w
t a l
l i Ht
; iPi
I
r ; í i ;
Jnm d . Fenzl*) Paronychieas atque /¿»¡Viens distinguí
non posse, nisi foliis prionim stipulatis, /?si'»ear¡iwi exstipulatis,
rccte animadvertit, insiipeiquc aiTinitatcm accedere arctissimam
inter Spergulam et Sngtnam, Spcrgulariam e t AUinen, Dry-
mariam et Stellariam. Attamcii lioc cbnractcrc, licet vegetativo,
ad Alsineas ct Paronychieas ut proprios suLoi'dilies, vcl si mavis
ordines discernemlos uti possis, si constans esset. Sunt autom
plura genera, quac, omnibus ceteris notis Paronychieis veris sino
dubio aíTiniora qiiam A h in e is , tamen foliis gaudeut cxsfipnlatis,
ut e. gr. Pycnopiiyllum, L y a llia , Dichei-anihus, Spiiaerocoma.
Ex stipularum igitur praesentia vel absentia hi ordines dignóse!
nequcunt.
Oinnia aiitem Paronycinearum genera si pcrspicis, primo
aspcctii ciedideris, dispositionem, quam proposuit cl. Bestdam**)
quamque sccuti sunt „Generum plantarum“ auctores illustrissimi***)
, valde esse naturaleni. Omnes cnim Paronychieas Fenz-
lianas in dims dividuut sectiones; primam, qunm Polycarpearum
nomine salutant, quaeque ovario uniloculari pluriovulato cnpsulá-
que in valvas dehiscente insignis est, et a Fenzlio quoque ut
Paronychiearum subordiuis tribus Polycarpearum cnumei-atui-,
cum Alsineis ct Sileneis in unum Caryophyllacearum ordinem
conjungunt; alteram, quàcum ScUrantheas, foliis exstipulatis ab-
horreutes, compi-ehendunt quaeque ovario uniovuiato fiuctiique
utviculari monospermo gaudet, Paronychiacearum nomine inter
Dicotyledones MonocUamydeas sub ordinis proprii titulo militare
volunt. Caería autem, horba gerontogaea, cqjus ovarium mii-
ovulatuin est, inter A h in c a s , Sphaerocoma fructu utricular! in-
debiscente atque abortu monospenno iuter Polycarpeaa, Pol-
liehia e t Mniarum, etsi aeque ac Sphaerocoma ovario gaudcant
biovulato, ob utviculum monospermiim iuter Paronychiaceas cnu-
merantur. Longius esset, hoc loco pluribus exemplis Paronychieas
cum Polycarpeis conjungendas esse demonstrare; affirmare
suftìciat, eeteras quoque notas, quibus Paronychieae, cl.
Fenziai sensu circumscriptae, contra Ah in ca s ab auctovibus di-
stinguimtur, nou constantiores esse quam stipularum praesentiam
vel absentiain.
Staminum insevtionis rationem non solum inter hos ordines,
sed etiam, Silenaceis fortasse exclusis, in tota Caryophyllinarum
classe nullius esse momenti, neino certe est qui dubitet; uuicum
igitur discrimen, quod afferi i possit, in stylis vcl stigmatibus positura
est, apud Ahincas u t dicunt liberis, apud Paronychieas
coalitis. Sed Scleraniheae stylis modo coalitis (Mniarum) modo
liberis (Scleranthus) variant; e t quamquam calyce tubuloso, sta-
miuibus tubi margini insertis, utrículo calycc indurato incluso a
ceteris distinguantur, eosdem tamen cbavacteres etiam inter Pa-
ronychicas cxhibeut Gymnocarpus et Scìerocephalus et pi'O parte
Pollichia, cujus tubus calycinus non induratus sed baccatus redditur.
Quum igitur etiam stylorum indoles in generibus maxime
affìnibus, quin etiam in uno eodemque genere, nempe Her-
n ia ria , variet, primum Scleranfheae cum Paronychieis, dein
autem ambac cum A h in e is in unum eunderaque ordinem con-
jungendae sunt, quem Alsinacearum nomine salutare nobis liceat.
