dis fuperficie, dum faftigia ejufdem cum fuis pericarpiis jam fenefcere coeperint et marcefcere ; et in hoc
toto temporis intervallo nullam quamcunque quæ cernitur, mutationem fubeunt. Quandoquidem igitur
filamenta hæc illis carent partibus, quæ fiori ipfi efteniiales funt, quandoquidem nulle cum aliis
plantis fimilitudinis nexu fociantur; ad ufum quemnam alium plantarum harum ftrufturæ convenien-
tem defignata fuiiTe conftat. Experimento nupèr defcripto, ea du£lus effe fecretorii, vel vafa fuccum
nutritium frondi tranfmittentia, cenfenda funt. Hâc quidem ratione compenfetur iftius nutrimenti de-
fiderium, quod terreftres plantæ radicibus fuis porofis è folo quo fixæ permanent, nunquàm non dérivant
; maritimarum intereà radicibus, flufluum violenticC, ne ja£tentur plantæ, fefe folùm opponeuti-
bus.
Hinc apparet Providentis Naturæ Sapientia, quæ unlcuique generi partes fuas et fitus ftatuit vegetation!
aptiffimos. Dum in feminibus plantarum terreftrium, formæ magnitudinis et fitus diverfitatem
contemplamur; non poffumus non refpicere fimilitudinem organorum propagationi infervientium,
quoad formam, fitum, et magnitudinem, plantas maritimas pervadentem. In fucis plerifque, femina
aut capfulæ in frondium fubftantiâ inferuntur. Et in quibufdam horum, ftrufturæ potiùs filiformis ;
et in confervis plurimis, aut diftenfis plerumquè pinnularum faftigiis ; ‘ aut ramufculorum veficulis
axillaribus continentur.'
Quod igitur grana carpomorpha, quoad fitum, habitum, et originem refpicit, confervas non multùm
a fucis diftare affirmetur.
In uno eodemque fpecimine fæpe cernantur corpufcula hæc granulata frondis dilatatæ parti fimul
conglomerata; dum in aliis ramulis, nebulæ quædam leviufculæ folaullius cujufpiam admaturita-
tera progreffûs figna produnt præcurforia. Si florefcentia ulla fru£iificationem harum plantarum ante-
iffet, in hifce et talibus fpeciminibus dudum earn inventam fuiffe credibile eft : nihil verò receptæ huic
hypothefi colorem daturum adhùc eft repertum.
Obfervandum eft, quòd Reaumurius hæc filamenta capillaria non nifi in paucis, quinqué nem-
pe aut fex fucorum fpeciebus cernere poffet. His pauculis tantùm et tam dubiis exemplis,
charaèìer generis fucorum numerofiffimi videtur niti.* Nil mirum eft, quod Linneus huic digniffirao
6 Ut Fucus fpinofus—F. obtufus—F. cartilagincus—F. pinnatifidus.—Conferva polymorpha, &c. &c.
Quidemmdifi'crt, ft in tumidis frondium laniummodò apicibus, feu in ramufculorum globulis, vel pinnulis diftcnfis, nidulantia depreliciid.inuir
granula ?
7 Fucus coccineus Hudfoni—Conferva plumofa—C. nodulofa, &c. Veficul*, in quibus liecce granula feminalia confpicicndt fc pribcni, cx
idenllcâ medulla malenia et cortke, conflalJEvidcntur.
8 “ FUCUS • Rcaum. A. G. 1711. T. g, 10, n .
Mafculi flores f
Velicula: glabri cavi pilis intus adfpcrfi.
Femineiflares.
Veliculi glabri, gelatinarcpleti, adfpcrfi punflis perforalis femine fcctis.”
Linn. Gen. PI. llolmii. 1764.
“ FUCUS. MASC. Veflculce yiWli iniertexiOE.
FEM. Kcyicn/a: adfperfi granii immcrlls apice prominulis.”
Hudfon—Lightfoot. Ac.
niffimo au£lori nimium fidens, fententiam, quæ honorem dabat methodo fuæ acciperet ultrò et
foveret.®
Cum hæc contemplemur, clarius fortafse patebit, quòd dum harum ftru£luram algarum moliretur
Natura, paululùm deflexerit ab ufitatâ fuá operandi ratione, et quòd nullis prolatis de florefcentia harum
plantarum teftimoniis, verifimillimum duceretur in his propagandi modum fimpiicem effe et fibi
ipfis vi infità reñriñum, ab ullo exterior! adjumento nequáquam pendentem, et à principiis quibus
fexuum diflinaio afferitur, prorsùs alienum. Notatu dignum videatur, quòd opinio hæcce Gmelini
et Gærtneri auaoritate commendata fe prodat, quanquam auftorura horum poftreinus hypothefin fuam
late nimis et temeré extendiffe videtur.
