eillorum trimorum et cum primo corollino alternaiitem habeamus.
Eo ad schema fig. 51 addito .et additis. etiam carpidiis, quae secundum
ill. H ofmeisteri’) investigationes item verticilium trimeruin,
cum staminibus interioribus alternum sistunt, diagramma fig. 53
evadit. In- quo onjnes verticillos regularitèr alternos recognoscas,
non solum in flore intermedio sed etiam in lateralibus, itaque
structuram floris universàm phyllotaxeos legibus adstrictam. > Simul
florum lateralium singulärem dispositionem, fiori intermedio contrarialo,
eo scse' explicaro intelligas, q u o d f l o r e s l a t e r a l e s
c y c lo i l i o p r o p h y l lo * j im y y y c a r e a n t , q u o f lò s in .te r -
m e d iu s g a u d e t. Nam patet, eo deficiente calycem jpositione £
uti debere, unde verticillorum subsequentium positio, ratione floris
intermedii inversa, necessario sequitur.
Ad diversilatom auteur positionis inter flores laterales et intermedium
in Schemata fig. 35 rite explicandam, - conjici -nunc oportet,
cyclum phyllorum y etiam hie in flore intermedio typice adesse sed
haud ad evolutionem pervenisse. Unde idem'1 pro flore siugulo
fig. 8 8Upponendum esse patet. Hie abortus nullo quidem vestigio
indicator; analogon autcm habemus in bracteolis, quae licet typo
floris constanter convenient saepius tarnen absque ullo rudimento
deficiunt (cf.fig.5—7, ubi in flore primario, fig. 8 1 ,^6—39, 41,
ubi in secundariis desunt). Igitur in Loranlhaceis flos primaries
ab iis secundi gradus eo differret,. quod p ra e te r-bracteolas adhuc
altero prophyllorum 'verticillo gaud eat, bracteolis altiore, nunc cu-
pulae tridentatae forma obvio, saepius tarnen abortivo.
Dubia quidem, quae'huic sententiae obstant, haud praetervidèo,.
Non solum enim argumenta, quibus innititur, ex parte nil nisi conjectu-
rae sunt,, sed etiam verticillus ille prophyllorum secund us, qui-Dòri
primario adscribitur, secundariis eo careptibus, analoga — quantum
video — non habet. At id, quòque analogon non habet (quantum
video), qüod partes floris secundarii dispositions utantur, primario
contraria; nihilominus haec differentia apud Loranlhos existit et
causam habere debet. Quam equidem, quum defectu speciminum
vivorum evolutionem bene persequi non potuerim, e statu explicate)
enucleare operam dedi, eoque ad scntentias supra emlssas ductus
sum ; qui exinde alias naturae melius respondentes derivabit,
j^nagnus mihi crii Apollo.“ —
Formis in antecedentibus descriptis Loranthearum omnium,
quantum mihi notae sunt, inflorescentiae absolvuntur.
V. D>e floribus adhuc pauca.
Postquam plura in florein Loranthaceum, praecipue 6- v. 3-{-3-
merum spcctantia, antecedentibus jam protulimiis, restai imprimis,
Ut de illis fiori bus rationem reddamus, qui aliis numeris gaudent.
Occurrunt autem praetér 6-meros 5 - et 4 -meri, et altera ex parte
7-T-8- (rarissime 9-) meri.
Typum 6 -m er um (fig. 8 ) historia evolutionis .ita explicari
supra demonstravimus, ut corolla cum androeceo e quatuor verticillis
regulariter- àlternis et directe successivis'-r- i. e. nullo abortivo
intermedio /T-T componatur. Similiter illos flores 4-meros,
qui petala 2 mediana et 2 lateralia habent, interpretamur (fig. 1 1 );
supponendo, 60s e vcrticillis d i m e r i s superstructos esse. Nam-
si calycem, qui theoria nostra supra proposita e phyllis duobus
lateralibus constat, verticillus pctalorum dimerus sequitur, h icme -
dianus stabit, subsequens iterum lateralis, et stamina decussationem
continuantia petalis anteposita evadent. Item, si in floribus 8-mcris
1) Neue Beiträge z u r Embryobildung der Pbanerognmen, I. 540 sq.
CPhrygilanthis Ta guanis ) verticillos omnino to t r a m p r o s acci-
pimus, oorum indolem eadom lege explicamus. Raud vero naturae
alienum e st, quod^in eodom genere vel in codoni subordine
phyllotum in "verticillis numeri inter 2, 8 et 4 ambigant, ut exemplis
numerosis dcmonstratur.
