sim p lic ib us fu rcatisve incurvis d ensissimo velata. Involucra p ed ice lla ta
e fo lio lis dichotomis arcte con n iv en tib u s oonstantia, sphærosporas ad fila
niultiüda affixa foventia. Color in ten se rubens. In aqua dulci non admodum
mutatur. — Desor. Auct. Iransscripsi. Mihi ignota.
\ f . P t i l o t a Ag. Syn. Alg. Scand. p. XIX. Sp. Alg. / .p . 38.Î.
Syst. p. XXX III. Grev. Alg. Brit. Sgn. p. LX . Harv. Alan,
p. 84. Phyc. Brit. tab. 80. Endl. Gan. Pl. Suppl. III. p. 36.
Alont. Voy. Poi. sud. p. 97. Kütz. Phyc. gen. p. 3 78. (excl.
sp. ap. oini ies ); Ptilota, Rliodocallis et Eiiplilota/ fa te . sp. p. 669
et squ. Pliimaria Stackh. in Mem. Soc. Nat. Mosqu. II. 86.
Frons compr e s so-anc eps pectinato-pinnata decompos ita, axi arli-
ciilato mox corticato, cortice cellidariim plnribiis stratis constante:
in termedio cellulis rotundatis, superficiali cellulis min u -
lis, filis elongatis inler cellulas oxcurrentibus raris aut dens is simis.
Favellæ in pinnula terminales, ramellis conformibus
pluribus sæpissime involucratæ, intra sacciilum liyalinum g emmidia
plurima angulata foventes. Sphærosporæ in pinnis iil-
timis articulatis monosiplioniis pins minus transformatis ex
articulo in tegro formatæ, solitariæ aut aggregatæ, spliæricæ,
triangule divisæ. (Harv. Phyc. Brit. tab. L XXX e t CXCI,
Kütz. Phyc. gen. tab. 4 6 VI).
Frondes omnium pinnatim dc compos i tæ, jiigamento filiformi
et compr e s so , sou ancipite ant immo evidentius alato. Pinnæ
in nonnullis speciebus oppositæ, in aliis alternæ; pinnæ oppositæ
vero nunc conformes , magnitudine æquales, aut sæpius una
major, altera minor, majoribus minoribusque utrinque alternantibus;
pinnæ oppositæ nunc difformes, una indivisa pliyllodium referens,
margine in tegerrimum ant plus minus profunde serratimi, altera
composita et e odem modo pinnata, pliyllodiis et pinnis utrinque
alternantibus. Pinnæ pliyllodio oppositæ in nonnullis speciebus sæpe
parum evolutæ et cum ætate o b s o le te ; sed in bis plerumque plures
pinnæ pliyllodio oppos i te, aut inter pliyllodia alterna utrinque,
sensim proveniunt. lias species injuria alternifolias dixerunt auctores.
Aliæ demum species ab origine alternifoliæ.
Juvenilis frons in omnibus arliculata et monosiplionia videtur,
sed mox corticata, corlice nnnc pinnellas ultimas obducente, nnnc
vero bas nudas linqnente. Cortex cellulis minutis , endocliromate
colorato farctis, initio constat. Deorsum et introrsum cellnlæ liæ
corticales in fila contiiuiantiir elongata et articulata, in diversis
speciebus panciera et fero nulla aut ciim ælate plurima; intermedium
quoque provenit stratum, cellulis majoribus rot iindato-angu-
latis con.stitutum, cujus inter cellulas, fila elongata decurrnnt. Cel-
liilæ liæ magnæ in nonnullis specielms (Pt, piumosa) totam internam
frondem fere occupant et axem ipsum undique cingunt; in aliis
cellulæ magnæ strati intermcdii fere nnllæ (ant cnm ætalæ minoribus
impletæ?) et axis filis elongatis densissimis cingitur; in speciebus
dense pinnatis, articuli axiles pinnarum, una cum articulo
axili ipsius jiigamenti, in sectione transversali conspic iiintnr, qnaro
in plano axili cellulæ magnæ 3— .6 in conspectura veniunt, filis in-
vicem separate®.
Favellæ in pinnula transformata semper, ni fallor, terminales,
nnnc, pinniila transfórmala brevissima, in pinnula superioris ordinis
laterales apparent (Pt. formos is sima); invoiiicro in Rt. elegante fere
nullo ant pinnellis paucis parum incurvis formato, in plurimis regulari,
pinnellis circiter 5— 7 ambientibus incurvis, simplicibus integorrimis
ant sorratis, aut ipsis pinnatilìdis constante. Nuclei 2-p lur e sv e intra
involucrum; singuli intra sacculum byalinum gemmid ia rotundato
angulata plurima foventes. Spbærosporæ in pinnulis plus minus
transformatis, nempe abbreviatis monosiplioniis et articulatis,
simplicibus aut decompos ilis , ev o lute ; in simpli cibus subsolitariæ
ex articulo terminali, in decompos itis plurimæ ex articulo pinnarum
solitario aut terminali formate; spbærosporæ vero in bis mine
pauciores distichæ, mine evolutione ramellorum pinmilam undique
ambientiiim et demura fertilium densissime aggregate; singulæ intra
perisporium spliæricum nucleum triangule quadri-divisiira foventes.
Genus eximie naturale jam in Synopsi Algarum Scandinavi.®
ab Agardiiio constitutnm et a posteris omnibus receptum; quale
antem tunc limitatum, spe ciem nnicam beterogeneam includens.
Snlir [Be itr. z u r Algenkund. Flora 1836, I. p. 2 9 ) omnium primus
diversitatcm fructificationis in diversis speciebus indicavit, et
in duas sectiones gemís dividendum monstravit, lias vero sectiones
non l'ite limitavit. Kiitzing in Rliycologia dein gemis qiioddam
Carpoblepliaris instituit, cui formas Pt. flaccidi® Auct. admimera-
vit, ipsam vero plantam typicam Tiirneri Pl i lote speciem oxis lima-
vit. Hoc in Speciebus Algarum emendavit, sed hoc loco ipsum Ptilot,®
gemis in genera 3 dissolvit, quæ striicturæ diíferentiis diversa præ-
dicavit. Strncturæ differentias adesso non negandura est; omnos
'■■il