VII, SPERGULA L inn. (char, comm.)
Spehgcl.i L w n . Gen. plani. ». 5S0. DC. Prodr. I . 3 9 4 ., exclusis
speciebus cxsiipulatis. — Avciiai'iae el Stellariae spec.
Aucti. quoruiid. — Spergulariae spec. Camb. in St. Bila ire Fl.
Brasil, merid. I I . 129. — SrE«aur.,\ Fenzl in Endl. Gen. plant.
, ». 5219. Benth. et Hooh. Qen. plant. I . 162.
C a ly x u s q u e a d b a s in 5 -p a i-ü tu s , la c in iis h e v b a -
c e is , m a rg in e m cm b r a n a c e is , c a n io s u l is , o v a lib u s o b tu
s iu s cu lis . P e t a l a -5, im o c a ly c i in s e r ta , u u g u ib u s
b r e v is s im is , o v a ta v e l la u c e o la ta , in te g r a . S tam in a 5
v e l 10, a u n u lo p e rig y n o g la n d u lo so in s e r ta , p e ta lis a lte
r n a lo n g io r a ; FILAMENTA su b u la to -filifo rm ia , a n tu e r a e
o b lo n g a e . O i'a rium o v o id e um , se ssile , u n ilo c u la re ; o i 'u la
p lu r im a am p b if ro p a fu n ic u lis d is tin c tis p la c e n ta e c en t
r a l i c ra s s a e lib e r a e in s e r ta ; s ty li 5 , iiitu s s tigm a to s i,
la c in i is c a ly c in is a lte rn i. C a p s u la m em b r a n a c e a o v o id e a,
c a ly c em p a u llum s u p e ra n s , u lti'a m e d ium io v a lv a s
q u io q u e c a ly c is la c in i is a n te p o s ita s d e h is c e n s . S e ju n a
p lu r im a g lo h o s o - le n tic u la r ia v c l a la tc r e c om p re s s a ,
a c u te m a rg in a ta v e l a l a t a , e le v a to - p a p illo s a v e l la e -
v is s im a , um b ilic o e s tr o p b io la ta , a lb um in o s a ; embryo
a n n u la r is , e x c e n tid c u s , a lb um e n fa r in a c e um c in g e n s ;
s in c um b e n te s a p ic e s p ir a lite r in v o lu ta e .
H eiìbae annuae arvenses. Caules plerumque jam
ex ima òasi ramosi, erecti vel divaricato-diffusi, inferné
procumbentes et apice tanium erectiusculi. F olia stipulata,
ad nodos túmidos veriicülato-fasciculaia, carnosa,
anguste lineari-subulata vel filiformia, glabriuscula vel
glanduloso-pubeseentia; stipulae memh-anaeeae ovatae.
F lobes ad caulis et ramcmum apicem. m dichasia composita,
superne haud raro scorpioidea dispositi, pedlcellati,
pedicellis divaricatim flexuosis ante et p ost anthesin
refractis, demum erectis. B racteae breves ovatae membranaceae.
— Habitant in Europae et Asiae regionibus
temperatis, unde una insequens p e r totius fe r e orbis agros
et locos cultos dispersa est.
(I.) SPERGULA ARVENSIS Link, adscendenti-erecta; foliis
lineari-subiilatis, superne convexis, suhtus exaratis; seminibus
globoso-lenticularibus.
Tabula nostra LVIÌI. Fig. III. Cauaigsis).
Spergula arvonsia Linn, Spec, plani. 360. Flor. Dan.
l. 1033. Engl. Bot. t. 1535.
Stellaria arvonsis (L.) Scop. Flor. Carn.1.3 1 8 ., n o n llo fm .
Arenaria arceneie (L .) Wallr. Sched. 200.