Alia autem res in illis floribus-4 -mcris est, quorum petala
versus axem generatorem diagonalster cruciata sunt (fig. 10). Hi
enim haud e verticillis dimeris suporstructi esse possunt, quia verticillus
dimerus, calycem lateralem diphyllum secutus, medianus
stare phyllotaxeos legibus jube(ur.: Neque ilium florein e''verticillis
tctraincris explicare possumus, nani tali suppositione corolla et
androeceum d u o s tantum verticillos exhibèrent, nec quatuor qui in
6-mero exstant; prorsus autem a natura alfliorreret, flores tantopere
affines, quale? in Loranthis sunt, nunc e duobus, nunc e quatuor
verticillis enatos habere. Praeterea huic theoriae objiciendum est,
ea accepta androeceum corollaa alternum evadere deberé, nec ante-,
positura, quale reverá offenditi»^ Prorsus idem in..flore S-émoro,
habebitur, si hunc e verticillis origine 5-meris interpretari conaremur.
Ratum igitur vidctur, (lores illos 4 - ct 5 -meros o r e d u c to
ty p o 6 -m e ro explicare; ita quidem, u t supponämus, in iis, qui
origine 6 -meri erant, unum aut duo membra per omnes verticillo?’
aborta esse. ' In floribus 5 - meris hoc phyllum abortivum mcdiano-
posticum esset, ut fig. 9 demonstratur; in 4 -meris autem mediano-
posticum ct'mediano-anticum, ut e fig. 10 recognoscimus. Huic
sententiae favcnt flores Phrygilanthi heterophylli et aliarum
quarundam, qui promiscue 6 - , 5 - et 4 -meri occurrunt; hi enim^
staminibus alternatila longioribus ct brevioribus, petal isque respon-
dentibus obtusis aut acutis. auxilium praebent, quo dijudicari potest,
quaenam phylla typi 6 -meri ¡ffai|i;adhuc obvia sint, quaenam
evanuerint. Transit um simul hi'offer unt a.d flores 5 - et 4-meros,
quorum, partes aequnies sunt. Palet deni que, flores 7 -meros eodem
principio e r.éduçtis 8 -meris explicari posse.
Minime autem contro naturam èst , talem typi 6 -meri re-
ductionem, qualemsupposuiraus, acci pere. Ndm Analoga habet
e .gr. in JScrophulariacearum quarundam floribus 4 -meris:, qui tota
partium dispositions Clare demonstran!, eos o reductis 5-meris
enatos esse; idgm per exceptionein in aliis quoque floribus norma-
liter pentameris occurrit. Exstant etiam inter flores 3 8 -meros
exempla haud rarissima, ubi abortu membri .alicujus per òmnes
floris verticillos flos 5-merusJ staminibus petalis anteposi lis, evasit;
id quod c. gr. fére constanter in Berberide vulgari observatur,
quae flores racemorum laterales 8 + 8 - meros, terminalem autem
5 - merum staminibusque a n t e petala pösitis instructum habet. ’)
Structura floris. praeterea vix aliquid offert, quod morphosi
vulgari alienum explicatione speciali Jndigeat. Ex eöä ijtq ra ex -
cipiuntur .ovarii et ovuli indoles corumque in fructum et semen
transmutatio, quibus notis Loratti/taceas mirum in modum a
1 ) Dlfficultates, quite huic sententiae obstant, imprimis In abortu ’suppo-
sito nec probalo Versailles, haud tolluntur, si illl opinion! nssentlarls,
qua phylla nobis corolla salutatn calycem rcpracsentarent, vera
corolla abortu evnnlda. Quum enim absque dubio const! tutum sit,
in flore 8 -{-'8-mero „calycem“ Ilium 'cum androecco c verticillis
4 constare, pro corolla abortivn. 2 verticillos acclpere, igitur pro
perlgonlOi toto cum androecco origine 6 statue re necesse esse t. Si
-eodem prlnclplo 'ductus florein 5 - et 4-merum e verticillis 5 - et 4-
meris (nec. e reducto typo 8 -j- 8 -mero) lntclllgere conareris , ver-
- ticilluin 1 pro culyce, 1 pro corolla nborta et 1 pro staminibus, in
‘ universum igitur pro perigonlo c. androeceo nonnlsi verticillos 8 ha-
bercs; a natura autem abhorret, ut jam .supra monul, floribus
tantopere affinlbus nunc 0, nunc ,8 tantummodo verticillos vlndlcare.
reiiquis Phaenogamis a b e rra re et quasi propriis legibus uli jamdudum
constat. Quum his de rebus,‘ nonnisi in plantis viyis -bene exa-
minandis-, ipse investigationos; ihfltituere' haftd .potuissem, quae
scientiae aliquid adderent, inutile autem e t superfluum esset, aliorum
experientias hoc loco .simpliciter repetere, lectorem remilto ad
scripta yirorum ill. Decaisne, Qriffith et H ofmeister ') , qui prae
cqferis hanc materiem lucide et perfccte perlractaverunt.
