neiis; exornatur autem maculis rotandatis, numero, magnitudine et pofitione
va r iis, citrini coloris utplurimum in nigris, aurantii in brunneis teftis.
Margini infunt fquamulae X X V ; duodecim nempe utrinque cum impari
antica, lineari et anguitiffima; reliquae omnes plus minus quadratae funt figu-
rae. Convexitatem difci fequuntur txes anteriores, latiores fimul et acutae;
quatuor laterales anguitiores, obtufiores, inferne autem audiores funt, et iberni
alas futura offea fibi adjundas habent; quatuor pofteriores antecedentibus
paullo latiores, deflexae et acutae; ultima tandem (jcum pare fuo) convexi-
ufcula eli et angultior. Ceterum aequabilis dicendus eli et integer marginis
ambitus, parumque antice retufus.
Sternum, teftam fuperam longitudine antice aequans, pone paucis lineis
deficit et bifido - emarginatami e ll; media pars planiufcula, anterior et poiterior
parum furfum fleduntur in plurimis. Sutura longitudinali, et quinque transver-
falibus, (quaram primae et ultimae acuto convergunt angulo, reliquae fub-
curvis defignantur lineis,) in duodecim diipefcitur areas fulcatas ; fulcorum an*
gufi verfus futuram longitudinalem confluunt, ex oppofita autem parte areo-
larum veitigia obfervantur. Sterni color maximam partem nigrefcens e li, in-
terdum albo, interdum rufo variegatus.
Alae ilerni angullae, furfiim fiexae, quatuor marginis fcutellis, (5 to—■ 8vo)
eommilTura arda et offea unitae funt.
Habitat in paludofis Americae feptentrionalis. Teftam depidam inde apportavi.
Plures me videre memini ejusdem fpeciei pullos prope Philadelphiam,
Menfe Majo 1778, qui ftatura vix ovi columbini erant, fed teftis nigerrimis
breviflìmisque croceo colore eleganter guttatis.
Etiam hujus teftudinis, licet dillinde fatis apud Sebam depidae, mentio-
nem praeteriit b. a Linné ; cautionem, uti videtur, adbibens, ne audori tate ejus
deciperetur in rebus quas ipfe non vidiffet. Ejusdem defcriptionem fequen-
tem dedit Seba: „T e ftu d o terreftris Amboinenfis. E x . Amboina cum aliis
„minorum animalium ipeciebus et haec Teftudo liquore Arrak condita, ad
,nos pervenit, ejus cognomine tamen haud adjundo. Pulcherrima interim
,nobis videtur, dum laevibus fcutis dilute fpadiceis veftita, flaventes aliquot
„maculas fingulis impreffas fquamis exhibet. Capitis pedumque color lpadi-
,, ceus
ceus faturatior e f t .„ — Cum in fpiritu fervatum fuerit fpecimen Sebae,
inde forte coloris, dilute ipadicei, varietas explicanda, nifi coelo diver-
fo tribuenda, fi icilicet verum e ft, in Amboina illam etiam inveniri, quod
Seba tradidit; qui tamen circa patriam animalium exhibitorum faepius hallucinates
eft. —
Apprime cum noftra convenit Te ftu d o , in Mufco Blochiano fervata
et ab 111. Schneidero, in libro citato, defcripta, exceptis folum numero
et diftributione maciilarum aurearum, quibus fingulae variant teftae, ut prae-
fentia illarum, in omnibus quidem ob fervata, non autem earundèm magnitudo,
vel numerus et ordo, notam charaderifticam ipeciei fuppeditent. Erat autem
in Specimine Blochiano „ te fta e fuperae longitudo poli. 2 f , latitudo 2-|, ubi
maxima. „ Cauda recta, marginem teftae lineis 9 liiperans. Caput, pedes et
cauda teftae concolores. Caput etiam guttis croceis notatum. Formam, ha-
bitumque capitis, pedum, unguium, horumque numerum fimilem invenit 111.
Schneiderus earundem partium ftruäurae in T . Europaea, fada inter utrasque
jufta comparatione. Unde T . pundatae pedes praefumendi funt palmati, et
ad tribum aquatilem referenda ipecies, mea quidem fententia; in contrariam
autem inclinai IH. Schneiderus, et ad tribuni terreftrem eandem refert, ob
commiffuram offeam, qua ambae teftae junguntur, et ob marginem teftae
fuperae ad latera coarctatum, obtufiorem, qualis in plerisque deprehenditur
terreftribus ipeciebus. Eam autem teftarum conditionem non fatis aptam effe
diftindionis utriusque ordinis rationem, fupra jam Teftudinis pidae exemplo
confirmatum eft.
Reverendi Möhlenbergii be'nignitas alia me hujus fpeciei tefta nuperrime
locupletavit, figurae noftrae, tam totius teftae, quam fingulorum fcutelloriim
egregie refpondente; differì tamen: a) colore in univerfum magis badio;
b) macularum aurantii coloris ordine diverfo et numero minore ; c ) rugis in
fcutellorum ambitu paullo magis conipicuis, ut tamen vere rugofa non dici
poffint, fed undulata tantum fcutella; d) fterno fere toto nigrefcente., in
media et anteriore parte macula fanguinea adumbrato. Pundatae nomen illi
impofuit laudatiff. Muhlenberg, et aquaticain effe, digitis 5 — 4 inftrudam et
caudatam, atque caput flavo pundatum habere, idem refert.
D Tab. VI.