Cujus dispositionis rationes licet hoc loco breviter tantum
adumbrare potuerimus, satis tamen attulisse speramus. Priusquam
autem, quomodo Ine Alsinacearum ordo in tribus ac sub-
tribus dividendus sit, disseramus, observare liccat, Molluginaceas
supra circumscriptas ex nostra sententia ordinem proprium, inter
Phylolaccaceas et Ahinaceas ponendum, consfituere, qui, habitu
proxime Ah in a c eis accedens, ab his praesertim capsula semper
usque ad apicem loculari divereus est, quum in Ahinaceis uni-
locularis nut raro basi incomplete tautura in loculos divisa sit.
Quod autem ad Ahinaceas (nostro sensu) attinet, quum ex stipularum
pracscutia aut absentia in tribus dividi uon possiut,
praesertim ob Spergulae, Spergulariae ac Dm/mariae affìnitatem
arctissimain cimi veris Euahineis, naturalius nobis videtur, omnia
genera, quae capsula gaudeut valvatim vel circuinscisse dehis-
ceute, in unam tvibuin, in alteram oumia fructu utriculari inde-
hisceute insignia conjungeve, quii in re ovarium, utrum uniovu-
latiim an bi- vcl plurioviilatum s it, piane negligi potest. Hoc
modo tribus altera ferc exacte lllecebreis, Pteraniheis, PoUichieis
ac Sclerantheis respondct Fenzliauis. Priorera secundum stylos
nut discretes aut coalitos, iterum in duas dividiiuus subtribus,
qnarmn altera, Eualsineae, etiara Spergulam e t Spergulariam
comprelieudit; altera autem, quae, generibus illis exclusis atque
accedente Cypselea, Pohjcarpeis Fenzlianis congniit, nobis quoque
hoc nomine saliitabitur.
His praemissis, de Silenaceis earumquc e t ceteromm ordinuui
distinctione pauca tantuni addenda habcmus. Silenacearum ordo
calyce semper tubuloso, petalis cum staminibus semper in cavpo-
phori plus minus elongati, raro brevissimi, apice liypogyne iii-
scrtis, foliis nunquam stipulatis totoque habitu a ceteris facile
distiuguitur. EtiamsL enim inter Ahinaceas quoque ac ceteros
oviUues genera calyce tubuloso inveniantuv, tamen in his insertio
semper manifeste perigyua vel epigyiia est.
Omnibus bisce rationibus duett naturalissimum censemus,
Molluginaceas, Ahinaceas, Silenaceas, Portulacaceas, Fiooida-
ceas tamquam proprios ordines distinguere, inter quos Mollu-
ginaceae Phytolaccaceis maxime acccdunt easque, u t ita dicamus,
cum A h inaceis coiyungunt (cf. ceterorum Caryophyllinarum
ordinum seriem supra cxpositain).
Quorum omnium ordinum characfcres ope diagnosiuin inse-
quentium facilius perspicins:
Molluginaeeae: calycc usque ad basin 5-partito, rarissime
campanulato 5-fìdo; petalis nullis aut rarius 5 vel plurimis; staminibus
3—10 rarius pluriinis, hypogyuis v. interdum disci glandulosi
ope, nu'issirae inter lobos calycinos perigyne insertis ; ovario
et capsula 3—7-loculari, loculis multiovulatis, stylis to t quot loculis,
coalitis; capsula styloniin numero in valvas loculicide dc-
biscontc.
Alsinaceae: calyce plus minus profuude 4- vel 5-partito,
interdum tubuloso; petalis, si adsunt, vix iinguiculatis, haud raro
nullis; staminibus 1 - 1 0 , aut disco plus minus perigyno ad calycis
basin aut ad tubi calydni faucem insertis; ovario uniloculari,
rarissime ad basin incomplete 3-loculari, aut multiovulato,
ovulis placentae centrali liberae affixis, aut uuiovulato, stylis
2—5 (7) distinctis voi coalitis; fructu capsulavi deliisccnte aut
utriculari indehiscente.
