à
F U C U S obtufiis.
FUCUS, fronde filiformi ramofa dupHcato-pinnata, laciniis obtufis fuboppofitis :
feminibus oblongo-ovatis laciniarum apicibus, infitis.
FUCUS, fronde cartilaginea filiformi compreffa fubduplicato-pinnata, laciniis obo-
vatis apice tuberculatis. HudJ. Edit. 2‘'* p. 586.
Hujufce fuci frons duplicato-pinnata eft, et longitudine tri-vel-quincuncialis. Stipites incerto ferè
ordine à bafi glutinofâ procédant, ramis lateralibus conferii, è quibus ramuli enafcuntur, qui ipfi, in
lacinias obtufas differii funt. Hæ laciniæ æquè ac ramuli longitudine fe pedetentim contrahuntver-
fus frondis e.xtremitates, et in alterno vel dichotomo fe trudunt modo.
Hæc fpecies non rarô fimplicior evadit, ad marginem Fuci Fil i, vel ad alias plantas fe adjun-
gens. Turn frondis ñipes fimplex eft et unicus, fefcuncialis, ramufculos protrudens laterales perpau-
cos fub-dichotomos.
Plantarum magis luxuriantiuin ftipites, ad craffitudinem fili emporetici crefcunt, irihyocollæ colorem
admodùm referentes. Cuticula verò quæ ramulos veftit et lacinias, amoeniffimè rubra. Subftan-
tia eft tenera; et recens planta vi quâdam elafticâ eft prædita. Quanquam magnitudine incertâ eft,
dignofcatur tamen hic fucus ex obtufis laciniarum apicibus ; et fæpiffimè, ex odore fragranti quem
emitüt, wiolarum adinftar.
Semina oblongo-ovata interiori laciniarum medullâ infixa afpiciantur, quæ, plantâ maturefcente,
forma atque colore fuo, verruculis minutiffimis funt confimiilima.
E X P L . T A B .
F. 1. Frons naturali magnitudine. d— f. Laciniarum feriiones, cum granulis fubftana.
Pars ftipitis, è bafi plantæ junioris, exoriens. tiâ medullari nidulantibus.
b. Eadem auria. f , Granulorum unum de lacinia decerptum, feorc.
Pars ramuli extrema cum laciniis, granula con- fum maximè aurium.
gefta exhibens, magis auria.