54. Humb. Ess. polit, sur nouY. Esp. II. p. 454.) Incolne teste Pisône (1. c. p. 316.) Bombyccs indigcnas Içocut
sericum rero Tçocurenimbo vocnnt. — Browne et Merinn affirmant, erucani Papilionis Cupidinis Linn. supra Gossypii
plantas vivere. — Cl. Molina enarrat, magnam resinae eopinm prope urbcm Coquimbo regni chilensis in Origani
specie quadam colligi, quae ab eruca Phnlaenae cerariae Mol. aut progignitur, aut e plantae illius gemrnis, quas
arrodit, secernitur. Eruca ilia vere multitudine immensa in ramis plantae Chila dicta apparct, ibique ccllulas, in
quibus metamorpho8in subit, e cera aut résina ilia alba molli conficit, quae prius alba tune flava, denique fusca
fit, et autumno colligitur. (Mol. I. 174.) Cl. Azara lepidopteron magnum fuscum memorat, cui mos est, oya muco
involute cuti hominum imponere, qui denudati dormiunt. Larvae exclusae sub cutem repunt, et tumorem parvum
prurientem excitant; membrum tumescit, et dolor acutus sentitur. lncolaestatim morbum cognoscunt; folia her-
bae nicotianae masticant, in vulnus spuunt, idque vehementer comprimant, unde vermiculi quinque aut sex pilosi,
fusci, dimidiam unciae longi prodeunt. (1. c.'p. 217) Haec res maxime singularis apparet, quod hucusque lepidopteron
nullum cognitum s i t , quod ova corporibus organisatis imponeret. Cl. Kirby (Introd. to Ent. Vers. germ.
I. p. 147.) animalcule ilia larvas Oestri hominig Fabr. aut speciei affinis putat. Conf. etiam Humb. Ess. sur la
Geogr. d. Plant, p. 136.
American) meridionalem erucas valde memorabiles procreare notum est. (Conf. Mer. Ins. surin, et supplément à
Papil. exot. de Cramer par Stoll.) Erucas taies verosimiliter cl. Azara dcscripsit. Vidit scilicet in Paraquaria vermem
magnum, paene uncias duas longum, capite noctu carbonem cardentem referentem, qui in utroque corporis latere ad
longitudinem seriem foraminum ocelli s similium ostendebat, e quibus lumen exiguum, fiavidum prolucebat. .Corpus
speciei alius totum obsitum est fasciculis aut plantulis quibusdam, qui satis elevati, nigri, cuti perpendiculariter
implantati fuerunt. Fasciculus quilibet in ramos divisus apparuit, et ramus qui vis foliola, aut potius pilos seu
setulas tulit. (Az. 1. c. p. 214. seq.) Sub nomine Tataurùna et Ambuà Piso (1. c. p. 286. seq.) erucas duas memorat
, quae urunt instar ignis, si cutem huinanam attingunt. Omnes denique erucae, inquit, urendi vim liaient,
cutique deglubendae et vesicis excitandis aptam. Oniscus, quem dcscripsit bonus Dobrizhofer, crucam praecedentem
quadrat. Verbis sequentibus eum memorat: „Scolopendram cum Onisco cave confundas. Hune Quaranii Ambua
dicunt. Vermis est fuscus, rotundus, digitos duos longus, pluma, qua scribitur, anseris vix crassior. Corpus pilis
asperis, sed eleganter flavis vestitur. In capite maculae candidae hinc et illinc duplici sérié eminent. Octo pedi-
bus curtis, sed crassis graditur. Quam corporis partem attigerit, inflammat vehementer, u t adeo veneni expers
putari haud possit.“ Etiam in Europa plures erucas tali pilorum qualitate praeditas inveniri constat, é. g. Bom-
byeern processioneam, pithyocampam etc.
