10. DROSERA VILLOSA S t. H il. statura antecedentis v.
subduplo major; foliis rosulae crccto-patulis lanceolato-linearibus
obtusiusculis, basi in petiolum lineareni attenuatis, supra marginequc
glanduloso-ciliatis, subtus petioloque villosulis; ligula basilari
oblonga, apice v. ad medium laciniato-ciliata; scapis 1—2-nis
erectis v. adscendentibus, basi angulato-compressis glabriusculis
V. glabris, superne terctibus pedicellis bracteis calycibusque glanduloso
puberulis, plq. 4—9-floris ; floribus capsulisquc fere antecedentis,
nisi calycc bnsi ad gamophyllo, sepalis obtusis, stigmatibus
oblongo-clavatis; seminibus oblongis utrinque attenuatis
V. apice subtnincatis, testa crustácea a rd a nigrescente foveato-
reticulata.
Drosera villosa St. Hil. PI. remarq. 267. Fl. Bras. l. c.
Planck l. 0. 195.
Radicis nbrae longae nigricnutes. Folia 8 — 5 era. (raro usque
Som., e* St. Hil.) looga, (letlolo coinpiilnto qui nuuc lanilml triplo brevior
nuDc eniii subacqunt, apice cc. 8 iiim. It., busi in petioium 1 mm. longum
atlenuiitn, clllls margiois liimimie latitudinem plq. puuUo oxccdeniibus.
Lioula scariosa fuscescens, cc. 8 nini. Ig., cx St. Hilaibs p.issìm bifida.
Scapi subspltluimael nunc 1 — 1 Vi-psúales (ex St. Rii., basi subinde vil-
losull, quod non vidi, uc quidcm In speeimluibus Uilarìaois). Ciocinnus
simplex V. rarius bifidus, plq. 4 -8 - passim usque ad 15-Oorus; paniim-Li
inferiores 4 — S min. Ig., .superiores gradatim decrescen
neares cc. 8 nini. Ig. Floaks rosei v. purpurei, 5—i
equidem semper bicrures eos vidi.
Var. ¡1. LATIFOLIA, foliis latioribus (3—4 mm. It.) brevius
petiolatis.
Tabula nostra XCl. Fig. I.
Habitat III sabuletis Aiimiriii Serra Negra prov. Minas Gerais,
Jan. et Febr. por.: St. Hilaire.'; iu Serro Frio ejnsdem prov.: Vau-
tbier S09!; in declivibus humidis Serra de Cubatào prov. S. Paulo:
Riedel 1789!, Sello! (specimina Setloona scapis longis tenuibus apice
crispato-flexuosis insignia): ad Mugg das Cruces aliisgue tocis prov.
S. Paulo: Lund!; iii Serra dos Orgàos prov. Rio de Janeiro: Gardner
3Í4. (ex Plnnch., forma scapo glabriuscuto, passim bifido); Brasiliae
meridionalis loco non indicato: Sello. - Var. latifolia in Serra dos
Orgàos: Glaziou Í60 5 ! 3868-’.
11. DROSERA ADSCENDENS S t. Hil. foliis subtus dense
villosis, scapo adscendente villosulo, reliquis (au etiam seminibus?)
antecedentis, nisi stigmatibus subinfuiidibuliformibus.
Drosera adseendens St. Hil. Pl. remarq. 268. F l. Bras.
I I . 9 6 . Pla n c k l. c. 195.
