Si iftam hypothefeos fuæ partcm, quæ hoc plantarum gcnus trafiat, animo velimus comprehende-
re; necelfe forfan fit definitiones, quibus vegetabilium propagationem inclufit Gærtnerus," infpicere.
Vegetationis originem duplici ex fonte derivatam elfe affirmai. In altero, “ Matcries vcgetabilis folis
adjnta vitæ vinbus, fecundum inquliinum cujuflibet plantæ crefcendi fellema, in novas formas muta-
tur, atque fua fponte adultarum fiirpium nova producit exempla.” In altero, “ tenuiores fluidioref-
que ejus partes, miniftcrio propriorum orgaiiorum, a rcliqua mafia fccernuntur atque ita elaboramur
ut ex liarum demum congrua mifccla, miituaque inter fe aSione, novum prorsus emergat corpus or-
ganiciim, veriqiie in diftinais conceptaculis excitemur plantarum foetus.” Hunc polleriorem nafceii-
di modnm, Frnaificationcm appellai, quia femina hinc trahunt originem : priorem ilium, Geramifi-
cationem, et unicam propagationis prolifcram rationem ducit. Hæc principia polleàad diverfa cryp-
togamiæ claffis genera ab auaorc noftro adaptantur.
' “ Confervæ omncs,” ait file, “ tam capillares. quam moniliformes, fexu ct feminibus in perpetuum
defiitutat funt. Priores, e fponte folutis, necquidquain mntatis articulis fuis regerrainant. . . . Confervæ
autem moniliformes ut corallinoides— et variæ aiiæ adhucdnm innominatæ, promuntex junflu-
ris majorum fuorum articulorum brcvia quædam filamcma lateralia, quæ et ipfa ex parvis articulis
conflata funt, et ex quibus folis, earundein propagationis organa, hac fimplici formantur methodo,
ut nunc uiiicus, nunc duo fibi proximi, latcralium filorum articuli, per meram fiibllantiæ fuæ canio-
fæ intumefceiitiani, in unicum globulum folidum convcrtantur, qui poflea fponte decidit, et dum ex
altera parte fcopulis agglutiiiatur, ex altera novum trudit articulum, atque fic fenfim in plantam con-
valefcit iiiatri fuæ prorfus fimileni.” Ingens ell, ait Gærtnerus, horum globulorum cum vero quodam
fruBu vel femine fimilitudo, quoad duritiem formani et colorem : “ his tamen non obftantibus, quili-
bet libenter eis inter fimplices gemmas locum concedei, qui vel internam globulorum rimatus fuerit fabricara,
utpoie ex mera medulla atque corticc compaginatam ¡ vel quieomiidem imprimis fpeaaverit
orlum, quippe qui, ex confluente fæpius duorum articulorum in unum globulum medulla, excitatus,
nonnifi vegetationis, nequáquam vero foecundationis opus effe poteíl.” "
Quædam in Gærtneri hypotbefm de confervarum propagatione obfervationes, libcllum huncce ad
fincm producent.
Generis fucorum et confervarum idonea diftinaio inter defiderata adhuc manet : utpote fine difcrimine
utrumque genus alterius charaaerem nonnunquam affeEare et perfonara induere videtur.
Tranfvcrfa enim fepta, articuli, et tenuitas fabricæ filiformis obvium confervis diflinaionis charaBen
folùra plantarum gcncrum oldinfliones, 12 IlicauftoruiiliUimum opus Boianicorum maiiibus altercndum nupercdidit : fniilibus cl fcminibus
fuis iiifpeais ftaluil : verumctian: fcicnlcr fcliciièrquc aliorum auflorum obfervationes, quoad formaiioiiem, texturam ct ufum ilhrum pd..,-
um. quæ propagationi vegetabilium inferviunt, illullravit. Nonnunquam tamen dillinaionibus parùm (ut videtur) idoncis vcrfatiir, quæ charaaercs
genéricos comurbantctimplicaiioresreddunt. e. g. Tucum plumofum et F. carliUgiiicum aliofque feorsimponîl, includcnscos fub genere c k r a -
Mio. Probare enim cnilitur* “ quod eorum glnlmli ex identica matris medulla formentur et propria fua vlrtuie, per papillulas c vertice fuo (ut dicit)
pullulantes, in novas plantas procrcfcerc qucant . . . dum contra in Omni genuino Fuco vera rcpcrianlur femina.”
• Gæri. dc Fruii. Introduit, p. ig. •> Gærl. dc Frufl. p. 16.
13 Fucos omncs complinatos femine in perpetuum dcftilutos, ct per meras gemmas propagari aufus cft affirmarc Girlncrus. Liiculcntiffimum vert
habemus documentum, quòd in nonnullis eorum xquè ac in fucis (ut dicuntur) pcrfcaioribus, per femina vera locum Iiabeit propagationis ratio
e.g. Fucus rubensfrot.de membranacea ct vere complauaiù confillcns, baud rarò plurima folíola è nervo intermedio, more prolifero proirudil, “ il:
rem videntur imponere. Quafdam tamen confervarum articulis deilitutas notant botanici;f dum fucorum
nonnullos feptis inilru£los, cernimus. Genus ulva tencbras hafce nequicquam difcutit, quod fcilicet natu-
rametdiflin£ìiones fuas cum utroque genere participât. Ulv a capillaris Cl. Hudfoni veficulis, extremos
fuos ramulos haud raro inilrufta eli, in quibus femina pyriformia aut capfulæ, colore fuo baud
aliis plantæ partibus dilTimilia, afpiciantur. Hinc in fucorum genere adfcribi polTit. U lva articulata,
confervarura fabricæ apprimè propinqua efl. : dum F u cusF ilum diaphragmatum feriem exhibet,
quæ ilium ad hoc genus proximum annumerandum defignant. Fucus quidem incurvus in fe videtur
diftin£liones utriufque generis continere ; pinnulæ enim in recenti plantà oppofito lumine examinatæ,
feptorum feries frequentèr produnt, quæ in aliis frondis partibus nufquam videnda funt. In foliis Fuci
fìliquofi inflatis, diapliragmata etiam tañu percipi poiTmt.
