DE QÜALITATIBÜS E T ÜSU
Loranthacearum brasiliensium fere n i l , de reliquis pauca tan-
tum cognita sunt, quac quidem fere prorsus in speciem europaeam
Viscum album spectant. — Praeter v,i s e in um in ^ s t i r p i b u s I
substantiam pcculiarem baud novimus.’) IUud pracserlini in baccis
offenditur, :ubi mesocarpium sistit; porro ìp^ramorum cortice è|^j
parcum quoque in foj'iis obvium cst^Sedem. aut in ceüularum contento
habet, aut,, ut in baccis, c' contoxtu toto decomposito., cürn
mombranis et cellularum contento in gelalinam converso originem
ducit. Quanti totem -ejusy.. sicut etiam rcUquar|im substantia rum,
quas species continent, pro stirpe nutrice nonnihil variare, constat,
"Visciriiini crudum; quale e baccis,. exprimitur i massam sub-
hyolino-Qaventem re fc rl, adeo lentam et tenacem ut in fila trahi
possit. In aqua et oleis pinguibus baud solvitur, difficile in alcohole,
promtè in aothere et oleo terebinthinaceo. E tribus substantiis mixtnm
est; alio ocracea Davo, secunda sui generis, viscinum proprie dicta,
et tertia Caoutchouc" affini, cui praecipue lenacitatem debet. Vis-
cinum purum vel proprium substantiam sistit hyalinam, ^ consistendo
mellis, parum tenacem, nullius saporis nec odoris, ponderis specific^
1,0, quae cliartae papyraceae applicita pinguedinis maculam in ea
rei in quit. Temperatura + Ì00® C. olei amygdalini consistonliam
adipiscitur, Usque 235° calèfactum destillatione olei speciem emittit,
quae in. acidurn (ac. viscìnenm) et aliud óleuin (s. d. Viscinolum)
dividi potest. Chcmice viscinum componitur o Carbone 57,5 %,
Hydrogcnio 11,5 et Oxygenìo 80 ,6% (H,3 C?0 0 . ) ; substantia illa
caoutchouc affinis attieni e.C 75,5', H 12 et 0 12,5 °/0 (H , C, 0
= H,Ct + H O , ita ut, quum caoutchouc compositionc gaudeat H7 Ct,
ex ipso caoutchouc efcuno aquae «equivalente constare vidèatur). *)
Utilità«-,- quam Loranthaceae generi humano praebent, fere
solo in viscino ilio nititur. E baccis expiéssum vel e conquassato
ramorum cortice elicitum hoc gluten illud largilur, quod nomine
visepm vel'viscus divulgatum, generi ordinis anliqufesijne cognito
n o m e t i ^ ^ . Bacillis vel ylfgis illinilum ad aviculos capiendas
vel etiam ad mUscas delendas adhibctur., — Num vero in Brasilia
quoque Loranthaceae huic usui inserviant, haud coghitùm habemus:
Usuin tochnicum praetcrea vix ullum hoc stirpes praebent.
Naih quem Phrygilanlhum tetrandrum pracslare ex auctoritate
FeuiluSei 3) perhibent, ad pannos nigro4ingcnd0s, verisimiliter in
errore n ititur, quum pianta Feuiiléeana, ut supra (p. 47) jam no-
tavimus, vix ad' illam speciem duci possit,
Fbre minoris adhuc momenti Loranthaceae inter medicamina
sunU In Brasilib'Slrulhanthi marginati (citricolae Mart.) herbfe.
