Tab. XXVIII. Fig. I.
T E S T U D O D E N T IC U L A T A . L.
T e f ta orbiculato - cordata, margine erofa.'
T . denticulata. L. Syft. Nat. n. 9. — ed. Gmel. p. 1043. n. 9- et (exclufo fyuon. (3.)
Schneid. Schildkr, p. 360.
La Dentelée f. T . denticulata, tefta fuperiori fubcordiformi, margine admodum denticulato.
Cepede p. 163. Bonaterre n. 12. fee. Ceped.
T r u t t a quodammodo et manca eft hu jus Ipeciei notitia. Nihil enim de ipfa Conftat,
praeter brevem illam deferiptionem, quam in Syft. Nat. L c. nomini
fubjecit Linneus, depromtam a fpecimine exftante in Mufeo de Geeriano. Bina au-
tem, teftante ill. Prof. D. Swartz, in laudato Mufeo fuere fpecimina, inter fe fimil-
lima, quorum alterum nunc Holmiae, alterum Upfaliae fervatur. Speciminis
Upfalienfis picturam, hac in tabula redditarrf, procuravit Illuftr. Thunberg, quae
apprime refpondet deferiptioni Linnei, fequentibus verbis expreifae: „ T e f ta
„magnitudine ovi Meleagridis, fordide pallefcens, antice retufa, margine toto
„ denticulata et quali erofa ; tecta fquamis hexagonis feabris ; cauda pedibus bre-
„ v io r ; pedes 5— 6 , quali elephantini, absque digitis diftinctis. “ — Monet
etiam 111. Thunberg, colori, qualem pictura indicat, non nimis credendum elfe,
utpote mutato a liquore in quo fervatur.
T . lignatam Wallbaumii, quam praeeunte Schneidere hue refert Gmelinus, maxime
diverfam elfe a T . denticulata L . manifeftum et apertura erit ex compara-
tione utriusque picturae; differt enim prior, forma magis oblonga, numero et
figura fcutellorum marginalium, et colore.
Nec verifimile e ft, patriam T . denticulatae effe Vivginiam, ut Linneus,
vel Fretum Hudfonicum ut Mullerus (Naturgefch. III. p. 43.) voluerunt, qui
eandem cum T , claufa commutafle videtur.
Iu