f
í
! '•! 'li i
1 . >
H!'
; f
í- i' ' I
I.
I
/ , ' Dl l ' T E R O C A R P E / E .
Semen unicum, exalbuminosiuu, basi uinbilicalum. Embryo
dicotyledoneus : cotyledonihus cbrysaloïdeo-contortuplicatis,
vel inasqualibus el obliíjue incunibeuübus.
Radícula supera.
V e g e t : Arbores elegantes, succis resinosis lurgidoe. Folia
petiolata, alterna, integra, pinnaLo-venosa, articulatim
inserta, ante expansionem involuta. Stipula: oblongaî,
deciduoe, Ficuum more convolutoe, ramoscjue acumine
conico terminantes, post lapsum vestigia circularia linquentes.
Pedimculi racemosi, juxla raniorum apicem
axillares, autrarius paniculam terminalem constituentes.
OBSER VATIO.
P l a u l fC L u c s p e c t a n l e s petaloruuiobaislivatioDem contorlani, colyledonesqiiechrysalo'ideoc
o n l o r t i i p l i c a l a s , 1. iiitcqualeset oblique sibimet incumbcQles, proxime absunt a Malvaceis,
a s t difTerunt s laminibi i s aut omnino liberis, aiit obiter coanal is, anlheris elongatis bilociilar
i b u s , iiec n o n euibryonls silu. Quie nota; qimni eerie isLis non sint inf e r ior e s , p ropter qiias
Bombacece, Buettneriacen;, TiUaccw Elceocaj-pcie a Malvaceis fuerunt dUjiuictiE, ad
c o n d e n d a m familiam propriam sufficere nobis videntur. Familiis vero omnibus, modo
e n u m e r a l i s , Dipteivcarpecc plus minus affines, easdem mutuo veluti conjungunt nexu, ita
?it familiffi isla2 potius membra Iribus s. phalangi s amplioris Thalamijlorarum sislant.
I n ista quidem tribù, cui nomen Malvacea; sensu lati o r e h a u d injuria tribui Dip terocarpeis
locus debelur inter Bualtneriaceas et Tiliaceas. Gaudent enim pari t e r , ac
Tiliacece e t Elceocarpece, Glament i s (utplur imum) liberis, a u l h e r i s q u e bilocidaribus, d u m in
Buettneriaceis stamina plus minus et -varie monadelpl i a depreliendiintur. Ve rum deflectnnt
t a rn a Tiliaceis, quam ab Elaocarpeis, ovario ad basin tori glandulosiexperle, etapprime
s e m i i i i b u s exalbuminosis, co ty le d o n i b us q u e (plerumque) chrysaloideis, quibus pi'opius ad
Malvnceas s t r ide sic d i c t a s accedunt.
O b lacinias calycis in.-equales et coloralas, ob s tamina numerosa, anlherasquc elongalas,
o b ovarium solilarium liberum, fructumque drupaceum, pericarpio crasso corticoso atque
s e m i n e unico exalbuminoso instructum, plantas hasce prius GiUtiferis a d n nme r a v i , pra:-
s e r l i m , quia pari ratione arbores sunt ex loto resiniì scatentes. Utraque tamen fauiiiia non
s o l um quoad partes complures , fructificalionem spectantes, sed et quoad vegelationem inler
semel discrepai. Ila Diptei-ocarpecu praBcellunt GuUifens petalorum ffislivalione conlorUl,
sti"-male minus perfecto, et impr imi s embryone inverso. GulLifcrco cont r a e corl ice aliisque
p a r t i b u s fundunt succos gummoso- resinosos {Diplerocarpew magi s balsamiao-resinosos), ac
h a b e n t folia opposita, rarissime alterna et constanter esstipnlala, qua3 in Dipletvcarpeis
s e m p e r alteroantia sunt, et juvenlute, aque ac in MugiwUnceis multisque Dillciiiaceis,
d j p t e r o g a r p e . î : . 5
s t i p u l a involut a decidua muni i intur . St ipul i s denique Dipiewcarpeoe a Sapotais e l Teivbinchacéis
d i s t inguuntur , licet Iiiscc seminis conformatione niullum coiivenianl, Iiabituque
Anacardleis subsimiles sint.