Silenaceae: calyce tubuloso 4- vel 5-(rarissimepluvi-) dentato;
petalis totidem unguiculatis (raro nullis), cum staminibus 5 — 10
carpophovi plus minus elongati apici insertis; ovario uniloculari
vel incomplete 2—5-loculari, ovulis plurimis seriatim placentae
centrali liberae affixis, raro paucis bnsilaribus; stylis 2—5 (7)
liberis ; fructu capsulari, capsula in valvas vel circumscisse de-
hiscente, aut baccato.
Portulacaceae: caiyce di- vel triscpalo (varissime sepalis
5—9 spiraliter insertis); petalis 5 (—14) liberis fugacibus, sacpe
cum staminibus 1 —®« hypogynis, raro epigynis, basi connatis
iisque, si isomera ve! oligomeva sunt, saepius antepositis; ovario
supero vel raro semiinfero uniloculari, ovulis aut plurimis pia- :
centae centrali liberae saepe partitae vel ovarii fundo affixis aut
solitariis, stylis 3—9 connatis; capsula circumscissa vel valvata, i
cai'o indehiscente. |
Ficoidaceae: calyce tubuloso 4—5(8)-fido, interdum ovario :
adnato, petalis nullis aut pluriinis epigynis, staminibus 5— o o peri- ”
gynis vel epigynis, saepe in phalanges congestis, lobis calycinis, ;
si isomeris, saepe alternis ; ovario libero vel tubo calycino ndnato I
infero, 2—5(20}-locu]ari stylisque totidem terminaiibus distinctis !
instructo, aut rarius uniloculari stylo unico laterali, ovulis in lo- '
culis 1— 0 0 , placentatione varia; fructu aut capsulari civcum-
scisso vel valvatim dehiscente, aut iiucameutacco indehiscente.
Tali modo, ex nostra quidem sententia, ordines supra re- i l
censiti certis notis deflniri possunt; praetulimus autem, cos sub
oi'dinura propriorum titulo proponere, quam omnes eos in unum
Caryophyllacearum ordinem, ad quem etiam Phytolaccaceae ac
verisimiliter ceteri quoque plerique Caryophyllinarum ordines
adiiumerandi esseiit, conjungere. Quam licet scntentiam vir summae
auctoritatis defeudat, scil. ili. Guisebacu, Agdestidis genus
quum Phytolaccaceis adscribendura esse demonstraret*), eo tamen
nihil aliud uobis eftici videtur nisi, quod nos ordinis nomine sa-
lutavimus, id tiinc tribus denominaretur, quod nobis rtassi«,
tunc ordinis titulum haberet.
Satis autem superque jam de hac re disputavimus, ct ad
Molluginaceas brasilienses revertimus.
MOLLUGINACEAEUM BRASILIENSIÜM CONSPECTUS GENERUM.
Semina ad hilnm stropliiolata, funiculis umbilicalibus gracilibus circumflexis
quasi i n T o l u t a ....................................................................................................................... GLINUS.
Semina ad hilum non s t i - o p b io l a t a .....................................................................' . I I . MOLLUGO
I. GLINUS L oepl.
Glinus Loeß. It. Ilisp . 145. Linn. Oen. plant, n. 610. Fenzl
in Annalen d. Wiener Museums I . 3 5 6 sequ. et in Endl. Gen.
plani. 952. — Molluginis et Pharnacei species Linn. et Auctt.
pluT. — Plenckia Raßnesque, Speccìno 1 . 1 94.— PitvsA Thouars,
Nov. Gen. Madagasc. 20.
Calyx fere usque ad basin 5-partitus, laciniis
herbaceis, margine scariosis, planis muticis vel dorso
infra apicem subcucullatum mucronatis, laevis vel
pube stellata, simplici simul iminixta, dense tomeutosus.
