[ * » ]
Flores axillares et terminales, gemini, pedicellis propriis.
C alix tubulosus, venosus, dentibus quinque brevibus.
Corolla fere pollicem longa, tenerrima, violaceo-rubra: laciniæ sublineares inferne angustforës.
Filamenta rubella: antheræ lutescentes, minutæ.
Capsula piperis grano minor, in fundo calicis, glabra.
K cliqua ut in charactere generico.
Habitat prope divers'orium vulgo Venta de la Negra in Nova-Hispania septem fere leucis'
a Pueblonuevo. Q Floret Novembri. V id i siccam in dicto herbario.
Explic. tab. a Corolla cum staminibus. b Calix cum genuine, c Capsula, d Huius auctæ
sectio. e Semen, f Filamentum.
I N H A K E A M E T B A N K S IA M O B S E R V A T IO N S .
Novæ-Hollandiæ solum feracissimum esse , eiusque stirpes Botanicorum studio dignas
tum numéro et formis, tum maxime nova ipsarum fructificatione, recentiorum scripta passim
prædicant. Nilhominus si descriptarum hucusque numerus cum illo (exiguuo quideni
, habita ad totius insulæ Floram ratione) comparetur, quern herbaria inde in Europam ads-j
portata complectuntur, divitiarum specimen dumtaxat dici debet, quo inspecto Botanicorum
desideria crescant reliquas cognoscendi. Hune ad iînem Smithius opuscula edidit ubi
plurimorum generum .characteres essentiales, et sexdecim specierum descriptiones dédit
nitidissimis ornatas tabulis. Idem propositum fuit Schraderio et Curtisio; idemque nobis in
hoc opéré. Et quoniam in omnibus illius insulæ plantis summa utilitas est, et plures, si
erit otium, persequi cogitamus,. ab illis quæ ad Protearum familiam pertinent ordiemur, et
præsertim a Banksia. _
Percrebuerat Iosephi Banksii fama ob præclara eiusdem in rem herbariam mérita, quum
Forsterius sua nova genera evulgabat anno 1 7 7 6 ; ideoque alterum ex 7 1 suo dicavit no-
mini, tribus constans speciebus in Nova-Zeelandia lectis, quas examini proculdubio subi-
ciendas ad Linnæum missit. Sero istæ Upsalim pervenerunt, nihilque ille de ipsis pronun-
ciavit; utpote qui infirma iam erat valetudine et morti proximus, quam Botanicis luctuo-
sam ebiit die 10 Ianuarii anni 1 7 7 8 , filio suo relinquens herbarium, libros, observationes
et nomen. His adiumentis, non tarnen sui partis acumine atque peritia Supplementum plan-
iarum evulgavit anno 1 7 8 1 , ibique, errore ductus, Forsterii Banksias Passerinis consociaviti
N e vero dignissimum Banksii nomen e Botanicæ fastis sustulisse videretur, illud reposait,"
ut novum certe genus a ceteris distingueret, quattuor tune constans speciebus in Nova-
Hollandia lectis quas serrât am, inUgrfoliam, ericoefoliam et dentatam nominavit. Linnæi
filium errasse in determinandis Forsterii plantis, hasque novum verum genus constituera
vidit postea oculatissimus Gærtner qui propterea eas dixit Pimeleas, a nomine in schedulis
Solandri invento; Retinuit illud Banksiæ' quo Linnæus descriptas a se plantas decoravit id-
que fecit in scientiæ commodum et confussionis vitandæ causa ; quæ proculdubio orta Fasset
si Banksiæ nomen iterum reposuisset Forsterii plantis. Recognovit denuo in Banksii. herbario
quas huic Linnæus Banksias nuncupavit, et castigandum esse eius characterem gene-
ricum ex novo examine perspexit. Non enim est Banksiæ corolla tetrapetala, neque semen
solitariam in capsulis et bipartibile: sed capsula disperma bilocularis, interiecto seminibus
dissepimento bifido; et corolla monopetala. Confudit Linnæi filius semen cum dissepimen-
to movili quia fortasse ad eius manus fructus pervenerunt informes aut vetustate corrugati,
quos felicior Gærtner recentes atque perfectos videtur accepisse. Neque hos tantumodo,
sed et alios congénères, ut ipse putavit, quosque anno 1788 descripsit quasi novas species
, piriformem, dactploidem et musculiformem nominans. Probamus equidem novis nominibus
designari plantas quæ vere novæ sunt; minime vero in.receptorum locum alia excogi-
tata suffici, idque nulla causa ut ipse fe c it, concbiferam et spicatam dicens illas, quas Linnæi
filius serratam et integrifoliam nominaverat.
m 3
Prodiit postea anno 1 7 9 0 Doct. W h ite opus, et in eius additamento (quod mea sen-
tentia Smithius ordinavit) trium specierum descriptiones, p iriformis scilicet, serrât* et gib-
bos*, quibus alteram adiunxit idem Smithius in Novæ-Hollandiæ Specimine spinulosam
nomine. Tandem anno 1 7 9 7 eo usque cognitas recensuit Willd enow M serratam nempe
integrifoliam, dentatam, erùoefoliam piriformem,gibbosam et spinulosam, octavam addens
grandern ab ipso nominatam, cuius flores non vidit.
