„ co lo r is . Caro rancida. Haec fpecies circa Jamaicam rarior et in fepten-
,, trionalibus regionibus, adque occidentem ipeétantìbus infulis Oceani in-.
„ digena potius videtur. „ Adiìrmat hanc ultimam affertionem de' habitatione
in maribus magis borealibus, obfervatio a Catesbaeo pag. 40. relata. „ Omnem
,, transnatant oceanum, cui re i, praeter alia mihi nota esempla, documento
„ e f f e potei!, captam fuiffe ejusmodi teitudinem, (Caouannam nempe,) die
„ X X Aprilis, ad latitudinem feptentrionalem 30 graduum, quum dor-
,, miens aquis innataret &c. Faótum hoc fuit, quantum quidem conjeétura
„ adfequebamur, inter Accipitrum et Bahamenfes infulas ; nulla enim his vel
„ illis propior erat regio, ex qua illa adnatare potuit, vel in qua tefludines
, , utplurimum habitant: in feptentrionali namque Americae parte, ultra pro-
„montorium Floridae, nullae inveniuntur.,, Longa itaque itinera fufcipit
haec fpecies? ideoque haud mirum, Capuannam etiam in mediterraneum mare
translatam effe, ubi nèc Mydas, nec imbricata ùnquam inventae fuerunt.
Ulam denique Brownii teftudinem, iquamis dori! quinque gibbis, Hilt. Jam.
p. 465. n. 3. — in. Mufeo Ichthyolog. Tom. II. n. 69., ad fuam Teftudinem
pedibus natatoriis, unguibus acuminatis, palmarum plantarumque binis, retu-
lit Gronovius, et in defcriptione ulterius addit: „Squamae dorfales in medio
„ fu n t tuberculatae, ,, cum de altera, n. 5 8 , ad quam Seb. tab. 79. fig. 5.
citavit, tantum: „ dorfum in carinam con vexo- acutam contrattimi ,, no,
tet. Eandem teftudinem denuo recenfuit idem Auòtor in Zoophylacio,
ottennio poi! Muf. Ichthyol, pjiblicato, fub n. 71. T . pedibus pinniformibus,
unguibus acuminatis geminis, roftro acuminato, tefta ovata ferrata, dorfo tn-
berculato; ibidemque Muf. Ichthyol, n. 59. citat. Sed quum in hoc ultimo
loco incongrue Edw. tab. 2o5. citaffet, nunc peffime Grew. Muf. p. 38.
tab. 3. ve l T . imbricatae pifturam allegat, quippe quae et Edwardi figurae,
et Caouannae chara&eri repugnat, ut trium itaque diverfarum teftudinum
notae in uno eodemque loco conftifae fint. E x Gronovio denique, in Syftema
Naturae transtulit hujus, ve l quartae fuae marinae teftudinis, charaite-
res Linneus, levi tantum verborum mutatione, teftam nempe ovatam acute
ferratam dixit, dorfum tuberculatum omilìt, numerum binarium in pedibus
pinniformibus retinuit, et nomen triviale Carettae ipfi impofuit ; rette
Gronovii et Brownii fynonyma, perperam autem Catesb. tab. 39. et Sebae
tab. go. fig. 9. addit. E x fupradiflis autem colligitur, b. Linneum, quoniam
illam teftudinem, ex qua artificum lamellae defumuntur, fub ipecie fua fe-
cunda in Syft. nat. ed. XII.' jam commemoravit et Synonyma Carettae ei-
dem e x du Tertre et Rajo fubdidit, absque omni dubio fub nomine
lpeciipecifico
Carettae, pro quarta fpecie e letto, aliam et ab illa fecunda divcr-
fam ipeciem, ex qua nempe lamellae artificum non defumuntur, denotare vo-
luiffe. Nunc, quum Gronovius, quem potiilimum in ftabilienda hac ipecie
fequutus eft Linneus, nil habeat quod ipeciem propriam evidentiorem red*
dat, quam „teftam ovatam ferratam cum dorfo tuberculato: ,, has notas aut
applicare fas eft teftudini, cui praecipue conveniunt, aut ejus Ipeciei nomen
expungere. Iam aliam non novi teftudinem marinara, cui melius
conveniant notae commemoratae Rochefortii, Catesbaei, Brownii et Gronov
i i , praeter earn, quam Tab. XVI. fig. infima repraefentat, Carettam nempe,
quamque Schneiderus, Cepede aliique, iisdem forte rationibus moti, ad eandem
vel quartam Ipeciem Linneanam retulerunt; alioquin enim haec Linneana ipe-
cies, utpote parum firmo fundamento innixa, delenda, et nova conftituenda
fuiffet, id quod, ne nomina praeter neceffitatem augerentur, nefas effe duxi.
Dum autem in hac ipecie inveftiganda multum operae atque atten-
tionis impenderem, facile percepì, T . Carettae teftis abundare plurima
mufea; ob eam forte rationem, quód etiam in Oceano, Europam al-
luente, et in Mediterraneo mari, fit indigena. Multas vidi in German
ise , plures in Italiàe mufeis ; cujus frequentiae ratio e modo diétis in
promtu eft. In omnibus autem, quas aut ipfe v id i, teftis, aut pi&as de-
fcriptasque inlpexi et legi, quindecim obfervavi difci fcutella: feries nempe
laterales aeque, ac dorfalis, folemnem numerum quindenarium fibi vindicant,
idque non in puilis five junforibus folum, fed etiam in adultis et maximae
molis teftis; ut ideo hunc fcutellorum difci numerum notae ipecificae dignitatem
habere, exiftimaverim. Equidem non negabo, fimilem numerum quan-
doque locum habere poffe in aliis etiam marinis teftudinibus, ut quidem
ex Catesb. tab. 38. probabile fit: afferò tamen id rarius, fortuito, nec
adeo conftanter, fieri, ut in praeeedente ipecie. Quotquot vidi T .
Mydae fcuta, v e l ammalia v iv a , ( e t magnam illarum vim in ipfis infulis
Bahamenfibus v id i;) femper XIII. tantiim obfervavi difci fcutella; eundemque
numerum pinxerunt Seba tab. 79. fig. 4. 5. 6. Edward, tab. 20.5. Cepede
tab. i . nec majorem deferiptiones aliorum memorant. Quomodo igitur cum
generali hac obfervatione conciliali poflìt numerus fcutellorum X V , quem Catesbaei
icon. tab.38. (T e i! , marina viridis f. Mydas) exprimit, nefeio, nifi
vera fit obfervatio, quam apud Cepede pag. 58. reperio, „ numerum fcutellorum
„ in T . Myda fecundum aetatem et fexum interdum variare.,, In univerfum
autem obfervare liceat, hanc in Catesbaei figura obviam difficultatem eo