'il
'tí
Ȓ l
, J ' L
i f
[il
A ’’
i'»’
P>
rs f
W
172
diucrfiffirnarum quoad florem, in plura difpefccre. Equidera credi,
derim, nullain partem huic fini aptius inferuire, tegmentis genitalium
femineorum, fruftu maturo refiduis et bene confpicibilíbus.
Sporangia enim et lungermanniarum et Mai'cliantiarum id commune
iiabent, v t in quatuor valúas dehifcant, intusque contincant cum
fpora etiam elateres. Quare hoc pu n fto Marchantiae a lungermanniis,
praeprimis illis , quae Linna eo acaules, frondibus flmplicibus inflru-
ftae audiunt, folummodo fere difpofitione compofitioncquc ílorum
difcrepant. A tq u e , cum illarum ad charafterem generis egregie conférant
flores mafculi; eosdem hos, ncque in lungermanniarum cha-
raftere adeo leuiter habgndos efle crediderim. Denique hic faltim
m oneo; lungermanniam rupijlrem Linn . nequáquam huius efle generis
, quin p roprii * ) tranfitum a Mufcis frondofis ad hepáticos con-
flituens; id quod alio lo co diduftius oflenfurus fum.
B. Marchant í a Li nnaei .
Huius generis folummodo duas fpecies ad amuflìm cxaminandi
obferuandique mibi fu it occa fio; fcilicet polymorpham vnam , alteram
conicam
I. M a r c h a n t í a po lymorpha
Cum huius fpeciei fibi admodum fimiles plántulas, nunc exu-
flis ficciufculis lo c is , nunc humentiffimis, imo inundatis prouenire
vide-
•) ÇHiod cr,m tene pcirpieeict b. Ehrhart. ejtumeranU cairdcm fub nomine Andraea ¡ M n .
Fh,jíU.
r
i h
173
vidèrent B o tan ic i, proferentes fic diftas peltas ct vmbonatas et RcU
la tas, perquam inde fatigarunt corum ingenia. Michclius m fuo
opere, Noua Plantarum Genera, tres fpecies definluit, Dillenius duas;
ex bis Linnaeus duas michciianas ct vnam dillenianam v t varic-
tatcs relulit ad fuam M. polymorpham in Spec. Plantarum. Schmidelius
autem. qui omnium optime peltarum vmbonatarum analyhu
dedit in fuis Iconibus plantarum et analyfi partium, diflinftionis
notam fontanae a domeñica D il lc n ii, fi fpecie disiungenda forent,
in apendiculis illios quaercndam cífe autumnat, hincque p. 3t. fe-
quentem iii modum définit; Martl.antia fquamis margmaübuf, calyce
piano.
V t nunc nibil dicam de pcltis illis vmbonatis flelligerisque, ha-
b im omnino egregie differunt flirpes locis vdis continuo madentibas
viuentes ab incolis ficciorum locorum. Illorum trunci duntaxat
multo longius pro c re fcu n t, atque in continuatae fucculentioris foliof
a e expanfionis fuperficie prona , cum l i n e a r a nigram referunt, tum foliofae
expanfionis margo ceu appendieulatus euadit: horum e contra
cu n fta in minorem molem red ad a , faepiffime d ifta illa linea deftituun-
tur. Sed habitus per fc nequáquam difünftionem fpecierum ingreditur;
neque cevte diflinftae funt fp ec ies , v t e fequentibus elucefcet.
Omnium primum, quod ineunte vere in his plantis confpeftui
fe offert, fu n t c y a th i, corpufculis lentiformibus emarginatis referti.
Co rpu fcu la ifla ceu viuo s partus confiderandos, m perfcflas plantillas
fubinde ado lc fc c re , refte perhibuerunt auftores ■)■ E g o ipfe,
dum
• } Michel. 1. c. p.