Spergularia arvensia (L .) Camb. in St. Bilaire Flor. Braail.
merid. 11. 129.
hriusculi niit pare* gfaaduIoso-puliFrulL Foi.ij
rnrmia, subcarnosa, mutica, supra cuovcxa, sul»
»Ix I inm. It., plus minus glan.lulosu-pubescca
pulac scariosae breves ovalae. Cai.vcis lobi c
lineari-subulala '
vlriiles, augu.ite alho-inargiiiali, glamluIoso-piihesccDlcs, 2 / —S mai. Jg.,
1—1 / mm.il. Pktai.a alba, ov.ala vcl lanceolala, obtnsa, calycem patil-
luin snperaiilla, brevissime linguicnialn. Stamina 10 vcl aborin 5. ,Sk-
MixA nigra, globoso - Icnlicniaria, acnie marginata, plus miuus Lite alala,
grannlala-
Vav. CT. sATivA (Bonningli.); semina 1’% inm. diamctnim
acquantia, late alata, punctulis parvis scabra.
Sporgala aaliva B'ónningh. Fl. Monast. Prodr. 136.
Var. 0. VULGARIS (Bdniiingh.) : semina anguste alata, tubcr-
culis albidis vel fuscis clavatis obslta.
Spei-gula vulgaris Bonningh. l. c. Rchb. Pl. crii. VI. 512.
Var. )•. MAXIMA (Woihe): omnibus partibus fere duplo major.
Semina ut in var. 0.
Spergula maxima Weihe in Bonningh. l. n.
Intra Brasiliae fines observaia est ia agris prope Fregnezia S.
Francisco ih l’aula in prov. E. Catharina: St. Uilaire: etiam prope
urbem Monteviilen: Sellu.
V n i. SPERGULARIA ( P ers.) P resl.
Arenariae et Alsines spec. Lin n . et Aucll. — Tiasa Adana. Fam.
plant. 11. 507. (1763.) — Arbsariaiì aeciio Spergularia Pera.
Syn. p la n t I . 5 04. (1805). — Stipularia Haworth Sgn. 104.
(1 8 1 2 ). — Ahes.vtìiae sectio Lepigonum Fries Fl. Halland.
76. et proprium genus in addend. 259. (1817). — Spergularia
Presl, FI. Cech. 93. (1819). — Buda el Delia Dum. Fl. Belg.
117. (1827), non Adanson. — Balardia Camh. in St. Hilaire
Fl. Brasil, merid. I I . 130. (1829). — Spergularia Fenzl in
Endl. Gen. p la n t n. 5 2 1 8 , excl. syn. Adans. el icone Delilei.
Benth. et Hook. Gen. plant. I . 152. Lebel in Mém. Soc. imp.
des sc. nal. de Cherbourg X IV . — L epiqoku.m Kindberg, Symb.
et Monogr. gen. Lepigoni.
Calyx f e r e n sq u e a d b a s in 5 - p a r titu s ; lo b i a u t
b e rb a c e i m a rg in e s c a rio s i o b tu s i, r a r is s im e in f r a a p ic em
d e n tic u l a ti , a u t s c a rio s i n e rv o m e d ia n o so lo h e rb á c e o
c a n n a t i a c um in a t i, g la b r i v e l p u b e s c e n te s . P étala 5
in te r lo b o s c a ly c in o s in s e r ta , s e s s ilia v e l b re v is s im e
u n g u ic u la ta , in te g e r r im a , r a r o in f lo rib u s s u p e rio rib u s
p a u c io r a v e l n u l l a S tamina 1 0 v e l s a ep is s im e p a u c
io r a , 2— 9 , a n n u ii p e r ig y n i 1 0 -g la n d u lo s i g la n d u la -
n im a p ic e in s e r ta , 5 lo b is c a ly c in is a n te p o s ita lo n g
io r a , 5 p e ta li s a n te p o s i ta b r e v io r a ; filamenta e b a s i
o v a li v e l la n c e o la ta s e n s im , r a r iu s a b ru p te su b u la to -
f ilifo rm ia ; ANTIÍEUAE e llip tic a e . O varium b r e v i t e r s tip i-
ta iu r a , u n ilo c u la re , m u lti- o v u la tum ; ovula am p h itr o p a
p la c e n ta e c e n tr a l i lib e r a e fu n ic u l is d is tin c tis in s e r ta ;
STYH 3 v e l r a r iu s 5 , lib e r i v e l im a b a s i b re v is s im e
c o n n a ti, b r e v e s , in tu s s tigm a to s i, d um c a ly e is lo b is
n um e ro a e q u a le s iis d em a n te p o s iti. C ap,sula c h a r ta c e a ,
o v o id e o - v e l g lo b o so - tr i- , r a r iu s p e n ta g o n a , v a lv is 3,
r a r iu s 5 e t tu n o lo b is c a ly c in is a lte r n is d e h is c e n s , p le io -
sp e rm a . S ejiina in e a d em c a p su la m in e h om om o rp h a
n u n c d im o rp h a , a u t p y r if o rm ia s u b tr iq u e tr a , a u t o rb ic
u la r ia v e l d is c o id e a , la e v ia , r u g u lo s a , g r a n u la ta v e l
tu b e r c u la ta , sa ep e a la p lu s m iu u s l a t a , in te g r a v e l
d e n tic u la ta c in c ta ; embryo e x c e n tric u s , u ucmatu.s v e l
a n n u la r is , a lb um e n fa r in a c e um c in g e n s ; cotyledones
in c um b en te s v e l a c c um b en te s .
