mm
gaudere debet semîne paposo, non nudo. Nihilominus ipse D . de Lamarck Fïlagihem eam-
dem, divèrsis nominibus bis descriptam numeris 8 6 , 88, inter Gnaphalia numerat, reluctan-
te semine non paposoy sed nudo (?). Num is in.laqueum ,.quo Linnæum capere optabat,
inciderit, lectoris iudicio permitto, id unum addidissû contentus, D . de Lamarck numquam
in huius plantæ regionem pénétrasse, numquam vivam conspexisse, sed unum aut alterum
fragmentum exiccatum examinasse W : nihilominus confidenter asseruisse, ipsam semper cauli-
bus instrui. Cecutire ergo oportet nos omnes, qui passim hanc stirpem acaulem observamus.
O R N I T H O P U S S C O R P IO ID E S . Linn.Tab. 3 7 .
39. O rnithopus foliis ternatis, subsessilibus, impari maximo. Linn. spec, plant, torn. 3 .
î>*g- 495-R JOrnithopus
trifoliatus. Lamarck Flor. Franc, tom. 2. pag. 6$9. n. 634. $. I F .
Ornithopodium portulacæ folio. Tournef. 400.
Scorpioides portulacæ folio. Bauhpin. 287.
Radix teres, tuberculis sessilibus intercepta, fibrosa.
Caules ramosi, semipedales, herbacei, glabri, ut et tota planta, erecti aut diflusi.
Folia ternata, subsessilia, lateralia orbiculata, medium multoties longius, ovatum, omnia
integerrima læteque virentia. Stipula oppositifolia, membranaceo-pellucida, caulem vagL
nans, apice bifida.
Flores umbellati : pedunculus communis axillaris, solitarius, folio longior; in cuius apice flores
sunt 2-4 brevissime pedunculati.
Calix tubulosus, ore quinquedentato, denticulis tribus inferioribus paulo brevioribus.
Corolla saturate lu te a , papilionacea : vexillum ovatum, integrum, erecto-reflexum, striis sa-
turatioribus, ungue brevi: alæ vexillo breviores, conniventes, concavæ: carina brevissima,
inferne bifida.
Stamina diadelpha : antheræ ovatæ.
Germen lineare : stylus setaceus, adcendens, cuius stigma est punctum fuscum terminale.
Fructus: legumen subulatum, teres, pendulum, non nihil arcuatum, articulatum.
Semina ovata, in isthmis solitaria.
Habitat passim in Matriti viciniis ad agrorum margines. Q . Florentque cum ipso mense Maio
Echium plantagineum, Trigonellæ monspeliaca, polycerata, foenum græcum, Antirrhinum
hirtum, cuius iconem dédit Iacq. mise. v. 2. pag. 334.
Explic. tab. a Flos integer, b Idem auctus. c Corclla expansa. d Genitalia. D Eadem
aucta. g Germen auctum.
T R I G O N E L L A P I N N A T I F I D A . Tab. 3 8 .
40. T rigonella caule prostrato, tetragono: leguminibus linearibus, compressis, erectis,
sessilibus.
Radix longa, fibrosa, ex qua caules prodeunt numerosi, ramosi, humifusi, rubentes, palmares.
Folia distantia, petiolo communi canaliculate breviora, ternata: inferiora sessilia, tertio petio-
la to , pinnatifido-serrata, retusa: stipule basi laciniataj, apice acuta:.
Flores axillares, sessiles, 3-5.
C alix oblongus, semiquinquepartitus, laciniis subulatis.
(0) Negabit fortasse et hoc etiam D . de Lamarck;
verumtamen D . Iosephus Pavon et ego semina accu-
rate examinavimus , in quibus ne vel papi rudimen—
turn exsistebat. Si vero de hac observatione aut de
identitate plantarum dubitare ulterius v e lit, suo sensu
abundet: ego interea repetitis observationibus suf-
fultus, quæ scripsi defendam.
(b) Consulatur tomus a. Diction." Encyclop. pag. 7<5i . numeris 86. 88. in quibus auctor fatetur plantam
siccam examinasse.
. l * 7 l
Corolla dilute liitea : vexillum alis longius plicatum : alæ falcatæ, concavæ ; carina brevissima
basi bifida.
