Uitiîi
lili!!
Iljíí
23 BALANOPHOBEAE: HELOSIS. 24
ovoideo, infra aplcem consito. — FBUCTUS ilori $ extrinsecus
consiinilis, nisi panilo major, slylis destilutus
ei basi contracta subpediceJlalus, nucainentacens, epicarpio
subcrusíaceo, endocarpio in putamen tenue indurato.
SEMEN oblongnm, ENDOSPEHJKI O copioso, EMBRYONE
apicali microscopico, corpnscnium subovoidenm e
paocis cellnlis coiifiatum suspensorì 8-celhilari adnexum
referente.
RUJZOMA (perenne) ad loca insitioìu's tuberosum,
mide ramos emiltit cyliiidricos^ ramosos, siib solo
froref entes, totiim nudum s. esquamatmn, glalerrim^im.
STIPITES FLORALES adventitii, lateraliter e ramis
rhizomatis prorumpentes, volvà basilari vel cum pedúnculo
elata mmuliformi saepius í—6-dentatu passim
obsoleta cincti, erecti, has i scapiformes nudi, apice in
CAPiTVLVsi bisexuale oblongum vel ovoideum abeunt,
e secundariis deplanatissìmis compositum, juventute
BRACTEis illorum peltatìs valvatim cnnnexis velatum,
anthesi nudatimi. FLORES utriusque sexus irregulariter
mixti, ebracteati, pilis creberrimis clavatis (paleis)
stipati, feminei ante masculos evoluti. — Totae stirpes
amy lo scateni, cera careni. Color rhizomatis
flavescens in fuscescentem, pedunculi e basi albida
rubicund US vel subvìolascens, bractearum subaurantiaco
puiyurascens, capitali nudati saturate purpureas
Cex Mart.). — Totam Americam tropicam iìicolunt.
1. HELOSI S GUYANENSIS RICH.
Tabulae nostrae IV. V. VI.
Belosis guyanensis L. C. Rich, in Mem. Mus. L c., Mari.
L c. et Obs. n. 26-i3. !, Hook. f . l cJ, Griseb. l. cJ
Helosis hrasiliensis Schoit et Endi. l. c.!
Cynomoriuvi cayennense Swartz l. c.
Caldasia cayennensis Muiis ex Sleud. Nomencl.
E s p i g a tic s a n g u e Brusii, (ex Peckoll).
F o r u m a. GUYANENSIS; pedunculo eloiigato (5—30-cm. ) , volva
b a s i l a r i , cnpitulo juniori • o v o i d e o - o b l o i i g o , bracteis abbreviatoh
e i a g o n o - p r i s m a t i c i s .
Tabula nostra IV.
Eelosis guyanensis Aneti.
F o r m a ß. BRASILIENSIS: pedunculo abbreviato (2—S-cm.),
v o l v a basilari, capitulo juniori subgloboso, bracteis subpyramidaloh
e x a g o n o - p r i s m a t i c i s .
Tabula nostra V. Fiy. I.
Ilelosis hrasiliensis Schott et Endl.
[ F o r m a y. ANDÍCOLA HOOK. F. „pedunculo brevi, volva infra
c a p i i u l um sita" (Hook. f. Transad. Linn. Soc. 1. c.). — Forma
i n Brasilia nondum reperta.'|
I . RmzoMA.
a . M 0 r p h 0 1 0 g i a .
Rhizonin fleloseos, pariter ne in Langsdorffia, loco ubi radici
n u l r i e n t i «fÏÏxum est, tuber sislit, c quo rami cilindrici abeunt.
H i vero semper liorizontalifor sub solo prorepentes nunquam pro
i n l ì o r e s c e n t i i s ndscendunt, quao potius lateraliter cmittunlur? ubi
a u t em radici obviaiu venienti scse adnectunt, tuberose incrassantur,
deinde o parte incrassata ramos agunt, itnque in nova vegotationis
c e n t r a abeunt (tnb. IV. V. fig. 1).
T u b e r à , quibiis verisiniiliter stadium plantae primarium,
q u a l e e semine prodit, consìmile est, pugni minoris crassitlein
a s s e q u u n t u r . Subrotunda cxstant, saepe irregulariter noe tamen
p r o f u n d e lobata, in tota superficie ver rucoso-nodosa; colore gaudent
s o r d i d e fuscesccnti, compage carnosa. Radicem nutrientcni, cui
i n i t io unilaleraliter insident (tab. VI. fig. 1 ) , prodeunto aetate
m a g i s magisque (lab. VI . fig. 2. .S), denique saepe totam amploctunt
u r , . i l n ut radix mcdiun\ tuber penetrare vidcatur (fab. V . l ì g . l ad a.).
