*»■(!
Z ì i
.L í
h M
k»
la t f e
Haec forma multo rarius in herbariis invenitur , quam proxima, et
revera plantae europaeae proxima est, a qua solum differt laciniarum basi
omnino aequali reniformi.
Formae in proximam transeúntes in herb. reg. Berolin., (in regno.
Mexio. a cl. Ehrenberg collecta) vidi ; praeterea specimina in Livonia collecta
possideo, in quibus basis laciniarum fere omnino aequalis est.
b) o b l i q u u m Mühlberg ap. Willd. Sp. pl. V. p. 63. (1810) f. s. o.
Syn. B. cuneatum Desv. Prod. 195. — Osmunda obliqua Poir. Enc.
Suppl. IV. 233. — B. lunarioides Schkuhr tab. 187, non Sw . —
Tota pianta 8—10" et ultrapedalis.
Lamina sterilis plerumque bipinnatisecta , interdum tripinnatisecta ;
Segmenta I. 0 . la te -o v a to , segmenta IL 0 . oblonga 1. oblongo-lanceolata,
acuta 14" et longiora pinnatipartita, laciniae p lerumque 1—2 jugae,
cito cum segmento confluentes, e basi maxime inaequali, inferne brevissime
rotundata, superne cuneata ovales et oblongae, obtusae, rarius ob-
longo-lanceolatae, margine densissime crenulatae, rarius laoiniae omnino
nullae, semper igitur apex segmenti longe productus, oblongo-acuminatus
, margine dense crenatus.
Icon. Schkuhr t. 157. —
Hab. Amer. bor. Sinus Huds. ; Rocky Mountains ; Neufoundland ;
Pensylvania; Virginia; Carol, a u s t . ; Louisiana; Mexico [Schiede. Marl, et
Gal. Liebmann).
Botrychium silaifolium Presl in , ,Reliquiae Haenkeanae“ (Prag 1828)
p. 76, collectum a clar. Haenke in litor. occid. Amer. borealis (50“
latit. bor.) ,,in archipelago Mulgraviano vel sinu Nootkiano“ ad formas
majores pertinet tripinnatisectas ; segmenta II. et IH. 0 . sensim decrescunt
et sensim cum apice obtusiusculo confluunt. In speciminibus
Pragae asservatis 8 juga segmentorum H. 0 . numeravi, e basi inaequali
inferne rotundata superne verticali truncata ovato-oblonga 1. ovalia, ma r ginegrosse
crenata. In petiolo fasciculum,centralem longissimum angus-
tissimum apicibus inflexis inveni. Imago quam diversa ab illa icone, quam
cl. Presi in Tom. V. (1848) , ,d e r Abhandlungen der K. Böhmischen Gesellschaft
der Wissenschaften“ inTab. II. fig. 8 depingit, ubi Botrychio
silaifolio fasciculus teres centralis attr ibuitur ! Huic plantae quam maxime
affine Botrychium decompositum Mart, et Galeotti in Tom. XV. (1842)
Nouv. Mém. de l’Acad. de Bruxelles. Tab. I. In hoc quoque segmenta
lì. O. sensim cum apice segmenti confluunt, tertiaria paulum citius cum
segmento II. O. confluunt, margo segmentorum dentioulatus. Ego Botrychium
decompositum Mari, et Gal. et Botrychium silaifolium tanquam formas
intermedias habeo inter formas Americanas et Asiáticas Botrychii ternati;
at nullo modo ea pro speciebus diversis habere possum. Botrychii
decompositi Mart, et Gal. (No. 6482 Coileolio. H. Galeotti.) specimen a
cl. Liebmann indegno mexicano collectum) mecum a__cl. Lange Hafniensi
Botrychium. 203
communicatum e s t, quod omnino cum icone citata Martensii ei Galeotta
congruit. Aliud specimen a cl. Schaffner collectum (Mexico, Pie d’Oi i -
zaba ad 8000') omnium pulcherrimum est. Petiolus Iaminae sterilis 84"
longus; lamina sterilis 6" longa, 9" lata, deltoidea tripinnatisecta. Segmenta
primaria peliolata, ovata, a cuta , 9 juga ; s. 11. 0 . petiolata, oblonga
acuta, 9 ju g a , sensim decrescentia; segmenta tertiaria 6 juga,
sensim decrescentia, basi angusta sessilia, e basi inferne late rotundata,
superne suberecta truncata ovata acuta dense crenulata 1. denticulata.
c) d i s s e c t u m A. Gray.
Syn. B. dissectum Muhlbrg. ap. Willd. Sp. pi. V. p. 64 (1810). —
Botrypus Pursh. Herb. — Osmunda disserta Poir. Enc. Suppl. IV. 233.
Praecedenti simillimum at segmenta undique profunde et densissime
inciso-crenata, dentibus plerumque divarioato-eraarginalis.
Icon. Schkuhr 188. — Pluck, t. 427. f. 8.
Hab. In Pensylvania. A Novo-Eboraco ad Floridam [Pursh).
Numerosissimis speciminibus et formis hujus speciei examinatis, facere
non possum, quin seriem longam plantarum, quae adhuc tanquam species
habitae su n t , conjungam ; nam certos fines inter formas diversas frustra
quaesivi. Magnitudo inusitata plantarum extraeuropaearum maxime ad
species nonnullas constituendas autores commovisse videtui’, nam praeter
hane notam in plurimis speciminibus japonicis nullam inveni, qua a
pianta Europaea sejungi possint. Qui lìguram Botrychii ternati optiniam
apud Kunze (die Farnkräute r IL Bd. 3. Lief. Tab. 121) oum speciminibus
majoribus silesiacis (Vide Nova Acta Vol. XXVL P. II. Tab. 53. fig. 197.
Pianta silesiaca !) comparai, frustra differentias graviores quaeret. Quin
specimen silesiacum ego possideo, cujus lamina sterilis 8" la ta ,4" longa,
in alio specimine lamina sterilis 4" lata et 24" longa est, tota planla
12— 13" alta, dum specimen japonioum B. ternati a cl, Kunze \. c. deli-
nealum , laminam sterilem basi 44" latam et 3" longam habet et tota
pianta 13" alta est. Praeterea in pianta australasiatica laciniarum margo
admodum variat, nam nunc c r e n a tu s , nunc dentatus, nunc rolundatus,
nunc subtruncalus, immo vero rarissime trunoatus exis tit, ut in , ,forma
erosa“ , quae tamen , ut omnes aliae varietates, formis inlermediis cum
forma normali conjungitur. — Ln petiolo fasciculus solitarius ma x imu s
hippocrepicus l. duo discreti appositi l. tres. Sectiones transversae Botrychiorum,
quas Presl [ k h h d i g . B ö hm. G e s e l l s c h , Wi s s e n s c h a f t e n .
V. Bd. 1848. t ab. II. fig. 1 . 2. 3. 4. 6.) delineavit, naturae omni non
respondent, ita u t fictae habendae sint.
Pili semper adsunt, praecipue in pianta juvenili, unicelluiares, a cuminati.
Sporae costulis flexuosis anastomosantibus vestitae, ut exospo-
l'ium eribrosum appareat.
De numero laminarum sterilium et fertilium haec sunt a me observala
: