Schenking
Jan Weissenbruch
Terry van Druten, conservator
Kunstverzamelingen en samensteller van
do tentoonstelling Jan WelBgnbruch
De recente tentoonstelling over Jan Weissenbruch leverde
veel mooie reacties op, vanuit de pers en vanuit de bezoe-
kers. Een van de bijzonderste was zonder twijfel een bericht
van de heer en mevrouw Osieck-Winkelman. Naar aanleiding
van de tentoonstelling kwamen zij op het idee om een klem'e!J
aquarel van Weissenbruch aafl-het muséum te seffèSkëf.,
Het toont een alledaags stuk straat. Enkele mensen zijn |p
pad, terwijl verder nauwelijks ietdiïijzofflders gebeurt. Tigh
weet Weissenbruch een bijzondere spanning op te roepen,
vooral door het gebruik van een opvallend scherp perspectief.
Het transformeert de vensters in de rechter gevelrij bijvoorbeeld
tot smalle streepjes, heel anders dan de schilderachtige
wijze waarop de meeste van zijn tijdgenoten zoiets in beeld
gebracht zouden hebben.
Bij de schenking stond de aquarel bekend als Ben straatje •„
met een boogbrug, maar dankzij de hulp van hét Nederland®
Insituut voor Kunstgeschiedenis RKD werd al gauw duidelijk
dat het hier de Wagenbrug in Den Haag betreft. En zo wordt
ook duidelijk hoe de aquarel moet zijn ontstaan. Weissenbruch
(eed aan het eind van zijn leven nêmelijk aan een
vorm van pleinvrees en kwam niet graag onder de mensen.
HifiéÉliet zijn BUJS'.enkelittëeH'óeg op de8Sgld§®ïïdël lanfpj
slagschaduwen verklaart. Daarbij ging hij nooit heel ver van
huis. En inderdaad ligt de Wagenbrug vlak om de hoek var}:
zijn woning in de Raamstraat.
Alles bij elkaar vormt de aquarel zo een sprekend voorbeeld van
het latere werk van Weissenbruch Iets wat het museum nog
niet in de eolleetifefiad en waarmee vei’ dus bj/oraer blij ! | i ^ H