!
; í
CUNONIACEAE; OEOGEAPHIA,171 TABULAE EXPLICATAE.
A. Omtn. ex insula Tasmauiae, oiniiiuin Cunoniacearum maxime
méridionales sunt.
Cunoniaceae longc pleraequc colles, montes e t alpes incolunt;
nonnullae e montibus ope rivulorum ad maris litora
descendant, perpaucae plauiliei solius incolae sunt. JVeinman-
niae multae in regiones subalpiuam atque alpiuam Andium ad-
scendunt; ita etiam species bujus generis brasilienses planities
clevatas v. montes altiorcs provinciai'um incridionalium pracdili-
guut, iu campis calidis provinciarum medlanun c t in terris depressis
fluvii Amazonum nondum observatae.
Weòmanniis exceptis, Cunouiaceanim species in universum
limitibus arctis concluduntur. Ita Codia», Pancheriae, Cunoniae
(una specie Capensi excepta) genera extra Novnm Caledoniam
nondum inventa sunt; Geissois ct Spiraeanlhemum nonuisi in
Nova Caledonia e t iu insulis Samoënsibus atque Vitiensibus dcgunt;
Belangerae genus totum in Brasiliam meridionalem rcstric-
tiiin est. Reliqua (11 cum spcciebus 15) pi-accipue in Australia
orientali atque occidentali, in Tasmania, Nova Seelandia, in insulis
Vitiensibus, in insula Celebes atqnc in promontorio boiiac
spci habitant. Undo p atet, terras insulares magis quam couti-
ucntales formis Cunoniacearem peculiaribùs favere.
m
Hoc etiam de Weinmannia valet. Nam omnes hujus generis
species, quae in America meridionali provcniunt, floribus
plerumque 4-meris atque disco hypogyno cyatbiformi vel cupuli-
forini, octogoiio inter se congruunt, e t pinnatifoliae fere omnes
petiolos inter foliola alatos exhibent; species contra austro-orien-
talcs plus minusvc a typo normali disci forma aberraut, species
insularum Sundanarum et Polynesicarum petiolis baud alatis,
species Novae Seelaudiae, insularum Samoensium atque Viticn-
sium calycis laciniis caducis, nonnullae disco baud cyatliiformi,
sod in glándulas cum staminibus alternantes exeunte, spedcs Madagascans
atque insulanun Mascarensium floribus plerumque
5-ina-is alienantur. Obsorvaudiun deniquc, plurimas species foliis
simplicibus aut tcruatis neque multijugis instructas, locis alpiuis
Andium peculiares esse,
De Cunoniacearum momento in phytophysiognomia terra-
rum, quas inhabitant, e libris botanicis vLx aliquid elucet; nou
proi-sus tamen negligeudae vidcntm-, quum nou solum locis ubi
crescunt sat frequentes obvcniaiit, scd etiam habitu peculiari et
bene conspicuo gaudcant.
Esoler.
TABULAE ESCALLONIEARUM ET CUNONIACEARUM EXPLICATAE.
Tab. XXXVI. Fig. I. Escallonia chlorophylla var. canescens, p-lSD.
II. „ Claussenii, p. 134.
III. „ rubra, p. 141.
XXXVII. Belangera tomentosa, p. 153.
XXXVm. Folia, Fig. 1. Weinmannia latifolia, p. 164. —
Fig. 2 - 4 , W. dryadifolia, p. 1G4- — Fig. 5. 6.
W. elliptica, p. 159. — Fig. 7. W. hcteropbylla.
p. 164. — Fig. 8. W. macrophylla, p. 165. —
Fig, 9. W. GuLanensis, p. 160. — Fig. 10. W. ternata,
p. 165, - Fig. 11.12. W, discolor, p. 161. —
Fig. 13. W. cinerea, p. 167. — Fig. 14—16. W. paul-
liniaefolia, p. 161. ~ F®. 17. IS. W. glabra var.
Caripensis, p. 167. — Fig. 19—21. W'. hirta, p. 163.
Tab.XXXVm.Fig. 22. 23. W. h irta , var. glabra, p. 163. -
Fig. 2 4 -2 6 . W. fagaroides, p. 168. — Fig. 27. 28.
W, tomentosa, p. 170. — Fig. 29. 30. W. triclio-
sperma, p. 170.
XXXIX-Fig.I- Weinmannia Guianensis, p. 160.
n. discolor, p. 161.
XL. Fig. I.
1. Rainulus novellus.
S. Ramus flnrlferus nuvollus, t
libus instrucius.
3. Ramus floriferus .iiiomalus-
4. Flos aperlus.
5. Caiyx.
G. l-el.ilum.
7. Glaudulae vet discus-
12. Stylus.
13. Stigma.
14. Ovulum.
15. Fructus. 1
16. Valvae.
17. Placentae.
humilis, p. 163-
Organeusis, i5. 162.
paulliniacfolia, p. 161.
hirta, p. 163.
ovata, p. 165.
pariiflora, p. 159-
I. Stipulae,
I. Folium nornle.
i. Prupliylluiu.
1). Uiagramiim.
I. II. Magnitudo naturiilis.
-I- Maguitudo aucia.
Tabulas deiineirunt cl. aucior A. Exoi.Ra et tl. Thomas, Vratislavioiisls.
K / t ' V ' W i g