contusa cum oleo coda unguentimi còntra tumores a frigore largiri
dicitur ; simile quid etiam de Phlhirusa Thèobromae (Lorantho
aviculario Mart.) narratur.*) Eolia Slrulhanthi rolundifólii cum
1) Nunc ipsum legimus in libello a cl. Theod. Peckolt modo edito :
„Catalog der pharmacognostischen, pharmneeut. und ciiemischen Sammlung
aus der brasilian. Flo ra zu r National-Ausstellung in Bio ;de "
Janeiro 1866 (Wien 1868),“ p. 60, cl. autorem in foliis Struthantbi
brasiliani super Coffeam parnsitantis {est quidem ille Struth, ■mar-
ginatus Juam, secundum specimen nObiscuin jam prius communlcatum)
C o f f e in u m invenisse. Göutinebantquideni foliorum siccorum 10.000
grin, coifeini quantitatem = 0,488 grin.; praeterea acidum gallicum
(0,446 grm. in 100 grm. fol. sicci), neque vero , acida crystallina
neque tannina.
2) P. Bkinscii , Beiträge zur cliemiscken Kenntniss der weissen Mistel,
Erlangen 1 8 6 0 ..
8) Journal des observations physiques etc, II. 761.
4) M a b tto s , Syst. mat. med. Bras. 7 ; K o s ts le tz k y , med.-pbarmac.
Flo ra H. 886.
: la cté e t sa ccharo c o d a in affectionibus p e c to ris p ro d esse r e tu lit ilí-
! S t .H i t .aire. ’) — Viscum album, olim co n tra o p ile p s iam c tsp a sm o s
I' v a rio s adhibilum nimiaquo lau d e c eleb ra tum ,g liçd ic;: ex ap p a ra tu
medicaminum p ro rsu s evanuit,
Magis contra Loran lh a ce ae conspicuae su n t p.cr damnum- quôd
homiffibus adféruntj' c'o u t arb o res c u lta s in v a d a n t Succum adscen-
dentem e x ' iis h a u rie n d o , descendentem in c u rsu impediondo ii(-
cremen tum d éb ilitan t; ram o s invasos no d o so s e t deformes red d u n t,
vel s i em o riu n tu r fo ramin o so s e t f a c ilite r pu très een tes eos relinquunt,
cornant suffocant etc; I t a , u b i copiosiores sunt-, arborem enecare
possunt. Nom in an tu r ré v é ra quaedam B ra s ilie n s e s , Slruthanthus
marginatus, Plioradendron crassifolium e t a l., quae ta li- 'modo
p lantationibus Coffcoe mu ltum de trimen ti ad fe ru n t. Simplex contra
eas au xilium in desectione td liu s p a ra s ita e i e x is tit. • ,
E ichler.
DE RATÌONIBUS LORANTHACEARUM GE0GRAPH1CIS.
P a te t, distributionem geographicani Lqranthacearum, fere
oninium nempe plantarum parasitanlium, ab. ea stirpium, super
quas vivunt, aliqualenus pendere. Licet èn'im parasiti intra patriàni
stirpis vel. stirpium nutrientium propriam vel autonomam aream
occupare soleant, priorem tamon transgredi nequeunt. Igitur, ut
geographiam ordinis e t singularum specierum rite exponamus, eam
plantarum niilricium praemillerc opus esset. Quum aiitem hae de
plorisque Loranthaceis aut prorsus /adhuc latcant, aut impèrfecte
tantum cognitàe s int, non lic e i, ut in illam rem fusius nos com-
mittamus; sufficiat, In ea quae supra in p. 5 et sub locis -natalibus
singularum specierum jam notavimus remittere, insequentibus autem
ordinis geographiam ita pertractare, ac si de plantis autotrophis
ageremus.
' Totius ordinis, qualem supra accepimus, limites süpt inse-
quentes.. ïn America boreali linea, quae in occidente inde a dit ione
Oregon Sub 50° lat. bdìfè versus sinum Hudspnis usque 57° adsçendit
et deinde, Canada persecta, in 'civitate New Yersey sub 41° lat. bor.
oceano definitur. In America australi linoom ducas ab insula
Chiloe (48® lat. aùstr.) transvorse per cpntinehteBi usque ad
caput Corriontes (88®). In velerò Orbe fines australes oris austra-
libus Africae et Asiao, insulis Archipelagi md]ci, Australia et Nova
Sedami ¡a constituuntur, ila ut sub circulo parallelo 47® maxime-versus
austrum procédant. Late disseminatae in insulis.Oceani Pacifici Loran-
thaceae vcrsiis boream hinc usque in insulam Nipòn (40® lat. bor.)
èxtenduntur, in continente véro linea detorminantur, quae in oriente
çum Cancri tropico, dein cum Himalayae margine boreali (8Q®—85°)
coincidens, versus montes Uraienses procurrit, ubi usque. in dilionem
fluvii Isset adscendit (cc. 55°), ct abitine oodem circiter parallèlo
vel in occidente ad 58“—60® lat. bor. producta Rossiam europaeam
et Scandinaviae partent maxime australcm pcrsecat, ita lit denique
in Ocoanum -prolongaìa magnam Britauniam adirne inCludat.
In ditipii.e inter hos limites inclusa Loranthaceae ubique pro-
veniunt; zonam igitur incolunt ampliigacara latam, cujus mèdianam
fere aequator occupât. Longe maximo numero, et specierum et
individuorum, inter ipsos Tropicos degunt; extra eos in universum
rariorcs, in Chilo tamen, Australia et Capite Bonae Spei satis, adhuc
numerosae, versus limites boréales rarissimae sunt, ita u f.trans
circulum parallelum 85® lat. bor. in utroque orbe nonnisi’5 v. 6
spcciebus obtingant.
1) Plantes remarquables du Brésil, p. XXI.
Species Loratthacearum in nostris herbariis exstantes 600
circiter • c e n s em u s ; quarum - fere 510 jam descriptae sunt (itfono-
graphia nostra computata).’ Hae ita distribunntur, ut. c descriptis
281 Americam, cc. 280 voterem orbem Iffliol«»»^. •••Int<a?squ«8^upcpi,
Arceuthobium Oxycedri, utrique orbi communis est, reliquis omnibus
hemisphaerio quod incolunt peculioribus. — Genera 19 nurne-
rantur, si Loranthos Auctorum gerontogacos, verisimiliter in plura
genera diètribùèndos, pro imicó -et integro genere accipimus. Quorum
12 in novo, • 8 in antiquo ; orbe pnoveniunt, Arceuthobio^communi.
Nam quae olim Visci titolo descriptae erant species mmeriennas
recentius sttìdium ad distincta genera ( Phoradendron*tic. ) pertincre
probaVit; eas autem, quae ■ sub Lorantho enumeratae erant, in, go- -
nera autonoma 5 'c o n c ilia re -ra lum -d u x ^ ^ ^ om n ia Amcricae (ie-
culiaria essont, nisi unicus fortasse JPA»y«/27a«//ms formis nonnullis
etiam in Australia repracsentSri videatur. QUod. distributionem
duòrùm subot-dihum attinet, in quos ordo noster dividitur, Loran-
theas in America 166, Visceas 115 novimus, quum in vétere orbe
Lorantheae cc. 170, Visceae 60 cognitae sinfc
Priusquam aA,’dislributioncm ordinis , jntra Americae fines
accuràtius' contemplandam transcamus, earn quoad antiquum orbem
paacis ' verbis ' aduinbrhre licèat. Maxime Loranthaceis abundat
India orientalis cum insulis Archipelagi Indici e t Malayici, .ubi ,
180—-140 species .rcperiunlur. Deinde. Africa iropica e t Caput
Bonae Spei humerosiores eas .iaWnt (45—50 spec.); satis adhuc
frequentes Australia (25 sp e c .), minus copiosas Nova Scelandia
et reliqùèe insulae Oceani Pacifici (cc. 10 spec.), raras Europa et
Asia minor. sicut caucasica ^ et transcaucasica ( p | 7 - spec.),
rarissinias denique Japonia',.et China ( 8 —-4 spec.). Genus
omnium'ditissimum Loranthus est, cui paeno 170,species adnuine-
