novum Ponerae proximum observavit, ei abdominis segmento secundo coarctato et quera gerit aculeo affine , sed
proprias notas memorabiles exhibens. Genus hu jus novi MCondylodon« dicti unicam speciem, C. Audouini tantüra
seniel invenit supra folia currentem. Genus illius Crematogaster division! secundae nodulo duplici instructae adscri-
bendum est, et notas distinctivas valde memorabiles offert. Abdomine est conico-acuminato, supra plano aut concavo,
subtus valde convexo et petiolo in superficiel suae superioris medio inserto. Specierum minutarum individus pauca
sibi contubernalia in arborum truncis degunt, ibique nidum e tribus aut quatuor foliis construunt, quae, quod volde
singulare, telis araneaceis continentur. — Attae species plurimae, caput, thoracem et abdominis nodulos spinosas
ostendunt, et dnas formas neutrorum offerunt. Typus eorum A. cephahtes Fahr. Omnes hae species folia scm-
dunt. Cryptoceri formis praecipuis excellentes, cl. Lundii observation, moribus ob omnibus reliquis differunt. So-
litarii degunt, et omnino inertes nullo modo industriae huic genti propriae indulgent. Totum per diem supra folia
sedent, et insecta fortuito illuc venientia exspectant. In folii medio considentes, cujus vel levissimum motum
sentiunt, tamquam rete eo utuntur, pedes attrahunt, immobiles persistunt; turbati Thomisi, Aranearum generis more
a latere currunt, et sub folio se abscondunt. His moribus hoe genus Formicas et Araneas tam longo intervallo
separatas conjungit. Talis vero vivendi modus plurimorum individuorum sociètatem excludit; verosimiliter hoe in
genere neutra individus non existunt, et posteritatis cura feminis solis relicta. — Cl. Lund in Brasilia Hymenop-
terorum genus hurusque omnino incognitum observavit, Formicarum tribui adscribendum. Tantum neutra invenit,
quae notas divisionis secundae offerunt, ab omnibus vero generibus oculis maximis elongatis, ma g nam capitis partem
occupantibus distincts sunt. Solitaria supra folia et ad arborum truncos degunt, rapide et ex intervallo pro-
grediuntur, perpetuo antennas vibrant, et dolenter pungunt. Species 5 — 6 observatae, quibus cl. Latreille nomen
Pseudomyrmae imposuit. — Cl. Pohl et Kollar in commentario suo jam citato quam species praecipue obnoxias et
fatales énumérant: F. (Atlam) cephalotem Fair. (1. c. p. 14. f. 10) cujus feiuinae ab Indis comeduntur; (F.Myr-
micam) omnivoram Lin. (1. c. p. 16. f. 11) quae praesertim saccharum in domibus consumit, et F. (Cryptocerum)
causticam Roll. (1, c. p. 17. f. 12) quae in Böhmeriärum fruticibus degit, ct liquore pruriente in epidermidem in-
sperso exanthema post paucis horis evanescens concitat. — Cl. Stedmann formicam in Surinami regionibus quibus-
dam vulgatissimam memorat, quae morsu venenato talent dolorem affert, qualis a strieturis epidermidem tangenti-
bus causatur. (1. c. II. 94.) Cl. Spix et Martius testes (Reis. III. 1320.) nobis sunt, Indos e genere Mundrucu
puerorum constantiam atque in tolcrando dolore fortitudinem eo probare, quod magnas formicas, quas Tocanteira
s. Tucanquibura (i. e. formica Ramphastos) dicunt, intra manicas illoruin immittunt, quarum atrocissimo morsu vel
febris concitari potest. — lidem viatores enarrant, inter inundationes iluminis Rio St. Francisci dicti formicarum
colonias in arbores fugere, ibique in examina densa se convolvere (R. II. 536). Veror-iniiliter diversis arborum
speciebus variée formicarum species propriae sunt. Bonus Oviedo asseverat, speciem quamlibet Formicarum territorium
proprium sibi vindicare, et dum plures adsint, sibi vicissint decedere. (Histor.-de las Ind. L. 15. c. I.) ——
Constat, plures formicarum species ab India etiamque Europaeis comedi. Inter testes bonus Dobrizhofer jam
supra citatur. Cl. Azaras speciem grandem , rufam memorat, cujus agmina nuntcrosissima ubique solum perfo-
diunt. lncolac urbis St. Fè dictae individua alata colligunt, quorum abdomen pinguissimum frigitur, aut in syru-
pum dejectum bellariorum loco comeditur. (1. c. p.198.) Indos praesertim gentis Mauhe vocatae formicis cibouti, cl.
