í.i
"■I
?
%
Dum cnim immortali memoria recolcndus Naturae M yfics, quaeuis
nntca dc plantarum fexu cognita prolataque colligeret, atque ipfarum
partium, quae fiori in fan t, exad ius penitiusque, ac vnquam fadiim
erat, cxamcn fufciperct antea, quam decerneret, genuina hac Natu-
ram fcrutandi v ia incedcns, tulit opcroii laboris pretium, clariflime
pcrfpiciendo v cram illarura naturam, officium et vfum. Stamina
nimirum p iililla qu e , aliud n ih if effe, quam v tr iufque fcxus genitalia
horum, etiamnum oninino v iuen tium, organicorum, nec certe motu
locali pcnitus plane deflitutorum corporum, conflituentia florum, ab
iisdem prodito rum , elTentiam.
Atque bnius in gratiam, fecundum tritum illiid , ejjetitm ret tjl
res ipfa, primus omnium iure, quamuis non rite in te lled a ilia fententia
, cxp u n xit de floris definitione, omne tcnerioris membranacei,
eleganter colorati, olidi faepe adparatus conceptum; caufam adeo di-
\ erfimode fonantium definitionum, a praeflantiffimis Botanicis de
flore datarum. Poflca videbimus ineptitudinem fic comparatarum
enunciationum in re quadam feria ac fcientifica dcterminanda. Qiium
vero genitalia flo ri id fint, fine quo effe non debeat, v ero fmiilius
reputabat Linnaeus, Naturam in cffigurationc, numero, coordinationc
ac proportione partium, adeo nobilium ct ad praecipuum vltimum-
q u c , Ac te rn i lege vcgetantibus quoque fancitum finem fperiantiiim,
minus ab infita norma recefliiram fo re, quam v e l in iis , quae fo .
lummodo cum adiuuantia tum et ornantia funt. Hinc optime ratus
cft, illas generationi dicatas partes fundamenti lo co pon c re , cui v egetagetabilia
in Clafles et Ordines diflribuendi methodum fiiperflrueret:
vnde eius S y flema, fexualis nomen red e fortitum eft.
Verumtamen baud leuis numerus flirpium, tum quoque in dies
augmenta cap ien s, cognitus e.nit, quac, quamuis non plane nihil di-
verfi ab herba, flori aut fru d u i analogum flato tempore proferrent,
tamen harum partium v fu s ac officium nequáquam liquebat, nec nud
o , ncque armato oculo. Has igitur diucrfis admodum titulis indi-
gitauere fyflematum conditores, prout opinio et fundamentum fy fle -
matis ferret. Sic fyfiematicorum patri, Cacfalpino, dicuntur, llore
frud u qu e carentes; M o r ifo n o , h e te ro c ly ta e ; Hermanno, nudae muf-
cofae; K n autio , herbae fru d u in confpicu a e , imperfedae; R a io , fub-
marinae. F u n g i, M ufc i, Capillares ; Pontederae, incerta floribus dc-
flituta; T o u rn e fo r tio , apetali, v e l flore tantum, l e l flore frud u qu e
carentes; L u dw ig io , flore nudi.
A t Linna eus, prudenter perfpiciens, nequáquam v e l vnam fpeciem
vegetabilium exemtam efle pofle a naturali lege propagationis
per femiua, igitur et fexuali copu la , v i ideae fundamentalis fu i f y .
fiematis, has, re fp ed u aliarum, llorefcentia cuique. confpicua publicc
nubentium, clandeftinas feu cryptogamicas falutauit.
Interea neque tum in vniuerfum comprobata fatis erat, flc d id ì
pulueris anthcrarum facultas prolifica. Etenim, Cacfalpinum iam tum
cundem pro florum recrementis x enditauerat. Quam opinioncm fubinde.
k , . J c