R etala nulla vel indefinita, angustissime li-
gulaeformia, b i~ trifu rc ata vel setacea. S tamina 3—20,
imo calyci inserta, si pauca, distincta et calycis lobis
anteposita, aut si plura, in phalanges aggregata ; p ila -
menta subulata; antheiiae lineari-oblongae. O vaeidu
sessile, tri—pentagono-ovoideum, tri—quinqneloculare,
multiovulatum; ovula amphitropa, placentae centrali
funiculis distinctis valde elongatis insei-ta; stylus brevis
3—5-.pai-t!tus, lobis patentibus intus stigraato
suLA chartacea, rotundato - tri—pentagona
queloeularis, loculicide in valvas 3 vel 5, ... . . . .
a placenta centrali persistente soluta gerentes dehiscens.
S emina plurima reniformia, laevia vel tuber-
culata, funiculis adscendentibus gracilibus involuta,
sti-ophiolata, sti-ophiola umbilicali integra.
H e r b a e a n n u a e , intei-dum su ffru tescen tes. Cau l e s
p ro s tr a ti va ld e ram o s i, u t to ta p ia n ta g la b r i a u t p u b e
'■i saepe im m ix ta , tomentosi
C ap-
— quin-
septa
F o l ia a lte rn a v e l sp u r ie v o r tie illa ta , , jo .m a ,
va ld e va r ia n tia , o rb ic u la r ia , obovata v e l la n c eolato-elhp-
Itca, in te g o rnm a v e l r a r iu s den ticu la ta ; s tip u la i
n ullae. F lores v e l in d ich asia p a u c iflo r
Molluglu.
ß n g e n tia c o n fo r ti, subsessiles a u t b reviter p ed ice lla ti, v el
a d sin g u lo s ram o rum n o dos s v is o lita r ii longius p e d lcellati.
— H a b iia n t species p a u c a e tn re g ionibus tropiois
et su h tro p icis to tiu s f e r e orbis.
Ob.s. Gcdus a cl. Fenzlio (Annaleu des Wiener Museums
I. 355—361) optime circumscriptum, a Mollugine, cui valde affine,
vix nisi seminibus stropliiolatis eorumque funiculis elongatis
seminaque quasi involventibus differt- Attamen, praesertim quum
non solum inter Molluginaceas, sed etiam inter ceteros Caryophyllinarum
ordines strophiola plerumque dcficiat ejusque prae-
scntiii fere omnes auctores, et ex nostra sententia recte quidem,
ad genera distinguenda usi sint, cl. Benthamio e t Hookero (Gen.
plant. I. 857), qui Glini et Molluginis genera nunc conjungunt,
assentire iiequimus.
1. GLINUS RADl.ATUS (Ruiz et Pav.) Rouhb. annua, dense
tomentosa, raro nudiuscula; caulibus huinifusis; foliis ellipticis
vel spathulatis; calycis lobis dorso infra apicem subcucullatum
mucronatis; petalis nullis; staminibus 3—5 ; seminibus glaberrimis
ferrugineis.
Tabula uestra LV. Fig. I.
Mollugo radiata Ru iz el Pav. Syn. Flor. Peruv. I . 48.
(1798). DC. Prodr. I . 392.
Mollugo glinoides Camb.
I I . 123. lab. 109. (1829),
n St. Hilaire Fi. Brasil, merid.
A . Rich.
Glinus lotoides Eook. Bot. Miscell. I I I . 340. (1 833),
non Loefl..
Glinus Oambessedesii Fenzl in Annalen d. Wiener Museums
I. 3 5 8 . (1836).
s!iiiplicll)us iiiiraUlis incaDO-putescoutes aut pube lenul domiim labeal« levUer
vesiili, 5 — 25 CUI, loiigl Folia elllpiica veJ rotuBdalo-spaihulata,
u der Gesellschaft der XVisseQschunea zu Gôtlingen IX.
H i