Spixius et Martius enarrant. (R. III. 1319.) Cl. Humboldt refert, Indos insulae Dapae e t -loci Mandavacae prope
fiumen Cassiquiare situm anni certo spatio formicis iuagnis valde aestimatis nutriri. (R. IV. 365.) Vachacoa nomi-
natae sunt, et earum abdomen glomo e pingue confecto simile. Torrefactae et fumo infuscatae farina e radicibus
Jatrophae Manihot praeparata miscuntur. (1. c. p. 314.) — Barre're (Ess. sur l’hist. nat. de la France e'quinox. p.197.
sq.) quatuordecim formicarum species memorat, quae vero non omnes extricandae sunt. „Formica, eastanei coloris
seu Cupia Brasiliensium MarcgJ* et „F. minima, rubra, omnivora, proboscide dura, acutissimau quae omnia, argento
cuproque exceptis devorat, sine dubio Termitibus adscribendae sunt. „F. major, rubra, peregrinans, animalivorau
rite pro Attae cepkalotia neutro habetur. Sub „F. majore, volante, eduliu Atta cephahtes ? intclligcnda. Autor
enarrat, hanc speciem temporis pluviosi initio copia maxima apparere, ejusque abdomen sacco parvo simile, se-
minum ciceris magnitudine, succo dulci (verosimiliter ovis) impletum ab Aethiopibus et Europaeis in America
natis comedi.
Barre're (1. c. p. 193) „ Crabronem majorent, nigrum, venenatum, Mouche sans raisonu dictum memorat,
et specialiter indicat, ilium secundum Johnston ad Crahronis non ad Vespae genus pertinere. Nidum molitur sub
terra aut supra arbores, et tam bono auditu instructus est, ut minimo strepitu proveniat, et transeuntes pungat.
Ictus valde dolorificus ct acerbus febrem concitat, ct homines ita afilictat, ut malum saepius per plures dies sen-
tiatur, quod Barre're ipse expertus est. Alia Crabonis species nigra, minuta, venenata, Mouche à Tatou voca-
tnr, quia nidus quasi figuram animalis Tatou dicti (Dasypi) refert. Ejus ictus valde acerbus saepius febrem causât.
(Barr. 1. c. p. 194.) —
Vesparum nomen generale in Brasilia usitatum Marimbondos. Hoc verbum derivatur a Marti aus Merit quod in
lingua Tupinamba in genere Vespam significat. Teringoà et Anisagod quaedam Vesparum species. Priores nidos suos,
qui pauca tantum individua amplcctuntur, ad arborum contermi'nos ponunt, cosque rete ararçearum nonnullarum modo
' obtexunt. Vespa Anisagod dicta nidum magnitudine juglandis unico exitu angusto instructum ad rupes murosque
molitur. Vespae, quae nidos nostratibus similes construunt, Inxh et minores Inx ii-y vocantur, et mei bonum
praeparant. (Corçmunicav. cl. Martius.) Cl. Spix et Martius multis locis vespetorum saepius pedem unum longo-
rum, ex arboribus pendeiftium mirabiles formas memorant. (R. I. 139. 163. 324.) Vespae grandes (Marimbondos
verosimiliter e Sphegidarum tribu) cumulos arena exstruunt, cosque perforant. In canalibus et cavis subterra-
neis hospitantur; earum examina paucis tantum individuis constant. Ictus inflammationem, tumorcs, imoque mania
® causât. (1. c. II. 425). Species Vesparum grandis Moruçoca dicta, pagos ad fluminis Amazonum ripam bo-
realem, jam Culicibus maxime afflictatos valde infestât. In loco Villa nova Vistoza da Madré de Deos nidos suos
ubicunque in domibus affigit, nullumque trepidationis signum exhibet, et jàm multos colonos expulit. (Spix et
Mart. R. III. 1005.) — Vespae (Abispas) in insula Haytina Gryllos confringunt, eorumque membra in cavis sub-
terraneis abscondunt, quae pedibus anticis fodiunt. Praesertim tempore anni sicco apparent. (Oviedo, 1. c. lib. 15
c. 3.) Barre're sub nomine Mouche grise vespam parvam, sericeam innocuam memorat, quae vespeta valde clegan-
tia ex substantia papyro simili construit. Nidi saepius pedem et dimidium longi, subovati, plerumque turbinati.