Complures dudum animadverterunt Naturam à fimplicioribus plantarum elementis, ad implicatio-
rem et perfe6liorem earundem flruéiuram, ar£là quafi catena pedetentim progrelfam effe. Eandem verò
fenienliara accuratiore forfan ingenio fcriptor' aptiffimè illuilrat, qui Regni Naturalis primordia vix
ct ne vix quidem fecerni notans ; non in fcalam et feriem continuata effe, fed in rete cohærere Naturæ
opera, affirmât. Ne plantas hafce hoc modulo metiamur, quæ naturalium ordinum primæ'* et fim-
pliciores cenfendæ funt : id pro certo flatuamus, nempc ut ulvæ, fuci, et confervæ, in præfend haud
inter fe certis fìxifque notis decernantur, et ut quibufdam charafleris proprietatibus unicuique
coiivenientibus nonnunquam participant.*
Gærtnerus,’ ullam effe confervarum generi per femina propagationem, quæ quidem fucorum nonnullis
quodammodo attribuit, omninò negat : afferitque porrò quafdam harum plantarum fpecies la-
teralibus folùm filamentis propagari, quæ per intumefcentiam fubfiantiæ fuæ in glóbulos converfa, et
á raraulis fponte decidentia, fiunt tandem vice fuá prolifera, “ et dum ex altera parte fcopulis agglu-
tinantur, ex altera, novum trudunt articulum.” “ Generis tamen iftìus numerofiffimi pénmikæ plantæ
proculdubio, quæ glóbulos minutos copiose producunt, in quibus (quantulicumque fint) plurima
opaca granula vel femina, quibufdam anni temporibus, afpiciantur. C o n f e r v a m ille corallinoidem
exemplum hypothefi fuæ maximè repugnans, mails avibus fepofuit ; hæc enim conferva fabricæ efl
ut qiiilibct illis inter fimplices gemmas locum concedei,” proles in deciduas citò abciintes. Hæccc folíola minutiffimis ciliis dense emarginata evadunt;
in omnibus quarum, vices niinirùm eapCularura fullmcntibus, femina quam plurima purpurea oculis armaiis mox repericmus.
Fuci crifpati Hudfoni lacinix membranaceæ, et Ulva fetè ladlucà tenuiorcs, veficiilis crcberrimis nonnunquam afperfæ ; in quibus
infignis granulorum copia hærct, ratione et forma plurimùm iis adfinium, quæ in fucis perfcilioribus afpiciumur. Alii quoque fuci quos
Gmelinus (in Hill. Fucor.) fub ordine lucmbranaccorum olìm fepofuii ; et quos nuperrimè in Systema Naturæ introduflos vidimus, utpoie pro-
libus dtciduis omninò germinantes—juftam dubitandi caufam fuppeditant an veris feminibus deftituii fini. Immo etiam Gmelinus ipfe fuci membranacei
et caulcfcentis fpccimcu dcfcribit, “ fcctumundiquc ad latera globulis rotundis iiigetrimis : " et rem penilùs inveftigare cupidus, repudiata fcrè
priori fuá opinione, candide poftulat : “ An ergo traila temporis, an maiuritaic ad fummum pcrdufla mutaniur penitùs, fiuntquc, ut alias, fcminum
foecundorum rcccplacula ? ” Hill. Fucor. *p. 175. Nota s'**
+ C. rivularis, C. ftcniculacea, &c. FI. Scot. ' ' Donali,
jq “ Plantæ omnium impcrfcililTimæ Eyfij ct Confervæ, in quibus Natura primordlum inftiiuiffe videtur.” Gmcl. Hift. Fucor! p. 35.
• Ulvam arliculatam cum fucis Lighifooiii ; ct Confe
conjunilam videnius. U lva confcrvoides, Sp. PI. 1632.
VA.\t fillulofam Dillenii, t. 6 ./ . 39. (i.e. C. tubulofamHudfoni) c
Gært. dc Frucl. p. 16.
15 Annon fiifpicari licei, quod Gærtnerus in opinionem Adanfoni, quoad confervæ propagationem, temere nimis inciderit? “ On peut
dire que dans le Conferva même, qui n’ a' point dc graines, 1’ articulation qui èn tient lieu, eft analogue aux Embrions monocolulédons, puifqu’ elle
vesètc d'abord par me extrcmit! qui fcrt de racine, en s'appliquant à divers corps, et enfuite par V extrémité opofée qui forme des tijes." Adans.
Fam. Plantar, p. j. pag. 304.
tam