R a m i ìocis baud distinctis e tubere pronascuntur, utpluriinuin
2 — 6 . iMore gemmarum normalium exogenei sunt, subinde tamen
p r o v e c t i o r e aetate tubcris accrescentis substantia ad basin ita obv
a l l a t i , ut ex illius intorno prorumpcrc videantur (cf. tab. V . fig. 1 ) .
C j l i n d r a c c i , pennam corvînam usque digitum minorom crassi, laeves
vel passim nodulis exasperati, albidi vel flavescentes, compagis
d u r i u s c u l e carnosae obtingunt; varie Qectuntur, bic illic ramulos
agunt aeque scse babcntes, itaque s.>stcma effingunt saepe valde
c o m p l e x u m , radicibus vicinis arctc implicatum. Ramuli, ut in
Langsdovffia, exogenei quidem sunt, scd quoad locum et tempus
e v o l u t i o n i s cerla lege baud adstricti; saepe dicliotomias formant,
p a s s im quoque, ubi duo paralleli procurrunt, ramulis transversis,
v e i u t Algae Conjugatae, inter sese coimectuntur (cf. tab. IV. ad a,
e t lab. VI. fig. 6).
. Siquidem rami rhizomatis radicem iangunt, qua pro nutrice
uti possunt, in facie buie applicita intumescunt, simulât que radici
m o r o infra describendo adnascentes tuber effingunt, quod, ut supra
j a m notavimus, tamquam novum vegctationis centrum sese liabet
( t a b . V I . fig. 6 ad b). Initio evolutionis in facic tuberis a radico aversa
r a m u m subintegruni adbuc rccognoscas (tab. IV. ad b., tab. V I . fig. 6 ) 5
p r o g r e d i e n t e vero aelate iùc a tubere accrescenti circumvallatur et
d e n i q u e prorsus includitur, ita ut species evadat, ac si ramus med
i um tuber penetraret vel si tuber locis 2 oppositis ramos emitterel
( t a b . IV. c. d., tab. V. fig. I.).
O r g a n i s foliaceis itemquc pilis totum rbizoma caret. ~ Veget
a t i o n c modo descriptà perenne fit, singulis vero ramulis (an etiam
t u b e r i b u s ? ) probabiliter ultra annum hand perdurantibus. Interdum
t o t um perire dicitur (cf. RICHARD et J. D. HOOKEII 11. cc.). —
Q u omo do e semine pronasca t u r , baud bucusque compertum habem
u s ; verisimiliter autem embryo super radicem nutrientem in tuber
e x p l i c a t u r , a quo deinde rami abeunt.
b. A n a t omi a (tab. VI. fig. 1—14).
Ad structuram internnm rite exponendam juvabit, partes rhiz
o m a t i s , ramos nempe et tuberà, singulatim pertractaro.
1. R ami rhi zoma t i s . Hi cylindros solido« sistunt, e par
c n c h y m a t e conflatos, quod fasciculi fibrovasculares 4—7 in orbem
d i s p o s i t i longitudinaliter percurrunt; unde corticis speciem et med
û l l n m , fasciculorum cilindro sejunctas, radiis parenchymaticis
Intis coliaerentes dignosccre potes (fig. 7. 8 ) . Cortex semper mole
p r a o v a l e t ; fasciculi, licet incremento indeterminato gaudeant, corticc
25 BALANOPHOREAE; HELOSIS. 26
t a m e n liaud crassiores fiunt; medulla post fasciciilos enatos haud
a m p l i u s augetur. Fasciculi xylema versus centrum, phloiima perip
h e r i am versus diriguut, inter sese et cum axe rami paralleli proc
u r r u n t , cambio utrinquc aperto gaudent et incrementum, quamdiu
r a m u s vivit, continuant; ßelosis igitur in ramis rhizomatis structur
am Dicotylcarum tjpicam offert.
C o r t e x p a r e n c h y n i a t e constituitur grandicelloso, quod in
s e c t i o n e transversali subisodiamctricum ve! quidpiam tangentialiter
t e n s u m , in verticali usque ad octuplum diametri transversalis elong
a t um est. Versus peripheriam gradalim anguslius et brevius fit,
p a r i e t i b u s , qui jam in interiore parte colore fuscesccnti gaudebant,
magis sìmul obscuratls; epidermide tamen baud distinctà, cellulis
s t r a l i superficialis omnium minimis convexe subextuberantibus,
p r o v e c t i o r e aetate cum stratis subjacontibus saepe plus minus des
t r u c t i s (cf. fig. 12. 13 ad c.).
