1 5 B A L A I V O P H O R E A È : LANGSÜÖRFBIÄ. 16
pracdiiini prope Rio de Janei r o ciirinos v. siibnurnntincos cos invoTiil;
niiis locis, 0. gr. nd Conta Gallo, in prov. Goyaz, in Columbia, obscrvnloribus
PECKOLT, WEDDELL et KARSTEN plus mimis purpiirasceiites,
pcdiccllis florum masculoruin (antiimmodo Üavis, scso praostitornnt.
Similem varia lion cm e ti am in Balano-pliorne qui bus dam
spcciobus obtingero, constat (cf. c. gr. Balanophorae involucralae
varictales in tab. VI I . monographiao Hookorianae)-, iitrum autcm in
Langsdorffia nostra varietates denolcl bene limi taf as, an lusus sohmimodo
s. d. individuales, liaud compertuni liabcniiis. Observandiini
tanien, alias diversitatcs baud cum ea conjunctas esse; praeterea
earn in speciniinibus siccatis vol alcoholo conservalis baud
conspici posse, quum haec omnia in colorcin pallide fuscesccntem
transeant.
b. Poduuculus ot e c p i a u l u m .
Ex antccodentibus patet, pcdnncnlum inter breviter disciformc
(ilg. 18) et elongato-cjlindricum (fig. 14), rcceptaculum autem
pro forma capitulorum inter depresso-hcmispliacriciim ot elongatoconicum
hid ore deb ere (cf. fig. 18. 14.). Quibus com differ enti is
probabiiiter etiam discrimina anatomica consociantnr; sed nonnisi
stipites femíneos indolis sub fig. 18 rcpraesontatae hac ratione
examinare contigit. Quorum stnictura ab ea rami rbizomntici
suffiilcientis conspicuc aberrnt. Concretiones sclerencbjniaticao indo
a volvao insertionc subito evanescnnt, undo compages tenera et
mollis cvadit; fasciculi autem fibrovasculares, ubi pedunculum int
r a n t , peripheriae appropinquantur, ramis collateralibus usquo ad
60—80 augontur, extrorsum ramulos emittunt in sqaamas cúrrenles,
i n t r o r s um alios, qui irregulariter adscendunt et hie illic in novos
ramulos dividunlur (tab. II. fig. 13.). Igitur in scctiono pedunculi
horizontali circa centrum vides fascículos sparsos (fig. 15 f')5
hi partes suas, xjleraa dico et phloema,'certa lege baud dirigunt;
dcinde a centro remoliorem circtilum snbregularem fasclculoruni, qui
ut in ramo suffulcienti xylema introrsum habcnt (fig. 15 f")^
extra hunc autem iterum fasciculus sparsos observabis, eos nempe
qui in squamos procurrunt, cum antccodentibus x) leniate versus
centrum spectantes (fig. 15 f " ) . Quum vero fasciculi rcceptaculum
intraverint, dispositionem subregularcm, quam in pedunculo adhuc
retinuerant, prorsus amittunt simulatquo ramiilis crebris maximum
adipiscuntur numerum, ita ut per totum rcceptaculum absque ordine
sparsos, solummodo ad extrcmitates subradiatim versus pcripheriam
tendentes eos videas (ög. 1.3). In stipite femineo omncs
inlra ipsum rcceptaculum, infra flores quidam lerniinantur; in másenlo
contra fasciculus unus in unumquemquc ilorcm excurrit. Parenchyma
rcceplaculi ab eo pedunculi liaud diifert; in utraque parte cera
copiosa scatet (fig. 15 b.).
c. Squamae (tab. II. fig. 16—21)
totum pedunculum imbricatim obteguni, saepeque circa capituli basin
confertiorcs buie involucrum constituunt (cf. figuras lab. I.). Numero
pro pedunculi longitudine inter 25—100 ludunt; taxigaudent
vel affini (secundum perpaucos stipites, qui ad taxin rite determinandam
idonei mihi praesto erant). Persistunt.
