4 Tefludo europaea.
acutis, plantarum tamen longioribus. Cauda dimidia fere corporis longitudine,
attenuata, compreffa, fquamofa, (unde muris aquatici nomen accepiffe
videtur animal,) colore et maculis corpori analogis.
Habitat in plurimis Europae regionibus temperatioribus ; ad Boruffiam usque
(W u l f . Ichthyol.) in Polonia ( B e r n o u l l i i t in . ) in Italia’ et Sardinia
( T o z z e t t i e t C e t t i ) in Hungaria et circa Danubiani (M a r f i g l i ) in Gallia
( T o r t u g u e d’ a ig u e . R a j . ) ; exulat in feptentrionalibus Europae,
uti quoque m temperati nonnullis Germaniae pfovineiisl In palultribus et
limofis aquis degit ; infeclis aquatilibus, pifcibus, limacibus et herbis vefcitur.
Caro fapida laudatur; ideoque in foris hinc inde venales pröftant; in propriis
pifcinis congregantur, pane, laftuca, aliisque herbis' nutriuntur. Etiam in
cellis fervantur, et avena ibi feminata' progerminante et' tenera pafcun-
tur. Ova pariunt, gallinaceis fimilia, fed minora et lorigiora, albumine et
vitello praedita; in arenam illa defodiunt, ea tamen cura, ut foli fini ex-
pofita, ejusdemque calore animentur. Initio veris fie depofitis,- obteftis, et dé-
relictis ovis poll annum demum (tettante Marfigli)'excluduntyr pulii, len-
tiifime (obfervante Màrggravio) augefeentes.
A eta te , fexu et patria, multum variare videtur haec fpecies, ut mira
non fit tanta inter Auclores diferepantia, quam óptime cattigavit cel. Sehnen-
derus.
Teftu d o , cujus imagìnem Tab. I. exhibet, adulta et annofior, ex Hungaria
ad nos pervenit; eamque fimilem invenimus aliis ex Longobardia ac-
ceptis, plüribusque . in Mufeis hinc inde obfervatis ejusdem fpeciei loricis.
Fuit autem. haec vulgaris, et in plurimis Europae, praecipue orientalis, pro-
vinciis degens tettudo aquatilis, fub Lutariae nomine apud plurimos auftores de-
fignata, licet, praeter Marfiglium, nemo curatiorem ejus dederit defcriptionem
ve l iconem. Nomen T e f t u d i n i s E u r o p a e a e a cel. Schneidero ipfi im-
pofitum, retinere fatius duximus, quam incertum et dubium ex Linneanis ei-
dem adfcribere, quum in quaettione adhuc verfetur, utrum ad orbicularem, an ad
lutariam L . potius referenda fit, quarum nempe utrarumque ipecierum chara-
cteres ad noftram partim commode applicari poifunt, partim autem ei repugnant.
Eandem omnino cum orbiculari L. effe credidit Schneiderus euro.paeam fuam; ob-
ftat autem ipfiim orbicularis nomen, quum «pinnas T e ll. europaeae tettae, a me
Iiuc-
Teftudo europaea.
hucusque v ifa e , ovatae potius dicendae fint. Sequentibus orbicularem fuam
in Syft. nat. edit. X. et XII. defignavit Linneus :
„ T e ñ a orbiculata, planiufcula, pedibus palm'atis.
„H ab it, in meridionalibus Europae. — Tetta parva, integerrima,
, , orbiculata, nec antice, nec pollice emarginata. Sternum pollice
,, bifidum. Pedum digiti, membrana connexi in plantain orbiculatam.
Conveniunt ex his notis quaedam, repugnant aliae noflrae Europaeae; omnes
autem variis aliis aeque applicari poffunt. Patna a Linneo indicata, ..quam
maxime pro identitate orbicularis ej.us_cum .XLOjttra Europaea, militare videtiir.
Lutariam ita defcribit Linneus:
„ T e ñ a planiufcula, pedibus fubpalmatis, poílicis tribus fcutellis cari-
„n a t is , cauda corpore dimidio breviore.
„R a j . quadrup. 254. Amoen. acad. I. p. 139. n. 23.
„H ab ita t in India, .Oriente. — Palmae magis palmatae, plantae
„minus. Sternum pollice truncatum.
Unde evidenter fatis patet, etiam liujus charafterem Ipecificum ad plurima
Ijjeciei nottrae individua quadrare. Nec a vero multum aberraffe videtur
judicium cel. Schneiden, qui p. 340. libr. cit. lutariam Linnei eandem elle
cum orbiculari L . , haud levibus fuffultus argumentis, fulpicatus eft. Ipfum
enim acutiflimum Linneum in llabiliendis orbicularis et lutariae Ipeciebus
vacillaffe, exinde apparet, quod Synonymon Raj., quadrup. 254. Teftudo aqua-
rum dukium f . lutaria, in Edit. Syft. nat. X. ad orbicularem, in XII. autem
ad lutariam retulerit; quam in India et Oriente habitare dicit, licet e x de-
fcriptione R a ji, et Synonymo Gallorum: Tortugue d'aigue, abunde pateat, de
Europaea fermonem fuiffe. — Sic quoque nova inde exfurgit difficultas,
quod defcriptio, quam ex Amoen. acad. I. p. 139. ad-lutariam fuam refert,
L. chara£teri Ipecifico minime relpondet, led , faóta debita comparatione, ex
alio plane animali, ad tereftrium tribum (nam pedes clavatos indivifos ipfi
adfcribit) pertinente defumtam fuiffe, concludendum fit. Utrum igitur ambo-
rum Linneanorum nominum Telludini nottrae tribuendum fit, ob notà-
rum infufficientiam et ambiguitatem, et ob deficientem ad ullam Ipecierum
A 3 a b .