5i4 T E T R A D Y N . S I LI QU OSA.
Blackw■ tab. H 2 Schkuhr• bot. Handb.
tab. 186.
Germ. Gartenrauke. Zahme Rauke.
G a l l La Roquette de jardins.
Hab. In Europa australi, Gallia meridional!
Hispania, Lusitania, Italia. Golitur passim
in nortis oleraceis.
F lo r . Junio, Julio, Semina Augusta ma-
. tura. Q
Radix tenuis, fusiformis, fibrosa, albida,
Caulis 2 -3 pedalis, erectus, stria to - angulatus,
ramosus, plus minusve hirsutus. Folia lyrata,
subruncmata, glabra, lacmiis exteriOnbus den-
tatis, acutis, læte aut ex glauco-viridibus. Flores
terminales, racemosi. Corolloe. petala majus-
cula, albida aut ex lutescenti - albida, venis fusco-
nigricandbus reticulata. Siliqua ovali - oblonga,
obsolete tetragona, erecta, glabra, rarius pilosula,
rostro terminata. Semina sub rQ tun da.
Hæc est vera B. Eruca in hords oleraceis
culta, seu planta sativa. La Roquette des jardins.
Bui Hard, l. c. quæ per culturam in omnibus
partibus major, minus hirsuta, sæpissime
glabra, a planta spontanea minore, in arvis et
ad vias Cataloniæ et in regno Valentino a me
observata recedi t.
No t a . Plantam spontaneam seu campestrem de-
pinxit optime C l. B u l l i a r d i n h e r b . tab.
3 3 1. sub Brassica E r u c a s t r o L i n n a e i , la
R o q u e t t e s a u v a g e .
Brassica E r u c a s t r um . D e c a n d . reg«'
Ve g s y s t . n a t . I I . p. 600. de qua dicib
Synonyma fere omnia dubia, icône B u l U'
r £ D I J
* a r d i t a b . 33 1. sola excepta, non ad B. E r u c
a s t r um . L i n n , sed luce clariu s, ad plantam
spontaneam seu campestrem B. E r u c a e
pertinet.
Sine dubio C l. M u r r a y demum in L i n n.
s y s t e r n a t e v e g e t a b i l i u m edito, sub B. E r u c a s
t r o foiiis runcinatis, caule hispido, siliquis laevi-
bus, cum C l, W i l l d e n o v j o exclus, omnibus fere
synonymis allegatis, B. E r u e am spontaneam com*
prebende bat.
Obs. Plantam B. E r u c a e spontaneam, vidi in va-
riis hispäniae arvis et campestribus omnino quam-
‘ maxime polymorpham: C a u l i b u s triuncialibus,
pedalibus et altioribus, hispidis, et hirsutis pilosis.
F o i i i s Sempér runcinatis lyratis, lobis inaequa-
lib u s , obtuse et acutiuscule sinuatis, majoribus
et minoxibus, glabris, hispidis, pilosulis et sub-
hirsutis. P e d i c e l l i s calyce deciduo breviori-
bus et longioribus. C o r o l l i s albidis, saepis-
sime albide - flavescentibus, rarius flavis , semper
venis fusco - nigricantibus reticulatis. S i-
î i q u i s plus minusve inflatis, glabris, hirtis et
pilotis.
Eruca h i s p i d a in regno Neapolitano a C I .
T e n o r e i n Cat . H, N e ap o 1. citata, vix ac
ne vix a nostra planta, specie diversa est.
Ph arm. E rucæ. Semina.
Semina a c r ia , rubefacientia, stimulantia, aph-
rodisiaca. Excitât ad venerem tardos Eruca maritos,
Erucas jubeo vitäre salaces. Ov i d .
Herba apud Italos, Hispanos, Gallos in aceta-
ïn8 usurpatur. Planta omnino antiscorbutica. Lau-
dat decoctum Erucae in pertinaci infantum tu s s i,
Ma t b i o l u s .
pag. 101. Sinap i s niSgDra. Linn.
Pc o n. Flor■ Dan. tab. 1582.
K k 2