Stamina diadelpha; quorum novem in vaginam connexa, apice libera: decimum ex tuberculo
oritur in germinis basi superne collocate. Antheræ luteæ , ovatæ.
Germen non nihil compressum, terminatum stylo adsurgente : stigma obtfusum.
Legumen pollicare ■> arcuato-erectum, planiusculum, stylo terminatum, uniloculare, po-
lyspermum. *
Habitat floretque cum præcedente. O - Prope ipsam végétant Miagrum paniculatum et hispa-
nicum: Silene lusitanica, nocturna, quinquevulnera, conoidea et conica : Cynosurus au-
jeus &c. Magna harum copia in tractu tras las tapias del Retiro vulgo dicte.
Fxplic. tab. a Flos integer, b Idem auctus. c Huius calix expansus, d Corolla, e V e xillum
plicatum. ƒ Genitalia aucta. g Germen.
Obs. Hæc planta similis est Medicagini polymormæ laciniatæ Linnæi, atque inde Trigonellæ
laciniatæ eiusdem, a qua leguminibus toto celo distat.
ROTTBOLLIA MONANDRA. Tab.-39.fig. 1.
4 1 . R ottbollia culmo erecto : floribus distichis , spicatis.
Gramen exile, arundinaceum, minimum, acumine reflexo. Scheuchzer. 4 1 . tab. i.Jig. 7 . K .
Radices capillares, numerosæ, ex quibus culmi prodeunt plures semipedales, nodis tribus
rubentibus inferne nötatis.
Folia radicalia brevia, angustissima : caulina per sesquipollicem culmum vaginantia, postea
erecta, setacea.
Flores distichi, solitarii, aut bini : horum alter sessilis, alter pedunculatus ; omnesque locan-
tur in excavationibus alternis rachidis.
Calix: gluma solitaria, brevissima, rubens, ovato-acuta, 1-2 flora.
Corolla bivalvis: valviilis glab'ris , subæqualibus, oblongis, carinatis, acutis : harum exterior
interiorem amplectitur, et terminatur arista ipsi æquali.
Stamen unicum: filamentum inter germen et valvulam aristatam, basi villosum: anthera ob-
longa, quadrisulcata, purpuraceo-nigricans , post foecundationem profunde bifida.
Germen turbinatum: styli duo: stigmata revoluta, plumosa.
Semina solitaria, intra valvulas recondita.
Habitat passim in Matriti viciniis, præsertim tras las tapias del Retiro, et arroyo de Cant a-
ranas. Q - Floret Maio. Prope ipsam reperiuntur Hypecoum pendulum et procumbens;
Bufonia tenuifolia; Poa rigida; Festuca ciliata (Bromus distachyos Lin.); Aira præcox &c.
Explic. tab. Figura 1. sistit plantam magnitudine naturali. A Huius summitas aucta. a Rachidis
pars excavata, cum gluma calicina. b Flos integer, c Idem apertus. d Germen
cum stylis. e Filamentum basi villosum. ƒ Antheræ sectio, g Semen ; omnia aucta.
Obs. I .a In caulium apice semper vidi florem solitarium, qui ultra calicinam glumam,
aliam gerit huic fere oppositam, multoque breviorem, quam pro rachidis continuatione su-
mendam esse arbitror.
Obs. 2 .a Cinnæ genus delendum esse demonstravit Andreas Dahl in observationibus bo-
tanicis Hauniæ 17 8 7 . Gramen illud coluit laudatus auctor et in quibusdam floribus stamina
tria numerabat ; quare inter Agrostides recensendum esse dixit. Hull am aliam ob causam
(adiungens pagina 8 ) Gramen hoc distinctum constituit genus, quam quod stamen modo
unum habe at. Si vero solus staminum numerus genera distinguer et, multa hac ratione es sent
laceranda. Eisdem ergo rationibus adductus, novam hanc plantam Rottbolliæ adiungo,
quamquam monandram semper observaverim.
ANTHYLLIS CORNICINA. Linn. Tab. 39. fig. 2.
42 . A n thyllis herbacea, foliis pinnatis inæqualibus: capitulis solitariis. Linn. spec.plant.