Ili)
ILI I
a LORANTlIl^.E.
famillA prxscnLia iolcgumciili lloralis tluplicis, i. e. Uim calycis qiiam corollffi, levions sil.
moiiaenli (calyx enim iii Doribus m i i s c i i l i s c o r o l l a aiiteiii iii floribus generis Tupaia
omiiiiio deesl), magriii liquel afiiniUis, qtiffi Loinní/ieis cum quibiisilam f'amiliis tlicoljledoueis
apelalls, e. g. cum Sarilalds el, Pnteacais inlercedil, quannn periaiilliiiim et «süvalione el.
stamÍHuniinserLÍonecoiolla;Zo7'rt7íí/¡Ortmi)rorsusimaloguine8t.. Astquoadfi'ucUisstrucUii'am
Loranlhcai ab liisce familiis satis siiperque disti nguiiolurj elenim fructus monos perra us Santalearum
est drupaceus, el embvyo in albumine axilis, P/otocc'ffi vero aiit nvicibus, sainaris
drupisve dispermis, a\it Túlliculis di- vcl pleospermis et embrione exalhuminoso el erecto
[^audent.
Quo modo denique Loranthece a Chloranihcis differant, jamjam exposuimus in commentariolo,
quo baiicce coUiistraviiims íamiiiam, lectoresque ad istud relegiinuis. Utraque
qatdem familia, qiiod attiiiet ad babilimi, caulibus plenimque in inlernodia divisis folü.scpie
opposiüs (ncc altevniSj ul, es calami errore, in comraeiilarioìo siipra lUcto scripseramiis)
iiiler semet congnmiil, usi Chloranlhea> vagiiiis slipularibiis peliolovuni foliisque sa:piiis
serratis semper babilu quoque excellaut.
Naliira parasitica, notatu adeo digna, cum paucis luijuscc lamiliaj planlis
/^uropoìis, turn phirimis Iropicis propria, liaud ila pannn N-idclur conlvibuìssc ad
admiralionom, qua inde ab antiquissimis leniporibus non solum impevilonim
mulliUido, scd et scrutatorum sacra colior.s -vegetabiiia isla proscquebanlur. Ila
¡am P L I M C S (Lib. XVI, cap. 44) cultus mentionem fecit, a Gallis plani® ciiidain
pai-asiticoe IrÜDXili, quic procul dubio ad Loraiitheanim familiam referenda est,
licet admodum incerliim et inexpHcabilc sit, miin Visera album LiNri. i'ucrit.
indigente quoque Ja\>(v, Lorantheis sat copiosas, quàdam circa istas tcnentur
supcrslitione; in bonam cnim accipiimt partem, ai'borcs quasdam sibi carissimas,
e. g. Ficum religìosam et F. nilidam, qu® prope tempia, prope tumulos
aliaque loca sacra repcriri solent, planlis parasilicis, maxime Loranlkis, habilari.
Credunt vero, ejiismodi vegetabüibus plurimiim delectari patrum mnbras,
fana ista eircurayolitanles.
Sin autem veteribus paueissimce Loranlheamm species, et ipsi divo LINN-EO
solummodo decern nota; fuerunt, uumerus earimdem, cxploratis imprimis regionibus
tropicis, nostra aitate adeo increvil, ut amplias ducenta (juiìic/na^mla
cxpleat, id quod ante omnes viris eeleberrimis SONNERAT, COMMEUSON, SwAarz,
F O R S T E R , JACQOIN, TIIÜNBERG, RUIZ e t PAVÓN, ROXBURGH, IIICYNE, JACK, HIJMÜÜLDT et
B O K I ' L A K D , CiiAMissOj "WALLICI I , MARTIDS, etc., debemus. Sicuti vero ci. L I K K É paucas,
quas noyil, Loranihearum species in genera modo duo, Loranlhus GiViscuin,
aple disponere poluit, ila nobismet ex numero carum adeo adaucto nccessilas
obvenit, ipsas in genera plura sibimct, quantum potest, homogénea segregandi.