P l e r a e q u e liujus parenchymatis cellulae leptoplcurae exstant,
succo aqueo, granulis amjlaceis simplicibus subrotundis et cytob
l a s t i s majusculis fuscescentibus farctae; amylo versus periplieriam
g r a d a t im rariore, in stratis 3—4 extimis prorsus evanido, substantia
m o l l i - r e s i n o s a dilute fusca ejus loco celliilas repiente (fig. 12. 13).
H i s sclerenchymaticae interjectae sunt, aliae singulatim sparsae,
a l i a e in phalanges congregatae, quae leptopleuris adjacentibus pler
u m q u c ampliores, in omnibus parietibus coiispicue incrassatae,
p o r i s numerosis saepe ramosis instructae, colore aureo donatae,
i n t u s ad parietes resina molli fusca obductae, ceterum vacuae exstant
( f i g . 12. 13). Phalanx sclerenchymatica major una regulariter
ante fasciculum fibrovascularem obtingit, in sectione horizontali
s u b s e m i l u n a t a , fasclculo quasi cucullatim imposita, in part e introrsa
e cellulis angustioribus longioribus, extrorsum in brevìores amp
l i o r e s transeuntibus conflata (fig. 7. 8. 12. 1 3 sc.). Hae phalanges
cum fasciculis lente accrescunt, cellulis adjacentibus gradatim in
e a n d em fabricam conversis. lis alternae, peripheriae propiores, aliae
o f f e n d u n t u r minores et irregulariter circumscriptae, ceterum cons
i m i l e s (fig. 7 . 8. 12. 13 s c . ' ) * ) ; praeterea multoc adhuc e paucis
c e l l u l i s vel unica tantummodo constantes, in exteriore corlicis parte
i r r e g u l a r i t e r sparsae, versus peripheriam rariores, in stratis cellulal
a r um 4—5 extimis deficientes (fig. 7. 8. 12. 13 sc.").
E t i am radii s. d. m e d u l l ä r e s indolem banc sclerenchym
a t i c am exhibent, cellulis quidem eo ordine indurescentibus, quo
e cambio pronascuntur. Prope centrum rami hae subisodiamctricae,
e x t r o r s i m i gradatim in radii el axeos rami directione elongantur; a
p h a l a n g e ilia sclerenchymatica, quae fasciculo anteposita est, unica
a d minimum cellula leptopleur a et ad partitionem adhuc adapta sep
a r a t a o perseveront (fig. 12 r a d . ) * • ) . — Denique etiam m e d u l l a in
s c l e r e n c h y m a abit, vel lota vel majore ex parte; igitur cum radiis
m e d u l l a r i b u s stollae sclerenchymalicae 4 — 7 - l o b a e speciem cons
l i t u i l , cujus radii inter fasciculos fibrovasciliares protrusi sunt
( f i g . 8. 12. 13 med.). Cellulae medulläres angustne et conspicue
olongatae essesolent; igitur ab iis radiorum, quibuscum in stellam
i l l am conspirant, insigniter discrepant (fig. 12). Juventute, dum
adhuc leptopieurae sunt, cum cellulis radiorum amyium continent;
*) CI. J. D. HOOKKII (Biilauopli. p. 11) tiasce sclereucliyiiiiUis plmlanges
prò libri fasciciilis Imbuii, itaque Ueloseos structuram iniincrlto cum
Menispennaceis qiilbusdam coiiipanivit;.
Attamun in figura 30. tab. XVI. monographiae Ilookeriauao sclereuchyitia
niciiorum incdiillariuin cum sclei-ciich>niiatc plialaiigis fiisciculo
autepositae conjunctum couspicilur. Quod, llcet a me l.au<l obscrvatuui,
in rauiis scnillbus, quorum fascicull incremento destiteruut,
acoidere posso liaud denegarem.
p o s t q u am vero induruere, nil nisi substantiam fuscam parietoa
i n t u s vesticntem, quam etiam in sclerenchymate corlicis offendiinus,
oiTerunt.
F a s c i c u l i f i b r o v a s c u l a r e s in sectione transversali figur
am rhombi praebent, cujus diagonalls longior cum radio rami
c o i n c i d i t . Diagonalem brcviorom cambium occupai, partem intrors
am ut jam notavimus xylema, cxtrorsam phIoSma; omnibus eiem
e n t i s distinctissime in series radiali-longitudinalos ordinatis (fig. 7 . 8 .