H errae annuae, perennes vel suff-utescentes. Caules
plerumque diffusi, prostrati vel adscendentes, rarius stricti,
erecti, simplices vel p lu s minus ramosi, nodosi, glahti
veVplus minus glanduloso-puhescentes. F olia opgosita
decussata vel ramis axillaribus abbreviatis fasciculato-
veì'ticillata, plana vel semicylindrica teretiave, linearia
vel lineari-lanceolata, rarius ovata, mutica vel mucronata;
STIPULAE scariosae ad singulos nodos quaiemao
inferne plus minus in tubum nodum obtcgentem connatae,
superne in segmenta 2 vel 4 rarius plura p a r titae.
F lores in dichasiis, superne plerumque scorpioi-
deis, laxis rarius conb-actis dispositi aut rarius axillares
solitarii; ped ic el l i longitudine valde variantes,
anthesi peracta sacpe refracti demum erecti; bracteae
aut foliaceae aut a d stipulas reduciae. — Habitant fe r e
per totum orbem, pleraeque salinae vel litcn-ales.
Ods. I. Gcmis naturalissiiiium speciebus distinguendis sum-
nias pvnobet dilficultatcs ; nam etsi noiinullas limitibus defliiitis
circumscriptas esse negavi non possit, attamen, si multa spcci-
miiia ex variis locis led a compavavei'is, tam inultos invenies trau-
situs, u t vix ullus character sat constans videatur. Undo factum
est, u t auctores diversissimas cmiseriiit scntentias de fonnis
ad species diversas rcdigendis, e t vix in iillo genere synonyma
tam multa adsint e t tara difficile cxtricnnda. Quiu etiam de nomine
generico iu te r. auctores scandinavicos cetcrosque litigatur.
lili euim nomcn <a cl. Friesio propositum, nempe Lepigonum,
praeoptaut, quam senteiitiara etiam generis monographus cl. N. 0.
K indberg sccutus c st, bi Spergulariae nomcn praeponunt- Primus
genus nostmm sine dubio cl. A danson distiuxit, sed ex
no.stra sentcutia non satis appai'ot, utrum Budae, an Tissac no-
miuc id salutaverit. Nam tum Budam tum Tiasam tribus gau-
dere stigmatibus dicit, et quamquam synonymon ad pviorem datum
sine dubio ad Spergulam Morisonii Boreau spectet, tamen
ob stigmatum numerum iVdansonii sententia valde est obscura.
Optimum igitur milii videtur, haec nomina piane negligere. Dein
primus cl. Pebsoon generis nostri species, ab anctoribus inter
Arenarias vcl Ah in a a propositas, u t propriam Arenariae sedio-
nein foliis stipulatis insignem distinxit et observationem addidit:
„lias species aut SperguUs, a quibus stylorum numero tantum
diffcrrc vidercntur, associaudas, aut sub peculiari genere, cui
A hine segeialis L. addi posset, ab Arenariis separandas esse,
cum quibus scriem haud imturalom efficerent.“ Itaque sine dubio,
si Arenarias vcl Alsinas foliis Stipulatis donatas u t proprium
genus proponere velis, ex prioritatis lege Spergulariae nomen
omnibus pracponendum cst; neque K indj.ergii sciitentiae, Lepigonum
esse nomen optimnin et characteristicum, assentire possumus.