Forma squamarum inter ovatam et anguste linearem, magnitudo
inter 5 et 40 mm. versatur, Infimae omnium minimae sed
proportionaliter latissiniae sunt, sursum gradatim clongantur et angustiores
fiunt, summis denique saepe itcrum decrescentibus at
magis etiam angustatis (externe quidem band visibilibus, quia ab
inferioribus majoribus occiiltantur) (fig.l6 a—e.). Etiamsi igitur
in uno eodemque stipite squamae variation! conspicuae subjectae
s u n t , in homologis tameo diversorum stipitum regionibus multo
magis sibi constant, forma solemniter parumper tantum, magnitudine
baud ultra dupUim d
squamae angustiores
— Actimiuatae cxstant, praesertim
)c obsoleto terminatae ; intus concaviusculao,
in medio carina obtusa percursae, dorso leviter colivexao,
ad margines attenuatac et ciliatae, ciliis horizontalibus v. arroctopatentibus,
ad apicom et infimam basin saepe doficientibus. Basi
lata pcdunculo insident; inferiores bine crassiores carnosae, subinde
adeo incrassatae, ut spinas magnas subhorizon (ales mentiantur
( t a b . I. fig. 2 y ) , apice tenuiorcs et coriaceae fiunt, superioribiis
gradatim in compagcm penitus homogeneam, coriaccam quideift,
transcuntibus (cf. lab. II. fig. 1 6 - 1 8 ) . Superficie laevì nitida
gaudentj colorem supra jam indicavimus.
Quod slructuram squamarum internam attiuot, intermedium
stratum existit, e parenchymate leplopleuro laxo, in longiludinom
tenso, cera farcto eonstans; per quod fasciculi vasculares procurrunt.
"Versus utramque superficiem densius fit et cellulas pauçiores
pluresve sclerencbymaticas exhibet, ila qnidcm ut hae stratum basi
interruptum, versus apicem squamae subcontinuum, 2—8 cellulas
crassuui constituant, cui squama firmilalom debet. Stratum vero
superficiale, lum in dorso tuiu in venire squamae, leplopleurum
perseverai et tali modo, sicut parietibus externis convexe protuberanlibus
et coloro fuscescenti donalis, epidcrmidis speciem constiluit
(cf. fig. 19,20) . Pili lis rbizomalis consimiles sunt (fig. 21) .
— Fasciculi vasculares squamam intrant 3 (fig. 18 a.), qui deindo
ramulorum ope ad 5—7 augcntur (fig. 18 b.); hi paralleli procurrunt,
plerumquodorso squamae propiores (fig. 1 8 b., fig. 19. 20 f.),
usque circiter ad trlentem supcriorem, ubi omnes dcfiniuntur, praeter
medium qui in apicem excurrit (fig. 18 c.).
d. Inflorescentiac.
Forma inflorescentiarum jam indicata, nolandum adhuc restât,
in utroque sexu Simplicia eas referrc capitula, floribus immedialim
0 receptáculo, dignilale axium secundariorum, proiiatis. Bracteae
quidem hos flores penitus deficiunt; conjici autem licet, eas
latere vol, ut ajunt, abortas esse, qunm (lores more gcmmarum
normalium, quibus phyllum suffulciens Icgaliter convenire a morphologis
gravissimis statuitur, e receptáculo ortum ducant.*)
Flores in capitulo masculo solemniter 200—300 occurrunt,
liberi, pedicellati, corporibus peculiaribus, quae cum cl. HOOKERO
pro ovariis abortivis babeo, stipali (lab. IT. fig. 14. ) . Taxin eorum
accuratius determinare baud contigit-, spira vero continua altloris
divergentiac, forie v. affini dispositi videnUir. Anthesi centripeta
utunlur; quamdiu juveniles sunt et adhuc clausi, imbricatim
invicem appliciti sursum spectanl, duui aperiuntur horizontales fiunt
et demum snbrefracti (lab. I. Cg. 1.). Plerumque omnes perfecti
exslaut; rarius summi deformati stériles, in corpus ad instar capituli
diminuii capitulo florum pcrfectorum impositum conspirantes
(tab. I. fig. 8 ad <S X., tab. II. fig. 14.).
Flores feminei numerosissimi, vel plura millia, sossiles, toll
vel parte tantum superiore cum vicinis coaliti (tab. HI. fig. 12),
instar strati continui „vehili ex materie fibrillnsa compacti" (Rich.)
rcceptaculum tegunt, aliis organis inter eos baud obviis (tab. II.
fig. 18.). Taxin propter nimium eorum numerum, nimiamque densitatem
et parvitatcm determinare omnino non potui ; anthesis subsimultanea
videtur. Pariter ac masculi nunc omncs perfecti sunt
(tab. II. fig. 18), nunc pro parte rudimentarii ; hi vero baud apicem
sed basin capituli occupant, ubi annulum subconstrictum, a
strato florum perfeclorum conspicuo discrepantem constituunt (lab.
I. fig. 2 x.; cf. etiam figuras a cl. WEDDELUO in Ann. sc. nat.
I I I . Ser. vol. XIV. tab. 11. sub 48 et 51 editas).