1 2 f.). Xylema fero prorsus e vasibus constat anguslis, longiuscule
a r t i c u l a t i s , mutua pressione angulatis, non multum pachypleuris,
q u o r um parietes longitudinales strialo- vel passim grosse reliculatop
o r o s i , transversales scala ri f o rm i - p e r f o r a ti exstant (fig. 12. 13 vo.,
fig. 14). Spirifera v. annulata desuní. Subind« paucae prosenchym
a t i s cellulae, forma fere vasorum, parietibus aulom tenuioribus
et laevibus instruclae, quales ci. UNGER „pseudoparenchymaticas"
n p p e l l a v i t , vasibus interlextae occurrunt. Phloiima cellulis malac
o p h l o e o d i c i s , interjectisque cribrosis, in universum ut in Langsdovffia
sese habentibus, constituitur (fig. 12. 18 phi.); cambium
p e r scries 2—6 transversas et 4—10 longitudinales dispositum nil
p e c u l i a r i s offert (fig. 12. 13 cb.). Totus hic fasciculus amyio
c a r e l , vasibus aerem, cellulis reliquis nil nisi plasma el cytoblastos
c o n t i n e n t i b u s ; strato parencliymatis angusti haud amyligeri tamquam
v a g i n a cingitur el a scleronchymale circumjacente separatur (fig.
12. 13 vg.).
Ubi ramus rhizomatis secundarium emitlil, contexlus modo
d e s c r i p t i continuo e primario in hunc transeunt; fasciculis quidem
fibrovasciilaribus ita seso habentibus, ut ii 2—3 , qui in latere rami
novi consili sunt, ramificationes in eum immittanl, quae slatini div
i s i o n e numerum ramulo convenientem attingunl et in orbem disp
o n u n t u r (fig. 9). Siquidem inter ramos parallelos ramuli duo in
u n i c um transversalem comblnantur (fig. 6 ) , diversi hi contexlus,
e t i am fasciculi fibrovasculares, ab uno in allerum Ila transfluunt,
u t lamquam in ramo simplici prorsus continui evadaat (fig. 10).
2 . T u b e r a rhi zoma t i s (tab. VI. fig. 1 — 3. 11). Quoad
t u b e r a distinguendum nobis est, utrum primaria e semino pronata,
a n ea, quae e ramo intumido (fig. 6 b . ) o r tum duxerunt, ante oculos
h a b e a m u s ; indole eiilm systematis fibrovascularis haec quodammodo
d i f f e r u n t . Aliis tamen plerisque nolis prorsus consenliunt, e. g r parenc
h y m a l e . Hoc in utroque tubere praevalentem sistil substantiam;
i n t u s grandicellosum, amylo farctum et fere prorsus leptopleurum
e s t , peripheriam versus angustatur et in corticem 1 ' /—2 mm.
c r a s s um male definitum, concretionibus sclerenchymaticis interl
e x t u m , amylo destitutum ejusque loco intus plasmate, in stratis
v e r o supcrficialibus 2—4 substantia molli-resinosa, quam in ramis
j a m offendimus, repletum abil (fig. 1 .2. Ile.). Praeterea subisod
i a m e l r i c um exisiit voi juxta fasciculos fibrovasculares cum horum
I r a c t u plus minus clongatum, parietibus ut In ramis sese habentibus
(Gg. l l ) . Intus baud accrescere, externe lente augcri videlur,
p a r t i t i o n i b u s praecipue in strato corticis plasmolico (fig. 1 1 ad x . ) usu
v e n i e n t i b u s , superficiali contra emorluo et solemniler plus minus
d e s t r u c t o (fig. 11 ad y.).
P a r e n c h y m a hocco fasciculis fibrovasquiaribus numerosis ten
u l b u s q u o percurritur, qui varie flectuntur et divldunlur, ita ut in
s c c l i o i i i b u s oculo nudo aspcclura fere voniilarum mnrmoris pracboaiil
( f i g . l—S ) . Versus insitionis locum subDabcllatim hi convergunt,
a d periplieriam slibdeildrilico divisi (fig. 1—S ) , infra straluni
c o r l i c a i o dofiiiiunlur (fig. 1—3 . 1 1 ) . His quoque ralionibus (über e sem
i n e pronalum in universum ac tuber e ramo rhizomatis e.\orlum
s e s e Imbet; co autem differt, quod faseiculi in priore liberi proi
i a s c a u t u r et inde a loco insitionis adscendant, quum contra in
Ì f