barba claudente faucem corolla , antheris immaturis
pallide flavis , exploso polline , saturate flavis. Bacca
perfecta ovoideo-oblonga, obtusa cura apiculo in medio
, longitudine calycis , luteo-rufa , odore gravi ,
multo minor, quam bacca speciei praecedentis. Planta
in reliquis omnibus similis Mandragorce vernali.
Usus. Extractum radicis tum hujus , tum reliquarum dua-
rum specierum hic descriptarum praestat viribus con-
trastimulantibus, stupefacientibus, narcoticis. Yeteres
utebantur etiam foliis recentibus , et baccis, primis
ad oculorum inflammationem compescendam, secundis
ad soporem conciliandum, doloresque finiendos. Verum
cum indoles harum plantarum sit venenata , remedia
ex iis caute adhibenda. Quae de viribus magicis Mandragorarum
veteres tradiderunt, circulatores ad hac
fere tempora pradicarunt , muliercul® crediderunt ,
ignorantiae ignoscenda , derisione , et contemptu curan-
da. Vide hac de re Commentarium nostrum de Man-
dragoris pag. 5-7.
Observ. Linnaus ex locis natalibus in Hispani®, Itali®,
Cret®, Cycladum sylvis opacis, et juxta ripas fluvio-
rum Mandragorcs n. i. tributis in Hort. Cliff, p. 5y.
evidenter intelligit hanc nostram forte conjunctam cum
sequente. At summus vir vidit, aliquid latere in Man-
dragoris antiquorum, quod ulteriori declaratione ege-
ret ex plantis vivis desumenda; quare consulto dixit:
H Puto species sub hoc genere datas vix alias esse,
« quam varietates , fructus figura , et scabritie diffe-
U rentes, ii, quibus florum omnium specierum concert
ditur examen, dijudicent » Hort. Cliff. .1. c. Reapse
species tres probe distinctas in his latere repetita vi-
ginti annorum experientia deprehendi.
3. M a n d r a g o r a microcarpa: foliis oblongo-lanceolatis,
primis obtusis, serioribus acuminatis; laciniis calycinis
lanceolato-linearibus, bacca globosa longioribus.
M. microcarpa Bert. Comment, de Mandr. p. ia. re. 3.
tab. 3.
M. autumnalis Bert.Elench.pi, vio.p. 6. excl. syn. Willd.
M. officinalis Moris. Stirp. Sard, elench. fasc. i. p. 33.*
Mandragoras aliud genus flore purpureo, folio hirsuto,
ut Anchusa , similiter strato in orbem , breviore , et
latiore , Horens circa brumam Ccesalp. De pi. lib. 5.
cap. a4-p. a i6.
Mandragora minor, aspera flore parvo , ex albo subc®-
ruleo, fructu rotundo , exiguo Till. Cat. hor. Pis. p. io8.
tab. 43. inexacta quoad calycern.
M. minor brumalis, foliis betaceis crispis superna parte
atrovirentibus et asperis, floribus uncialibus ex albo
subcaeruleis , fructu ovato exiguo odorato flavescente
Mich. Cat. hort. Coes. FI. p. 6a. re. 4- excl. pi. descript,
in p. 154.
Ital. Mandragola minore Bert. Comment, de Mandr. p. ia.
Perenn. Habui ex pascuis Sardinia a Prof. M o r i s i o . Floret
sub bruma, idest Octobri, Novembri, serius, quam
Mandragora officinarum L.
Radix prscedentium, sed minor, extus nigra. Folia oblon-
go-lanceolata, prima obtusa, successiva acuta, seriora
acuminata, omnia atro-virentia , hirta , petiolis passim
purpurantibus. Scapi ut in Mandragora officinarum L.
Calyx subhirsutus, profunde quinquefidus, laciniis lanceolato
linearibus, longe acuminatis, apice recurvulis,
uninerviis. Corolla calyce circiter duplo longior , saturate
violacea, vel albido-violacea, extus subhirsuta ,
pollens odore subnarcotico, leviore quam in corolla Mandragora:
officinarum L . , limbo profunde quinquefida ,
laciniis oblongis , obtusis , dorso trinerviis , reticulato-
-venosis, ad solem leniter recurvis. Stamina corolla
dimidio breviora, filamentis basi dense barbatis, villis
albis, nitidis, implexis, minus crebre articulatis, quam
in prscedente. Anther® immatur® albido-violace*. Pollen
pallidissime luteolum. Ovarium parvum, ovatum,
flavescens, insidens nectario orbiculari, depresso, initio
saturate virenti, deinde aurantio-fulvo, utrinque in-
structo glandula prominente. Stilus filiformis, albus,
staminibus multo longior. Stigma capitatum, bilobum,
viridi-lutescens, totum minute papillosum. Bacca omnium
minor, globosa cum apiculo in medio, calyce
brevior, matura colore, et odore pr®cedentis speciei.
Annis pluviosis ludere vidi foliis primis paulo latiori-
bus, ovatis.
Hac profecto est ilia ipsa species, quam in Elencho pi.
viv. p. 6. nomine Mandragoren autumnalis distinxi; ea-
dem neque tunc, neque cum edidi Virid. Bonon. veget.
hactenus fructificaverat, interea dum floruerat, et fru-
ctum perfecerat in horto nostro Mandragora officinarum
L., cujus lusum illam putavi, et quacum confudi in
Virid. Bonon. vegi p. 6.; sed fructificatio ejus postea se-
quuta rem omnem aperuit, et nunc I$tor posse erro-
rem emendare.