Cl. J. D. IIOOKKR in ninsculis bracteuc vesligiui
ctjiiidem liiiud vidi, sed passim provenire posse mi
ivlt, qiiod
lime tieDc-gar
1 7
6 A L Á N 0 P H 0 R E A B : LANGSt)0HFÈ^IÀ. 18
m . FLORES MASCULI (tab. HI. fig. 1—11.).
Flos mascalns (fig. 1- 2 ) pedicello fulcitur 8—1 2 mm.
longo, graciliter cilindrico, carnoso, qui e parenchymate leptopleuro
longetenso, cera farcto et fascículo fibrovasculari unico axíli contoxlus
est.*) Apice pedícellus in p e r i g o n i um transit, cc. 5 mm.
diametro aequans, solemnilcr triphyllum. Phylla, quorum impar
posticum Stat (lab. 1. fig. 1), praefloratione subinduplicato-valvala
utunlur (tab. III. fig. 2), anthesi late patent (tab. III. fig. 1. 8);
singulum ovatum exslat, concaviini, apice subcucullatum, e pressione
quam in alabastro subierat argute marginatum, carnosum, externe
longilrorsum substriatum et apicem versus macuUs longitudinalibus
albidis notatum (cerae massulis per epidermidcm translucentibus;
cf. tab. III. fig. 1—3.). Basi lonuius existit, e parenchymate longetenso
leptopleuro in pedicellum continuato tíontextum; apicem
versus crassius, cellulis panilo ampliatis, interioribus ex parte
in sclcronchyma mutatis, exlimis cutícula cleganter transverse
rugulosa vestitis (fig. 6.), Undo hae epidermidcm dislinctam constituunt;
in qua vero cellulae marginem pbylli occupantes reliquis minores
et minus regulares, parietibus quoque tenuioribus et cutícula
minus distincta donalae offenduntur (fig. 6 x. ) . Fasciculi vasculares
perigonium deficiunt; cera tantummodo versus phyllorum apices
occurrit (cf. fig. 6.). — Observandum porro, praeter perigonia
modo descripta subinde cliam diphylla occurrere, quorum partes
lateraliter spoctant, indole cetcrum hand mutata (fig. 4.). Ex hac
vero dispositione concludimus, bracteolas hunc florem typice deficere;
nam si adessent, sivo explicatae, sivo nonnisi in idea vol
schemato floris indicalae, positionem laleralem eas occupare, phylla
perigonii autem mediana stare, phyllotaxeos leges juberent.
A n d r o c c o u m , totum l'/2—2mm. longum, e tot staminibus
coitSiat, ^iiot phylla perigonirflia adsunt, solemniter igitur 3, rarius
2, perigonii phyllis anlepositis (fig. 1. 8 a. 5.). Quorum filamcnta
brevissima, passim vix dignoscenda, in columnam cjlindricam subsolidam
conflala sunt, nniheris contra leviter plerumque cohaerentibus,
canalem axilem trigonum inter scse relinquentibus (fig. 3 .7. ) .
Ellipticae hae exstant vol elliptico-cordalae, extrorsae, dithccac,
quadrilocellatae; rimis 2 longilrorsis, apice plerumque confluenlibus
aperiuntur (fig. 1. 3 a. 4. 5), septo locellorum persistente (fig.7.).
Connectivo gaudent sat crasso, quod in medio parenchymalis laxi,
cera farcti, fasciculnm exhibet fibrovascularcm usque ad apicem
procurrentem (fig. 7 ) , qui o fascículo pedicelli axìli infra androcceum
pro staminibus in tres diviso orluin ducit. Valvae et
dissepimenta tonuissima sunt, o stratis ccllularum 1 — 2 tanlum
conDaia, quarum pai-ictcs incrassatione illa reticulata vel spirali,
qua pleraeque antherae gaudent, destituii sunt vel rudimentariam
tantum et obsolotam cam exhibent (fig. 7.). — Pol l ini s granula,
quoad formam jam in charactere generis dcscripta, colore gaudent
pallido Davo, magniiudino cc. 30 micromillim. (fig. 8.).
F l o r e s abortivi, qui, ut supra nolavimus, subinde ad
apicem capituli offenduntur (tab.I. fig.3, d"x), corpora referunt obconica
voi prismatica, solida, dense conforta, mutua pressione angulata,
basi plus minus connaia, plerumque 8—4 mm. longa (lab.