HEM1PTERIS
numerosis et singularibus praesertim e Homopterorum divisione, America meridionalis abundat. Cimex lectularius
noster , per totam Europaeam meridionalem vulgatissimus, Indis clariss. Azara affirmante haud cognitus fuit ; ïlis—
panis illius terrarum plagae, immo urbis capitalis Paraquariae ille modo anno 1759 innotuit , quo animal-
culum pessimum et invisum in praefectus cujùsdam suppellectilibus introductum fuisse dicitur. Homincm in
sylvis degentem non infestât, sed tantum eum aggreditur, qui more europaeo civis factus aedes habitat; quarc
cl. Azara p utat, cimices longe post hominem creatos fuisse, quod secula plura praeteriissent, usque dum homines
in reï publicae statum inque urbana negotia pervenissent. (1. c. p. 207.) — Cimices abunde in Hispanorum eolo-
riiis invenit Dobrizhofer; per Indorum oppida nullum conspexit unquam. Ab Abiponibus Pata dicuntur. (1. c. p.
369.) Nomine Binchucca aut Vincucka variae Hemipterorum species in America meridionalis regionibus quibusdam
habitantes et homines infestantes ab autoribus describuntur. Dobrizhofer narrat : „ Cordubae, alibique
per Tucumaniam cimices volantes, quos Binchuccas vocant, passim oberrant. Interdiu sub tectorum, arcarumque
rimis quieti delitescunt, noctu coelo sudo ac tranquillo turmatim advolant, bellum cruentum moturi dormientibus,
e quibus tantum sanguinis exsugunt, ut nemini dormire, ejaculare omnibus libeat. Parti, cui insident, ardorem
imprimunt intolerabilem, et cremare potius corpus, quam mordere videntur. Maculas purpureas, tolcrati doloris
indices, instrumento caustico inductas jurares. Tarn vehementer homines in domibus perscquuntur, ut illis dor-
miendi causa campus petendus sit. Id in illo terrae trac tu more receptum, necessariumque. Ncgant enim aestu-
osis noctibus sub tecto cimibus scatente somnum capi posse, helices Abipones, Quaranii que, qui volucres has hirudines
ignorant. (1. ç. pag. 369. seq.) Cl. Azara enarrat : „Insectum Vineucha nominatum eos valde molestât,
qui ab urbe Mendoza in Bonariam proficiscuntur, sed in ripa boreali fluminis la Plata non occurrit. Scarabaeus
est, corporis ovalis, valde deplanati, sanguine hausto saepius in acini magnitudine inflati, qui si concoctus 'est,
. vomitu iterum egeritur et in linteis maculas inexstirpabiles causât.“ (I. c. p. 208.) Autor hic Ixodes et Reduvios
confundere videtur. CI. Pöppig commémorât : Inimicus hominis capitalis in vallibus Andium regni Chilensis est
Reduvii species quaedam nigra, grandis, longipes, quant Vineucha nominant. Semper semperque per dies et noc-
tes hominem persequitur, imo passus aliquot extra domum eum comitat, copiosa apparet, et in tectis ex arundine
confectis sese abscondit. In Provinciis versus orientem a Cordilleris sitis usque ad pagum San ,Luis de la Punta
vulgatissima occurrit, et tempore recentissimo supra montes transportata est. In urbe Santa Rosa raro invenitur,
etiam que regni chilensis conditio illi non placere videtur, sed in tuguriis inter pontem de Vizcochas et fluvium
Rio Colorado dictum millia individuorum exstant. (Fror. Not. vol. 23. p. 292.) — Reduvim terratus Fabr. Ame-
ricae meridionalis terrarum calidiorum et insularum Indiae occidentalis indigena, affirmante Davie, ictubus electri-
cis perfundere potest. (Kirby 1. c. Yol. I. p. 117.) — Cimex quidam quem dicunt rufum, in Croocked Island saepius
Gossypii plantatiohes dévastât. (K b yM c. p. 203.) Forsan haec Lygaei aut Corel species, et eadem, quam