Specimen unicum idque mancum solummodo vidi. Hoc omni nota
cum Dr. villosae forma brevius petiolata quadrat, exceptis foliis subtus
densius villosis (supra minute albo-inacu[.ilis, m.iculls poro perforatls, an
cnsu fortuito per insectl ìctus?). Bracteae, quas ili. St. lliLAias buie
specie! deoegat, revera adsunt (v. earum vesllgla), cum iis Dr. villosae
Habitat in sabuletis humidis Serra de. Curumatahy, in porle
boreali prov. fUiiios Gerais dieta Distrito dos Diamantes, iii aííituií.
ce. t900 metr., Sept, flor.: St. Hilaire:
12. DROSERA GRAMINIFOLIA S t. IIil. subacaulis; foliis
„radicalibus“ , erectis v. erecto-patulis dein spiraliter concrispatis
taiidemqiie reflexis, longissimc linearibus, supra rnai^ineque glan-
duloso-cilialis, subtus crispato-villosulis tandem glabrescentibus;
ligula triangiilnri-oblonga apice brevitcr laciuiato-ciliata; scapis
solitariis ercctis folia excedentibus triangulari-complanatis, pilis
subpaleaceis crispís villosis et inter eos glanduloso-puberulis,
cincinno simplici v. bifido subspiciformi 6—12-floro, pedicellis
bracteis calycibusque villosulis simulatque glauduloso-pubescentibus;
floribus u t iu Dr. villosa nisi dimidio majoribus, stigma-
tibus capitato-bilobis; scminibus subfusiformibus, testa Crustacea
arcta nigra striato-foveolata.
Tabula iioitro XCI. Fig. II.
Drosera graminifolia Si. H il. P l. remarq. 269. lab. 25 C.
Flor. Bras. 11. 96 . Pla n c k I. c.
Drosera Brasiliensis Marl. Obs. Mss. n. 1287.
Radicis fihrse longae nigricnnles. Caulis abbreviatisslinus, villis
lougis ioier folia oecullis leclus. Kolia 3—0 pluravc !o cnesplte, siib-
corliicea, 13—15 cm. Ig., I '/,—8 mm. lU, ciliis marginis rubris hiiuc In-
Iliudinem excedeutibus. I'eilulus a lauiloa min distinctus nisi dcfcctu
cillnrum glaudulifernrum, 1—1'% V". Ig. Ligvi.a cauli piicliis qunm pctiolo
inserta, cc. 8 cm. Ig., scuriosa glabra convoluta fulva, demum expallida
et lacerata. Scapi plq. pane florígera super foliorum caespilem
exseril, passim otiam altiores, villis fulvis v. albidis. Pedicelli cc. 8
mm. Ig. ; uiiacteas lineares siibncquiloiig.ie. Flores cc. S inni, dinm.,
pulchre rosei (Martius, Obs.). Sbvala oblonga oblusiusculn. Petala
obovata breviter uugulctilatu, sepalis dimidio lougiora. Stamina pelalis
subduplo breviora; a.ntiixrak cordato-oblougac inajusculae. Semina cc,
V, mm, Ig. Reliqua, praeter dilfereutlas supra iodic.atas, ut in speciebus
anteced cuti bus.
Var. 0. MAJOR, omni ex parte major c t robustior (foliis ad
20 cm. Ig. et ultra, scapo subpcdali), villo paginae foliorum inferioris
et scapi longiore e t densiore, scapis subternis.
Habitat variis locis prov, Minas Gerais, e. gr. in Serra da
Caraga, altitud. 6000 ped.: St. Hilaire.'; inter Cidade Diamaiitiiin
et Bandeirinha: Martius!; lods ejusdem prov. accuratius non ad-
uotatis: Langsdorff!, Gardner 4*17! (a cl. Planchon ad Ur- spiralem
ducta). — Var. fl. Drasiliae meridionalis loco uou indicato: Sello!.
Foliorum forma haud absìmills Dr. filiformi i
sed ligulae indole et iuduiucnto scapi facile distloguend
Amei a boreali,
33. DROSERA SPIR.YLIS S t. Hil. habitu foliisque antecedentis,
ligula apice subintegra; scapo glanduloso-puberulo (ncc
villoso), cincinno bifido; stigmatibus subclavatis; reliquis antecedentis.
Drosera spiralis 8t. H il. P l. remarq. 270. Fl. Bras. l. c.