Obs. II. Ut jara diximus, Spergulariae species difiìcillime
sunt distinguendae, c t quamquain K indbergii mouographiam ob-
servatioiiibus multis atque accuratissimis abundare nemo certo
cst qui ncget, tamen hic auctor non solum multas species uegle
iit, sa i e tim , qoss ptoposnit, sul tbarsclorltas Icvioribui
ncc satis constantibus circumscripsit, aut affinitate próximas se-
junxit. Vix enim naturae nobis responderé videtur, species nisi
seminum indumento non distinctas in sectiones diversas disponere.
Itaquc cl. L ebelium sequi malumus, qui loco siipra citato totum
genus in duas sectiones dividit, quaniin altera seminibus bomo-
raorpliis, altera seminibus dimorphis, nempe in eadem capsula
aliis alatis, aliis exalatis gaudet. Quarum scctionum prior in
duas subsectionos valdc natuialiter dividi potest, alteram seminibus
exalatis, alteram alatis insignem. Si dui-ationem radiéis
addis, hoc modo species non solum habitu sed etiam notis dia-
gnosticis valde affines appropinquare potes. Ad species autcm
distinguendas nota, qua primus el. L ebel usus cst, non est nc-
gligenda, scil. stipularum; Stipulae enim in folii cujusquc dorso
inter se simulatque cura folii ojipositi stipulis ita coalescunt, ut
mitrac ad instar nodum circumdent; non .solum autcm totius
hujus niitrae stipulaceae longitudo, scd etiam partis inferioris
comiatac cum superiore libera in duas vel quatuor raro plures
lacinias partita proportio differentias pi-aebet cbaracteristicas,
quac in una eademque specie vix variant. Confeiatur de hac
insigni stipularum indole ca, quae c l L ebel ipse in disserta-
tiuncula citata exposuit; hoc loco autem non negligamus, gratias
quam maximas agere viro illi illustrissimo, qui nos in hoc genere
exquirendo littcris valde adjuvit.
Obs. III. Totius generis monograpliiam hoc loco proponere
baud liquet, ac ne species austro-Americanas quidem omnes enumerare
possumus, imprimis quum species Chilenas nonnullas, a
d . Philippi sub Arenariae nomine editas nondum vidcrimus.
Quod ad species Brasilienses pertinet, nescimus an nonnullae
etiam extra Biasiliae fiues inveniaiitur; una, quae etiam in Australia
ab auctoribus indicatiir, nempe Spergularia rupestris,
quum ipso a Cambessede.sio semina ejus matura non describantur,
est herba valdc dubia. Seminibus enim maturis deficientibus
nulla Spergulariae species ccrtitate definiri potest.
CONSPECTUS SPECIERUM BRASILIENSIUM.
Sciiuna liamuinorpha, in o.nieoi capsula omnia .lut exalala i
I. iSi-miaa omnia exalata.
Ciil.vT .111 suiiMiiuni r% min. longus, pclain In
floribns superioribus semper nulla, semina lu-
■irrcuhiln................................. |. So. Platensis {Cam
b- llerbne hi- vcl trienne*, r.iro diulius perennaole.s.
Calyx 3 / —4'% mm. longu.«, pelala calyce vix
cuiiibeutibus . . . . . 2. Sp. campksibis (L.)
Asclierson-
II- Semina omuia aiata.
nerbile perennnntcs iieiinc raro suiTrnlescentes.
a. Seniiiin tubercniain.
1. Calyx glatiduloso-pubescens, petala cnlyce
ecli; calyx 5 —C mm. longus,
, capsula calycem p.aullum su-
............................ 5. Sp. GKA.vnis (Pers.)
Camb.