TE YLER<S>MUSEUM
magazijn 11 lente ’86
Afb. 1. Overzicht van het Penningkabinet in Teylers Museum.
Heropening van het Penningkabinet
De verzameling penningen en munten van Teylers
Museum is jarenlang niet of nauwelijks voor het publiek
toegankelijk geweest. Niet omdat deze minder belangrijk
zou zijn dan andere onderdelen van het museum, maar
omdat de inrichting van de daarvoor bestemde zaal niet
meer voldeed aan de eisen die tegenwoordig in een
museum gesteld moeten worden.
De zaal werd bijna 100 jaar geleden naar toen moderne
uitgangspunten ingericht. Er werden vier zware, maar
smaakvol met houtsnijwerk versierde bergmeubels ge-
plaatst, die ieder 6 of 8 blokken van 6 laden met daarop
een lessenaarvitrine bevatten. De bezoeker kreeg in de 28
vitrines een algemene indruk van de verzameling en kon
desgewenst de overige laden, elk met een glasplaat
afgedekt, opentrekken om meer exemplaren van de hem
interesserende serie te zien. Kennelijk werd gedacht aan
een betrekkelijk klein aantal deskundige belangstellenden,
die de systematiek - vastgelegd in een tegelijk gepubli-
ceerde, in het Frans gestelde catalogus - kenden of door
de conservator persoonlijk werden rondgeleid. Naar alle
waarschijnlijkheid werden de munten en penningen
getoond in kartonnen bakjes met een vrij uitvoerige,
geschreven tekst.
Het was allang duidelijk dat deze inrichting noch aan
minimale eisen van beveiliging noch aan de Verlangens
van de algemene museumbezoeker voldeed. Anderzijds
was er alle reden-juist in het kader van Nederlands
oudste museum - om de bestaande meubilering als
museaal object op zichzelf te handhaven, omdat soort-
gelijke inrichtingen elders door modernisering verloren
gegaan zijn. Er moest dan ook een compromis gevonden
worden waardoor het meubilair intact kan blijven, maar
de numismatische verzameling wel weer in de waaier van
uiteenlopende onderwerpen die Teylers Museum van
oudsher biedt, opgenomen kan worden.
Besloten werd het overgrote deel van de verzameling
elders in het gebouw onder te brengen, waar zij zowel voor
de beheerder als voor gespecialiseerde onderzoekers
gemakkelijk bereikbaar is, en het oorspronkelijke penningkabinet
met een beperkte, zorgvuldig geselecteerde
tentoonstelling weer in het normale bezoekcircuit op te
nemen. In het vertrek werd een electronische beveiliging
en een summiere verlichting aangebracht, de vitrines
werden met een bij het materiaal passende stof bekleed, bij
de tentoongestelde stukken zijn algemene, orienterende
teksten aangebracht; de onpraktische laden onder de
vitrines zijn buiten bereik gesteld. De stukken zijn in vrij
strakke rijen en kolommen uitgelegd, wat past bij de