rantur; haò praecipue ìndiam orientalem insulasqde propinquas
incolunt ; in Africa tropica ^ 2 0 , in terra Capensi 11 speciebus,
in Europa unica tantum ( L i éuropàeo) repraesentatae. Australia
Loranthos 19 alit, Nova Seélandia 5 , et vix plures insulae. Poly-
nosicaó reliquae. Visctim quòd specierum numero 50 secundum
inter Loranthaccas gerontogaeas locùm óbtinet,- pariter ac
Loranthus praccipuo in Indi'a orientali cvolutum est (cc. 80 spec.) ;
in Africa iiìsulisque adjacentibus l'4r^-15, Europa 2 , Japonia et
China 2—8 ,- Australia 8, Nova Seelandià étc. 2 v. 8 species repertae
sunt. Notholhixos Australiam sp.eciebus 3 et forte etiam Ceylonam’
spocie 1 inhabitat; Ginalloa speciebtfs^^-4 Ceylonam, Archipela-
gum indicum e t malayicum. Eeliquà genera in vetere orbe mono-
typica sunt; Arceuthobium Oxycedri Eufopam et Asiam mediterra-
neam, Tupeia antarctìcg Nov.am Seolandiam, Nuytsiafloribunda
et Athinsonia ligustrina Australiam inhabitant.
Quum jam in eo simus, ut geògraphiam Loranthacearum intra
Americae et praecipue intra Brasiliae fines expopamus, juyabif, sub-
ordincs et genera singulatim pertractare. Quod primurn L orastheas
attinet, quaritm, ut supra jam notavimùs, in America 166 numera-
mus, hae multo magis ac Visceae. regiones tropicas affectant. Re-
vera, in septentrìono nulla Cancri tropicum transgroditur, perpaucis
tantum, praecipue e Phrygilanlhi genero, trans Capricornum disse-
nlinatis. -Inter tropicos quidem ubicunquc vivunt, turn in terris de-
pressissimis, tum in altis montibus, sed pro diversis regionibus di-
versis typis variaque copia; id quod insequentibus accuratius
illustrare suscipimus.
Latissimam inter omnia aream P s i t i a c a n th i genus (46 specie-
bus) occupat. Torram continentem inde a Cancro usque-ad Capricornum,
nec minus insulas Antilianas incolit ; extra y.erp tropicos
unica tontummodo specie, Ps. divaricato, ad oras Ghilenses -òb%
servatum. Monies niliorcs l’tigcrc, terras deprossas calidas-prae-
Lorauib.
diligere videtur. Maxima spepicrum. copia in, ditione Amazonica
obvia , est, ubi ejus centrum generale a c c ip im u s singula vero
subgenera et sectiones, quas. supra proposui, propriis praeterea
areis centrisque gäudent. Ita A&lanthus in regno Ecuador, Eupsitta~
cantili sectiones Tubìflori, Lig u la lì et Arthraxones centrum in
ditione Najadum Florae Brasiiiensis, Vulgares unum .in Brasilia
media (ditionib'us Oreadum et Hamadryadum), alterum in Mexico
habent. ' Item species singulae in universum areisSidistinctis et
angustia continentur, nulla :supèr totam generis ditionem, paucis
tantum in mojore ej.ùs parte disseminatis. Areae ceterum bene
continuae cxstant,fqifòd;etiam in sectiodibus subgeneribusque observa-
tftr ; ita u t nuiium in hoc genere exemplum novcrim ejusdem spe-
ciei vel formarum ejusdem scctionis lócis prorsus disjectis , nulla
statione intermedia junctis, provenienlium.- - Id quod ex -insequente
conspectu facile recognoscitur.