Arruda dajCamara inter insecta Gossypio obnoxia depinxit. (Sobre a cultura do Algodâo tab. f. 6). —
America meridionalis, inque ea praesertim Brasilia, prae aliis orbis terrarum regionibus, numerosissimas aeque ac
maxime memorabiles Cicadarias prdgignit. Mens humana formas effingere vix valeret tam singùlares e t, ut ita
diéam, mirificas, quam quas aima mater natura exhibuit, dum quum Centrotos crearet, Membracidee, Darnidea pt
Bocydin ilia monstrosa nunc processubus maximis instructa, nunc globulos, nunc hastas aut serras ferentia; alia
corporis totius structuram mirifice variegatam, alia diversarum partium diversissimam et proportioriem et situm
offerentia. *) Fulgoras et Flatas magnas cl. Spix et Martius tantum sub aequatore invenerunt, reliquas pleras-
que in sylvis aeternis Provinciae Minarum et Bahiae. In nuUo F. latemariae individuo phosphorescentiam obser-
vaverunt, quam bona Merian prima descripsit. (Reise III. p. 1132.) Etiam coloni cayennenses, cl. Richard et Hoff-
mannsegg testibus, Fulgorae phosphorescentiam omnino non tribuunt. Fulgora latemaria ab Indis Jacarénam-
boya (Crocodilus - anguis) vocata venenatissima habetur ob ictus quos inferre dicitur. Celer volatu, circulos mag-
nos circumscribit, praecipue vespertino tempore supra insulas arenosas fluminis Amazonum apparct. (R. III. pag.
1115.) Strepitus vehemens quem edit Cicada tibicen, species generis sui permagna, apparatu proprio ad abdominis
basin sito, sono comparai! potest, quem liberi tubis parvis e ligno confectis efficiunt. Animalcula ilia saepius
super virgulta congregata Stridore penetrante unisono aures obtundunt. (Reise II. 600. 689.) __ Cl. Humboldt memorat,
Membracem lanceolatam Fabr. in regione caraccasana supra plantas vivere, ibique in agmina congregatam
massas omnino immobiles efformare. (Observ. Zool. p. 170.) - In Saccharo officinarum propria Aphidis species
degit, saepius plantationes devastans (Brown. Hist, of Jam. pag. 430. Magaz. of nat. hist. Jun. 1832. p. 469.) —
Cera supra memorata, quae in rarois fruticis Guabirtimy invenitur, a Cocco quodam progignitur. (Azara 1. c. p.164.)
— In quibusdam Cacti plantis sponte per Paraquariam nascentibus insecta inveniri, quae colliguntur, quia color
rubèr ex iis impetrari potest,, cl. Azara «Merit-(I. c.p.215). Vix vero distingui potest, an autor verum Caecum cacti
designet. Multa eaque egregia de hoc insecto tanti apud nos momenti communîcaverunt : Thiery de Me'nonville
in opere suo : Traite' de la culture de Nopal et de l’éducation de la Cochenille, et cl. Humboldt, Ess. polit, sur
la nouv. Esp. tom. II. pag. 456. seq. Quod pertinet ad
DIPTER A
in America meridionali habitantia, praesertim ea innotuerunt, quae homines vexant. Species nonnullae inter-
dum t.n ta mulHtudine iugruunt tmtumque mole.tium inferunt, ut .fflurum regtouum incolae eu. deserere coacti «tat.
Quamvis Tero da hau terrarum tropicaruiu peste plurimi peregrinatorea rerha feciseent, accuratiorem tameu .peeie-
rum numerosarum per totam American) meridionalem dispersarum historiam hucusque desideramus. — Hispani, qui
*) In Delectu Cicadaria tantum pauca praecipue memorabilia ex iis descripsi e t depinxi, quae cl. Spix e t Martius e
Brasilia secum portarunt. Fasciculos Ultimos commentariorum qui dicuntur: Archiv für Entomologie, herausgegeben
von Dr. T h o n , in quibus cl. Germar tam multas Cicadarionim species descripsit, hucusque comparare non potui. Loco
alio species reliquas in museo monacensi exstantes describam.