Pauca adhuc adjiciaiitur d e .d i s p o s i t io n e s y s to m a t i c a
mihi adhibita. Genus Lorantlius auctoruin'.tam ingens e t poly-
morphum est, ut non solum opportunum sed etiam naturae impe-
ratum mihi visum sit, in plura genera id dividero. J n co perficiondo
vetus cxpericntia, quo naturalior prflo sit, eo difficilius genera limit
a r i , ,de novo probata est. .Psittacanthum quidem, absentia ,.cndo-
11 Ukcaisnk, Mémoire sur le développement du pollen, de l’ovule etc.
du Gui Bruxelfes 1840. — Gbiffitic, Notes on the development of -
the ovula o f Lornnthus and Ylscum etc. in Transact. Linn. So.C.
iliond. XVIII, 71 sq.; on the ovuluni ofSantalum, Osyris, Jtoranthus,
and Viscum', Ibid. XIX. 171 sq. — Hofmkistkb, Neue Beltrage I.e.
spermii et inflorescentiae peculiari indole supra descripta notatum,
pro genero „bono“ a systematiço vel rigorosissimo agnitum iri haud
dubito; do reiiquis litigari pòsse concedo, quum revera discrimini-
;îbuè systcmaticis jiójínuflis transi tus lia,ud praelervideiidos offerant.
Sed quinara ordo naturalis existit, cujus singula genera, ea quidem
a neminc in .dúbium vocata, omni transitu careant? Si autein
..concedas,, naturales esse has specicrum congregátiones, quas generata
titulo proposui, e t quidem principio ductus „character
non' facit genus, sod genus ,charactorem“ operam dedi, u.t quam
máximo naturales ovadant, iis çum Psittacantho. collatis persuasus
eris, eas eodom nomine systematiço aç ilium salutandas esse. Nam
;lìab'iiii' proprio'e t propria distributione geographica Psillacantho
aequipai-aiidae su n t;'item characterib'us systematicis, licet hic illic
■ una, alterave 'nota transitus offerant, semper tarnen fàcile ab invicem
-distingiiuntur; Siquidcm alicui placebit, genera nostra ad Loranthi
subgenera redigere, talis nominimi inutalionis mea non multum
interêrït, nisi reb ipsa simul infrihgitur. Huic enim eadem ratio
inter haec subgencra et genùs intcrcederet, ac alibi inter genera et
ordinpm existifc:— 'Géliera Loranlhearum gerontogaoa jam iterato
‘ éxamini. cóinmendaniiitv’
CONSPECTUS GENERUM BRASILIENSIUM.
A. F r u c t u s b à c c a tu s .
I. Semina 'exalbuminosa.
Flores hermaphroditi, 6-, raro 5—^m e rif in ternationes (v . binationes) dispositi, sin-
' iuguli -omnes- cupula bracteolari. fuìti, magni speciosi . .......... '. • • • .• I. PSIÌTACANTHUS M art.
II. Semina albuminosa.
Conneclivum cam filamento, arliculalumj ahtherae versàlilès. Flos intèrniédius tèr-
nationum (ubi hae obviae) nunquam cùpula braòteali instructus. Flores 6- ( 4 - 9 - )
meri. Petala libera.,
.1. Flores hermaphroditi^: majorès (% — C poll. lg .). Filamenta filiformi - subbiata.
Flores solitarii v. per ternationes iff racémis v. corymbis - . . ............................II. PHRYGILANTHUS E ichl.
2. Flores dioici, rarius polygami v. hermaphroditi, minores ( | ^ r , 8 linTlg.). Filamenta
crasse carnosa obionga, apice-- plq. truncata, mutua préssione 'lateribus excavata,
longiora inde'sbblyrifSrmia, s.ubindé tòta petalis adnata. Flores per ter-
^hationes in racemos, spicasj paniculas òtQ. dispositi ' .ft . ..................................... IH. PHTHIRUSA M art.
, 8 .'Fldres' dip ic ip minores ( 1 —4 lin. lg.). Filamento filiformi-subulata. Inflore-
• sccntiae ut i n ) 2 - ' ' • - = .............................. IV. STRUTHANTHUS M art.
4. Floros hermaphroditi, raro dioicij minimi ( ’/ ,—l ’/jlin . lg.). Filamenta filiformi- ,
sobillata. Flores solitarii, ordino binatiin-decussalo spienti, in raclìcos fovoas semiimmersi’
' . . . . . . .' :H • • • V. ORYCTANTHUS'(Griseb.).
, [III.^ Semina albuminosa. .F ilam e n ta absque qrticulatione in -connecttoum cohtinuata.
Antherae immobiles adnatae. — Flores saepe 5 - meri. Petala baud raro coiinnta. j-
Inflorescentiae spicatae, racemosae etc., floribus soiitàriis (vix unquàm in' tcrnntionìbus). —
Genera gerontogaea, sub Lorantho Au ctt. comprehensa.
B. F r u p t u s slc o ,u s^ lo n g F t r o r s u i n s - a i à ^ u 's . . . . . . .. . . . . NDYTSIA. B .B b. (Australia).
C. F r u c t u s d r u p a c c u s , h a u d a l a t u s , endocarpio costis'8 in semìnis, sulcos
totidem immissls iùstructo ,. . . . . , . '. . . • ATKINSONIA F . MOix. (Australia).) ,
Lorantli. 4