dulam inciderit. An fortè Thuringi, Bnjoarii, Haili, Sa-
xonésque iisdem, quibus Francones Synodorum & Prin-
cipum Francorum,de vetitis Spurcitiis Decretis «Si Legibus
non tenebantur ? An hi foli præ cæteris Germanise po-
pulis ita tenaces erant damnatorum rituurn? An fola
Franconia «Si modicus quidem tradus illius, ager nimi-
rumHerbipolenfis,tumulum aperuit, in quem congeftæ
veterîs impietatis imagines fepelirentur, «Si ad ætatem
usque noitram,præteritis fæculis incognitæ fervarentur?
^ Si^ cælaturam figurarum attenté infpicias, illam in
unâ eâdémque tabellâ tam diverfam diitingues, ut fedu-
li Sculptoris artem mirari poiïis in beftiolâ, quam in ab
terâ ejusdem faxi imagine ruditati illorum temporum,
apud gentem artibus nondum excultam adfcribes. Cur
Paganorum Ethnicorum ars unius infeâi formam tam
dexterè aflecuta, in alterâ defecit ? E t , quod maximè
ad rem facit, cur animalculorum extraneorum & mari-
timorum eclypa elegantiùs plerümque & perfectiùs ex-
preiTa conipiciuntur, præ domefticis & patriis,quæ indies
ob oculos verfabantur ? Quo vento vel turbine
ab Oceano «5c exteris regionibus in interiorem Germani-
am,in barbarorum Paganorum manus delata funt pere-
grina «Si maritima animalcula, quorum effigies in pro-
fanis Idolorum facris ad fuperftitiofum cultum adhibe-
rentur ? Cur artifices aut Myftæ Ethnici ad opus ve-
nerationi Deorum, aut divinis,ut falsô rebantur, fuprà
naturam effedibus deftinatum, viliffimorum faxorum,
imô calcis aut luti indurati fragmenta elegerint, præ
lapidibus melioris notæ,imô marmoribus,quæ montes
vicini nutriunt ?
Militât profedô contra hanc opinionem ipfa natura
lapidum, de quâ fupra cap: 2. egimus. Quamplures
adeo molles tradabile'sque demonftravimus, ut vehe-
mentiore attadu diftringantur : figuras iisdem impreiTas
adeo