P la n c k l. 0. 201. (excl. specim. Gardner.).
Non vidi. Pr.utcr diirerentitui In diagnosi iudicalas e descriptione
Ililarlaua nulloinodu nb antecedente diversa videtur. Inter qua.« ligulae
sublnlegrae et scapi apice bifidi vix aliciijiis momenti nobis tiahentur,
quum passim etlam in Br. graminifolia ohtiiiganc; stigmatum discrimeu
item leve. Restai Igitur sola dilTereutia quoad scaporum iuduraeutiini, quod
ao io Dr. spirali recte descriptum sit, uescimus.
TABULAE EXPLICATAE.
Tab. XC. Fig. I. Drosera scssilifolia, p. :
n. „ intermedia var.
1. Flos expansus
8, Alabaslrum.
3. Calj-x.
4. Sepalum.
5. Corolla.
6. Petnlum.
7. Genitalia.
¡I Tab. XCI. Fig. I. Drosera villosa, p. 395.
jj II. „ graminifolia, p. 396.
9. Grana pollinis.
10. Squama bypogyui (Crassulacearum).
SIGLA
tabulis Crassulace.arum et Droseracearum adhibita.
11. Gynaeceum. ¡1
18. Curpldlum siuguluni. |
13. Stylus V. stigma. I
14. Fructus (cum v. nbsquc cnlyce). 11
15. Carpidium slogulum e fructu.
10. Semeu.
17, Embryo.
16. Pilusv. Inclola piliformis (Io Drusrrac follie).
F. Folium.
81. Stipula.
Analyses in Crassulacearum e
a, pars antlce, p. pustlce, 1. lateraliter, t
super visa,
li Seciio verllcalts.
= Sectio horlzonialis.
m.u. Magnitudo unturalls.
4- Magnitudo aucla.
« Pars arte explsoala.
Pars arte remota.
I liabituni refereotes duce Eicnlebo cl. Jos. Si
DE DROSERACEARUM BRASILIENSIUM GEOGRAPHIA
ET USU
disputatio brevis erit, quum totius ordinis, e recensione
novissima cl. B e n th am et H o o k e r (Gen. plant. 1. o.)
genera 6 cum speciebus cc. 110 complectentis, Brasilia
unum tantum genus Drosej-ae cum speciebus 13
possideat.*) Pleraeque ex bisce Brasiliae limites non
transgrediuntur et sedem principalem in regionibus
elevatis provinciarum Minas Geraës et S. Paulo babent,
unde singulac in provincias contérminas Rio de
Janeiro, Babia et Goyaz excurrunt; Dr. marítima
autem magis in austi'o (apud Napaeas Mart,) degit.
,merica austrnlis tola Droseras 15 possidet, duas igitur nondum
0 Brasilia observatiis, qu.irum uua Dr. uniflora Indo e Chile ad
return Mngellaoicum disseminata cst, altera Dr. pusilla (parum
dliuc cogulla) nd Oreooci fluvium crescit.
Dr. tmdla contra ia America aequatoriali. Quod Dro-
seram intermediam attinet, haec, ut in Europa, etiam
in tota fere America sparsa videtur, sed in America
varietatem „Americanam“ potius quam plantam typi-
cam exhibet. Stationes exti-abrasilienses supra pro
Dr. sessiiifoiia et communi e cl. P lanchonii auctoritate
indieatae, forte in determinatione inaccurata speci-
minum exti-abrasiliensium nituntur; idem forsitan de
pianta valet, quam „formae pusillae“ titulo ad Dr.
kirtdlam supra adscripsimus.
Quum in Droseris europaeis berba acidulo-acris
et amava communi pastorum consensu ovibus exitiosa
credatur, cl. -S t. H ilaire (Pl. usuelles, t 15.) idem
etiam de Dr. communi aliisque speciebus brasiliensibus
suspicatus est; nil certi autem hac ratione comperimus.
Usus prorsus nullus existere videtur.