HS:.
sitæ v e r tic illa tæ ; suprema orbiculata, diametro 2 -p o llio a r is, peltata la c in
ia ta , la c in iis 3—6 o b o v a to -sp a lliu la tis; Centrum sivo lo cus insertion!
stip itis obvcrsus plerumque protuberantia regulari con v ex a , imprimis vero
con sisten tia molli, cerea insignitur. Sub lamina terminali hao ver ticilli
2—4 laminarum pari modo ad ramum fere fissarum d isp o siti sunt, quibus
deoiduis caulis nudus c t annulatus efficitur. Raro e t rarissimo peltæ terminale
s orbioulatæ atquo integræ manent. Substantia laminæ facile d ila -
corandæ ca rno so -co r ia c ea , in s ic c o rigida multo tenuior e t fragilis. Color
fusoo sa n g u in eu s .”
S p e c ie s forma e t habitu singularis, præoedonti v idetur proxima, cum
nulla alia fa c ile confundenda. Diu tantum figura ot descriptione Gme li-
niana cognita, fere fabulosa mansit, d one c Illustratores Algarum R o ss ic a -
rum ic o n e e t de sc r iptione data spe c iem ita illustrarunt, ut illam ad certum
sy stema tis locum referro lic ea t.
C a L L O P H Y L L I S U n tz . P h y c o l p . 400 e t S p . A lg . p .
744. J . Ag. A lg . L ie bm . p . 13. Rliodyraoniæ sp. G re v . e t A u c t.
Spliærococcus sp. Ag.
Fi-ons carnoso-membranace.a plana dichotoma ant subpinnata, stratis
duobus contnxta; interioribus cellulis rotundatis magnis s iipor-
liciem versus sonsim minoribus, reticulo cellularum anas tomo-
santiura cinctis; strato exteriore filis verticalibus moniliformibus
constante. K a lid ia disco aut margini immersa, clausa, dis rupt
ione partis fertilis demum liberata; gemmidiis minulis
plurimis intra cellulas prægnantes, reticulo disjonctas, evoluti s,
constantia. S p h æ r o s p o ræ frondi immersæ, sparsæ, cruciatim
divisæ. (K i i t z . Phijc. ta b . 69 I I .)
Frondes c o c c in eo - ro s eæ, planæ, enerves, nunc latiores dicliotomæ
aut subpalmatæ, nunc angustiores dicliotomæ aut pinnatæ,
margine aut in tegerrimæ aut flmbriis minutis ornatæ vel prolifl-
calionibiis segmento conformibus instructæ; recentes carnosæ aut
membranaceæ, exsiccatæ parum carlilagineæ, flexiles et cliartæ sæpe
arcte adbærentes.
Stratis duobus conslituta est frons. Interius cellulis constat
rotundatis angula lisve, majoribus in medio, superfic iem versus m i -
noribus; spaliuin inter cellulas angiistnm cellulis ocoupatiir minori bus
concatenatis, quæ ita in reticulum majores amplectens e o n -
jiingnntur, ot superfic iem versus in stratum exterius frondis exeurrunt.
Cellnlæ strati periplierici minutæ, rotundatæ, in lila brevia moni l i formia
conjunctæ.
u
I
Kalidia disco aut margine aut immo fiiubriis marginalibus
immersa et utrinque subprominula, intra pericarpium clausum, a
strato frondis exteriore magis incrassato et interioris margine formatum,
nidulantia, nucleolis pluribus, reticulo fllorum sejunctis, c on -
stitufa. Nucleoli ab endochromate transformato et in gemmidia diviso
cellularum frondis interiorara format i, et membrana cellularum
cincti, tot itaque quot cellulæ prægnantes. Gemmidia rotundata,
intra singulas cellulas prægnantes plurima. (Sp. 1. 2. 3. 4. 7. 8. 9 ! )
Spbærosporæ inter fila moniliformia strati esterioi'is formate,
spliæroideæ aut oblongæ, sparsæ, nnnc in sorum informera adproxima
t e , cruciatim divisæ. (Sp. 2. 3. 6 ! )
Species bujus gene ri s , babitu Rbodymeniæ, fructificationem
longo aliam gerunt, quaro genus illis proprium non imraerito fo r -
mavit Kiitzing. In Pliycologia hic tantum duas typicas species alfert;
tertiam speciem generis inter Spbærococcos enumerai, de te rmina-
tione Sulirii deceptus , qui nomine usurpato Spb. Lamberti! diversam
plantam distribuit. In descript ione Alg. Liobmanni novas quasdam
species Generi vindicavi; Sonder aliam, Montagneus et Marvey n o n -
millas novas adjecerunt. In recentissimo suo ope r e , speciebus
nonnullis lieterogeneis genus suum auxit Auctor.
Quoad structuram fructus a Kiitzingio et aiontagneo dissentire
coactus sum. Cellulæ concatenate, quæ prægnantes cellulas reticulatim
ambiunt, ab utroque, si verborum sensum rite interpretaverim,
spermopodium ell icere considerantur. Montagneus immo fllum ramosum
depinxit , cujus in apicibus coloratis sporas (singula s) for-
inari credidit. Sporas minime in articulis borum filorum oriri,
scd in cellulis majoribus et quidem in cellula quoqiie plurimas,
videre credidi. Secundum Kiitzingium et Montagneum fructus favellidia
essent; mibi Kalidia obvenerunt.
Nomen a Kützingio datum conservavi, licet forsan cum Calo-
pbyllo Linnæi nimium consonum judicetur.
1. C-AL. OBTUSIFOLIA (J. Ag. m s c r .) fronde dic liotoma subfastigiata
margine integerrima, segmentis cuneato- linearibus , terminal i-
bus versus apicem attenuatis obtusis, kalidiis disco Irondis
immersis.
Gal. australis J. Ag. Alg. L iebm. p . 13.
Ilab. . . . e mari australi in Ilb. Agardii!
Habitus fere e t magnitudo Gracilariæ polycarpæ, qualis bæc a Harvey
in Pbgcol. ta b . X V depict-a ex sta t. Sexp o llica r is, inferno angustior e t lineara