Abfurdum effet, ut ait Gmelinus ipfe, fperare, æquè ac difficile proferre granorum iftorum fucis fe
prodentium primæ formationis explicationem. Semper enim neceffe eft a fpe decidamus, cùm ad primarias
rerum caufas expediendas nos accingamus. Hæc eadem et de vita, animalium et vegetabilium
ubique conftant. Pudoris eft æquè ac prudentiæ intra hos limites nofmetipfos fiftere.— “ Neque plus
novi,” inquit, “ quam quod ejufmodi obfervationibus edoceor, fimpliciori methodo voluiffe hic
CREATOREM eundem finem adfequi, voluiffe nimirum per fola grana in fe foecunda h. e. vi infita,
nec aliena indigente, prædita, fucorum procreationi profpicere."
Si materiam hanc fubjeÌlam' contemplari velimus fufiùs explicatam, Gmelini opus curiofiùs evol-
vendum eft. Illeenim Naturæ notât progreffum, quern quidèm hifce algarum generibus convenire affirmât
: in quibus plantis pedetentim defcendendum eft ab iftis, quæ u n i s e x u a l e s , ” ad illas, quæ
prioribus fimpliciores prorsùs a s e x u a l e s orientur.
fruñificationem tribuit Gærtnerus, quos fldenter affirmât ve-
Horum primis “ perfeñiorum fucorum
is feminibus propagari. Sub poftremis, fucos plurimos, et omnes
omninó confervarura fpecies annumeravit.
In cditionc Syft. Nat. nupcrrimè evulgalâ, charaflcr fuci genericus aulîs mclioribus profcrtur.
“ FUCUS G/o¿uA carpomorphi, vel/smina graniformia fub puiiflis perforatis latcntia.” Syft. Nal. Edit. Gmcl.
Specierum verò diaributioncs, quas è Gmcliiii Historia Fucorum, Editor dcfuinût, dies forfan, turn fruclificatioiies earundcm impenfiùs in-
vcftigandi occafio, accuratiures rcddai. Vid. Not. 13. &c.
g Hic forfan Rcamurü hypotheûs auftoritaie cl. Batteri fucrit commendata, citato ab ilio opere Comiiis Marfiglii celeberrimo (Histoire Physique
DB lA Mer. p. 160.); in quo loco maritimam plantam perfeaos flores gcrentem Qgillatimdefcribil, leonera addens partes ejufdem accurate
rcferentcm. Batteri verba ita fe habent. “ Quamvis magnus Botanicus Rajus ncgci plantas unquam fub aqua apcrios flores gerere, non ïamen hoc
fine exemple clTc crediderim. Illuttrilfimus Cornes Marsigli jSfaniam defcribit et delineat, quæ ab altitudine quadraginia, et ad dittanliam quin-
geniaruni orgyjarum a littore, ad Promontorium GanaiZ/e diaum, in Provincia, ex mari cxtraftaeft, qui apertos et marcidos flores et fruftus ge-
rcbat. Flores habebant fex petaia, fex ftamina antheris fuis inftrudla. Apex planll multos adhuc claufos habebat flores.” Opufc. Subfeciv. Tom.
fecund, p. 150.
Singularis hæc defcriptio indagandi in nobis ftiidium cxciiavit, non fine quàdam fufpicione, an non lalis exftiierit in oceano planta, et nos impu-
lit oblalam tandem occafioncm amplefli Marfiglii labellam cum doftiffimo Botankes in Oxonio ProfcITore regio infpiacndi. Plantam, Afphodelum fu-
ilTe nequáquam in dubio verfabatur j et ProfcITor illam Afphodelum fidentèrannunciavit ; plantam, quam dudum obfervaverat ipfc in maritlmis
Ilalii oris et in infulis parvis Europi auftralibus, perfrequcntem.
10 DllUniIio ifta, qua ■e anj/riiiafff fatìa eft, inutilis prorsùs eiTc videtur. Hâc v s intelligit vim fimpliccm et efflcacem fibi ipfi reliiftam
in fcminiferis quorundam vegetabilium partibus, et hic fucis ut dkun tur vert nominis applicatur, ut ab illis fecernerentur, qui afexuaUs n
namur, uipoiè, qui feminibus omninó carent et per gemmas propagantur.
I “ In omnibus veri nominis Fucis, fola habcniur organa femínea, il
’ Girt, de Fruii, p. 3*.
m abfcondita ; Mafculorum autcm nullum adeft veftigium.
Si