HI. fig. 10.). Vortice ulplurimum aequabililor convexa, snbinde
sulcis 3 vestigia porigonii oiTerunt.—Anatomico e moro parenchymate
constant, plus minus longolenso, partim leptopleuro et ccram
*) Himc igitur pr
imuil Imbeam, (
colun
i fasci
continente, partim' sclcrenchymatico; epidermis basi haud distincta
vortice cuticnlà rugulosa collulisque' panilo ampliafis denotatur
(cf. fig. 11).
Restât adhuc, ut corpora ílla flores perfectos stipantia, pro
o v a r i i s abortivis habita, describamus. Ovoidea vel lageniformia
haec exstant, basi sessilia saepcquo connata, apice in styli brevioris v.
longioris subinde bilobi specioin producta, superne ccrao massulis
translucentibus maculata subindequc verruculoso-tuberculata (secundum
figuras Hoolcerianas), V ^ ' A pedicelli longitudinem attingenfia
(fig. 1 o, fig. 9). Basi capituli numerosiora occurrunt, 3—4 inter
vol circa singulos flores, sursum rarescunt; inter flores verlicis
abortivos (ubi hi adsunt) deficiunt. Absque ordine floribus iulermixta
ea video, in universum igitur pedicellos stipantia, nec lamen
circa singulos pedicellos rcgulariter quaterna in favi voi cupulae
speciem connexa, ut auctoros quidam tradiderunt. Quoad structuram
internam fero ut flores masculi abortivi (fig. 1 0 , 1 1 ) seso habent (cf.
fig. 9). — Ovaria rudimentaria ea repraescntare liane ob causam
duco, quia pistillis abortivis ad basin capitulorum femineorum subinde
obviis consimilia sunt; etiam processus eorum stylifonncs
buie seníentiac favent. Apice talis processus sacpo bilobo porro
suadetur, ea probabiiiter o ph)llis 2 enata esso; unde simile quid
de pistillis perfectis suspicanduui,
Proportiones diversarum iloris perfecti partium sicut corporum
intermixtorum variationi non inconspicuae sobjectas esse, ex iconibus
Richardii et aliorum auctorum nostrisque patet. Differentias
lamen obvenientes neque ad species, nequo ad varietates quidem
distinguendas sufficero, jam cl. J. D. HOOKER demonstravit.
I V . FLORES FEMINEI (lab. HI. fig. 12-15.).
Ut jam notavimus, flores feminei inter seso ita connati sunt,
ut straluni conlinuum 3—4 m'm. crassum, stylis quasi velutinum
constituant (tab. II. fig. 13, lab. lïï. fig. 12.). Singulus flos e
coalitione solutus lineari-prismalicus subhexagonus conspicitur, basi,
ubi plerumque liber perseverai, paullo Icnuior, stylo cylindrico
Va—1 mm. longo terminatus, circa cujus basin in marginem brevem
irregulärem protractus est (lab. HI. fig. 12. 13.)- Consislentia gaudet
molli, temiiter fibriüosa; colore in parlo inferiore pallide flavenli,
ad superficiem slylosque citrino vel subaurantiaco (MART.), aut
saepius plus minus purpurascenli ("W'EDDELL, KARSTEN et al.).
Totus hic flos pro pist i l l o nudo habendus est; margine enim
apicis subproducto, cui plerique auclores perigonii dignitatem adscripserunl,
nil repracsentante nisi simpliccui ovarii prolongaliouem,
ut ox analogia cum Ilelosi, Lophophjlo et aliis liujus ordinis generibus,
quorum evolutionem novimus, palet.*) Verisimiliter hoc
pistillum 0 duobus carpidiis conflatum est, pariler ac in ilelosideis,
Scyhalieis, Lophophytcis, stylis vero in unicum combinalis;
ita sallem indole pistillorum steriüum suadetur (cf. supra),
evoluì io ne propter speci m in um i don eorum defectum n ondú m investigata.
S t y 1 u s stratum periphericum exhibet ccllularum ampliorum, per
set-ies longitudinales 8, saepe dextrorsum tortas, dispositarum, et fasciculum
axilem cellularum angustiorum, quae telam conductricem sistunt.
Omncs hae cellulae parenchymaticae, leptoplcurae, clongatae, subaequilongae
exslaut (fig. 18 st.). In dimidio vel trienio styli superiore
periphericae papilloso extuborantes s t igma constituunt (fig.
1 8 s t g . ) , deorsum paullo angustantur, interioribus simul proporlio-
Cf. dissertationem i
quelques Bnlauopíioi
ï d=