae inter se
textu intercedente conjunguntur, costae genenun Cerei et
Ecìimocacti specieriini rauUarum evadunt. Eelationes ambae
in speciebus Echinocadi aliis transitu co anee tun tur. Illae
Cactaceae quae caulibus applanatis distinguuntur, cum costatis
in universo congrnunt.
Cactaceae dein duplo modo se evolvunt. Maxima pro
parte punctum vegetationis partes novas et interdum flores
vel ramos proferí. Rärins prope basin tubercnli punctum secundarium
et tertiarium creatur quae serius flores germinant.
Hanc relationem in genere solo Mamillariae i-eperimus, qua
re fit, ut flores in axillis tubercnlorum oriantur. Punctum
vegetationis primarium Mamillariae autem illas partes floribus
exceptis, quae vulgo in apice tuberculoi-um vel in areolis
costarum proveniuut, aeque procréât.
Postqucun punctum vegetationis prope basin in folio apparnit,
statim extrinsecus gibbei-ulum generavit qui aouleum
primum exhibait. Dein utroque latere duo alii sequuntnr
quibus plures vel plurimi serie adscendente se applicare solent.
Ex ea parte puncti vegetationis quae ad axin spectat
non in omnibus sj)eciebus aculei excrescnnt, et in Opuntiae
speciebus quae vulgo acnleolis minntis areolis immersis, glochidiatis
facile in cateni ingredientibus interdum molestissimis
abundant, illi punctum quasi vallo muniunt dorso non raro
initio saltern incompleto. Acúleos e puncto vegetationis evadere
ex observationibus, quae anclores plurcs nobiscum communicaverunt
et quas e propriis comprobare possum, ulla
dubitatio non exstat. Postquam aculeus latere dextro vel
sinistro paulo ad medianam folii convergens e puucto vegetationis
ortus est, ulterins dorsum versas recedit vel qnod
melius relationem exprimit, inter aculeum et punctum vege-
Cftctftc.
tationis tela intercalatur ita ut aculeus a puncto vegetationis,
quod locum suum tenet, extrorsum recedit.
E modo originis botanici plurimi asserueriiot, haec organa
ad categoriam foliorum pertinere, et ci. Wetterwald
quia non pro trichomatibus habenda sunt, ea non acúleos sed
spinas appellare proposuit. Modus autem evolutionis ab ilio
quem in foliis ramorum vel partium vegetativarum observamus,
quam maxime dlffert; mihi saltem in illis talis relatio omnino
ignota. CI, Goebel hanc quaestionem ope experimenti persolvere
tentavit. Ramum PeiresUae grandifoìiae quae mea
sententia cum PeiresUa Ileo congruit, decapitavit et nunc
loco aculeorum vulgo axillam implentium raniiim foliis spiraliter
dispositis onustum ex axilla foliorum excrescere vidit.
Si antem aculei jam praefuerunt, e mediis ramulus ortus est.
Experinientum theoriae mea sententia non piane testimonium
est, quod non axillae omnium foliorum Peireslciae hleo acúleos
exbibent et quod nt ipse observavi aculei hujiis speciei aeque
serie adscendente nec spirali ex axilla proceduut.
Quum organa aculéis Cactacearum paria vel similia in
plantis aliis hodie uon inveniantur, forsan illi cum categoriis
usitatis in analogia ponere neqnimus, nisi pro emergentiis
habemus, uomen organa omnia includens quae loco alio non
subsumenda sunt. Aculei laterales Peireslciae amleaíae ramorum
scandenlium pariter e puncto vegetationis axillari
enasci videntur, quam ob rem illos pro stipulis transformatis
habere ineptum esset.
Praeter acúleos areolae tomentum plus minus deusum
vel lanuginem e pilis flexuosis tenuibus longioribus efformatam
gignunt, rarius omnino glabrae evadunt. Tomentum saepius
serius decidit, interdum autem vertice caulis auctum apice
capillum plus minus convesum praebet. Genus Malacocarpi
cum EcUnocacio aiRnitate satis arete connexuni tali capillo
interdum magno jam insignis transitum ad Melocaclum et
Cepthalocereum Pfeiif. [Pilocei-eum Leniaire) elformat, ubi pars
superior caulis a basali quam maxime discrepat. In illis
caput plantae praesertim nomine cephalii salutatur, sed etiamsi
in Malacocarpo cephalium aculéis intermixtnm est, tamen
differentia essentialis inter ambo vix exstat. Ut ci. Goebel
optime descripsit, cephalium e costis caulis oritur; tubercula,
quae in parte basali Melocacii hand observantur, serie spirali
e puncto vegeiationis caulis toto ambitu vel uno latere solo
(Cephalocereus) producuntur et pilis longissimis ingenti numero
et setis robustioribus, quae aculéis corresjìondent, onusta hoc
cephalium efformant. .Plores ex apice tubercnli cujusve vel
plurium tandem emergunt.
Quod inflorescentias Cactacearum attinet, in genere
Peireslciae modo inveniantur, racemnm compositum plus minus
conspicue decussatum efformantes. Genera alia flores solitarios
ex areola rarius binos vel ternos offerunt. Ovarium
ubique stricte inferum intus placentis plus minus elevatis
percursum; interdum ulteriores magis prominentes fere ovarium
tactu mutuo in loculos dividan t fRhipsalis)] nun quam
autem illas inter se connatas observavi. Ovula plurima anatropa
aut funiculo brevissimo borizonlaliter suspensa micropyle
parietem interioren! ovarii tangunt (Zi/gocactus), ita ut
utriculus pollinis parietem descendens facile ad illam ducatur,
V i
1
»
S i i