Quis enun est, qui inliei as iverit, Loranthorum Auct. species numcrosissimas
(qua; certe partes quatuor quintas tolius familiaj exa:quant) inter seso quoad
babilum insignìus diflerre, quam in generibus rite circumscriptis observari solcai,
ututet cliaracteres generici diversissimi, a diversis auctoribus consti luti,
máximo probant argumento, plantas generi uni eideinque adnumeratas llorinn
structurà quam maxime ab se inviccm discrepare? Ita, ut unicum alTcramus
exemplum, notai generica? Lorantki, a C1"KI)NTH {Syn. PL HI,p- 77) expósita?,
LOKANTHE/E. 7
in majorcm qiiklcm numerimi specierum Americanarum videntur quadrare, sed,
(|uod atlinel ad inomenla phira, .structurà? llorura in Loranlhìs Indixc urìcntalis
aperte repugnant, in liisce cm'm pelala plerumquc repcriuntur in tubum coalita,
stamina inter semel longitudine ajqualia et anlhcra? rarissime dorso-aJIixLc, qua>
longe alitor sese liabent in Ainericanis.
Divcrsam quidem staminum structuram, quam flores Loranthorum offcrunl,
ad dissolvendum bocce genus jam fuisse circumspectam a viris merilissimis
ScHLEciiTENDAHL et CiiAMisso (Liuncca, 1828, p. 204), manifestissimum est ex ipsorum
verbis : « Genus in posterum forsan dividendum ratione antlierarura incum-
» benlium, basi ñxarum et adnatarum. » A. R ICHARD, e contra, jam aliquot annis
ante [Dici, class, d'hist. nat. I X , p. 5oi) LOKAKTIIO cucidlari hkyi. (L. bracteaLo
RICH. ) a reliquis discernendo structuram braelearum atque calycem in isla specie
ovario omnino adba^rentem adhibuit.
Quarc forsitan superfluum non est, bic generaba qua;dam circa fabricam partium
frucliücantium ampli istius generis cxponerc, nec non de dignilate disserere,
qu;e, ex nostra quidem opinione, notis ex organis illis deductis, in divisione
generis Limia;ani Loranllais sit Iribuenda.
Ad calycem quod altiuet, nullos characteres gencricos momenti majoris praeberc
videtur; est cnim constantcr monophyllus, plus minus abbrcviato-lubulosus,
ncque e foliorum plurium coadunatione vcrticillalà oborlus baberi potest; forma
autem porlionis infcrioris pra;cipue pendei ex illa ovarii, quod calyx convestit el
quocum coba:ret. Quoeirca limbus solus quasdam exbibet differenlias, qua; extensionismajore
minorcve conlinentur gradu, ita ut srcjie in speciem ace tabuli liberi,
urccoli abbreviati tubive, etc.; supra ovarium extendalur, oreque integerrimus,
repandus, dcnticulatus, iissus aut lacer sit, scepe vero ad marginem extremum
usque ovario ita adba3reat, ul liujusverticem annuii instar parum elevati cingat.
Corolla vero notas genericas nonnisi secundarias subministrat, qure pra:primts
CO consistunl, quod pelala nunc libera, nunc quácunque ratione in corollam
monopetalam coadunata sint. Nam fateraur, id apprime e petalorum magnitudine
pendere, ila ni pétala brcvia exiguainque concrelioni oiTerentia superficiem libera
sinl, ut e. g. in LORANTUO Europceo multisque speciebus Atnericanìs micranthis,
petalis e contra, qua; plus semipollicem louga, utut fere in omnibus Indicis pluribusque
Americams, saltem inferue tubuloso-eoh^rentibus connatisve. Attamen
eliam figura pelalorum ad efficiendam concrctionem nonnibil conferì; qua de
causa pelala, in medio vel sursum rhomboì'deo-distenta et alabastrum sub apice
angulatum formantia, ob vim elasticam majorcm, qua alabastrum apevitur, inferno
multo minus in tubum coha?rent, quam illa, qua> fonnà magis lineari aut linearispatulalà
gaudcnl. Nec minus dcniquc pelalorum numerus ad Loranthorum divisionem
baud prorsus nobis videtur negligendus, nipote qui in paucis solummodo
inconslans est; plerique enim, qui babitu reliquisque notis potioribus inter sese
congruunt, etiam cpjoad petalorum numerum hand discordant. Ceteroquin
pelala in omnibus ratione una eàdemque sunt disposila, scilicet uniserialia *,
* IWO [(iiideni lege L. emarginaUts SWAATZ (SCHULT. Syst. J^VII.c
p. I52, I56) viJclur excileriora,
picndiis. l'eíiiiortim cnim sex lanceolalorum tria dicmilur qunsi ¡
breviora, decidua.
I
• t i : ;
i l i