divisiones duaseequo a c p ar i jure dispesceoda y id e a tn r, a c P h a n e ro g am a r um in M o n o * et
D i-C o t r le d o n e a s . U t i hae p ro vasorum straturä dup lice d iv id u n tu iy i ta Cry p tog a n u e ab
illo rnm prtesentiä v e l defectu in tribus duas segregandse fo r e n t,
S ys tem aticam d enique F i l ic u m div isionem qu od a t t in e t , im p rimis m e lb o d um , quam
d ivu s W iiaiieruw p ro po su it , sequemur, neutiquam tarnen n e g le c tis , imn d ilig en ie r obser-
v a t ia , quaequas e greg ia y i r i cl* II. Brown, Bory dr St.-Vircent e t ma xinie Iyaulfuss ad
eam corrig endam perpoiiendamque contn ie rn nt.
Historiam studii Filicum a primordiis inde expositor!, cum ea, quoe rerum
Botaniearum scriptores jam prsestiterunt, repetere necesse haberemus, tum ab
operis nostri ratione aperte disoederemus. Illam vero, quatemis Filices Indite
orientals spec.tat, paucis enarrasse, rix supervacuum, imo neoessarium exis-
timayimus.
Yiri memoria oetema dignissimi, Rheede et Rumphiüs, primi fuerunt, qui ope-
ribus splendidissimis, de quibus Commelinus uterque et Burmann optime meriti
sunt diyitias reyelarunt, quibus Flora Indios orientalis ciroumfluit. Filicum
species circiter quinquaginta, et formas jam istas magnificas, quibus transitos ad
Palmas parator, libris illis descriptas maximamque ad partem iconibus collustratas
reperimus, quarum plures definitionem accuratam adbuc desiderant*. Itadein
I Q,mm consilium cepimus, hocce opere res obscures in libris istorum auctorum, quantum iu
obis situm est, explanandi, F ilic es oumes, quas descripserunt, enumerate, et g eue ra, ad qnæ
iertinere yidentur, determinare yolumus. Quod autem hujusmodi conatus daudieent nec labe
areant, in rem ipsam ca d it Etenim icouum et descriptionum istarum facie uniyersa potius ,.quam
crupulosà partium singularum consideratione inniti possumus, utpote quarum imago sæpissime
ion nisi adumbrata ibi exbibetur.
Cel. R iieede volumine duodecimo Horti Malabarici genera e t species Filicum septemdeciui descripsit
Acrostichum , .......................... Tab. 19, p. 3g.
A atrophy urn I .......................... » 10, p. 21 (Hemionitis cordata Hook. )
Granunitis I . . . . . . . . » y4, p . i 4»-
Niphobolus .............................. » 29’ P- 57-
Polypodium 2 ......................... » 1 1 , p . a3 ; tab. 12 et 13, p. 25.
Aspidium 3 ......................... » 16, p. 33 ; tab. 17, p. 35 ; tab. 3i , p. 61. Ii
dubium.
Asplénium n 18, p . 37.
Diplazium » i 5, p. 3i.
Adiantum » 39, p. 72.
Lomaria » 35, p. 69.
Leptochilus » 3o, p. 5g.
Lygodium 3 ......................... » 3a, p. 63 ; tab. 33, p. 65 ; tab. 34, p. 67
Apud Rumphium vero volumir
mus, quarum plures iconibus ■
sexto Hortus Amboinensis Filices triginta qüiuque descriptas repe-
irent. Attamen quum et harum nonnuUas possideamus indolemque.
fere ætate cel» viri Breynius, Hermann, Raempfer, Petiver et Plükenett species
quasdam novas addiderunt. Uti clis Morisbon, Ray et Tournefort prima funda-
menta systematic« Filicum dispositionis debemus, ita immortalis L innæds non
modo genera earum certiora condidit, sed et species circiter triginta Indies
orientalis terrarumque confinium divulgavit. Ab incrementis lætissimis inde,
quæ viri illustrissimi ingenio history, naturalis, et præsertim Botanice cepit,
Cryptogamologia in genere, et hinc Filicum cognitio celerrime progressa est.
Sane neminem inter rei berbariæ peritos fugit, quam præclare Viri egregii
Smith, Swartz, Bernhardi, W illdenow, temporibusque novissimis R. Brown,
Raulfuss aliique, quorum nomina singillatim recitare longum foret, de pul-
cherrimâ istâ familiâ meriti fuerint. Hinc fieri non potuit, quin numerus haud
ita exiguus Filicum Indice orientalis regionumque adjacentium pernotesceret.
Ita Bory de St.-Vincent, vir in Florae delubris «que ac in Martis castris ver-
satus, plus no species ex insulis M auritii et Borbonioe protulit, et longe plures
adbuc in scriniis suis esse reconditas innuit; cl. Burmann ex herbario ditissimo,
quod cel. Hermann reliquit, species nonnullas Zeylanicas edidit; viro solertissimo
Cavanilles species circiter decern e Philippinis, totidemque cl0 Desvaux ex
insulis M auritii et Borbonioe debemus; viri cl1 Don, Hamilton, Hooker, Roxburgh
et W allich e thesauris immensis Nepaul Indioeque finitimæ species plus 80
novas in lucem ediderunt, quarum copia adhuc major cl4 W allich Tentamen
de Filicïbus, jam dudum exspectatum, condecorabit; cl‘ Dryander, F orster,
Hoffmann, Houttouyn, Jacquin, L amark, L oureiro, Poiret, Retzius, Schkuhr,
Smith, etc., diversis e regionibus ad 4° species in medium protulerunt; cel.
descriptionum sat bene nosse nobis videamur, ipsas quoque utcunque ad genera sua amandare vale-
. Genera neïnpe sequentia in opere isto occurrunt :
Platyccrium 1 . . ....................P. 83.
Polybotrya I . . ....................Tab. 35, fig. 1, p . 78.
Polypodium 3 . .
d.ubium).
Aspidium 6 . . ....................P . 69, tab. 3o, fig. 2; p. 70, 72 , 73, 74 (quorum
plura ambigua j.
Asplénium 2 . 1 ....................T ab . 37, fig. 1, p. 82; tab. 37, fig. 2, p. 82.
Diplazium 3 . .
dubium).;
Cheilanthcs 2 . . ................... “ 34, fig. 2, p. 74 ; p. 74.
Adiantum . I . . . . ■ n 3 4 ,% . I, p. 77.
Lomaria I . . ................... 1 3i , fig. I, p. 71.
Davallia I . . . . . . . . » 3a, fig. 1, p. 73.
Cyatkea vel genera affin. 3 . . ................... P. 63 (unica depicta).
Gleickenia I . . ................... Tab. 38, p. 85.
Lygodium 3 . .
unum fors nil nisi varietas).
Schizoea I . . ..................... P - 9*.
Ellobocarpus I . . ................... Tab. 74, f* 1, 176. .
Helminthostachys I . . ................... .. 68, f. 3, p. i 53.
Ophioglossum 2 . .
Marattia I . .
Angiopteris i . . . . . . . . » 3o, f. r, p. 70.