S p e c i e s s o lu m B r a s i l i e n s e s : Dryas1) : Psittacanthuspinguis. —
Oreades : glaucocoma, W a rm in g ti, drepanophyllus. Dryadi^Oreas:
fla v o -v ir id is . — Bamadryndes: corynocephalus, a c in a r iu s . Dryadi-
Hamadr. : fu rc a tù s , bicalyeulatus. — Dryadi-Oreadi-Hnmadr. (Vnga) : ro -
bustus.— Najades: lamprophgllus> Siphon¡, crassifolius, peronopetalus,
grdndifolius, decipiens, cinctus', fa lc ifro n s. — Dryadi-Najas : biternatus.
— Hamatlryadì-Najas: p lagiophyllus.
Najades et in Venezuela Guyanisve : brachynema, clusiaefolius, cordatus;
et "in Antillls : cucullgris. — Hamadr.-Najadi-Venezuellca: CoUum-Óygni.
— Dryadi-Hatnadr.-Orcas e t in Paraguaria: dichrous.
S p e c i e s s o lu m e x t r a b .ra s i U è n s e s :- Chile : divaricatus H.B.K.*)
Peruvia, Ecuador et Nova Granata: M u ti sii li.li.K., Holtoni m.} nodosus
D esr. (i. e. subgenus A ètanthus^; cu p u life r B .B .K ., Clianduyensism.,
obovatus Benth., dichotonius K.P. — Venezuela: eucalyptifolius U.B.K.
America centralis e t Mexico: a u ricu lu tu s O liv ., macrantherus m.,
culyculatus D C ., Schiedeanus Cham. SchU, Ka rw in sk ia n u s S c h u lt,
m exicanus P re s i; item in Antiiìisl americanus Jacq. — Insulae Antillanae :
sca lp ra tu s V a h l., martinicensis P r e s i, claviceps' Oriseb. — Stationis
incertae: cardiphyllus W illd .
Distributione aeque characteristics P h r y g i l a n t h u s notatur
(21—2 4? spcciebus). Quum Psiitacanthus terras depressas calidas
affectaret, Phrygilanthus potius montes frigidiusculos ornat. Andium
tractum inde ab isthmo Panamensi usque ad Chile australe occupat,
unde per montes Bolivionses ,et Argcntinonscs in Brasiliam austra-
liorcm (prov. Mato Grosso, Minarum, Rib, S. Pauli, Rio, Grande
idp S Ì® P a ran a ), in Uruguayam e t Bonariam.decurrit. In Cor-
dilleris genus sub Aequatoro usque ad l ^ ^ Ì 2 0 0 0 ped. supra Qceanum
adscendit., in terris depressis , tropicis deest. Extra . dilionem
circumscriptam etiam .mif insula d ^ d ‘ FernandeZ ' et : in montibus
Roraima Guyanae anglicao obscrvatum est; illio in forma. (P hr.
Le rte roi), quae chilonsi Plir. lieterophyllo similiima forte nil est
. -nisi ojus varietas ct probabiliter. o CbUè origincm duxit; in montibus
Ròraima una species (P hr. Tagua), guae in Nova Granata, Ecuador
ct Peruviaflate disseminata ex his terris verisimiliter in montes
illos; transmigravit. An formac australicae, quas supra (p . 48)
enumeravi, recto huic generi adscribantur, adhuc dubium est. Sedem
originariam Phrygilanthorum in Peruvia et Bolivia esse arbitramur;
1) In hoc conspectu, sicut in insequentibus, sub-singulis Florae regionibus
nonnisi eae species leguntur, quae regionibus illis p e c u l i a r e s
su n t Species dunbus pluribusve regionibus c om m u n e s sub titulis
compositis, e. gr. Dryadi-Oreades etc., seorsim cnumeravimus. ■
2 ) Auctores citati species plerumque sub Lora ifth i titulo habent;.-idem
valet de generibus Lo ra n th ea rum insequentibus.
19