Species alia, mouche a drâgues vocata, nostratibus duplo major, acute pungens, nidos nostris similes construit.
(1. c. p. 208.) — Cl. Azara undecim vesparum species enuinerat. Cj. Latreille (Mem. sur les Abeill. in Humb.
Obs. zool. p. 273. seq.) affirmavit, plerasque Apiariis adscribendas esse, quod nullum exemplum cognitum sit
Vespas mel praeparasse, sicuti cl. Azara de pluribus a sese observatis tradidit. Experientia vero reccntiore nos*
edocti sumus, cl. Azaram rite et yere observasse, quamvis plures species, ab illo inter Vespas enumeratae Melipo-
nis, Trigonis et Sphegidibus adjungendae sint. Scrutator ille eximius unicum vespetum (nut potius alvearium) vidit,
in ram o suspensum, fere globosum, duos pedes per diametrum offerens, passim crusta argillacea, fere lapidea, quatuor
polliccs crassa obtectum. Spatium interius favos cereos, melle bono repletos continuit. Vespa incola est nigrcscens
curopaeis magis quadrata, earumque fere magnitudine, sed rarius pungit. Cl. Azara putat, eandem examinibus pro-
pagari. Cl. Walkenaer hoc insectum Trigonam Amallheam Oliv. etc. putat. Species maxima a cl. Azara obser-
vata est aurantiaca et moribus Poliste gallico çonvenit. Fructus succuleutos devorat, nunquam vermibus aut ara-
neis nutritur. Species alia, minor, nidum suum praeccdcntis m'ore e ligno putrido sub tectorum prominentiis ct
si npn impeditur, ad cubiculorum lacunaria molitur. Species tertia vespetum in rupium cavis eadem materia aedi-
ficat. Species quarta uvas valde appétit. Duae species, Chiguana et Cumuaty vocatae a cl. Azara commemoratae
Pohstts generi adnumerandae, mel, non vero ceram praeparant. Aculeum gcrunt, nidosque construunt mitraefor-
mes. Utraquc fertilissima ; favi saepius pedem diametro magni abundantiam mcllis optimi continent, quod densius est
quam mel ab Apibus illius plagae praeparatum. Vespa Cumuaty dicta niduiri construit ad quemquam stramenti
fasciculum in campis demessis. Superficies hujus nidi tota laevis apparet. Vespa Lecheguana aut Chiguana
nidum suum, qui iniquitates singulares offert, ramis minimis fruticum nonnullorum ad sylvarum marginem
crescentium suspendit. Cl. Geoffroy de St. Hilaire efficaciam valde virulentam, quam excercct mel hujus spcciei
certo anni tempore ad ripam fluminis Uruguay dicti ipse expertus est. Duo cochlearia hujus mellis recepta do-
lores maximos et debilitatem fere lethalcm concitarunt. Viri duo, eum comitantes dclirio furioso comprchcnsi tandem
horis viginti quatuor elapsis vomitoriis et aqua fervida copiosa sumtis sanari potucrunt. Mel illud rubri coloris,
e nido vespae MLecheguana de mel vermelho“ (Polistcs Lecheguana Latr. Mem. d. Mus. d’hist. nat. vol. 11. pag.
313. seq.) desumtum tantum florentibus quibusdam plnntis, praesertim Solanaceis et Sapindaceis nonnullis et
Paullima australi venenatum, aliis vero temporibus sapidissimum et sanum. Observante cl. l^assaigne (Mem.
du Mus. d’hist. nat. tom. 11. png. 319.) in spiritu vini totum dissolvitur, qua proprictate a melle ab apibus nostratibus
praeparato distinguitur, quod in alcohol dissolutum saccharum solidum crystallizans rclinquit. — Cl. Azara