DESCRIPTIONS PLANTARUM.
E L Æ O C A R P U S M O N O C E R A . Tab. 5 0 1 .
5 7 3 . E læocarpus foliis numerosîs, sparsis, lanceolàtis", subserratis : florum racemis axil-
• laribus.
'Caulis arboreus, 20 et amplius pedes altus, coma frondosissima.
Folia sparsa, numerosissima, lanceolata,. versus apicem ampliora et subserrata , pedem et
amplius longa, glabra, uninervia, nervo ramoso protubérante; petiolo brevi sustentata.
Flores racemosi, racemis axillaribus solitariis flos quilibet pedunculatus, villosus, basi
bistipulatus : stipulæ ovato-acutæ.
Calix ferrugineus, monophyllus, profunde quinquepartitus, laciniis lanceolatis.
Corolla ferrugineo-rubra, extus tomentosa, pentapetala : petala crassiuscula, æqualia, calice
vix longiora, receptaculo inserta, lanceolato-ovata, 3-4 fido-laciniata, laciniis’capillaribus.
Inter calicem et germen pellicula orbicularis, villis superne hirta, ubi afîixa sunt stamina;
inferne vero glandulis aut corpusculis subdecem exasperata.
Staminum filamenta subsexaginta, brevissima, fusco-rubra : antheræ lineares tetragonæ,
apice bivalves , valvula inferiore obtusa mutica, exteriore terminata capillo ténuissimo
antheræ longitudine..
Germen supra pelliculam receptaculo impositum , ovatum, villosum; stylus filiformis Ion-»
gitudine staminum, corolla brevior : stigma acutum.
Fructus deerat ; ex germinis vero sectione transversali videtur corticatus, bilocularis.
Habitat in oppido Banos, et in fundo Hala-Hala insulæ Luzon. Ibique Ægiceras minus;
Vinca rosea; Quisquafis pubescens; V ite x paniculata, trifoliata, et ovata; Wolkame-
ria inermis et Koempheri, quam vivis coloribus expressif Iacquinûs tab. 500. Ic. plant.
Floret Septembfi. V id i siccam floridam in herbario D . Ludovici Née.
Exj?lie. tabulæ quæ ramulum sistit foliis magnitudine naturali triplo brevioribus. aa Floris
capitula, b Flos subtus visus. c Petalum auctum interne conspectum. d Calix cum
genitalibus auctis. e Füamentum magnitudine naturali. f Idem auctum. g Germen super
pelliculam. h Germinis aucti sectio.
Obs. D . de Lamarck vol. 2. Êncyclop. pag. 6 04 D iceram Förstern ad E læocarpum
reduxit : Schreber vero separata conserva vit tamquam diversa genera. Abundent suo
sensu: interea tarnen supradescriptam plantam, cuius fructum ignoro, E læocarpum dixi,
quia flore ad hoc genus accèdit*
A N G U I L L A R I A P Y R A M I D A L I S . Tab. 5 0 2 .
^74. A nguixlaria foliis lanceolato-ovatis, glabris: racemis terminalibus; pedunculis
umbelliferis, compressis.
Arbor triorgyalis, ramis sparsis, glabris uti tota planta.
Folia numerosa, sparsa, subsessilia, lanceolato-ovata, versus apicem subserrata, semipedem
et amplius longa, uninervia, nervo ramoso.
Flores terminales in pyramidem. fere pedalem dispositi, pedicelli versus apicem breviores,
rubri compressi, umbelliferi: radii 7 - 1 2 , semipollicares, et paulo infra umbellam alter
soli tar ius. Ad pedicellorum atque radiorum basim bractea brevis, truncata.
Calix liber (°), persistens, rubescens, ex quinquè foliolis ovato-acutis, obscure ciliatis, corolla
triplo brevioribus.
(a) In posterum calicem liberum dicemus, quem
Linnaeus inferum nominavitj adbeerentem vero, quem
iste superum. Incongrue enim , ut apposite notavit
E . P. Ventenat pag. <53. 64. 1 . volum. Tableau du
regne vegetal, nominatur superus calix i l l e , cuius
pars in diyisa, est vere inféra, germen veluti pelle
tegens ipsique adhærens, quamquam superior eius-
dem pars libera appareat atque divisa.
A