
I. Paronychia italica Villars. in Schrad. Journ. für die
hot. a. band. a. stück, an, 1801.7?. 410, n- 5- tab. 4.
Paronychia hispanica Moris. Stirp. Sard, elench.fasc. 1.
p. 20.'"' Mich. Cat. hort. Coes, Flor. app. p. 160.
P. vulgaris Ten, Syll. app. 3. p. 589. n. 5.
P. argentea De Cand. FI. Franq. 3.79.404* n. 2 2 9 0 et
.Prodr. 3. p. |Pr.. n. 7. a. Diet, des scienc. nat. tom. 38.
p, 6. Reichenb. FI. Germ. exc. 3. p. 564- n. 364a.
Polygonum montanum niveum polyanthes Barrel. Ic.72h.
P. minus candicans Cup. Hort. Cath. p. 170., et Sup.
alt. p . 73,
j3^\.^re *'omerd°so albo Castel. Hort. Mess. p. a8o.
p foliis ovatis, mucronatis.
Illecebrum Paronychia Ten. FI. Nap, 3. p. 236.*
I. italicum Ten. Prodr. in FI. Nap. 1. p. X V I I *
Paronychia capitata Coll. Herb. Ped. a. p, 47 x. n. a.*
P. polygonifolia Ten. Syll. p. 119. n. 3.
Ital. Paronichia argentina .
Perenn.} et sujfrut. Habui ex Liguria occidua a Zoagli
retro Sestri di Ponente ab Illustri Clelia Durattia-
-Grimaldia , Panormo ab Eq. Bivona-Bernardiq ,
Syracusis ab Eq. Parolinio, iterum ex Sicilia in Val
di Mazzara, et in Val di Noto ab Eq. Gussohio , ex
Sardinia in maritimis ad Galarim a Prof. Morisiq, et
a De Notaris , ex Corsica a Bonifacio a S^raefikio,
Varietatem ß accepi ex oris Nicæensibus a Golla , ex
Calabria ulteriore ab Eq. Prof. Tenorio, ex Corsica
a Calvi a Soleirolio . Floret a Martio ad Majum,
Radix crassa, fusiformis, aut parce ramosa, lateraliter
tuberculosa . Caules caespitosi, in orbem procumbentes,
vel decumbentes, teretes, ramosi, nodosi, sæpe suf-
fruticosi , inferne glabri, superne plus minus pilosi ,
longitudinis variæ, etiam dodrantales. Folia ad nodös
opposita, lanceolata, angusta, acuminato-mucro-
nata, glabra in utraque superficie, sed margine minute
ciliolato-scabra, brevissime petiolata; laete viri-
dia , interdum senio ferruginea . Stipula intrafoliacea,
albo-scariosa , nitida, ovata , longe acuminata, ple-
rumque bifida, aut bipartita, segmentis sæpe laceris,
folio subæqualis . Capitula florum globosa , grandiuscu-
la , terminale cum lateralibus , subsessilia, interfolia-
t a , nunc approximata , nunc magis remota . Bracteæ
in quovis capitulo numerosæ , albo-scariosæ , nitidæ ,
noribus , quos occultant, multo longiores , ovatæ , acu-
tæ, vel obtusiusculæ. Perigonii segmenta adinodum
733
parva, ovata, concava, albo-marginata, apice forni-
cata, dorso viridia, trinervia, et modo prorsus glabra,
modo plus minus pilosa , extus infra fornicem brevi-
ter aristata, et ad éxortum aristæ interdum ferrugi-
neo-rubella , ora fornicis obtusa , integra, vel erosula.
Stamina setis interjectis carentia. Stigma bilobum .
Utriculus lævis.
Varietas ß differt tantum foliis latioribus, ovatis, aut
ovato-oblongis , mucronatis , nunc brevioribus , quam
in specie, nunc æque longis, sed duplo latioribus.
Etiam relate ad stipulas folia ludunt illis breviora,
aut subæqualia. In reliquis nulla diversitas. Cave,
ne habeas pro Paronychia hispanica C rotundata Poir.
Enc. méth. bot. éd. de Pad. 5. p. 25., quæ est longe
grandior omnibus partibus, ut mihi constat’ab exem-
plari in herbariis Bononiensibus asservato. 5 . I l lecebrum longisetum : caulibus procumbentibus ; foliis
obverse lanceolatis , mucronato-aristatis , ciliolatis;
capitulis terminalibus, lateralibusque 5 bracteis ovato-
-lanceolatis, acuminatis 5 perigonii segmentis oblongis,
uninerviis , lato-marginatis , fornicatis , extus infra
fornicem seta segmentum æquante terminatis.
Paronychia arabica De Cand. Cat. p l. hort. bot. Monsp.
p. i 3ov et Prodr. 3. p. 370. n. 5. excl. syn.
Ital. Paronichia barbuta.
Perenn. Habui ex maritimis Nicæensibus a Prof. M ori-
Sio . Floret Majo .
Planta præcedente gracilior. Caules fere filiformes. Folia
obverse lanceolata , mucronato-aristâta , margine
ciliolata. Stipula intrafoliacea, in meo exemplari bi-
partita, segmentis orato-lanceolatis, longe acumina-
t is . Flores in capitulis parvis, terminali, et lateralibus
, interdum congestis per longum caulis tractum .
Bracteæ ovato-lanceolatæ, valde acuminatæ, fastigium
aristarum floralium subæquantes, aut paululum su-
perantes. Perigonii segmenta oblonga , extus basi hir-
tula, uninervia, late albo-marginata , apice fornicata,
et infra fornicem dorso ferentia setam, sive aristam
ipsum segmentum longitudine æquantem . Apex se-
gmentorum perigonialium, dum inflectitur ad fornicem
efformandum, interdum utrinque porrigitur in auri-
culam, quæ oram emarginatam , aut bifidam simulât.
Stili duo. Utriculus conicus, scaber. Semen e tur-
gidulo lenticulare . Reliqua herbæ ut in Illecebro Paronychia
L.