Hæc est ergo pulcherrimi huius generis historia, in qua tempora notavimus, quibus
auctores indicarunt species, quæ ulterius perpoliendæ sunt iconibus atque descriptionibus.
Utrumque fecit Smithius de spinulosa tractans; cuius tarnen fructum ignorans, neque re-»
presentare in tabula ipsum potuit, neque numeris omnibus absolutum describere. Gærtner,
qui totus erat in plantarum fructuum investigatione, parum de ipsarum absolutis descriptionibus
curans, difficilein sæpe redidit quarumdam cognitionem. D e Banksia enim pirifor-
mi, et dactyloide tractans, quædam silentio pressit scitu digna; neque ex eius scriptis constat
num corollæ laciniæ sint ipsis apice liberæ aut in foveam adglutinatæ, qua stigma veluti in
carcere contineatur fecundationis tempore j num earum germen pedunculatum sit et Em-
bothrii germini conforme. Ad hæc, fructum musculiformem Rhumphii ad Banksiam referens
plus æquo sibi, suæque methodo videtur induisisse. Et quamquam diffiteri nequeat eius-
modi mefhodum esse ut plurimum perspicuam, atque naturæ legibus consonam; tarnen ex
sola fructuum et seminum inspectione genera semper tuto determinari posse, ut ipse arbitrates
est, non omnes illi dabunt. Etenim Rhumphii planta fructum dare potest qui capsula
sit unilocularis et disperma, seminibus alatis., quin Banksia sit, ut in Hakea patet, cuius
fructus est capsula lignosa bivalvis et unilocularis, feta seminibus duobus alatis. Quod equidem
in hanc potissimum nos sententiam inducit ut Gærtnerii Banksiam piriformem, et dac-
tyloidem, quemadmodum et White gibbosam, Hakeæ species existimemus. Si exemplaria
a Ludovido Née ex Nov.a-Hollandia hue adsportata perfecta fuissent, dictas stirpes debitis
generibus tute possemus attribuere : nihilominus in illorum accurata inspectione quædam
vidimus, quæ ad Hakeam potius quam ad Banksiam pertinent. E t primo quidem in Hakeæ
glabræ axillis gemmæ observantur solitariæ, sessiles, ovatæ, quæ squamulis constant
concavis alternatim oppositis; quæ etiam exsistunt axillares et omnino conformes in Banksia
dactyloide, et gibbosas minime vero in veris Baksiis, illis scilicet quæ flores in amento proférant,
et fructum in strobilo. Deinde quando Hakeæ glabræ flores expîicantur, tunc gemmæ
intemescunt et tubulosam formam induunt ut corollis additum expeditum præbeant,
tuneque earum squamulæ sensim divergunt et fecundato germine cadunt, cicatrices relin-
quentes in brevi pedunculoj quod etiam nullatenus observatur in veris Banksiis. Fatemur
equidem numquam nos observasse modum, quo dactyloides, et gibbosoe gemmæ amplientur
inflorescentiæ tempore: verumtamen in fructuum pedunculis cicatrices vidimus. His ergo
momentis, et illo potissimum ab inflorescentia desumto, quæ in Linnæi Banksjis toto cælo
distat ab ilia recentiarum Gærtnerii et W h i t e , Hakeæ nunc consociabimus memoratas species
gibbosam, dactyloidem et piriformem quousque ho vis curis demonstrent Botanici, harum
fructificationem esse omnino eamdem cum ilia Banksiæ a Linneo exposita et a Gærtnero
castigata.
HAKEA. Schrader.
C H A R A C T E R G ENERICUS.
Calix communis ovatus polyphyllus, ex squamulis concavis imbricatis deciduis: partialis
nullus.
Corolla tetrapetala, petalis linearibus, apice ampliatis, concavis.
I (a) Carol! a Linne Species Plantarum. Bero - (b) Generoso Lib. Bar. Christ. Ludovico Hake
Ixni 1 79 7 . \ to e genus dicavit Schrader.