Mirandiim non est, vegetal^ilia pulcra hujusce familiai nondum satis esse
cognita, ita ut hùcusque latuent, cjuem locum in naturali plantarum serie obtineant,
et utili. De Candolle ipse praíclarissimo Prodromo Systemaiis Vegetabiliiwi
nullam ipsorum fecerit mentionem. Etenim genera panca, quoe in Dipterocarpeis
numerare animus fert, immensis proveiiiunt sylvis fndioe orientalìs atque archipelagiIndici,
terrarum inquain, quoe, elsi Floroe divitiis abundant, ad hancnsque
diem justo minus fuerunt explorataj. Accedit, quod membra istius familice, quai
eqiiidem observare potuimus, arbores sint iniroe proceritatis atque crassitudinis,
quarum flores in coronis haud raro plus 120 pud. allis aciem eÛ'ugiunt oculorum.
Simul et ejusmodi arbores gigantea?, sylvaruni Indice decus eximium, quarum
adspectus ánimos summà almaì natura? perfundit admiratione, inquilinis persoepe
sacra; liabentur. Quápropter ad obtinendos quosdam ramulos floridos, quibus
alia ratione potiri nequis, ipsas succidere vix ac ne vix quidem licet. Metus enim,
ne prresides nemorum offcndantur dii, baud ita raro etprecibus nostris, et spci
lucri ampli uìl loci relinquit, quocirca cceco nonnisi casu Üorcs quosdam dejectos
conquirimus.
Longe alia est fructuum sors, cpü maturitatem adepti, vel paullo post, terram
petunt, ubi facilius conspiciuntur, precipue, si magnitudine aut singulari excellunt
figura, uti in Dipterocarpeis. Hinc fieri non potuit, quin ilineratorum, qui
istas pervestigarunt terras, ánimos in se convertercnt. Quum inde in Europam
fuissent translati, ci. G.eiitner, si quis alius, dignus fuit, qui ipsos subtflius inquireret.
Filius sous meritissimus primus descriptiones specierum duarum Dipterocarpi,
a patre relictas, divulgavit, egregiisque collustravit iconibus, quâre nomen
familia; a genere isto desumsiinus.
Quoad alia genera, quoe Dipterocarpeis videntur associanda, sine dubitatione
ipsis accensemus Dr^'-obalanopeni G^rtn., incolam insularum Sumatroe, Borneo
et forsan Zc;)4an, cujus soli fructus háctenus pernotuere. Nam calyx basi cupulatâ
fructum fovens, cotyledonum conformatio fere eadem, nec non radicular
directio maximam probat aíQnitatem, qua^ generi utrique intercedit, atque ipsi
divo G^ertner jam perspicua fuit. Dicit enim (Supplcm. Carpai, p. 5i) : «Shorea,
Drjvbalanops et Dipterocarpus ob similem habitum utut sibi proxime aiTmia,
distinctissima tamen a se invicem sistunt genera. » Imo ci. Jussieu ^ D i c t i o w i . des
Scienc. nat. X I I I , p. 33a), quod ad generum istorum attinet cognationem, eo
est progressus, ut notis solummodo levidensibus inter semet distincta generi
Pter^'gium Correa adnumeret. Quod genus quum post editum demum opus
ci' G y X R T N E R ab Ìli" CoBREA D E Serra {Jim. du Mus. d'ìiist. nat. FUI, p. 397)
propositum fuerit, denominationem hanc Goertnerianoe proeferre foret injustum.
Insuper Correa {Jnn. du Mus. X, p. iSq, Tab. VIH, fig. I ) nomine Pteuygii